บทที่ 231 คำบัญชาสังหาร (1)

แรงจูงใจที่แท้จริงของนายหญิงใหญ่เชียวลูกเย่เฉินเปิดโปงเสีย แล้ว เธอก็เริ่มลุกลี้ลุกลน เดิมที่เธอคิดว่า ตนเองจะใช้แผนนิดหน่อย ก็สามารถจัดการ

กับพวกเซียวซูหนทั้ง4คนได้อย่างอยู่หมัด โดยเฉพาะไอ้คนไม่ เอาไหน

อย่างเช่เงิน ยิ่งไม่ยากอะไรเลย ขอเพียงให้เขียวให้หลงและ เซียวเวยเวยไปขอโทษเขา ปฏิบัติกับเขาดีๆ เขาก็จะซาบซึ้งจน น้ำหูน้ำตาไหลแล้ว

แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงว่า เยเฉินจะเป็นคนเดียวที่ไม่คล้อยตาม

แผนของเธอ

เห็นว่าแผนของตนเองถูกเปิดโปง นายหญิงใหญ่เซียวก็บ่นๆ ว่า “ก็เป็นตระกูลเดียวกัน ร่วมแรงร่วมใจกัน ตระกูลหนึ่งเปิดสอง บริษัท ถ้าเรื่องมันแพร่ออกไป จะไปเป็นที่น่าขบขันหรือ?”

เยเฉินยิ้มเย็นๆ กล่าวว่า “หลี่เจียเจ๋ง มหาเศรษฐีของฮ่องกง ลูกชายของเขายังไม่ได้อยู่บริษัทเดียวกับเขาเลย มันจะแปลก อะไร? ผมคิดว่าคุณย่ามีแผนอะไรมากกว่า แกล้งทำเป็นเสียใจ แต่อยากจะหลอกให้หวั่นกลับบริษัทเชียวชื่อ เพื่อช่วยวิกฤติ ของบริษัท

มากกว่า!
………………… นายหญิงใหญ่เชียวโกรธจนพูดไม่ออก เซียวฉางเฉียนทางด้านข้างก็รีบตวาดว่า “เอ๋เฉิน พูดจาระวัง หน่อย ในตระกูลนายก็เป็นเพียงคนนอก

เยเงินไม่ได้สนใจเขา แต่หันมาพูดกับเซียวซูบผู้เป็นภรรยา ว่า “ซูหน คุณจะต้องมองให้กระจ่างนะ มีบางคนอยากจะหลอก ใช้คุณ พอใช้คุณเสร็จ ก็จะเฉดหัวคุณทิ้งไป คุณลืมไปแล้วหรือว่า ตอนที่คุณช่วยจัดการสัญญาจำนวนเงิน

หกแสนหยวนให้กับเหากรุ๊ป แล้วพวกเขาทำอย่างไรกับคุณ? ปากบอกว่าจะยกคุณเป็นผู้อำนวยการ แล้วความจริงละ? ตอนที่ อยู่ในงานเลี้ยง ถึงกับต้องประกาศเลยว่า จะยกเขียวให้หลงเป็น ผู้อำนวยการ เรื่องแบบนี้ หรือว่าคุณอยากจะให้มันเกิดซ้ำรอย เป็นครั้งที่สอง?”

เซียวซูหนก็มีสีหน้าที่เข้าใจอะไรขึ้นมาทันที

ในตอนนั้น เธอเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว

โชคดีที่ได้เเฉินผู้เป็นสามีคอยเตือนไว้ไม่เช่นนั้น ตนเองก็ อาจจะติดกับดักของพวกเขาไปแล้ว

ในตอนนั้น เซียวไห่หลงเห็นว่าแผนถูกเปิดโปงแล้ว แล้วก็ชี้นิ้ว ด่าไปทางเย่เฉินว่า “ไอ้เย่เฉิน จึงนี่นะ ที่นี่จึงมีสิทธิ์พูดอะไรด้วย หรือ? ถึงมาสั่งการเรื่องของตระกูลกู มึงไม่อยากมีชีวิตรอดอยู่ แล้วหรือ?”

เย่เฉินมองเขาด้วยสายตาเย็นชา แล้วถามว่า “เป็นไงละ? แสดงต่อไปไม่ไหวแล้ว? ผมจะบอกคุณให้นะเซียวให้หลง ต่อจาก เวลาเจอผม คุณจะต้องเกรงใจผม ไม่เช่นนั้น ตอนนี้ผมจะ โทรหาหงห้า แล้วจะให้เขาเปิดคำบัญชาสังหารแก่คุณ ให้คุณ ทนอยู่ที่เมืองจีนหลังต่อไปไม่ได้

“แม่มึงเอ้ย! “เขียวให้หลงโกรธหนัก แล้วหวาดเสียงดังว่า “มึงหรือ? อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงมันเป็นตัวอะไร ซึ่งก็เป็นพวก ที่ชอบหลอกลวงคนอื่นเขาไปทั่ว ไม่ใช่หรือ? รอพวกเขาจับผิดถึง ได้ จึงคงไม่รู้แน่ว่าตัวเองจะตายอย่างไร

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “อย่างน้อย ตอนนี้พวกเขาก็ยังจับผิดผมไม่ได้ นะ อย่างน้อยตอนนี้พวกเขาก็ยังเรียกผมว่า อาจารย์ อยู่เลย

พูดจบ เย่เฉินก็พูดดูถูกว่า “คุณยังจะแสดงละครต่อไปอีก ไหม? ดี ผมจะได้โทรหาหงห้า

จากนั้น เย่เฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรหาหงห้าไป

แล้วยังเปิดล่าโพง โทรศัพท์ด้วย

เขียวไห่หลงก็ตกใจจนหน้าซีดขาว เหงื่อไหลตกเท่าเม็ดถั่ว อย่างไม่หยุด

ไอ้คนนี้ มันโทรหาท่านหงห้าจริงๆ อย่างนั้นหรือ?!

ถ้าหากว่าท่านทั้งห้าเปิดคำบัญชาสังหารกับตนเองจริงๆ ละก็ เช่นนั้นตนเองก็จบเห่แน่?!

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็รีบอ่อนข้อขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า “เย่เฉิน เย่เฉิน ผมล้อเล่นกับคุณเท่านั้นเอง คุณอย่าจริงจังไปเลย คุณเป็นน้องเขยของผม พวกเราเป็นครอบครัวกันนะ”

เย่เฉินพูดหัวเราะว่า “ผมไม่ได้เป็นครอบครัวกับคุณ

กำลังพูดไป โทรศัพท์ก็ต่อสายสำเร็จ

หงห้าถามอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ครับ มีอะไรให้ผมรับใช้ ครับ?

เย่เฉินก็มองเซียวไห่หลงที่สั่นเหมือนตะแกรงร่อนแกลบ แล้ว พูดนิ่งๆ ว่า “หงห้า ถ้าผมอยากจะให้คุณเปิดคำบัญชาสังหารสัก หน่อย คุณมีลูกน้องที่ฟัง คำสั่งอีกเท่าไร?