บทที่ 223 เอเงินหลอก (1)

ได้ยินแม่พูดเตือนเช่นนี้ เซียวหนก็เกร็งๆ

เธอเองก็คิดว่า เยเฉินใช้วิชาฮวงจุ้ยมาตีสนิทใกล้ชิดคนใหญ่ คนโตพวกนั้น จริงๆ แล้วมันก็เหมือนการเดินบนเส้นลวดข้าม หุบเหว มันอันตรายมาก

ก่อนหน้านี้มีปรมาจารย์ช้าง ไปหลอกคนมีชื่อเสียงมากมาย แต่ต่อมาเจ๊งหมด ก็ถูกทุกคนร่วมมือกันจัดการจนตาย

ถ้าเก๋เฉินยังเป็นแบบนี้ต่อไป อนาคตก็บอกไม่ได้ว่าจะมีจุดจบ อย่างไร

หม่าหลันเห็นเซียวซูหนมีใบหน้ากังวล ก็รู้ได้ว่าตนเองนั้นได้ เกลี้ยกล่อมเธอสําเร็จแล้ว ก็เลยรีบพูดเสริมไปว่า “รอพ่อเธอออก จาก โรงพยาบาลแล้ว เธอต้องรีบหย่ากับเขาเสีย ไม่เช่นนั้น ถ้า รอคนพวกนั้นรู้ว่าตนเองถูกหลอก บ้านเราก็จะติดร่างแหไปด้วย ใช่ไหมล่ะ?”

พูดไป หม่าหลับก็เสริมอีกว่า “เธอไม่เห็นเกาจวิ้นเวยหรือ? พูด ไม่เข้าหู ก็ถูกโยนลงมาจากตึก เยเงินไปหลอกลวงพวกมันเสีย ขนาด

นั้น พอถึงตอนนั้น คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองได้อย่างไร!

เขียวชหนก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย “แม่คะ เย่เฉิน เพิ่งเชิญหมอเทพซื้อมาช่วยคุณพ่อ ทำไมแม่พูดเช่นนี้? มันจะไม่เป็นการเสร็จกฆ่าขุนพลไปหน่อยหรือ?”

“ทำไมจะไม่ได้?” หม่าหลับพูดอย่างโกรธๆ ว่า “เธอไม่รู้อะไร สถานการณ์ตอนนี้ ก็เหมือนกับตอนที่แม่ลงทุนในประกันชีวิต ไม่ แน่ว่าวันไหนมันจะเจ๋งขึ้นมา! พอเจ๊งหมด ก็จะไม่เหลืออะไรเลย สักอย่าง!

เซียวซูหนพูดอย่างตั้งใจว่า “แม่คะ ไม่ว่าอย่างไร หนูก็จะไม่ เลือกหย่ากับเปเฉิน”

จะว่าไปแล้ว ในใจของเซียวซูหนก็กังวลไม่น้อย

เธอไม่ได้กังวลว่าวันข้างหน้าเก๋เฉินจะพาตระกูลเซียวลำบาก ไปด้วย แต่กังวลที่เย่เฉินจะถูกคนพวกนั้นแก้แค้น แล้วจะมี อันตรายถึงชีวิต

พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รู้สึกว่า จะต้องเตือนเเฉินเสียหน่อยแล้ว ไม่อาจให้เขาเอาเรื่องความเชื่อไปหลอกลวงคน เพื่อที่วันข้าง หน้าเขาจะได้ไม่ลําบาก

หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างหัวเสียว่า “ยัยลูกคนนี้นี่นะ! จะให้แม่โมโหจนตายเลยใช่ไหม!

พอสิ้นเสียงพูด เย่ก็ไปส่งคนอื่นกลับไป แล้วก็กลับมายังห้อง

หม่าหลันก็เหมือนจะพูดอะไร ในตอนนี้หมอเจ้าของไข้ก็พูดว่า “เอ่อ เดี๋ยวรบกวนพวกคุณไปเขียนแบบฟอร์มแอดมิดด้วยนะ ครับ ทางพวกเราจะได้เริ่มการบำบัดเพื่อฟื้นตัวคนไข้

“ได้ค่ะ!” เซียวซูหนหันหน้าไป แล้วพูดกับเเฉินว่า “เมื่อครู่ที่ประธานหวังดินเช็คเงินสดมาหนึ่งแสนแปดหมื่น อยคุณไข่ ไหม?”

“อยู่ที่ผม” เย่เฉินหยักหน้า พูดว่า “งั้นเดี๋ยวผมไปจ่ายเงินเลย

นะ!

พูดจบ เย่เฉินก็หันหลังออกจากห้องผู้ป่วยไป

ทางแม่ของเซียวซูหน พอหม่าหลับได้ยินว่ามีเช็คเงินสดหนึ่ง แสนแปดหมื่น ก็รีบถามว่า “เช็คเงินสดหรือ? เช็คอะไร เอามา จากไหน?”

เชียวชหรับกล่าว “ประธานหวังของเหากรุ๊ป คืนค่าเช่า ออฟฟิศมาให้หนูค่ะ เธอเอาออฟฟิศที่อาคารหย่องซึ่งมาให้หนู ใช้ฟรีๆ แล้ว”

หม่าหลั่นพูดอย่างตื่นเต้นว่า “มีเรื่องดีๆ อย่างนี้ด้วยหรือ? ไอหย่า! ประหยัดไปได้ตั้งแสนแปดหมื่น! ”

พูดจบ ก็รีบถามหมอว่า “เอ่อ คุณหมอคะ พวกเราต้องจ่ายค่า พานักที่โรงพยาบาลเท่าไรคะเนี่ย?”

หมอเจ้าของไข้ตอบว่า “เนื่องจากคนไข้ได้หายเป็นปกติแล้ว ที่ เหลือก็เป็นการบำบัดเพื่อนฟื้นตัว ก็ไม่แพงเท่าไร วันละสองพัน หยวน ก็พอแล้วครับ จ่ายเงินมัดจําเป็นเงินจำนวนสองหมื่นก็ได้ ครับ”

หม่าหลันได้ยินว่าต้องจ่ายเงินสองหมื่น ก็เริ่มมีแผนในใจ เช็ค เงินสดนั่นมันมีจำนวนตั้งแสนแปดหมื่นเลยนะ ! ยังเหลืออีกตั้ง
แสนหกหมื่น!

พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รีบพูดกับเซียวซูหนว่า “แม่จะไปหาเข้ เฉินเสียหน่อย ว่าเรื่องจ่ายเงินนั้น ให้แม่ไปจัดการเอง

พูดจบ ก็รับเปิดประตูตามออกไป

ในตอนนั้น เปเงินก็กำลังทําการชำระเงิน ก็ได้ยินด้านหลังมี เสียงฝีเท้ารีบร้อนเดินเข้ามา พอหันไปมอง หม่าหลับผู้เป็น แม่ยาย ก็ได้มายืนตรงหน้าแล้ว

หม่าหลันยืนนิ่งตรงหน้าเขา พูดอย่างหายใจไม่ทันว่า “เก๋เฉิน เอาเช็คเงินสดมาให้ฉัน ฉันจะไปจ่ายเงิน! ”

เย่เฉันไม่รู้ว่าเธอโลภมากในเงินที่เหลืออีกแสนหกหมิ่น ก็เลย พูดว่า “แม่ครับ กลับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อเถอะครับ ผมไปชำระ

เงิน

เองก็ได้ครับ”

หม่าหลันก็จ้องเขาเขม็ง แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ทำไมแกพูด มากอย่างนี้เนี่ย? ฉันบอกว่าฉันจะไปเอง แกเอาเช็คเงินสดมา แล้วก็กลับห้องผู้ป่วยไป ให้เชียวหรับช่วย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ