บทที่ 145เป็นหมอเทวดาจริงๆ (1)

ซือเทียน ได้ยินเย่เฉินอธิบายดังนั้น ก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ทั้งตัว หรือแต่กระทั่งเคราสีขาวของเขาก็สั่นระริก ……….

เขาไม่อยากจะเชื่อ ตนเองนึกว่าจะเป็นปรมาจารย์คนหนึ่งที่ เป็นคนทำยานี้ แต่ไม่นึกว่าจะเป็นวัยรุ่นที่ยืนตรงหน้านี้ ที่เป็นคน ทำมันขึ้นมา

แล้วอีกอย่าง ที่เขาบอกว่า ยานี้เป็นยาที่เกือบจะสำเร็จ แค่เกือบสำเร็จยังมีสรรพคุณดีขนาดนี้ แล้วถ้าท่ามันสำเร็จขึ้น มาเล่า สรรพคุณจะไม่ดีกว่าตอนนี้เป็นร้อยเท่าหรือ? ชายวัยกลางคนตระกูลซึ่งฟังแล้วก็อึ้งไป แล้วในหัวก็ดีใจขึ้น

มา

แม้แต่เขาฝันก็ไม่คิดว่า ซึ่งหวั่นถึงจะสามารถหาหมอเทวดา คนนี้มาได้!

ถ้าตระกูลซึ่งได้มีที่พึ่งดีๆ เช่นนี้ ก็เหมือนได้กอดเงินกอดทอง ไว้เลยนะเนี่ย!

คนที่มีอำนาจและเงินทอง จะกลัวอะไรมากที่สุด? ก็กลัวตาย

ไป!

เงินทองมากมายเพียงใด อำนาจยิ่งใหญ่เพียงใด ถ้าไม่มีชีวิต อยู่ก็สูญเปล่า
ถ้าได้รู้จักปรมาจารย์ที่ทำยาออกมาได้ทุกเมื่อ เรื่องที่จะมีชีวิต ยืนยาวก็ไม่ใช่เรื่องลมๆ แรงๆ อีกต่อไป

อย่างที่ท่านซึ่งบอกว่าถ้าท่านซึ่งมีอายุยืนยาว500ปีจริงๆ สำหรับตระกูลข่งแล้ว มันจะเป็นเรื่องที่ดีมาก

เพราะว่าหน้าตาของท่านข่ง รากฐานของท่าน ง พรรคพวก ของท่านข่ง ไม่มีลูกหลานตระกูลข่งคนไหนเปรียบเทียบได้

คุณท่านมีชีวิตอยู่ คนมากมายก็ต้องไว้หน้า แต่ถ้าคุณท่านสิ้น ไป คนมากมายก็จะไม่ไว้หน้าตระกูลข่งแล้ว

ดังนั้น ตระกูลซึ่งก็อยากจะหวังให้คุณท่านอยู่ไปนานๆ หน่อย มีเขาเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานตระกูลซึ่ง พวกลูกหลาน ทํางานอะไรก็จะได้ง่ายเป็นสองเท่า

ซึ่งทรงที่ดูถูกเย่เฉินมาตลอด ตอนนี้ก็ได้ตื่นตกใจอยู่ในใจ ในขณะเดียวกัน ในใจเขาก็เริ่มสับสนบ้าง

เมื่อครู่ ตนเองยังได้ประชดประชันเขาไปไม่น้อย แต่ไม่คิดว่า เขาจะเป็นยอดฝีมือที่ซ่อนเร้นอยู่

ซื้อเทียนฉีก็อดที่จะกำมือคำนับเคารพ แล้วพูดขอร้องว่า “อา จารย์เย่ ร่างกายของผมถูกอาการบาดเจ็บครั้งก่อนรุมล้อม ถ้า คุณจะสงสาร แล้วทํายาให้ผมอีกสักเม็ด ผมยอมมอบเงินสด จํานวน10ล้าน ให้เลย

ชายวัยกลางคนตระกูลซึ่งก็ทนไม่ได้ จนต้องเดินขึ้นหน้าไปทำความเคารพบ้าง พูดเสียงสั่นว่า “อาจารย์เย่ ถ้าสามารถทำ ยาเทวดานออกมาได้อีกละก็ ก็ขอให้คุณขายให้กับตระกูลข่งสัก เม็ดเถอะ ตระกูลข่งเองก็ยอมจ่ายเป็นเงินสด10ล้าน! ”

เยเงินพูดนิ่งว่า “ผมไม่ขาดเงิน ยานั้นผมก็สามารถทำมันขึ้น มาใหม่ได้ ไม่ได้ยากอะไร ในเมื่อพวกคุณมีใจเช่นนี้ เดี๋ยววัน หน้าผมจะทำมามากหน่อย ถึงตอนนั้นจะให้พวกคุณคนละเม็ด เลย”

“อาจารย์เย่ คุณเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซึ่งจริงๆ” ชายวัย กลางคนตระกูลซงตื่นเต้นจะพูดไม่เป็นคำ เห็นเเฉันยืนนิ่ง ก็เลย รีบไปยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาให้ แล้วใช้แขนเสื้อเช็ดให้ “อาจารย์เย เชิญนั่งครับ”

ซึ่งทรง ก็รีบยกชาเข้ามา แล้วยกให้ต่อหน้าเยเงินอย่าง เคารพ “อาจารย์เหิวน้ำไหมครับ? เชิญดื่มชาก่อน ซึ่งหวั่นถึงก็มองอยู่นิ่งๆ ในใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ อย่างมาก ไม่คิดว่าเย่เฉินคนนี้จะมีกำลังถึงเพียงนี้

อีกอย่าง ลูกเขยอย่างเขา เงินตั้ง20ล้าน ทำไมถึงไม่อยากได้ เพราะอะไรกัน?

หรือว่า กำลังของ จะยิ่งใหญ่กว่าที่ตนเองเห็นอยู่ในตอนนี้เสีย อีก?

แต่ว่า คนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทำไมถึงได้ไปยอมแต่งงานเป็น ลูกเขยเข้าตระกูลฝ่ายหญิงได้?
ชื่อเทียนผู้มีฉายาหมอเทวดา ในตอนนั้นก็ชื่นชมออกมาจาก ใจ “อาจารย์เย่ คุณเป็นดั่งเทพเขียนจริงๆ กำลังของคุณ ความ โอบอ้อมอารีของคุณ ต่อให้ผมมีชีวิตอยู่อีกร้อยปี ก็คงไม่อาจจะ ตามทันฝีมือของคุณ…………….