บทที่131คุณล้มละลายแล้ว(1)

เย่เฉินไม่อยากพูดอะไร เห็นเซียวซูหรันโกรธแล้ว ก็เลย ทําหน้าเคร่งขรึม แล้วหันหลังเดินออกไปจากร้านอาหาร

เป็นแค่เจ้าของบริษัทเล็ก ๆ กล้าบ้าบิ่นต่อหน้าตัวเองได้ ยังไง? ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปใช่ไหม?

เซียวชูหวั่นหวาดกลัวแทนเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าสามีของ ตนเองเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุด?

ในตอนนี้ เย่เฉินอยากจะบอกฐานะที่แท้จริงของตนเอง ให้เชียวชูหรันรู้ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคต อีกต่อไป และไม่ถูกเจ้าของบริษัท เล็ก ๆ เช่นนี้รังแกอีกต่อไป คำพูดอยู่ที่ริมฝีปากแล้ว แต่เขาก็อดกลั้นไว้ไม่พูดออก มา

หากเปิดเผยตัวตน นั่นหมายความว่าเขาได้ยอมรับและ กลับสู่ตระกูลเย่อย่างเป็นทางการ เย่เฉินไม่อยากกลับไป

เมื่อเดินออกมาจากโรงแรม เย่เฉินเงยหน้าขึ้นไปมองชั้น บน แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาพ่อบ้านใหญ่ตระกูลเย่ ถังชื่อไห

“ช่วยตรวจสอบรายละเอียดของบริษัทเฉียนเฉิง ว่าช่วง นี้มีบริษัทไหนบ้างที่ลูกค้าเป็น และตอนนี้ในมือมีโครงการ อะไรบ้าง

ปลายสายมีเสียงที่แสดงถึงความเคารพของถังซื่อไห่ คุณชาย “ลูกค้าสำคัญของบริษัทเฉียนเฉิง ส่วนใหญ่จะเป็น บริษัทเล็ก ๆในเครือของตระกูลเย่ ปีนี้พวกเขาได้โครงการ อสังหาริมทรัพย์บางส่วนของตี้เหากรุ๊ปด้วย”

“งั้นเหรอ” เย่เฉินยิ้มเยือกเย็น ที่แท้ไอ้เหมยผิง เป็นได้ แค่อันธพาลเล็ก ๆ ที่ตามอยู่หลังกันเขา

ทันใดนั้นเย่เฉินก็หัวเราะออกมา

ถ้าหากเหมยผงรู้ว่า คนที่เขาล่วงเกิน คือคนที่เปรียบ เสมือนพ่อในธุรกิจของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร?

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาพูดกับถังซื่อไห่ว่า “ช่วยผมสั่งสอน บริษัทเฉียนเฉิงหน่อย”

ถังซื่อไห่ถามด้วยความเคารพ “คุณชาย คุณมีคําสั่ง อะไร? ”

“อืม คุณยกเลิกโครงการทั้งหมดกับบริษัทเฉียนเฉิง ผม

ไม่พอใจไอ้บริษัทโง่ ๆ นี้”

“บริษัทเฉียนเฉิงล่วงเกินคุณเหรอครับ? จะให้ผมหาคน ไปจัดการเจ้าของมันไหม? ให้มันหายไปจากโลกนี้! ”

เย่เฉินโบกมือ ยิ้มแล้วกล่าวว่า “อย่าเอะอะอะไรก็ฆ่าคน นายฆ่าเขาตาย เขาจะลิ้มรสความทรมานได้อย่างไร? ทำให้ เข้าล้มละลาย ไม่สามารถลุกขึ้นได้ตลอดชีวิตก็พอแล้ว”

“คุณชายสาม คุณรอไม่กี่นาที ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

สําหรับถัง อไห่แล้ว การที่จะทําให้บริษัทเฉียนเฉิงล้ม ละลาย ง่ายเหมือนขยี้มดให้ตายไปตัวหนึ่ง

เมื่อเย่เฉินสั่งการจบ ก็วางสาย เงยหน้ามองขึ้นไปที่ชั้น บน เห็นว่าเซียวชูหรันยังคงขอโทษเหมยผิงไม่หยุด ส่วนเหม ยผิงแสดงสีหน้าหยิ่งยโส ปากยังคงพูดไม่หยุด เดาว่าคง กําลังด่าตัวเองอยู่

เขาหาที่นั่งริมถนน และนั่งรอให้ภรรยาของเขาออกมา อย่างขี้เกียจ

ริมถนน เย่เฉินสวมชุดธรรมดา เขาก็เหมือนกับคนธรรม ที่สัญจรไปมาไม่มีใครมองหรือสนใจเขา

แต่ว่า เพียงแค่เขาโทรศัพท์ ก็สามารถทําให้เจ้าของ บริษัทเฉียนเฉิงที่มีชื่อเสียงของเมืองจินหลิงไม่เหลือ ทรัพย์สินอะไรเลยสักอย่างจนกลายเป็นยาจก

เซียวซูหร้นยังคงขอโทษเหมยผิง ตอนนี้สีหน้าของเหมย ผิงดูพอใจขึ้นมาหน่อย

จากนั้น เซียวซูหรับเดินออกมาพร้อมกับเหมยผิง หน้า ของเหมยผิงที่โดนซุปลวกรู้สึกแสบร้อนเจ็บปวด

เมื่อเห็นเย่เฉินนั่งอยู่ริมถนน เขามองด้วยสายตาอาฆาต แล้วหันมาพูดกับเซียวชูหร้นว่า “ชูหรัน เพื่อเห็นแก่หน้าคุณ ผมจะให้อภัยสามีที่ไร้ประโยชน์ของคุณครั้งหนึ่ง คืนพรุ่งนี้ ผมจะเลี้ยงข้าวคุณอีก เราจะได้คุยเรื่องร่วมลงทุนธุรกิจอีก ครั้ง”

สีหน้าเขาดูเหมือนไม่มีอะไรแล้ว เพียงเพราะเขาแค่ อยากเอาใจเซียว หรันเท่านั้น แต่ภายในใจของเขาตอนนี้ โกรธเหมือนถูกไฟเผา

หากไม่ใช่ว่าเซียวชูหรันขอโทษ เขาจะให้คนมาจัดการ เย่เฉินทันทีเลย!

อย่างไรก็ตาม เหมยผิงไม่ได้ปล่อยเย่เฉินไปง่าย ๆ เช่นนี้ เขาแค่ปล่อยเขาไปชั่วคราวเท่านั้น รอพรุ่งนี้เมื่อเขาได้เชียวชู หวั่นก่อน เขาจะหาคนจัดการเย่เฉินทันที!

เย่เฉินเดินเข้ามา กล่าวกับเซียวซูหนว่า “คุณ(ภรรยา) เรากลับบ้านกันเถอะ ไอ้เหี้ยที่กำลังจะล้มละลายไม่มีอะไรน่า คุย แล้วก็ไม่มีความร่วมมืออะไรด้วย หน้าของเหมยผิงเปลี่ยนสีทันที กล่าวอย่างเยือกเย็น “ไอ้ น้อง แม่งฉิบหาย อยากตายใช่ไหม มาพูดว่ากูจะล้มละลาย? เชื่อหรือไม่ว่ากูสามารถทำให้แกตายได้ทันที? ตอนนี้ที่แกยัง ไม่เป็นไรปลอดภัยอยู่ ก็เพราะว่ากูเห็นแก่หน้าซูหวั่น!”

เย่เฉินหัวเราะเยือกเย็น ยื่นมือฟาดออกไปเต็มแรง

“เพียะ”