บทที่ 93 ผมไม่สนใจอะไรในตัวคุณ

เห็นเเงินไม่ถอย จึงไฟก็ดูแคลน แล้วกล่าวต่อหวังเจ๋งทางว่า “ดูแล้วมีคนไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป ช่างมัน แกไปเตรียมรูปสาม ดอกให้ฉัน กระถางหนึ่งใบ และกรีซไม้หนึ่งอัน ฉันจะจัดให้เขา อย่างสาสมใจ”

หวังเจิ้งกางไม่เชื่องช้า รีบจัดเตรียมจนครบ

ไม่นาน ธูปก็ถูกปักลงในกระถาง เริ่มมีควันลอยขึ้นมา

อาจารย์ หยิบกริชไม้ขึ้นมา แล้วสวด

ฉันกางที่อยู่ข้างๆกลับรู้สึกมึนหัว ราวกับมีลูกทุ่มเข้าไปในหัว ขมับเริ่มสั่นไหวไปมา

เขาอดทนสักพัก ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงได้กล่าว “อาจารย์วี พิธีฮวงจุ้ยนี้ยัง…..ยังต้องใช้เวลานานเท่าไหร่?

“พลังด้านมืดของครอบครัวคุณเยอะเกินไป นี่เป็นวิสัยทัศน์ วงจุ้ยต้องใช้เวลา กรุณารอสักครู่

เห็นอาจารย์ กล่าว ฉินทางทำได้เพียงอดทน

แต่ยิ่งเขาอดทนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายตัวมากขึ้น เท่านั้น ไม่เพียงแค่คลื่นไส้อยากอาเจียน ยังปวดหัวอย่างหนักอีก ด้วย

แต่ยังดีที่อกเขา มีของสิ่งหนึ่งที่สลายพลังเหล่านั้น ปกป้องส่วนหัวใจไว้ ในทางจึงไม่ล้มลง

จินทางตะลึง “นี่มันยันต์จึงซ่าที่เเฉินให้ไว้หน?”

จิ้งให่ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ อมน้ำลายไว้ แล้ว “ปู” ใส่กรีซไม้ นั้น และตรงวัน

ในขณะที่กริชได้ผ่านควันนั้นไป ฉันกางรู้สึกเหมือนสมองถูก ทําลายอย่างหนัก ในคอ “ปู” เสียงเลือดกระอักออกมา

“ลุงรอง!”

ฉันเอาตงตกใจจนรีบเข้าไป ประคองเขาไว้ แต่สีหน้าฉินกางซีดเซียว ไม่มีแม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะพูด “อาจารย์ ทำไมลุงรองถึงเป็นแบบนี้?” ฉันเข้าตงถามอย่าง

ร้อนใจ

จึงไห่หน้านิ่ง แล้วกล่าว “ธาตุมืดของตระกูลฉินมากไป เมื่อ ฉันได้ทำพิธี แต่ผู้นำตระกูลประสบเป็นคนแรก ที่พ้นเลือดออกมา คือได้ทำลายมันแล้ว ธาตุมืดของตระกูลฉินก็ได้ถูกทำลายแล้ว เช่นกัน”

ฉินทางพาหนอนร่างที่ไม่สบายของตัวเอง กล่าวขอบคุณว่า “ขอบคุณอาจารย์ที่แก้ให้ ตระกูลฉินซาบซึ้งใจอย่างมาก

หลังจากที่เขาได้กระอักเลือดออกมา ก็รู้สึกว่าภายในดีขึ้น อย่างมาก

ไม่เพียงแค่แบบนี้ ฉันเอาตงก็รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงภายในร่างกาย ก็ของคุณ จึงให้อย่างเร็วเช่นกัน เป่าฟูกุ้ยขมวดคิ้ว แล้วกล่าว จึงให้ช่างมีความสามารถ

จริงๆ ที่พิฆาตของตระกูลฉินเยอะขนาดนี้ เขายังแก้ไขได้ คนที่นั่งอยู่ล้วนเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่า อาจารย์ แก้พิฆาตของตระกูลฉิน ล้วนมองไปที่อาจารย์อย่าง

นับถือ

“ลุงรอง พวกเราไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ” ฉันเข้าดงพยุงฉินทาง เดินไปอีกที จากนั้นก็หันไปมองเเฉิน ท้าทายว่า “อาจารย์เก ไง? รีบเอาเงินของตระกูลฉินฉันคืนมา”

เย่เงิน นปาก แล้วกล่าว “เงินหนะคืนได้ แต่เกรงว่าฉินการจะ ไม่ได้ใช้แล้วล่ะ..……..

“อะไรนะ!” ฉินกางตกใจ

เยเฉันมองไปที่เขา แล้วกล่าว “คุณดูที่ฝ่ามือของคุณ มีเส้น แดงอยู่ไหม”

ฉิ่นกางหน้าถอดสี รีบพลิกฝ่ามือ ล่ะชะงักในทันใด บนฝ่ามือเขา มีเส้นสีแดงจางๆปรากฏขึ้นจริงๆ เส้นสีแดงนี่ เริ่มจากเส้นชีวิต ไปจนถึงแขน

ฉินทางตกใจหน้าซีด “นี่คืออะไร เมื่อก่อนฉันไม่มี

เย่เฉินกล่าวอย่างสงบว่า “นี่คือเส้นชีวิตของคุณ พิฆาตของ ตระกูลฉิน จึงให้ใช้วิธีเอาชีวิตของคุณเข้าแลก! สามวันให้หลังถ้าเส้นสีแดงนี้ไปถึงข้อศอกเมื่อไหร่ คุณก็ตายเมื่อนั้น! ใช้ชีวิต ของคุณ เข้าแลกกับการต่อชีวิตของตระกูลฉิน”

ฉินการได้ยินคำพูดนี้ ก็ตกใจจนแข็งที่อกับที่

ฉันเอาตงกว้าวุ่น มองไปที่ทุกคนอย่างเร่าร้อนใจ

เหล่าอาจารย์ที่นั่งอยู่ เห็นเหตุการณ์นี้ ก็พยักหน้าเบาๆ ฉัน กาง มีชีวิตไม่เกินสามวันแล้ว

ฉันเอาตงคุกเข่าลงกับพื้น ของไห่ว่า “อาจารย์ ขอร้องล่ะ ได้โปรดช่วยลุงรองผมด้วย!

จึงได้หยิ่งผยอง กล่าวอย่างดูแคลนว่า “เมื่อวิชาถูกใช้ออก ไป จะเอากลับมาได้อย่างไรกัน เอาชีวิตของฉันกาง แลกกับชีวิต ของครอบครัวพวกแกทั้งหมด แกต้องขอบคุณฉันจึงจะถูก

ฉันเอ้าเสงี่ยนหน้าซีด กัดปากล่าง แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าเเงิน กล่าว “ขอร้องล่ะ ช่วยพ่อฉันหน่อยนะ..…..……

เย่เฉินเหลือบไปมองเธอ แล้วกล่าวอย่างสงบว่า “ในเมื่อ ตระกูลฉินของพวกคุณเลือกที่จะเชื่อจึงไห่ งั้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับ ผมแล้ว จําเป็นอะไรที่จะให้ผมลงมือ?

ฉันเข้าเสวียนนัยน์ตาสีแดง กัดฟันแล้วกล่าว “ถ้าคุณสามารถ ช่วยพ่อฉันได้ คุณต้องการอะไร ฉันให้ได้หมดทุกอย่าง…….

เย่เฉินเหอะเหอะ แล้วกล่าว “ผมไม่สนใจอะไรในตัวคุณ….. ฉินทางก็วิ่งมา แล้วคุกเข่าต่อหน้าเซ่เงิน ร้องและตะโกนว่า“อาจารย์เย่ ผมโดนไอ้งั่งหลอก ฉันเอาตงหลอกผมทุกอย่าง เมื่อพูด จินทาง เดินเอาตง แล้วชกไปที่หน้าของเขา

นเอ้างหลบ

ฉันเอาเสงี่ยนใจับขาของเยเฉินไว้ แล้วร้อง “คุณช่วยพ่อฉัน หน่อยนะ ขอร้องล่ะ…

เย่เฉินถอนหายใจ แล้วกล่าว “พอล่ะ ยืนขึ้นเถอะ เมื่อกี้ผมก็ แค่ขู่พวกคุณ ไม่เป็นไร โชคดีที่พ่อของคุณได้ใส่ยันต์จึงไว้ไม่ ขั้นตอนนี้จะต่อยฉันเอาตงได้ไงกัน”

ฉินทางตะลึง แล้วหยิบยันต์จึงซ่าจากหน้าอกออกมา แล้ว กล่าว “อันนี้เริ่มทำงานแล้วหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า “อีกไม่นานเส้นแดงก็จะหายไป แต่การกระทำ

สองอย่างนี้จึงไห่ จะทำลายยันต์ของผม ยาก

ฉินทางก้มลงมองฝ่ามือของตน เห็นว่าเส้นแดงได้บางลงมาก และกำลังจะหายไป แล้วกล่าว “ขอบคุณอาจารย์เย่ ถ้าไม่ใช่ เพราะคุณ วันนี้ผม…….

เย่เฉิน โบกมือ แล้วกล่าว “เพราะคุณหนะโชคดี ที่เอายันต์ ติดตัวมาด้วย ไม่งั้น ผมล่ะเบื่อที่จะยุ่งเรื่องความเป็นความตาย ของคุณ”

หลังจากที่พูดจบ เย่เฉินหันไปมองทิ้งไป แล้วกล่าว “ตอนนี้ ผลลัพธ์ก็ออกมาให้เห็นแล้ว แกยังไม่ยอมแพ้อีกหรอ?”
ตอนนี้ฉันเอาตงรู้สึกตัว ได้ทุกเข่าลง กล่าวขอโทษแย่เงินออก

มา

จิ้งให้หน้าซีด จ้องไปที่เยเงินอย่างพยาบาท แล้วกล่าว “ก็แค่ วิธีกระจอกๆ ยังกล้าพูดว่าตัวเองชนะอีก? ความจริงฉันว่าจะ ปล่อยแกไป ใครจะรู้ว่าแกจะดื้อดึงได้ขนาดนี้ ให้โอกาสครั้ง สุดท้าย เอาวงศ์ย่อยหอยมือเสือมาซะ แล้วคุกเข่าขอโทษ!

เขาไม่อยากใช้ไพ่ใบสุดท้าย แต่ในเมื่อถึงขั้น เย่เฉินชนะเขา แล้ว

และถ้าใช้ไพ่ใบสุดท้าย แม้จะเป็นเขา ก็ไม่สามารถควบคุมได้ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ อาจต้องเสียชีวิต!

เย่เฉินค่อยๆเยือกเย็น แล้วกล่าว “ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ?”

“แกบังคับฉันเองนะ!” เมื่อเสียงของ จึงไม่สิ้นสุดลง ก็ได้หยิบ

กระถางบูชาสีดำ ออกมาจากลังข้างกาย หนอนสีนําหลายตัว ได้บินออกมาจากกระถาง ไปเกาะที่

อาหารบนโต๊ะ

ซึ่งหวั่นถึงแปลกใจ แล้วกล่าว “นี่…….จิ้งให้เลี้ยงยุ่งด้วย หรอ?”

ผู้คนล้วนมองไปยังหนอนที่เกาะอยู่บนอาหาร ด้วยความ แปลกใจ อาจารย์ที่นั่งอยู่นั้นล้วนรู้สึกแปลกประหลาดใจ ไม่รู้เลย ว่าเกิดอะไรขึ้น ต่างถามไถ่ซึ่งกันและกัน

แต่ในขณะเดียวกันนี้เอง อาหารที่ถูกหนอนกินไปนั้น เปลี่ยนสีในทันที มีหนอนออกมาจากในเนีออย่างนับไม่ถ้วน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ