บทที่ 80 เข้าใจผิดอย่างรุนแรง

ทีแรกเซียวไห่หลงก็ถือโอกาสอยากจะสานความสัมพันธ์ของเป่า ฟูกุ้ย ทว่าต่อให้ฝันไปก็นึกไม่ถึง เป่าฟูกุ้ยจู่ๆ กลับแตะตัวเองไป ไกล

เขากลิ้งไปหลายรอบ นี่ตัวของเขาถึงจะอยู่อย่างมั่นคงไปได้ แล้วนั่งอยู่บนพื้นด้วยมือไม้ที่อยู่วางอย่างประหม่า “เจ้าของร้าน นี่มันเกิดอะไรขึ้น มีอะไรเข้าใจผิดไปหรือเปล่า……… คนอื่นที่อยู่ในสถานการณ์ก็มองจนเอ๋อไป

“นี่เป็นคนของตระกูลเดียวใช่ไหม? ทำไมถึงได้สร้างเรื่อง บาดหมางกับเจ้าของเป่าล่ะ? ”

“เติมทีตระกูลเดียวก็ไม่มีความสามารถอยู่แล้ว ตอนนี้ไป ผิดใจกับเจ้าของร้านเป้า วันข้างหน้าก็คงไม่สามารถอยู่รอดใน เมืองจินหลิงแล้วมั้ง? ”

ทันใดนั้นผู้คนต่างก็วิพากษ์วิจารณ์

มีคนไม่น้อยมีท่าทีที่อยากจะรอชมเรื่องสนุกๆ แล้วมองเป่า ยลงไม้ลงมือกับเซียวไห่หลง

เวลานี้ เป่าฟูกุ้ยมองเซียวไม่หลงด้วยความโมโห แล้วพิมพ์ ด้วยเสียงเย็นชา “เข้าใจผิด? เข้าใจผิดท่าแม่งหรอ! ”

พูดไปก็ใช้ขาข้างหนึ่งถีบเขาอีกครั้ง แล้วถีบจนเขาต้องร้องโอ้ยๆ

เปียกุ้ยยังไม่หายเกลียด จึงเหยียบอยู่บนอกของเขา แล้วพูด ด้วยเสียงเข้ม “ไอ้ชาติมั่ว แกรู้ไหมว่าแกไปผิดใจกับใคร? ”

เขียวให้หลงทําสีหน้าที่งวยงง “ผมก็ไม่ได้ผิดใจกับเจ้าของ ร้านเป่า นี่มันเข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว…….

เป่าฟูกุ้ยยกมือแล้วตบหน้าของเขาไปสองที แล้วกันค่าด้วย ความโมโหขีดสุด “ไอ้ชาติหมา คนที่แกผิดใจด้วยสองคน เป็น แขกวีไอพีของคุณหนูซึ่ง ฉันฆ่าแกตายก็ยังไม่สามารถทำให้ฉัน หายเคียดแค้นได้!”

พูดจบ เขาจึงรีบสั่งการคนที่อยู่ข้างๆ “ลากไอ้สารเลว ออกไป สักยกหนึ่ง! อีกอย่าง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นอกจากแขกคน สำคัญสองท่านนั้น พวกเราเพิ่งเป่าเกือห้ามเขียวไม่หลงและคน อื่นๆ ของตระกูลเซียวเหยียบเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว ใครกล้า ปล่อยพวกเขาเข้ามา ก็เขาให้หักทั้งสองข้างเลย! ”

จากนั้น เซียวไห่หลงก็ถูกบอดี้การ์ดสองสามคนกระทืบ พอดีไปสักตั้ง คนพวกนี้จึงลากตัวเขาไป แล้วโยนออกไปข้าง นอกเลิงเป่าเก๋อ!

จมูกของเขาทั้งเขียวและบวม เรือนร่างสั่นเทา แล้วรู้สึกตกใจ จนพูดอะไรไม่ออก

เขารู้ว่าตัวเองสร้างปัญหาที่ใหญ่หลวง และทำให้ทั้งตระกูล เขียวพลอยซวยไปด้วย
ทว่าเขาจะไปรู้ได้ยังไง เย่เฉินกลับเป็นแขกที่ซ่งหวั่นถึงเชิญ

มา?

เขามีสิทธิ์อะไรไปรู้จักกับคุณหนูใหญ่ตระกูลข่ง

ไอ้สวะคนนี้ มีสิทธิ์อะไรได้รับความโปรดปรานจากส่งหวั่นถึง

หลังจากที่เเฉินและพ่อตาออกมา ก็ขับรถไปกลับบ้าน

เขียวฉางควนอยู่บนแล้วถอนหายใจลากยาวบ้างสั้นบ้าง “เ เฉินหนอ ไม่ใช่ว่าพ่อว่านายนะ ถ้าหาการ์ดเชิญไม่ได้จริงๆ ก็ช่าง มันเถอะ ทำไมถึงต้องไปแย่งของคนอื่นด้วย? ”

พ่อ การ์ดเชิญไม่ได้มีปัญหา พวกเขาต่างหากที่ดูถูกคน อื่น…..” เยเฉันอธิบายด้วยความประหม่า

เซียวฉางควนพูดด้วยความโมโห “ถ้านายได้เรื่องหน่อย มี ความสามารถหน่อย พวกเขาจะกล้าทำแบบนี้กับพวกเราหรอ? พูดถึงตอนสุดท้าย ก็เพราะว่านายไม่มีความสามารถเกินไป น่า สมเพชเกินไป! ”

เย่เฉินส่ายหัว แล้วขี้เกียจไปอธิบายอีก

และในตอนนี้ ด้านหลังมีรถโรลส์รอยซ์ขับมาด้วยความเร็วสูง อยู่หนึ่งคัน หลังจากที่ขับผ่านรถของพวกเขาสองคน ถึงจะลด ความเร็วลง แล้วจอดอยู่ข้างถนน

เยเฉันมองฝ่ายตรงข้ามมาหาตัวเอง จึงได้หยุดรถลง
ขาอันสง่างามสองข้างของซ่งหวั่นถึงก้าวลงมาจากรถ แล้ว ดกับเย่เฉินด้วยความรู้สึกผิด “คุณเย่ เมื่อกี้เรื่องของงานประมูล ต้องขอโทษจริงๆ ฉันเองที่จัดการได้ไม่ดี ได้โปรดอย่าใส่ใจไป เลย”

เย่เฉินส่ายหัว แล้วพูดขึ้น “ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ แค่เจ๋งเป่าเกือ ต้องดูแลพนักงานดีๆ หน่อย”

ซ่งหวั่นถึงรีบพูด “คุณเย่ เจ๋งเป้าเพื่อไล่ผู้จัดการที่ดำเนินเรื่อง ออกไปแล้ว ตอนนี้พวกเรากลับไปร่วมงานประมูลต่อเถอะ คุณว่า ยังไงบ้าง? ”

เย่เฉินปฏิเสธกลับ “ต้องขอโทษคุณหนูซึ่งจริงๆ อารมณ์ดีวันนี้ กลับถูกแมลงวันสองตัวทำลายไป ไม่กลับไปร่วมงานประมูลแล้ว ครั้งหน้าค่อยว่ากันเถอะ”

ซึ่งหวั่นถึงพูดด้วยความรู้สึกผิดมาก “ต้องขอโทษคุณเย่จริงๆ

พูดจบ เธอก็เอากล่องไม้หนึ่งกล่องออกจากรถ แล้วยัดไปใน มือของเยเฉิน แล้วพูดขึ้น “คุณเย่ นี่เป็นสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของฉัน เพื่อแทนคำขอโทษ………

จังหวะที่เยเฉันเอากล่องไม้ไว้ แล้วสัมผัสได้ว่าด้านในมีพลัง เรกิ ดังนั้นจึงไม่ได้ปฏิเสธกลับ

พอเห็นเย่เฉินรับของขวัญไว้ ซึ่งหวั่นถึงก็พูดขึ้นทันที “เอาแบบ นี้ งานประมูลวันนี้หยุดไปชั่วคราวก่อน ฉันจะให้เป่าฟูกุ้ยจัดการ กับทีมของเจ๋งไปเกือดีๆ ก่อน รอให้เขาจัดการเสร็จ แล้วค่อยจัดงานใหม่ ถึงเวลายังต้องเชิญคุณเข่และคุณน้าเซียว ให้เกียรติมา

เขียวฉางคนจึงตกตะลึงงันไปทันที ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ว่าเป็น คนที่เผลอทุบขวดโบราณ ซึ่งถังหรือไง คุณหนูใหญ่ตระกูลซึ่ง ที่มาเป็นคนสุดท้าย?

เธอกลับเกรงใจขนาดนี้กับลูกเขยของตัวเอง แม้กระทั่งยังต้อง ล้มเลิกงานประมูลไปชั่วคราวเพื่อเขา แล้วบอกว่าจะจัดใหม่ นี่ก็ ให้หน้าให้ตาเกินไปหรือเปล่า?

หรือว่าเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่ช่วยซ่อมขวดๆ นั้น?

โธ่ๆ วันข้างหน้าต้องปรับมุมมองต่อลูกเขยคนนี้ของตนเอง ใหม่แล้ว

เย่เฉินก็มองออกถึงความจริงใจของซึ่งหวั่นถึง ดังนั้นจึงพยัก หน้าด้วยความนิ่งเฉย แล้วพูดขึ้น “งั้นรอจัดงานใหม่ พวกเรา ค่อยมาร่วมเถอะ”

พ่อตาจึงรีบพูดเสริม “ใช่ๆๆ ต้องไปแน่นอน”

“พอเถอะ งั้นทั้งสองท่านกลับก่อนเถอะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษ จริงๆ! ”

หลังจากส่งหวั่นถึงขอโทษอีกครั้ง แล้วก็กล่าวคำอำลากับทั้ง สอง แล้วหันไปจากไป

รอให้ซึ่งหวั่นถึงเดินไป พ่อตารีบชี้ไปยังกล่องไม้ในมือของเ เฉิน แล้วเอ่ยถาม “เย่เฉิน คุณหนูซึ่งส่งอะไรให้นาย? รีบเปิดเถอะ!

เย่เฉินพยักหน้า แล้วเปิดกล่องไม้

ทันใดนั้น แล้วมีพลังเราก็แผ่ซ่านออกมาอย่างรุนแรง ทำให้ คนรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมา

“เอ๊ะ นี่มันอะไรกัน? ” เซียวฉางควนยื่นหัวออกไปดู ทันใดนั้น

ใบหน้าก็ดูแปลกไป

แค่เห็นในกล่องมีของสีดำ ที่มีขนาดใหญ่เท่ากำปั้น พอมอง แล้วเหมือนจะเป็นถ่านหิน ทว่ากลับมีผิวหยาบกร้าน แล้วยังมี นติดไว้

ตอนที่เห็นของสิ่งนี้ เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่ตกตะลึง แล้วแอบตก ตะลึงว่า งหวั่นถึงเป็นคนที่ใจกว้างมาก

เขียวฉางควนมอง “ตุ่มดำ” หลายๆ ครั้ง มองไม่ออกจริงๆ ว่า นี่มันของเล่นอะไร จึงพูดด้วยความเบื่อหน่าย “ก็นึกว่าเป็นของ ล้ำค่าอะไรสักอีก นึกไม่ถึงว่าเป็นแค่ท่อนไม้

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “พ่อ มันเป็นท่อนไม้จริงๆ ทว่ากลับเป็น ของหายาก”

เซียวฉางควนยิ่งรู้สึกแปลกใจ “ลูกเขย นี่มันของอะไรกันแน่?

เย่เฉินพูด “นี่มันไม้ฟาดสายฟ้า”

“มันเกินจากตอนเวลาฟ้าผ่าต้นไม้”
เขียวฉางควรกลับเคยได้ยินมาบ้าง จึงรีบพูดขึ้น แต่ว่าท่อน ไม้แบบนี้ เวลาตอนอยู่บนเขาแล้วฟ้าผ่าก็มักจะได้เจอบ่อย จะ ค่าอะไรนักหนา? ”

เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดขึ้น “พ่อ ไม้ธรรมถูกฟ้าผ่า แน่นอนว่าเห็น ง่ายอยู่แล้ว แต่ว่าไม้ฟาดสายฟ้านี้ พ่อดูสิมันกลายเป็นสีดำ มี เพียงว่าต้องใช้อุณหภูมิที่สูงมากถึงจะทำให้มันกลายเป็นถ่านได้ ทำให้เห็นว่าฟ้าผ่านี้มีพลังที่แรงมาก เกรงว่าคงจะเป็นฟ้าผ่าอัน มหาศาลที่ผ่านไปหลายร้อยปีก็ได้ไม่ค่อยได้พบได้เจอ

“อีกอย่าง ไม้ฟาดสายฟ้าท่อนนี้ดูมืดและเปล่งประกายแสง แล้วยังมีลวดลายซ่อนอยู่จางๆ แสดงว่ามันเป็น “ไม้เสาหลง’ ที่ เป็นราชาของต้นไม้ นี่มันก็ยิ่งหายากกว่าเดิม”

พอได้ยินแบบนี้ เซียวฉางควนก็พูดอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่เชื่อ แค่ท่อนไม้ที่ถูกฟ้าผ่าจะมีค่ามหาศาลขนาดนี้เลยหรอ? มันเป็น เรื่องโกหกคนทั้งนั้น สิ่งที่มีค่าที่สุดคือวัตถุโบราณ ท่อนไม้นี้ของ นายจะได้มายังไง มันก็แค่มีราคาไม่กี่บาทเท่านั้น”

เย่เฉินยิ้ม ของแบบนี้ สำหรับตัวเองแล้ว มีมูลค่าสูงมาก ไม่ เพียงแต่มีพลังเรก ตามที่ “ตำราเก้าเสวียนเทียน” บันทึกไว้ แม้ กระทั่งมันยังสามารถฝึกฝนออกมาได้

ทว่าเขียวฉางคนก็ไม่สามารถเข้าใจอยู่ดี ดังนั้นเยเฉันก็ไม่ได้อธิบายอะไรกับเขามากมาย แต่เก็บกล่อง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ