บทที่ 75 ผมคือคุณชายตระกูลเย่
ฝ่ามือของป้าหน้าเหลืองตกลงไปบนใบหน้าของเซียวซูหน ทันใดนั้นก็ทำให้เซียวซูหนได้สติกลับมาเล็กน้อย
เธอจับแก้มไว้ แล้วมองผู้หญิงที่ดูร้ายกาจและโหดเหี้ยมตรง หน้า แล้วเอ่ยถามขึ้น “คุณเป็นใคร คุณจะทำอะไร? ”
ป้าหน้าเหลืองกัดฟันพูด “ฉันจะทำอะไร? ฉันจะดีนางเมียน้อย อย่างแกให้ตาย! ”
พูดจบ เธอก็ตะโกนเรียกบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ “มีดล่ะ? เอามา ให้ฉัน! ฉันจะไปกีดหน้าของนางเมียน้อยคนนี้! ”
“ครับ คุณหนู ใหญ่! ”
บอดี้การ์ดคนนั้นควักมีดแหลมออกหนึ่งเล่ม แล้วพูดด้วย ความเคารพ “คุณหนูใหญ่ นางผู้หญิงแพศยาแบบนี้ อย่ามาแปด เปื้อนมือของคุณหนูเลย ผมจัดการเองครับ! ”
ป้าหน้าเหลืองยกมือแล้วตบหน้าเขาไปหนึ่งที แล้วแย่งมืดมา จากมือของเขา พร้อมกันด่า “แม่งเอ้ย เวลานี้ยังจะมาพูดมากกับ ฉันอีก? ”
บอดี้การ์ดรีบคุกเข่าลง แล้วพูดด้วยความตกตะลึง “คุณหนู ใหญ่ ผมผิดไปแล้ว ยกโทษให้ผมเถอะ! ”
ป้าหน้าเหลียงจึงรีบเขาหนึ่งที แล้วพูดด้วยความโมโห “ไสหัวไปให้พ้น! ”
พูดจบ จึงเอามีดและกำลังจะกรีดหน้าของเซียวซูหนให้เสีย โฉม
เซียวซูหนตกใจจนทั้งร่างสั่นเทา แล้วอยากจะหลุดพ้นจาก
เธอ ทว่าร่างกายกับถูกบอดี้การ์ดควบคุมไว้ จึงไม่สามารถขยับ
ได้ อีกทั้งร่างกายของเธอยังอ่อนแอมาก จึงไม่สามารถออกแรง ในเวลาที่สำคัญแบบนี้ จู่ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นเสียงดัง “วางมีด ลงเดี๋ยวนี้! ”
ป้าหน้าเหลืองจึงหันไปมองทันที ชายหนุ่มคนหนึ่งพาคนเสื้อ สิบกว่าคนพุ่งเข้ามา
“แกคือใคร มายุ่งห่าอะไร กล้ายุ่งเรื่องของฉันหรอ? แกรู้ไหม
ว่าฉันเป็นใคร? ”
เย่เฉินกัดฟันพูด “กูจะสนใจว่ามึงเป็นใครไปทำไม! ”
พูดจบ จึงรีบพุ่งเข้าไป แล้วใช้ขาถีบผู้หญิงคนนั้นออกไปไกลๆ พอเห็นเเฉิน เซียวซูหรืนร้องไห้เสียงดัง แล้วตะโกนเสียงดัง
“ที่รัก ช่วยฉัน………..
เยเฉินถ่ายโอนที่เรียนจากตำราเก้าเสวียนเทียน แล้วรวบ รวมพลังเรกิทั้งหมดในร่างกายไปอยู่บนหมัด จู่ๆ ก็ออกหมดไป ยังบอดี้การ์ดสองคนที่จับกุมภรรยาไว้
สองคนนี้จู่ๆ ก็พุ่งไปไกล แล้วกระแทกลงบนผนัง แล้วหมดสติ
ไป!
เขียว หนไม่ถูกคนควบคุมอีกต่อไป ทว่าสองขากลับหมด แรง แล้วล้มลงบนพื้นทันที
เยเฉินพลันเข้าไปกอดเธอไว้ในอ้อมกอด แล้วมองใบหน้าของ เธอที่มีรอยฝ่ามือประทับอยู่หนึ่งรอบ ภายในใจเหมือนมีเลือด หยดออกมา!
“ซูหน คุณวางใจเถอะ! สามีจะต้องแก้แค้นแทนคุณเอง! ”
เซียวซูหนร้องไห้ไม่มีเสียงอย่างทรมาน แล้วรีบกอดเยเฉันไว้ พร้อมร้องไห้ออกมา “สามี………สามีคุณพาฉันกลับบ้านหน่อย เถอะ…….”
เย่เฉินตบแผ่นหลังเธอเบาๆ แล้วปลอบโยนขึ้น “วางใจเถอะ สามีจะพาภรรยากลับไปเดี๋ยวนี้ ไม่มีใครสามารถทำร้ายภรรยา อีก! ”
ขณะที่พูด ในมือจึงแผ่ซ่านออกมา ทำให้เซียวซูหนหลับ ใหลไปอย่างสนิท
เยเฉินวางเซียวซูหนไปไว้บนโซฟาที่อยู่ด้านข้าง แล้วพูดกับ เฉินจือข่าย “ปกป้องภรรยาของฉันให้ดี! ”
เฉินจือข่ายพยักหน้า แล้วพูดด้วยเสียงเข้ม “คุณชายวางใจ เถอะ ถ้าภรรยาของคุณชายเกิดบาดเจ็บในมือของผม ผมจะหิ้ว หัวกลับมาเจอคุณชายเอง! ”
เเฉินหันไปมองป้าหน้าเหลืองที่ถูกตัวเองถีบไปไกลๆ จึงจับ เธอขึ้นมาจากพื้น แล้วใช้หมัดชกใส่หน้าของเธอแรงๆ “แกตบ ภรรยาของฉันใช่ไหม? ”
ใบหน้าของป้าหน้าเหลืองเต็มไปด้วยเลือดสด แล้วก่นด่าด้วย เสียงอ่อนเปลี้ยเพลียแรงและแหบแห้ง “แกกล้าต่อยฉันหรอ! แก รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันจะฆ่าแก! ”
พูดจบ เธอก็หันไปตะโกนใส่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ “ฆ่ามัน เดี๋ยว! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้! ใครฆ่ามันได้ ฉันจะให้หนึ่งล้าน! ”
บอดี้การ์ดสองสามคนจึงรู้สึกตื่นเต้น แล้วพุ่งเข้าไปทันที เยเฉันมองลูกน้องของเฉินจือข่ายด้วยสีหน้าที่แสดงอารมณ์
ใดๆ “ลงมือฆ่า! ฆ่าให้สิ้นซาก! ”
คนเสื้อดไม่กี่คนรีบควักปืนออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้ว ปากกระบอกไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้น!
บอดี้การ์ดพวกนั้นฝันก็ยังนึกไม่ถึง กลุ่มคนเสื้อดำที่มาพวกนี้ ต่างก็มีปืนพกมาด้วย!
อีกทั้ง ทักษะการใช้ปืนของพวกเขานั้นดีมาก
ปืนทุกอันยิ่งเข้าไปในกลางกะโหลกศีรษะของบอดี้การ์ด
ทั้งหมด!
กลางกะโหลกศีรษะของทุกคนต่างก็ถูกกระสุนยิงจนพุ่ง
กระฉูด!
ป้าหน้าเหลืองจู่ๆ ก็รู้สึกตกตะลึงไปทันที “พวกแก……พวกแก เป็นใคร? ”
เยเงินแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็น “ฉันคือสามีของเซียวซูหน! “
โจวเทียนเหยืนเอ๋ออยู่ด้านข้างรู้สึกตกใจจนขาทั้งสองข้างสั้น เทา “แก…..แกก็คือลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลฝ่าย หญิง……………ทำไมแก……..
เย่เฉินถามด้วยยิ้มๆ “ทำไม? แกรู้สึกสงสัยใช่ไหมว่าทำไม ลูกเขยที่ไม่ได้เรื่องคนนี้ถึงมีภูมิหลังที่แกร่งขนาดนี้? ”
โจวเทียนเหาพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
ป้าหน้าเหลืองที่อยู่ข้างๆ จึงได้สติกลับมา แล้วพูดขึ้น “บอก แก! ฉันคือเฝิงเสี้ยน! เป็นคุณหนูของตระกูลเฝิง ในเมืองไห้! ตระ กูลเฝิงเคยได้ยินไหม? เจ้านายของพวกเรา คือตระกูลเยีแห่งเช่น จิง! ถ้าแกกล้าผิดใจกับฉัน ไม่ว่าแกจะมีภูมิหลังที่แกร่งแค่ไหน พวกเราตระกูลเฝิงต้องไม่ปล่อยแกไปแน่นอน! ตระกูลเต่ต้องไม่มี ทางยกโทษให้แกแน่นอน! ”
“ออ? ” เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา แล้วพูดกับป้าหน้าเหลือง “แก ฟังไว้ให้ดีนะ ฉันเป็นคุณชายตระกูลเก๋แห่งเย่นจึง! ฉันก็คือเจ้า นายของแก! ฉันชื่อว่า! เย่! เฉิน!!! ”
“ปัง!!! ”
คำๆ นี้ออกมา เฝิงเสี่ยนเหมือนถูกฟ้าผ่าใส่ เธอเหมือนเห็นผี แล้ว ตาโตมองเซ่เงิน
นี่แกเป็นคุณชายตระกูลเย? เป็นไปได้ยังไง! คุณชายตระกูลเยอยู่ในเมืองจีนหลังที่เล็กขนาดนี้ได้ยังไง!
เวลานี้จู่ๆ เฉินจือข่ายก็เดินมา แล้วพูดด้วยเสียงดัง “เฝิงเสี่ย น! แกใกล้ตายแล้วยังจะปากแข็งอีกหรอ? นี่ก็แค่เข่เฉิน คุณชาย แห่งตระกูลเบ่ของพวกเรา! ”
เฝิงเสียนถึงจะมองออกว่าเป็นเงินจือข่าย
เฉินจ๋อข่าย
นี่เป็นพรีเซนเตอร์ของตระกูลเย่แห่งเมืองจินหลิง เขาก็คือบุคคลที่พ่อต้องการประจบประแจงด้วย เขา……..ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้
หรือว่า…….
หรือว่า……
หรือว่าชายหนุ่มคนนี้เป็น…………………ของตระกูลเ จริงๆ?!?!
ป้าหน้าเหลืองใกล้จะเป็นบ้าทันที แล้วคุกเข่าลงพลางหมอบ กราบ “คุณชาย ฉันผิดไปแล้วค่ะคุณชาย! คุณชายท่านยกโทษ ให้ฉันด้วย! ฉันสำนึกผิดจริงๆ! ถ้าฉันรู้ว่าเป็นภรรยาของท่าน ให้ตายยังไง ก็ไม่กล้าไปแตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วมือเดียว! “
โจวเทียนเหาก็รู้สึกตกตะลึงจนฉี่ราดกางเกง เขาคุกเข่าลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่คล้ายจะร้องไห้ “คุณชาย ยกโทษให้ผม ด้วยเถอะ……..
เยเงินทําสีหน้าที่เลือดเย็น “คิดวางแผนทําร้ายภรรยาของฉัน แกยังหวังว่าฉันจะให้อภัยแกอีกหรอ? ”
พูดจบ เย่เฉินตะโกนให้กับกลุ่มคนเสื้อดำสองสามคน “ใช้ปืน ยิงของที่อยู่ในกางเกงของเขา”
“ปัง! ”
คนเสื้อ หนึ่งคนจึงยกมือยิงปืนอย่างไม่ลังเลใจ
ทันใดนั้น ในกางเกงของโจวเทียนเหาจึงมีเลือดพุ่งกระฉูด ออกมา……
อวัยวะของเขา หักแล้ว!
เย่เฉินพูดขึ้นอีกครั้ง “ตีกระดูกสันหลังของเขาให้หัก ฉันจะให้ เขาลายเป็นอัมพาต ตลอดชีวิตขยับได้แค่คอ! ”
คนเสื้อ ที่เปิดในตระกูลฝึกวิชาการต่อสู้สองคนจึงรีบเดิน หน้า แล้วใช้หมัดชกไปยังกระดูกสันหลังของโจวเทียนเหา
ทําให้เกิดเสียแกก!
โจวเทียนเหารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ทว่าความเจ็บอย่างแสนสาหัสนั้นรู้สึกแค่หนึ่งวินาที
วินาทีต่อไป!
โจวเทียนเหารู้สึกว่าส่วนที่อยู่ถัดจากคอนั้นไม่รู้สึกอะไรอีก หรือว่าจะเป็นอันพาตขั้นรุนแรง?
งั้นชาตินี้ตัวเองคงต้องนอนติดเตียงแล้วใช้ชีวิตรอดไปวันๆ ใช่ไหม?! แม้แต่ความสามารถในการพลิกตัวก็ยังไม่มี! แม้ กระทั่งจะควบคุมแรงให้ใหญ่และเล็กก็ยังไม่มีความสามารถที่จะ ทําได้!
คนเสื้อ มองเย่เฉิน แล้วเอ่ยถาม “เหมือนกัน ป้าหน้าเหลือง นี้จะจัดการยังไง? ”
เยเงินทําสีหน้าเลือดเย็น “เหมือนเดิม! ให้พวกมันสองผัวเมีย กลายเป็นคู่ที่มีชีวิตที่ตายทั้งเป็น! ”
เฝิงเสียนรู้สึกตกใจจนเป็นบ้า แล้วจับผมพลางกรีดร้องด้วย
เสียงแหลม แล้วตะโกนให้อภัยอย่างเสียงดัง
ทว่าเย่เงินไม่มีทางให้โอกาสเธอ
กล้าแตะต้องของรักของตนเอง แค่ตายสถานเดียว!
ไม่!!
ปืนหนึ่งนัดก็ฆ่าพวกเขาจนตาย นี่มันจะง่ายไปหน่อยไหม ทำให้พวกเขาตายทั้งเป็น ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
