บทที่ 69 ตายแน่

ชายหนุ่มโดนขวดไวน์กระแทกลงไป เวียนหัวจนตาลายทันที เกือบจะยืนไม่มั่น

คนที่อยู่รอบๆตกใจกับขวดไวน์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน

เขียวให้หลงมองดูใบหน้าของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยเลือด หัวเราะเย็นยะเยือก : “ถ้ายังไม่ไสหัวไป กูจะตีให้ขาจึงหัก! ” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น กุมศีรษะเอาไว้ “ได้ จึงแน่จริง รอก ก่อน! ”

พูดจบ ชายหนุ่มกุมศีรษะที่ถูกขวดไวน์กระแทก แล้วรีบวิ่งออก

ไป

เซียวไห่หลงหัวเราะเย้ยหยัน พร้อมกับพูด : “ไอ้โง่ เป็นแค่ สวะแต่กล้าข่มขู่ก? ไม่ไปสืบสักหน่อย กูเซียวไม่หลงเคยกลัวใคร บ้าง?”

พูดจบ เขาก็หันไปพูดกับต่งรั่งหลินด้วยใบหน้าได้ใจ “รั่ง หลิน ไปที่ไหนก็มีแต่แมลงวัน คุณอย่าถูกเขากระทบเลยนะครับ เรากินข้าวกันต่อเถอะ ไม่ต้องสนใจเขา”

เกิดเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทแบบนี้ คงรั่งหลินอารมณ์ไม่ดีมาก เธอพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

ระหว่างกินข้าว เขียวไห่หลงอยากทำให้บรรยากาศดีขึ้นอยู่หลายครั้ง แต่ต่งรั่งหลินกลับไม่สนใจ

ในสายตาของเธอ เซียวไห่หลงไม่เพียงแต่ไม่มีความสามารถ ทั้งยังบ้าบินเกินไป ผู้ชายแบบนี้ ไม่อยู่ในสายตาของตน

เซียวไห่หลงคิดว่า ตนเองท่าต่อหน้าต่งตั่งหลิน จัดการไอ้คน โง่คนนั้น คงรั่งหลินน่าจะประทับใจในความเป็นชายของตน ทว่า คิดไม่ถึง ดูเหมือนต่งรั้งหลินจะรังเกียจและเกลียดตนมากขึ้น

สิ่งนี้ทําให้เขาหงุดหงิดมาก คิดไม่ถึง ซึ่งรั่งหลินไม่ชอบผู้ชาย ที่ใช้ความรุนแรง เป็นการเอาก้อนหินกระแทกเท้าตนเอง อาหารมื้อนี้ เซียวไห่หลงกินด้วยความไม่สบอารมณ์

เพิ่งกินข้าวเสร็จ เดิมทีเขาอยากจะพูดกับต่งตั่งหลินอีกสัก หน่อย เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์

สุดท้าย ซึ่งรั่งหลินกลับขมวดคิ้วแล้วพูด : “ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันต้องกลับไปแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ”

เซียวไห่หลงเสียใจมาก พูด “ถ้าอย่างนั้นผมขับรถไปส่งคุณ

นะครับ! ”

ต่ง งหลินส่ายหน้า: “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเรียกรถกลับไปก็ พอแล้ว”

เวลานี้ต่งรั่งหลินอยากจะรีบตีตัวออกห่างจากเซียวไม่หลง

ภายในใจของเซียวไห่หลงโมโหเป็นอย่างมาก ทว่ากลับ พูด : “ถ้าอย่างนั้นผมส่งคุณขึ้นรถนะครับ ไม่อย่างนั้นผมไม่วางใจ”

ต่งรั่งหลินไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้า เหยียดตัวลุกขึ้นเดินออกไป

เขียวให่หลงรีบตามออกไป

เธออดกลั้นความโมโหเอาไว้ในใจ เดิมที่อยากจะสร้างเดทที่ โรแมนติก อาศัยโอกาสนี้สารภาพรักกับต่งตั่งหลิน ทว่าคิดไม่ถึง กลับถูกไอ้สารเลวนั่นทำเสียหายหมด ไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย ทั้ง ยังทำให้ตั้งรั่งหลินมีภาพจำที่ไม่ดี ซวยชิบหาย

“อย่าให้กูเจอมันอีก ถ้าเจอมันอีก กูจะเอามันให้ตาย” เซียว ให้หลงก่นด่า

ในตอนนี้ เย่เฉินเองก็เพิ่งกินข้าวเสร็จก่าลังเก็บถ้วยชาม

ตะเกียบ

เซียวซูหนพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล “เเฉิน ในกระเป๋าของ ฉันมีใบเสนอราคาของฝ่ายผลิต คุณเห็นไหมคะ?”

เยเฉันส่ายหน้า: “ตั้งแต่กลับมาผมก็ไม่เคยแตะกระเป๋าคุณ

เลย”

เซียวซูหนครุ่นคิด ตบหน้าผากตนเอง พูด : “อย เอกสาร นั้นน่าจะลืมไว้ในห้องประชุมของตี้เหากรุ๊ป พรุ่งนี้เช้าฉันต้องใช้ คุณขับรถส่งฉันไปเอาหน่อยได้ไหมคะ!

เเฉินยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น : “คุณเหนื่อยขนาดนี้แล้ว พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเอาให้

เขียว หนถอนหายใจ พูด : “เหนื่อยมากจริงๆค่ะ ถ้าอย่าง นั้นลำบากคุณด้วยนะคะ หมายเลขของเอกสารนั้น คือGY20191101″

เยเงินผายมือ พูด : “ทำเพื่อภรรยา ไม่ลำบากครับ”

พูดจบ เย่เฉินก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังเหากรุ๊ป

อีกด้านหนึ่ง เสียวไห่หลงและตั้งรั่งหลินเพิ่งออกมาจากร้าน อาหาร เดินมาริมถนน

ต่งรั่งหลินกำลังจะเรียกรถ ในเวลานี้เอง ริมถนนมีรถตู้สีขาว สามคนจอดเอาไว้พร้อมกับผู้ชายรูปร่างกายนับสิบคนเดินออก มา พวกเขาเดินมาด้วยท่าทีเหี้ยมโหด

ผู้ชายสิบกว่าคนนี้สวมหน้ากากสีดำปิดหน้าเอาไว้ ในมือถือ กระบองเหล็ก แค่มองก็รู้ว่ามาหาคู่อริ

“แย่แล้ว! “เซียวไห่หลงเห็นคนมากมายวิ่งมาทางตน ตกใจ

ทันที

ต่งรั่งหลินเองก็เห็นภาพนี้ เธอตกใจจนหน้าถอดสี เธอเดาออก ว่าคนพวกนี้ต้องเป็นคนที่ชายหนุ่มคนเมื่อจ้างมาอย่างแน่นอน ดูจากท่าทีแล้ว เกรงว่าต้องมีคนตาย!

เป็นจริงตามนั้น ชายหนุ่มที่มีผ้าก๊อซพันศีรษะเอาไว้เดินออก มา พร้อมกับร้องตะโกน: ให้ตายสิ มัน! ”
สิ้นเสียง คำสั่ง ทุกคนวิ่งมาทางเดียวไม่หลงทันที

“ฉันเป็นคุณชายตระกูลเชียว! พวกแกกล้าแตะต้องฉัน

หรอ! *

เขียวไห่หลงกระวนกระวายเป็นอย่างมาก แต่ยังแสร้งทำเป็น ปากแข็งพูดข่มขู่

ชายรูปร่างกำยาคนหนึ่งหัวเราะเย้ยหยัน จะเอากระบองเหล็ก ไปที่เขา

เขียวไห่หลงกลัวมาก เกือบจะฉี่ราด

ในเวลานี้เอง ภายใต้ความตกใจของเซียวไห่หลง จู่ๆเขาก็ ผลักต่งรั่งหลินออกไป ต่งรั่งหลินร้องเสียงหลง ถูกเขาผลักไป ด้านหน้า

อาศัยโอกาสนี้ เซียวไห่หลงวิ่งไปที่หน้ารถยนต์ตนเอง เปิด ประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง จากนั้นสตาร์ทรถขับออกไปจากที่เกิดเหตุ อย่างไม่ลังเล

ต่งร้งหลิน โมโหจนแทบบ้า

เขียวไห่หลงคนสารเลวจริงๆ!

ปัญหาที่เขาสร้างเอาไว้ สุดท้ายในเวลาคับขัน เขาที่เป็นลูก ผู้ชาย กลับเอาตนที่เป็นผู้หญิงมาเป็นเกาะกำบัง แล้วหนีไปเอง? บนโลกใบนี้ มีคนสารเลวที่น่ารังเกียจเหมือนเขาอีกไหม? มองดูเขียวให้หลงหนีไป ชายหนุ่มค่าด้วยความโมโห
“ไอ้สารเลว ทิ้งผู้หญิงแล้วหนีไปเอง สวยชิบหาย! ”

พูดจบ เขามองมาทีต่งตั่งหลิน พูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก “คนสวยครับ ตามไอ้สารเลวนั้นกลับมา ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่า ผมไม่เกรงใจ! ”

ต่งรั่งหลินพูด “ฉันไม่สนิทกับเขา เรื่องของพวกคุณสองคน อย่าเอาฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง

ชายหนุ่มชี้ไปที่ศีรษะของตนเองที่มีผ้าก๊อซพันเอาไว้ พูดด้วย น้ำเสียงเย็นยะเยือก “ให้ตาย หัวกูโดนเย็บสิบหกเข็ม ถ้าไม่ได้ ระบายความแค้นนี้ แม้แต่ข้าวกูก็กินไม่ลง! ถ้ามันไม่มาช่วยคุณ คุณก็กลับบ้านกับผม ให้ผมมีความสุขสักคืนหนึ่ง ถือเป็นการ ชดเชยให้ผม!

ต่งตั่งหลินพูด : “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง! นี่มันผิด กฎหมาย!

“กฎหมาย?” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นยะเยือก : “คำพูดของผม นี่แหละคือกฎหมาย! หลังจากที่ผมได้คุณแล้ว คุณก็จะรู้เองว่า อะไรคือกฎหมายที่แท้จริง! ”

ภายในใจต่งรั่งหลินเย็นวาบ ความกลัวและสิ้นหวังแทบจะ กลบเธอจนจมมิด

เธอรีบพูด : “ฉันโทรหาเขาให้ตอนนี้เลย!

พูดจบ หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาเขียวไม่หลง เขียวให้หลงกำลังขับรถอย่างบ้าคลั่ง อยากจะหนีไปยิ่งใกล้ยิ่งดี จู่ๆเห็นตั้งรั่งหลินโทรมาหาตน หัวใจของเขาหล่นวูบ

จบเห่แล้ว!

เมื่อกี้ตนคิดแต่หนีเอาชีวิตรอด ผลักด่งดั่งหลินออกไป ผู้หญิง คนนี้คงจะเกลียดคนมากแล้วแน่ๆ?

ให้ตายสิ สวยจริงๆ!

ว่าจะจีบเธอ สร้างสัมพันธ์กับตระกูลต่ง จากนั้นทำให้ตระกูล

ได้ดิบได้ดีไปด้วย

ตอนนี้เอาแล้วไง ทำผิดต่อต่งรั่งหลินอย่างแรง! ทว่า เวลานี้เขาจะกลับรับโทรศัพท์ได้ยังไง?

รับโทรศัพท์ก็เพื่อให้ตนเองกลับไป แม้แต่คนโง่ก็เดาออก

แต่ว่า กลับไปแล้วตนยังจะมีชีวิตรอดอยู่ไหม? คนพวกนั้น เหี้ยมโหด ทั้งยังมีกระบองเหล็ก ต่อให้ไม่เอาชีวิตของตน เกรง

ว่าคงจะทําร้ายตนให้พิการไปตลอดชีวิต

ผู้หญิงสำคัญ แต่ชีวิตสำคัญยิ่งกว่า!

ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจ หนีต่อไป ไม่สนใจเธอ ต่งรั่งหลินติดต่อเขาไม่ได้ ภายในใจรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก

เธออ้อนวอนชายหนุ่ม “ฉันให้ชดเชยเงินให้คุณได้นะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ”

ชายหนุ่มหัวเราะเหี้ยมเกรียม : “ผมไม่ต้องการเงินของคุณ!ผมต้องการร่างกายของคุณ! ผมจะกดคุณไว้ใต้ร่างแล้วมีความ สุขให้สาสม!

ต่งตั่งหลินตกใจจนวิญญาณออกจากร่าง เธอรู้ ถ้าหากตนไม่ คิดหาวิธี ผู้ชายคนนี้ไม่มีวันปล่อยตนไปแน่

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงอาศัยตอนที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันระวัง กัดฟัน แล้วเตะไปที่ระหว่างขาของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มคิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าขัดขืน ถูกเตะเข้าที่เป้าเต็มๆ เจ็บจนร้องเสียงหลงพร้อมกับปล่อยมือ คิดได้แบบนั้นจึงยื่นมือ ออกไป เอามีดแทงไปที่เธอ

ต่งรั่งหลินกำลังจะคิดหนี รู้สึกเจ็บตรงขาอ่อนขึ้นมากะทันหัน เธอร้องด้วยความเจ็บปวด ล้มลงกับพื้น

มีดกรีซ คมเฉียบ แทงตรงขาอ่อนของเธอ เลือดสดรินไหล ออกมา

“นางสารเลว ยังคิดจะหนี! ”

ชายหนุ่มโมโหอย่างมาก กระชากผมเธอขึ้นมา พูดเสียงเย็น ยะเยือก : “ยินดีด้วย ที่ทำให้โมโหสำเร็จ คืนนี้ กูกับเพื่อนของ กูจะดูแลจึงเป็นอย่างดี ให้มึงได้ขึ้นสวรรค์

ต่งร้งหลินร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง

ภายในใจของเธอประกาศโทษประหารให้ตนแล้ว เธอรู้ดี วัย รุ่นพวกนี้ไม่มีวันปล่อยตนไป ตนต้องตายในมือพวกเขาแล้ว จริงๆ
ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนมาช่วย………

เธอไม่ทันสังเกตเห็น ในเวลานี้ รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูสีดำกำลัง เคลื่อนตัวมาใกล้ เย่เฉินที่กำลังขับรถอยู่นั้นเห็นเธอทันที คว ขมวดเป็นปม!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ