บทที่11 เรียนเชิญท่านประธาน

พอเซียวไห่หลงคำนับเสร็จเรียบร้อยสามครั้ง น้ำตาแห่ง

ความอัปยศก็เอ่อล้นดวงตา

แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่กล้าก่อเรื่องอีก

เพราะเขารู้ว่า ตอนนี้คุณย่ากำลังไม่พอใจเขาอย่างแรง

กล้า

ตัวเขาเองในเวลานี้ ยังไงก็ไปแหย่คุณย่าให้โกธรอีกไม่ได้

แน่นอน

นายหญิงใหญ่เซียวเห็นเชียวหลงไห่คำนับรับผิด ในใจก็

รู้สึกคลายลงบ้าง

หล่อนเองก็ไม่อยากให้หลานชายค่านับให้กับสวะอย่างเช่ เฉินสักเท่าไหร่นัก แต่ประเด็นสำคัญคือเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ความเป็นความตายของตัวหล่อนเอง

หล่อนนับถือพระมาโดยตลอด หากว่าเชียวให้หลงไม่ ค่านับรับผิด เกรงว่าหล่อนคงจะกินอยู่หลับนอนไม่เป็นสุขนัก เกรงว่าเวรกรรมจะตามทัน

ดังนั้น หล่อนมองไปที่เซียวไห่หลง พูดเสียงเรียบไม่หลง ค่านับสามครานี้ เป็นบทเรียนให้กับเจ้าเองนะ ต่อไปเรื่องที่ ไม่มีความมั่นใจ อย่าเที่ยวไปพนันกับใครอีก ต่อให้พนัน ก็อย่าไปสร้างความบรรลัยให้ใครที่ไหน!

เซียวให้หลงน้ำตานองหน้า พูดขึ้น คุณย่าครับ ผมทราบ แล้วครับ ต่อไปผมไม่กล้าแล้วครับ

ในตอนที่พูด แววตาลอยไปจับที่เยู่เฉิน เฝ้ามองเขาอย่าง ร้ายกาจ ในใจคิด สวะคนนี้ บังคับให้ฉันคำนับให้แก ขาย หน้านัก ช้าเร็วฉันต้องเอาแกถึงตายแน่นอน!

จากนั้น นายหญิงใหญ่เชียวจึงพูดขึ้น” ในเมื่อวันนี้ได้ หนังสือสัญญามาเป็นเรื่องที่น่ายินดีช่วงนี้ทุกคนต้องเตรียม พร้อมให้ดี พวกเราต้องอาศัยโอกาส สร้างคอนเนคชั่นกับ เหากรุ๊ป!

เย่เฉินพูดเตือนอยู่ข้างๆ “คุณย่าครับ ในเมื่อซูหนคุยการ ร่วมมือของโครงการมาได้สำเร็จ งั้นตำแหน่งผู้อำนวยการ ของบริษัทจะต้องตกเป็นของซูหน ใช่หรือไม่

นายหญิงใหญ่เชี่ยวกระตุกคิ้วขึ้นที่หนึ่ง ในใจอดแอบคิด ขึ้นมาไม่ได้

หล่อนเป็นคนพูดเองว่าถ้าใครได้หนังสือสัญญามา ก็จะได้

เป็นผู้อำนวยการ

แต่ว่า พอนึกว่าเซียวซูหนไม่เคยเป็นที่โปรดปราน และ ผัวสวะของเธอก็ทำให้หล่อน เหม็นขี้หน้ามาโดยตลอด

ในเธอก็เต้นเป็นกลองรัว
ถ้ายกระดับเซียวซูหรับขึ้นมา ต่อไปไม่ต้องโดนเธอ ควบคุมหรอกหรือ แล้วจะทำอย่างไรดี

ในตอนนี้ หล่อนอยากจะถอนค่ามั่นสัญญาคืนอย่างยิ่ง

อย่างไรเสียตอนที่หล่อนให้คำมั่นสัญญาหล่อนไม่ได้ สาบานเสียหน่อย ต่อให้หล่อนถอนคำพูดก็ยังคงสบายใจ

หล่อนรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ จะพูดตอนที่เซียวซูหนเพิ่งเซ็น สัญญามาใหม่ๆไม่ได้ จึงพูดขึ้นแบบนี้แล้วกัน คืนวันพรุ่งนี้ ย่าจะจัดงานเลี้ยง จะเชิญแขกเหรื่อผู้มีหน้ามีตาในเมือง จิน หลิงมา พอถึงเวลา ย่าจะประกาศความร่วมมือของเหากรุ๊ป กับผู้รับตำแหน่งผู้อำนวยการคนใหม่

ได้ยินแบบนี้ เย่เฉินถอนหายใจออกมาด้วยความพึงพอใจ

เซียวซูหนยิ้มออกมาอย่างอ่อนหวาน ดูแบบนี้แล้ว ตำแหน่งผู้อำนวยการคงไม่พ้นจะเป็นของเธอ ต่อไปเธอก็จะ ได้ไม่ต้องถูกผู้คนกีดกัน บิดามารดาก็ได้ลืมตาอ้าปากเป็นผู้ เป็นคน!

นายหญิงใหญ่เชียวหันหน้ามา มองดูเซียวซูหน เปิดปาก พูดขึ้น”ซูหน ยังมีอีกเรื่องนึงย่าอยากให้เจ้าช่วยเหลือ

เซียวซูหนกุลีกุจอพูดขึ้น “คุณย่า เชิญว่ามาเลยค่ะ

นายหญิงใหญ่เขียวกล่าว“ย่าอยากให้เจ้าติดต่อท่าน ประธานของ เหากรุ๊ปสักหน่อย เชิญเขามาร่วมงานในวันพรุ่งนี้”

ชะงักเล็กน้อย หญิงชราพูดอย่างมีความหวัง ถ้าหากเขา มางานเลี้ยงของเราได้ สำหรับตระกูลเซียวของเราแล้ว ย่อม เป็นเรื่องมงคลแน่นอน และก็ทำให้เราได้รับยศถา บรรดาศักดิ์พร้อมชื่อเสียง

เซียวซูหนครุ่นคิดชั่วครู่ เอ่ยขึ้นอย่างลังเล แต่ ….คราวที่แล้วที่หนูไปก็ได้เจอแต่เพียงหวังตงเสงี่ยนรอง ประธานเท่านั้นนะคะ ยังไม่เคยได้พบตัวท่านประธาน เลย……อีกอย่าง พวกเราเพิ่งได้รับโครงการจากพวกเขามา แล้วมาจัดงานเลี้ยงแบบนี้ จะดูจงใจเกินไปหรือไม่คะ……

“แล้วยังไงล่ะ ย่าก็จะประกาศก้องให้คนทั่วทั้งเมืองจีนหลัง รู้ว่า ตอนนี้เราอยู่กับหัวเรือใหญ่อย่างเหากรุ๊ป ต่อไป ตระกูลเซียวของเราเจริญรุ่งเรืองแล้ว!

หญิงชราพูดจบจึงกล่าวขึ้นอีกต่อให้ท่านประธานไม่ อยากมาเอง เชิญให้หวังตงเสวียนมาแทนก็ได้นี่นา หล่อน เป็นหมายเลขสองของเหากรุ๊ปมิใช่หรือ เชิญหล่อนมาก มีหน้ามีตาเหมือนกัน”

พูดมาถึงตรงนี้นายหญิงใหญ่เชียว ดูตื่นเต้นยกใหญ่

เมื่อหล่อนคิดมาถึงว่า ตระกูลใหญ่ๆที่เคยดูแคลนตระกูล เขียวก่อนหน้า ต่อไปคงต้องยืมจมูกตระกูลเซียวหายใจแล้ว ล่ะ ในใจก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย
ตระกูลเซียว อยู่ในมือของหล่อน ก็จะยิ่งรุ่งโรจน์ขึ้นไป

อีก!

เซียวซูหนนิ่งคิดชั่วครู่ จึงตอบออกไปอย่างลังเล หนู เข้าใจแล้วค่ะ หนูจะลองดู…….

“ไม่ใช่แค่ลองดู! แต่ต้องเชิญมาให้ได้! ”

เซียวซูหนพยักหน้ารับเบาๆ จากนั้นจึงแอบกระซิบถามเข้ เฉินว่า “เอายังไงดี ถ้าเกิดท่านประธานของเหากรุ๊ปไม่มาจะ ทำไงดี แล้วถ้าหวังตงเสงี่ยนไม่มาด้วยล่ะ”

เย่เฉินหัวเราะเหอะๆ พูดขึ้นลองดูเถอะ เธอมีโทรศัพท์ ของหวังตงเสงี่ยนไม่ใช่เหรอ ไม่แน่ว่าพอเธอโทรไป ฝ่ายตรง ข้ามอาจจะยินยอมก็ได้

งานเลี้ยงที่ตระกูลเซียวต้องการจัด นอกจากต้องการจะ อวดศักดาของตระกูลเซียวสู่ภายนอกแล้ว ยังจะเป็นการ ประกาศการรับตำแหน่งผู้อำนวยการของเซียวซูรันอีกด้วย

ภรรยารับตำแหน่งผู้อำนวยการ คนเป็นสามี ต้องไปให้ กำลังใจอยู่แล้ว

ตอนนี้ไหนเลยเซียวซูหนจะรู้ได้ว่าสามีของตนเองนั้น ก็ คือท่านประธานของเหากรุ๊ปนั่นเอง เธอยังคงทอดถอนใจ ออกมาอย่างสับสน พูดว่า “ฝ่ายตรงข้ามเป็นถึงท่านประธาน ของเหากรุ๊ป แถมยังเป็นคุณชายของตระกูลใหญ่แห่งเมืองเช่นจิง บุคคลสำคัญที่มากธุระขนาดนี้ จะไปมีเวลามาร่วม งานเลี้ยงได้ไงกัน…..

เย่เฉินยิ้มแล้วพูด”ผมว่าไม่แน่ บางทีฝ่ายตรงข้ามอาจจะ อยู่บ้านเป็นเพื่อนเมียทั้งวันทั้งคืนทำกับข้าวซักผ้าก็ได้

เขียว หรือกลอกตาขาวใส่ พูดกับเขาว่า “คุณคิดว่าใครๆ ก็เป็นเหมือนคุณหรือไง”

เย่เฉินพยักหน้า”ใช่สิ บางทีเถ้าแก่เหากรุ๊ปอาจจะเป็น เหมือนผมก็ได้

เซียวซูหนเบ้ปาก พูดเสียงออดอ้อน เชอะ! เป็นไปได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ