บทที่ 9 หักหลัง

ในขณะนั้นเอง เซียวซูหนก็เกิดความคิดที่ไม่น่าเชื่อขึ้นมา

คุณชายเที่หวังตงเสงี่ยนพูดถึง คงไม่ใช่เเฉินสามีของ

ตนหรอกนะ?

แต่เมื่อคิดดูดีๆ เธอก็รู้ว่าสึกว่าเป็นไปไม่ได้

จะเป็นไปได้ยังไง!

เย่เฉินเป็นเด็กกำพร้าที่โตในสถานสงเคราะห์นะ

แต่ว่าบนโลกใบนี้ นอกจากเเฉินแล้วยังจะมีใครที่ดีกับ เธอได้ขนาดนี้อีก?

150ล้านนี้ก็หวังเกินตัวไปแล้วนะ แต่อีกฝ่ายกลับให้ ถึง300ล้าน…….

เธอถามหวังตงเสงี่ยนอย่างอดไม่ได้ “รองประธานหวัง ประธานของคุณอเย่เฉันรึเปล่า?

หวังตงเสงี่ยนตกใจเล็กน้อย คุณชายสั่งไว้แล้วว่าอย่าเปิด เผยตัวตน บอกได้แค่ว่าตนนามสกุลเย่ ถ้าหากภรรยา คุณชายเดาได้ขึ้นมา ตนต้องเดือดร้อนแน่ๆ?

เธอจึงรีบพูดขึ้น: “คุณเฑียวไม่ต้องถามแล้วล่ะค่ะ ประธานของเราเป็นคนในตระกูลที่มีฐานะ และมีชื่อเสียงในเช่นจิง ตัวตนของเขาเป็นความลับสุดยอด ฉันไม่มีสิทธิ์เปิด

เผย

เซียวซูหนพยักหน้าเบาๆ ที่หวังตงเสงี่ยนพูดว่า เป็น คนในตระกูลที่มีฐานะและมีชื่อเสียงในเป็นจิง ก็ทำให้เธอมี สติกลับมา

เย่เฉินเป็นเด็กกำพร้า ไม่ใช่คนในตระกูลที่มีฐานะและ มีชื่อเสียงในเย่นจิงหรอก ดูท่าตนจะคิดมากไป

ตั้งแต่ออกมาจากห้องทำงานของหวังตงเสงี่ยน เซียวห ร้นก็ยังคงมึนๆงงอยู่

ในมือถือที่ถืออยู่ คือข้อตกลงความร่วมมือ ระหว่างตระกูล เกี่ยวกับเหากรุ๊ปมูลค่า300ล้าน

ทั้งหมดนี้ราวกับฝันไปอย่างไรอย่างนั้น

เซียวซูหนเห็นเงาเเฉินจากประตูเหากรุ๊ป จึงวิ่งไปด้วย ความตื่นเต้น แล้วพูด : “เยเฉิน ฉันเจรจาสำเร็จแล้ว

เย่เฉินแอบยิ้มในใจ สามีคุณเป็นถึงประธานของเหากรุ๊ป นะ คุณจะเจรจาไม่สำเร็จได้ยังไง?

แต่เขาแสร้งทําเป็นแปลกใจ : “โปรเจกต์ยากขนาดนั้นแต่ คุณกลับทำสำเร็จแล้ว คุณเก่งจริงๆเลย!
เขียวชหนพูด “โถ นี่ไม่ใช่เพราะฉันเก่งหรอก นี่มัน เหมือนกับเหตุกรุ๊ปให้มาฟรีซะมากกว่า”

“ยังไงเหรอ? “เย่เฉินจงใจถาม : “ทำไมถึงพูดแบบนั้น

เซียวหวั่นกลัวถ้าตัวเองพูดเรื่องประธานของเหากรุ๊ปไป เย่เฉินจะดึงเอา เธอจึงรีบพูดขึ้น : “เอาเถอะ พูดแล้วเรื่องมัน ยาวหน่ะ เราไปบริษัทกันเถอะไปบอกข่าวดีนี้ให้ทุกคนรับรู้

เย่เฉินพูดอย่างดีอกดีใจ “โอเค! ครั้งนี้ไอ้สารเลวเซียว ให้หลงนั้น ต้องคุกเข่าก้มหัวให้ผมตามเดิมพันแล้วล่ะ! ”

เซียวซูหนพยักหน้าพลางพูด : ปกติเขาเป็นคนเย่อหยิ่ง อยู่แล้ว ควรให้บทเรียนเขาบ้าง! ”

ที่จริงเชียวชูหนก็มีความแค้นส่วนตัวเหมือนกัน เซียวไม่ หลงและคนพวกนั้นดูถูกตนและสามีของตน ตอนนี้เธอเจรจา ความร่วมมือสำเร็จแล้ว อยากให้หลังจากนี้พวกเขาเจียมตัว สักหน่อย

10กว่านาทีต่อมา ทั้งสองคนก็มถึงบริษัทเชียวชื่อ

ณ ห้องประชุม ทุกคนในตระกูลเซียวล้วนมีสีหน้า ประหลาดใจ

พวกเขารู้ว่าเขียว หนไปเหากรุ๊ปตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ทุก คนไม่เชื่อว่าเธอจะทำได้ ล้วนรอหัวเราะเยาะเธออยู่
แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะกลับมาเร็วแบบนี้

เมื่อเชียวชูหนและเย่เงินเข้ามาในห้องประชุม สายตาทุก คนก็เต็มไปด้วยความดูถูก

เขียวไห่หลงพูดอย่างไม่เกรงใจแม้แต่น้อย : “โชูหน นี่ แค่ครึ่งชั่วโมงกว่าๆเองก็กลับมาซะแล้วงั้นเหรอ ? คงไม่ใช่ แม้แต่ประตูตี้เหากรุ๊ปก็เข้าไม่ได้หรอกนะ! ฮ่าๆๆๆ! ”

เซียวเวยเวยน้องสาวของเขาก็พูดเย้ยหยันเช่นกัน : “โธ่พี่ ซูหน ไม่ทันถึง1ชั่วโมง ทําลายสถิติเลยนะ? ” ก็ประกาศความล้มเหลวซะแล้ว พี่

สีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียวก็เคร่งขรึมเช่นกัน ภารกิจ เหากรุ๊ปนี่ยากมากจริงๆ ถึงเซียวซูหนจะเจรจาไม่สำเร็จ อย่างน้อยก็ต้องระมัดระวังท่าทีไว้บ้าง? ล้มเลิกอย่างรวดเร็ว แบบนี้ ทำเอาเธอโมโหมากๆ

นายหญิงใหญ่เซียวจึงจ้องเธอเขม็ง พลางพูด : “เซียวห รัน แกทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ

เย่เฉินได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปมทันที

คนพวกนี้น่าขยะแขยงจริงๆ? ยังไม่ทันถามผลลัพธ์เลย ก็ เยาะเย้ยกันก่อนซะแล้ว?

โดยเฉพาะไอ้สารเลวเชียวให้หลง มันแม่งมีสิทธิ์อะไร? อีกเดี๋ยวแกก็ต้องคุกเข่าก้มหัวให้ฉัน
เดิมทีเขียวซูหนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่ตอนนี้คำพูด ของทุกคน ทําให้เธอเสียกำลังใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เธอ พูดขึ้นอย่างโมโห : “ขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง หวัง ตงเสวียนของตี้เหากรุ๊ป เจรจาความร่วมมือกับฉันสำเร็จแล้ว

“ว่าไงนะ? แกเจรจาสำเร็จงั้นเหรอ?”

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปได้ยังไง! แม้แต่หน้าของหวังคงเส วียนแกยังไม่มีทางได้เจอหรอก!

ทุกคนล้วนตกตะลึง

“เซียวซูหน แกคิดว่าพวเราจะเชื่อนั้นเหรอ?

เซียวไม่หลงได้สติกลับมา ตบโต๊ะแล้วพูดขึ้นอย่าง โมโห : รองประธานหวังของเหากรุ๊ป เป็นนักธุรกิจระดับ หัวกะทิที่เป็นที่รู้จักในเมือง เธอจะให้แกเข้าพบได้ยังไง แก เป็นใครแกไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ?

เมื่อต้องเผชิญกับข้อสงสัยและค่าตำหนิของทุกคน เซียวซู หนจึงหยิบสัญญาออกมา ส่งให้นายหญิงใหญ่เชียว : “นี่ คือสัญญาโปรเจกต์ของเหากรุ๊ป คุณย่าดูเถอะค่ะ”

สัญญาฉบับนี้ราวกับลูกระเบิดอย่างไรอย่างนั้น ทําเอาคน พวกนี้ระเบิดออกมาทันที

เขียวให้หลงยังคงไม่เชื่อ พูดตะโกนเสียงดัง “นี่เป็นสัญญาที่แกปลอมขึ้นมาแน่ๆ! ฉันไม่เชื่อว่าแกจะเจรจากับ มหากรุ๊ปสําเร็จ!

“ใช่! “เซียวเวยเวย พูดเสริมอยู่อีกด้าน “มหากรุ๊ปจะ ไปเซ็นสัญญากับพี่ได้ยังไง ? นี่เป็นถึง โปรเจกต์ใหญ่ มูลค่า 150ล้านนะ! ถ้าพี่ทำได้จริง ฉันคงทำได้ไปตั้งนานแล้ว เหมือนกัน! ”

เซียวซูหนพูดขึ้น : “น้องสาว เธออย่าเข้าใจผิด สัญญา นี้ไม่ใช่150ล้านจ่ะ แต่เป็น300ล้าน!

“ออกไปเหอะ! “เซียวเวยเวยพูดเย้ยหยัน : “สัญญา มูลค่า300ล้านงั้นเหรอ? ยังกล้าพูดออกมาอีกนะ! เห็นว่า พวกเราโง่เหรอ? ถ้าพี่บอกว่าเซ็นสัญญาได้300ล้าน ฉันคง เซ็นไ5พันล้านแล้วล่ะ!

เซียวไม่หลงก็พูดเย้ยหยันเช่นกัน : “ชูหมั้น แกล้อคุณย่า ล้อพวกเราเล่นงั้นเหรอ!

พูดจบเขาก็หันไปพูดกับนายหญิงใหญ่เชียว: “คุณย่า หวั่นหักหลังกันชัดๆ! ย่าอย่าปล่อยเธอไว้นะครับ

นายหญิงใหญ่เชียวก็โกรธมากเช่นกัน 150ล้านยังเป็นไป ไม่ค่อยได้เลย เซียวซูหนไปแค่ครึ่งชั่วโมง แล้วกลับมาบอก ตนว่าเซ็นสัญญาได้300ล้านเนี่ยนะ…….

นี่ก็เท่ากับเห็นตนเป็นคนโง่ ต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ใช่ไหม?

เป็นผู้นําตระกูลมาเสียเปล่าจริงๆ?

หลานนอกคอกแบบนี้ ถ้าไม่ไล่ออกไป ต่อไปจะยืนหยัดอยู่ ในตระกูลได้ยังไง?

นายหญิงใหญ่เชียวโมโหมาก เธอตบโต๊ะแล้วตะโกน เสียงดัง “เซียวซูหน! รีบไปแผนกบุคคลแล้วลาออกเดี่ยว

เซียวซูหนร้อนรนมาก คนพวกนี้เป็นบ้ากันไปแล้วเหรอ? แค่เปิดสัญญาดูมันจะตายรึไง?

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนออกมาเสียงดัง เชีย! บัญชี ทางการของตี้เหากรุ๊ปโพสต์แล้ว! สัญญา300ล้านเป็นเรื่อง

จริง! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ