บทที่ 7 เขาเป็นสามีของฉัน

เขียวหวั่นเห็นพ่อกับแม่พุ่งเป้าไปที่เเฉินตลอด เธอถอน หายใจแล้วพูดขึ้น : “พ่อคะ แม่คะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเย่เฉิน เลย เป็นหนูเองที่ไม่อยากให้พวกเขามาดูถูกเราอีกต่อไป แล้ว หลายปีมานี้พวกเรายังได้รับความอยุติธรรมไม่พออีก เหรอ? ”

แม่ของเชียวชหรับพูดโพล่งออกมา: “งั้นแกก็ไม่ควรตอบ รับหน้าที่นี้นี่ อย่าว่าแต่แกเลย ต่อให้ยาแกไปเขาก็ไม่สนใจ เธอหรอก! ”

เย่เฉินดูเหตุการณ์ตรงหน้าพลางแอบยิ้มเจื่อนๆ พ่อตา แม่ยายที่ชอบประจบคนรวยของตนคู่นี้ เกรงว่าให้ตาก็ไม่มี ทางเชื่อว่าตนนี่แหละคือเจ้าของเหากรุ๊ป

ในขณะนั้นเองจู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูบ้าน

“มาแล้วๆ……

แม่ยายหม่าหลันพูดตอบรับพลางเดินไปเปิดประตู

เย่เฉินหันไปมอง ก็เห็นวัยรุ่น ใส่ชุดสูทแบรนด์อาร์มานี่ยืน อยู่คนหนึ่ง ดูสง่าผ่าเผย ดูมีความสามารถ บนข้อมือสวม นาฬิกาปาเต๊ะฟิลลิป ดูแล้วอย่างน้อยน่าจะราคา15-25ล้าน

ทันใดนั้นแม่ยายก็พูดด้วยความตื่นเต้น “อ้าว เหวินเท้านี่เอง! มาได้ไงเนี่ย?

คนที่มาก็คือคุณขายตระกูลจาง จางเหวินเท้า คนที่ตาม จีบเซียวซูหนมาโดยตลอด

จางเหวินเท้าพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณน้าครับ ผมได้ยินมา ว่าหนรับหน้าที่ไปร่วมมือกับเหากรุ๊ป ผมเลยตั้งใจจะมา คุยกับเธอ”

“โธ่! เธอเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยครอบครัวเราไว้จริงๆ!

หม่าหลันตื่นเต้นมา สายตาที่มองจางเหวินเท้า เหมือน สายตามองลูกเขยอย่างไรอย่างนั้น เธอรีบเชิญเขามาด้าน ใน เดินไปพลางพูดไปพลาง : “เหวินเท้า เธอมีวิธีช่วยให้ห รันเซ็นสัญญากับเหากรุ๊ปได้สำเร็จไหม? ”

จางเหวินเท้าพยักหน้า ยิ้มบางๆ ไม่สน ในเยเฉินที่ยืนอยู่ ตรงข้ามแม้แต่น้อย ราวกับเห็นเขาเป็นผู้ต้อยข้างถนน อย่างไรอย่างนั้น แล้วหันไปยิ้มให้เซียวหวั่นบางๆ พลาง พูด : “ซูหน เรื่องใหญ่ขนาดนี้คุณไม่บอกผมสักคำ แต่คุณ ไม่ต้องห่วง ตระกูลผมกับเหากรุ๊ปมีความร่วมมือกัน ผมจะ ขอให้พ่อแนะนำให้ จะช่วยคุณอย่างเต็มที่

จริงๆแล้วพ่อของจางเหวินเท้าไม่ได้มีอำนาจขนาดนั้น ที่ เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อเสแสร้งต่อหน้าเซียวซูหนก็เท่านั้น

เซียว หน รู้มาตลอดว่าจางเหวินเท้าชอบตน ดังนั้นจึงพูดออกไปอย่างเย็นชา: “จางเหวินเท้า ฉันจะรับน้ำใจของคุณ ไว้ แต่ฉันจะหาวิธีเอง”

หม่าหลับพูดอย่างตกใจ: “ชูหน แกบ้าไปแล้วเหรอ? คุณชายจางอุตส่าห์มีน้ำใจมาช่วยแก ทำไมแกถึงพูดแบบนี้

เซียวซูหนไม่พูดอะไร ทว่าเย่เฉินกลับถามจางเหวินเท้า ขึ้นอย่างสนใจ : “คุณชายจาง ผมอยากรู้มากๆว่าคุณมีวิธี อะไรช่วยชูหน? เหากรุ๊ปออกจะใหญ่โตซะขนาดนั้น คงไม่ โดนพวกคุณจูงจมูกหรอก? คุณมีวิธีที่ทำให้เหาเซ็นสัญญา กับซูหนงั้นเหรอ? ”

จางเหวินเท้าพูดอย่างเหยียดหยาม : “คุณจะไปรู้อะไร? ตระกูลจางของเราเป็นพันธมิตรกับเหากรุ๊ปมาตลอด โปร เจกต์ใหญ่มูลค่า1หมื่นล้าน อย่างน้อยพวกเราคงได้ สัก1ใน3! เมื่อถึงตอนนั้นผมจะให้พ่อของผม แบ่งออก มา100-150ล้านจาก1ใน3นั้นให้หน แค่นี้ก็ช่วยให้งาน ของเธอให้สําเร็จแล้วไม่ใช่เหรอ?

เยเฉันพูดอย่างประหลาดใจ “โห! ไม่คิดเลยว่าตระกูล ของคุณชายจาง จะสนิทกับเหากรุ๊ปขนาดนี้!

จางเหวินเท้าพูด “แน่นอน! ในเมืองจีนหลังมีใครไม่รู้ ความร่วมมืออันแน่นแฟ้น ของตระกูลจางกับเหากรุ๊ป บ้าง? ”
พูดจบจางเหวินเท้าก็จ้องเก๋เฉิน พลางพูดดูถูก : “เย่เฉิน ผมแนะนำให้กบในกะลาอย่างคุณ รีบออกห่างจากหน เถอะ ผู้ชายอย่างคุณมอบความสุขให้เธอไม่ได้หรอก มีแต่จะ เป็นตัวถ่วงเธอ”

เซียวซูหนก็พูดอย่างเย็นชาขึ้น : “ขอโทษนะคะคุณชาย จาง ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือของคุณ และอย่าพูดจาไม่ กับสามีฉันอีก!”

จางเหวินเท้าพูดอย่างอึ้งๆ “ซูหน ผมช่วยคุณขนาดนี้ คุณยังเข้าข้างไอ้คนไร้ประโยชน์นี่อีกเหรอ? เขามีค่าอะไรให้ คุณเก็บเขาไว้?”

เซียวซูหนพูดอย่างจริงจัง : “เขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ เขาเป็นสามีของฉัน!

จางเหวินเท้าโกรธมาก พลางพูดด้วยความโมโห : “ได้! คำแนะนำดีๆไม่ฟัง แต่กลับไปฟังอะไรก็ไม่รู้! ผมอยากจะ เห็นเหมือนกันว่าคุณจะใช้วิธีไหนแก้ไขปัญหานี้! ถ้าถึงตอน นั้นแล้วทำไม่ได้ อย่าหาว่าผมไม่เคยให้โอกาสคุณก็แล้ว กัน! ”

พูดจบจางเหวินเท้าก็ผลักประตูแล้วออกไป

หม่าหลินอยากตามออกไปอธิบาย แต่จางเหวินเท้าเดิน ออกไปไกลแล้ว
เธอโมโหมากๆ พลางหน้าเเฉิน “แกนี่มันน่าโมโห จริงๆ! คนไร้ประโยชน์อย่างแก นอกจากเป็นตัวถ่วงซูหน แล้วยังจะทำอะไรได้อีก? คุณชายจ้างมีน้ำใจช่วยขนาดนี้ แก กลับทำให้เขาโมโหจนออกไปแล้วเนี่ย!”

เยเฉันพูดอย่างเรียบๆ “แม่ เขาก็แค่พูดไปงั้นๆ ขนาด ตัวเขาเองยังร่วมมือกับเหากรุ๊ปไม่ได้ แล้วจะมาช่วยชูหมั้น ได้ยังไง”

“เหลวไหล! “หม่าหลันพูดอย่างเดือดดาล “ตระกูลจาง ของเขาได้ความร่วมมือจากที่เหากรุ๊ป1 ใน3 แกจะเข้าใจ อะไร! ”

เย่เฉินหัวเราะในใจ ฉันไม่รู้หรอกว่าตระกูลจางมีความ สามารถอะไร ฉันรู้แค่ว่าเหากรุ๊ปของฉัน ไม่มีทางร่วมมือ ใดๆกับตระกูลจางทั้งสิ้น! ถึงแม้เมื่อก่อนเหากรุ๊ปมีความ ร่วมมือกับตระกูลจางอยู่ไม่น้อยก็จริง แต่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ความร่วมมือพวกนี้จะถูกยุติลงทั้งหมด

เซียวซูหนไม่รู้หรอกว่าเเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงพูด กับแม่ “แม่อย่าโทษเเฉินเลย รอให้หนูกลับมาจากเหา กรุ๊ปก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!

“เห้อ! “หม่าหลันถอนหายใจยาวๆ คิดว่าสวรรค์ไม่ ยุติธรรมเอาซะเลย ตัวเองแต่งกับสามีที่ไร้ประโยชน์ ส่วน ลูกสาวกลับแต่งกับผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ยิ่งกว่าซะอีก
นี่มันบาปกรรมอะไรกันเนี่ย!