บบที่ 1559

ในขณะนี้ ทานากะโคอิจิรู้สึกว่าโลกทัศน์ของเขาถูกโค่นล้ม รุ่นหกของทีมยามากุจิที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เสียชีวิตด้วยน้ำมือ ของปรมาจารย์นินจา ซึ่งเป็นตำนานเกินไปหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่กล้าที่จะสงสัยในคำพูดของนางา โกะ อิโตะใดๆ เลยแม้แต่น้อย

เพราะเขารู้จักนิสัยของนางาฮิโกะ อิโตะเป็นอย่างดี ผู้ชายคน

นี้ไม่เคยพูดอะไรที่ไม่แน่ใจเลย

ถ้าเขาพูดอย่างนั้น มันก็ต้องเป็นว่าเขามีวิธีพิเศษบางอย่าง ที่ สามารถแน่ใจได้ว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ

แม้กระทั่ง ทานากะโคอิจิก็ยังสงสัยว่า อาจมีปรมาจารย์นินจา

เฝ้าอยู่ในตระกูลอิโตะด้วย

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

เพราะเขารู้ว่า มีคำถามบางอย่างที่ตัวเองไม่ควรถามถึง และ เรื่องบางเรื่องที่ตัวเองไม่ควรรู้

ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยของตระกูลอิโตะ และลูกน้องที่โปรดปราน ของนางาฮิโกะ อิโตะ สิ่งที่จะต้องทำก็คือรับใช้นางาฮิโกะ อิโตะ ให้ดี สิ่งที่ควรถามก็ถาม สิ่งที่ไม่ควรถาม ก็ไม่ต้องพูดอะไรสักคำ

ดังนั้น เขาจึงพูดกับนางาฮิโกะ อิโตะด้วยความเคารพว่า “ข้าน้อยโง่เขลาและความรู้น้อย ไม่ได้คาดคิดว่าปรมาจารย์นินจาใน ตำนานจะมีอยู่จริงเลย………..

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าเบาๆ และถอนหายใจและพูดว่า น่าเสียดาย ปรมาจารย์นินจาเก่งในการฆ่าคนแบบไม่มีร่องรอย แต่ไม่ได้เก่งในด้านการรักษาโรคและช่วยชีวิตผู้คน มิฉะนั้น นา นาโกะก็ไม่ต้องทนกับความเจ็บปวดมากขนาดนี้หรอก”

หลังจากพูดจบ เขาก็ถอนหายใจ และโบกมืออีกครั้ง ไม่พูด ถึงเรื่องพวกนี้แล้ว อีกสักครู่ถึงบริษัทผลิตยาโคบายา หลังจากลง นามในสัญญานี้ ก็ถือว่าเป็นการหมดกังวลไปอีกเรื่องหนึ่งของ สำหรับผม ในวันพรุ่งนี้คุณก็ตามผมเดินทางไปที่เกียวโต ผมจะ หยุดกิจการในมือ และกลับไปเกียวโตเพื่อไปอยู่กับนานาโกะสัก สองสามวัน”

“โอเค!”

ในเวลานี้ เยเฉันยังคงอยู่ระหว่างการเดินทางไปที่บริษัทผลิต ยาโคบายา

อย่างไรก็ตามสนามบินยังค่อนข้างไกลจากบริษัทผลิตยาโค บายา และไม่สะดวกเท่านางาฮิโกะ อิโตะ

ดังนั้น นางาฮิโกะ อิโตะและพรรคพวกของเขา จึงไปถึงบริษัท ผลิตยาโคบายา ซึ่งนำหน้าเยเฉันไปก่อนหนึ่งก้าว

ในห้องประชุมผู้บริหารของบริษัทผลิตยาโคบายา โคบายามาซาโยชิได้สั่งทุกคนแล้วว่า จะไม่พูดถึงเรื่องของยากระเพาะจิ๋ว เสวียนเลยแม้แต่คำเดียว และรับเงินจากตระกูลอิโตะก่อน

หากหลังจากการลงทุนของตระกูลอิโตะ พบว่าจู่ๆ ยากระเพาะ จิ๋วเสวียนก็โผล่ออกมา ถึงเวลานนั้นตระกูลโคบายาจะต้องร่วม ในกัน ถ้าถามก็จะบอกว่าไม่รู้ ตัดความเกี่ยวข้องไปทั้งหมด เพื่อ ไม่ให้ตระกูลอิโตะต้องมาตำหนิ

พูดตามตรงแล้ว ก็คือเป็นการแกล้งทำเป็นคนโง่และหลอก ตระกูลอิตสักครั้ง

นางาฮิโกะ อิโตะจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เมื่อเขาก้าวเข้าไปใน ห้องประชุม ผู้บริหารของบริษัทผลิตยาโคบายากลุกขึ้นยืน ทั้งหมดและปรบมือต้อนรับ ทุกคนแสดงความเคารพต่อเขา ทำให้เขารู้สึกทันทีว่าหน้าของเขาเป็นที่เคารพนับถืออย่างมาก

โคบายา มาซาโยชิยอมจำนนที่นั่งตำแหน่งประธานในห้อง ประชุม และพูดกับนางาฮิโกะ อิโตะว่า “นางาฮิโกะ อิโตะ เชิญ นั่งครับ!”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ นั่งลงบนเก้าอี้ ประธาน แล้วยิ้มและพูดว่า “อยากจะมาเยี่ยมทุกคนมาโดย ตลอด แต่ไม่มีโอกาสที่เหมาะสมได้มาสักที วันนี้ได้เห็นทุกท่าน อยู่ที่นี่ แต่ละคนก็ดูดีจริงๆ สมกับที่เป็นเสาหลักของญี่ปุ่น!

เมื่อทุกคนเห็นว่านางาฮิโกะ อิโตะให้ค่าชมทุกคนในระดับสูง เช่นนี้ ทุกคนก็เต็มไปด้วยความสุข ในเวลานี้พวกเขามองไปที่ การแสดงออกของนางาฮิโกะ อิโตะ และเหมือนว่าพวกเขากำลังดูเทพบุตรกวักเงินอยู่