บทที่999

เมื่อได้ยินแบบนี้ หวังเจิ้งกางพูดอย่างตื่นเต้น “เป็นเกียรติมาก ครับที่ผม สามารถรับใช้อาจารย์เย่!”

หลังจากนั้น หวังเจิ้งกางก็รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ จำนวนพืช ทั้งหมดที่ผมมีมากกว่า 200 ต้น ถ้าปลูกทั้งหมดจะใช้เวลานาน หรือควรให้คนงานทํางานโดยเร็ว ประมาณว่าอย่างน้อยก็ใช้ งานได้จนถึงตีห้าหรือหกพรุ่งนี้เช้า”เย่เฉินพยักหน้าและพูด ว่า “ได้ งั้นให้คนงานรีบทำกันเถอะ”

หวังเจิ้งกางรีบโบกมือให้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เขาโพล่งออก มา “สั่งคนงานให้ทำงานโดยเร็วและระวังอย่าให้พืชทุกชนิดเสีย หาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งแตงและผลไม้ ถ้าทำได้ดี จะมีของ รางวัล แต่ละคนจะให้ซองแดง 10,000 หากทำผลงานได้ไม่ดีอา จารย์เย่ไม่พอใจอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!”

ผู้ช่วยพยักหน้าอย่างเร่งรีบ แล้วเดินมาหาคนงานและโพล่ง ออกมาว่า “ทุกคนทำงานให้ดี อย่างที่ประธานหวังว่า ตราบใดที่ ทุกคนทํางานเสร็จตรงเวลา แต่ละคนจะได้รับซองแดง 10,000 หยวน!”

เมื่อคำนี้ออกมา พนักงานทุกคนก็ตื่นเต้นมาก

โดยปกติพวกเขาไม่สามารถทำเงินได้ 10,000 หยวนต่อเดือน และได้เงินแค่5,000 หยวนก็หมด
แต่ตอนนี้ตราบใดที่พวกเขาทํางานได้ดีในคืนนี้ ทุกคน สามารถได้รับเงินเดือน 2 เดือน สําหรับพวกเขา มันเป็นของขวัญ จากสวรรค์

เป็นผลให้กลุ่มคนงานเริ่มทำงานอย่างเต็มที่

เยเฉินไม่หลับอีกต่อไป เขามองดูคนงานด้วยตาของตัวเอง และปลูกต้นไม้ต่างๆ อย่างระมัดระวังในลานบ้าน

ลานภายในคฤหาสน์ของ Tomson Rivieraมีขนาดใหญ่ แบ่ง เป็นลานด้านหน้าและหลังบ้าน ครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อย หรือ ห้าเอเคอร์

เย่เฉินปล่อยให้ติดกับผนังวางแผนพื้นที่ประมาณหนึ่งเอเคอร์ จากนั้นจึงปลูกผักและผลไม้ทั้งหมดตามลำดับ ถ้าเซียวซูหน ภรรยาของเขา ชอบมันจริงๆ เขาสามารถให้คนอื่นเตรียมพื้นที่ อื่นได้ ห้องอาบแดดครอบคลุม อุณหภูมิและความชื้นคงที่ภายใน สวนผักทั้งหมดแล้วตั้งค่าอุปกรณ์

ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าหิมะจะตกในฤดูหนาว ก็จะมีผักและผลไม้สด อยู่ข้างในเสมอ

ในเวลานั้น เซียวหนสามารถเก็บมันเองได้ทุกวัน ไม่รู้ว่ามัน มีความสุขแค่ไหน

แม้ว่ามันจะยากขึ้นเล็กน้อย แต่ทำให้ภรรยามีความสุข มัน เป็นเรื่องที่ดีกว่าสิ่งใด

แม้ว่าเขียวฉางควนและหม่าหลันจะแยกจากกัน หลังจากได้ยินการเคลื่อนไหว ทั้งคู่ก็รีบไปที่ระเบียง ในเวลาเดียวกัน พวกเขามองลงไปที่ระเบียงของแต่ละห้องและเห็นฉากที่สวยงาม เช่นนี้อยู่ข้างใต้

เชียวฉางควนไม่รู้ว่าเยเฉันกำลังทำอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบลง ไปถามเขา:”เย่เฉิน นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมคุณถึงได้ผักและ ผลไม้มากมายขนาดนี้? นายจะปลูกสวนที่บ้านเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม” ใช่ ฉันได้ยินมาว่า หน ชอบเก็บเกี่ยวมาก ดังนั้นฉันจะเอาส่วนหนึ่งของสวนออกไปทำ สวนผัก และต่อไป หนจะเก็บมันที่นี่ทุกวัน”

เซียวฉางควนยกนิ้วโป้งให้เขา “เรื่องที่ชูหนชอบเก็บเกี่ยวพ่อ อย่างฉันยังลืมไปเลย ฉันไม่คิดว่านายจะรู้

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ดูเหมือน

ว่าชูหนแต่งงานกับนาย มันจะเป็นพรที่ดีตั้งแต่แรก ปกติผู้ชาย

ธรรมดาๆเขาก็ไม่เต็มใจที่จะทุ่มเทให้กับภรรยาหรอก”

ในเวลานี้ หม่าหลันบนระเบียงบนชั้น 3 สูดลมหายใจอย่าง เย็นชา “เซียวฉางควน คุณมันยังเป็นผู้ชายจริงๆอยู่ไหม ผู้ชาย จริงๆน่ะยังดีกว่าคุณ! รักภรรยาของเขามากกว่านาย! มีแต่คน เลวอย่างคุณเท่านั้น ที่จะให้ภรรยาได้ทนรับเรื่องเลวร้าย มากมาย แล้วยังจะแยกทางกันกับหล่อน และหย่ากันกับหล่อน!”

เซียวฉางควนเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าบึ้งตึงและตะโกน ว่า “นามสกุลหม่า เธออย่ามาพูดไร้สาระ เธอเป็นคนยังไงไม่รู้เห รอ? ถ้าครอบครัวนี้ไม่ใช่เพราะเย่เฉิน คงจะพังไปเพราะเธอแล้ว!ถ้าไม่หย่ากับเธออีก ชีวิตของฉันจะจบไปด้วย!”

หม่าหลับด่าว่า “ไร้สาระจะบอกให้นะ เซียวจางควน ตราบใด ที่ฉันหม่าหลันยังมีชีวิตอยู่ นายก็อย่าคิดจะได้หย่า!”

หลังจากพูดแล้ว หม่าหลันก็สูดหายใจเย็นๆ แล้วหันหลังกลับ ห้อง”

เขียวฉานควนโกรธจนทรมาน แต่เขาทำไรไม่ได้ เขาทำได้ เพียงพูดกับเย่เฉินด้วยใบหน้าเศร้า เห็นยัง? นี่ก็คือหญิงปาก ร้าย”

เย่เฉินยิ้มเบา ๆ ฉันรู้ดีกว่าพ่อ ว่าเธอเป็นหญิงปากร้ายรึปล่า แต่แน่นอนว่าคำนี้ไม่สามารถพูดออกไปได้

ดังนั้นเขาจึงถามเซียวฉางควน: “วันพ่อได้พบกับป้าทานยัง?”

เซียวฉางควนโบกมือด้วยความตกใจ “นายลดเสียงลงหน่อย ถ้าให้หญิงปากร้ายคนนั้นได้ยิน รู้ว่าป่าหานของนายกลับจีนแล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น?”