บทที่857

ได้ยินป้าหลี่พูดแบบนี้ เซียวซูหนรีบแสดงความคิดเห็นว่า “ป้าหลี่ ป้าสบายใจได้เลยนะ ฉันกับเย่เฉินความสัมพันธ์ของเรา มาก”

ระหว่างที่พูด ใบหน้าของเซียวซูหนได้ปรากฏสีหน้าที่ขอโทษ และพูดว่า “ป้าหลี่ หลังจากที่ท่านไปรักษาตัวที่เป็นจิง ฉันไม่มี เวลาไปเยี่ยมท่านเลย ถ้าไม่ใช่เเฉินมาบอกฉันว่า ป้าออกจาก โรงพยาบาลแล้ว ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าป้ากลับมาถึงที่จินหลิงแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ….………

ดวงตาของป้าหลี่แดงขึ้นและพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า “โดย เฉพาะเธอนะซูมหน เธอต้องดูแลเรื่องของตระกูลเซียวแล้ว ยัง ต้องมาดูแลฉัน ในใจของป้ารู้สึกขอบคุณมากนะ และรู้สึกผิด มากเช่นกัน ที่ป้าทำให้ลูกทั้งสองคนลำบาก คำขอโทษเหล่านั้น ควรเป็นป้าที่พูดนะ!”

เซียวซูหนรีบพูดว่า: “ป้าหลี่ ป้าอย่าลืมนะว่าฉันเป็นภรรยา ของเย่เฉิน ป้าเป็นผู้มีบุญคุณกับเย่เฉิน ป้าก็เป็นผู้มีบุญคุณของ ฉันเหมือนกัน”

ป้าหลี่มองไปที่เซียวซูหน ในใจรู้สึกประทับใจมาก ครั้งนี้ที่เธอเจอเซียวซูหน เธอรู้สึกว่าเซียวซูหนไม่เหมือนกัน

แต่ก่อน
เมื่อก่อนถึงเย่เฉินกับเซียวซูหนจะไปเยี่ยมเธอประจำ แต่ เซียวซูหนยังไม่ค่อยอยากเข้าใกล้เงินเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่า ไม่มีความสัมพันธ์พื้นฐานเลย

แต่เมื่อเจอครั้งนี้ ทั้งสองคนจับมือกัน ความสัมพันธ์ของทั้ง สองคนคงจะมีการพัฒนาไปทางที่ดีแล้ว

เมื่อก่อนป้าหลีได้ยินข่าวลืออยู่เป็นประจำ เธอก็เป็นห่วงความ สัมพันธ์ของคนทั้งสองคนนี้ กลัวว่ามีวันหนึ่งเยเฉินจะหย่ากับ เซียวซูหน และถูกไล่ออกจากตระกูลเซียว

แต่เมื่อตอนนี้เห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองแน่นแฟ้นขึ้น ในใจ ของเธอถึงสงบลง

และเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว ก็แปลกใจเป็นธรรมดา

พวกเขาถึงรู้ว่า ตอนที่ป้าหลี่ป่วย เย่เฉินพาภรรยาของตัวเอง

ทําหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อป้าห

การกระทำของเย่เฉินดูถ่อมตัวและนอบน้อมมาก เขาดูแลป้า หลีเป็นอย่างดี เพราะอยากจะตอบแทนป้าหลี่จากใจจริง เขาไม่ เคยคิดว่าจะช่วยป้าหลี่เพราะอยากจะโอ้อวดหรือเสแสร้ง

แต่เงี่ยงหมิงที่อยู่ข้างๆ ใจของเขาเบื่อหน่ายมาก

เพราะที่วันนี้ทุกคนมาเยี่ยมบ้าหลีได้ เป็นเขาที่คิดริเริ่มเรื่องนี้ และเป็นผู้จัดตั้ง

ที่สำคัญ ตอนแรกเขาคิดว่าเขาเองก็เป็นคนที่ประสบความ สำเร็จคนหนึ่ง จะใช้งานเลี้ยงนี้ โชว์สิ่งที่ตัวเองมีต่อหน้าทุกคนเพื่อดื่มต่ำไปกับความประจบสอพลอและสรรเสริญ ขณะเดียวกัน ก็พัฒนาความสัมพันธ์กับหลี่เสี่ยวเฟินสาวเด็กคนนี้ด้วย

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น กลับถูกเจ้าเเฉินคนนี้แย่งซีนไป ทําให้เขากลายเป็นแค่ภาพพื้นหลัง

เมื่อนึกถึงตอนนี้ แววตาของเจียงหมิงที่มองไปหาเยเฉิน

ปรากฏความอาฆาตมาดร้าย

ขณะนี้ ป้าหลี่จับมือของเซียวซูหนขึ้นมา และพูดด้วยความชื่น ใจว่า: “ซูหน เธอกับเย่เนิ่นอายุไม่น้อยแล้ว ควรที่จะพิจารณามี ลูกกันแล้วนะ ตอนแรกเด็กที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไป แล้ว มีเพียงเย่เฉินคนเดียวที่แต่งงาน เพื่อนๆ ที่เหลือยังโสดอยู่ เลย ฉันที่เป็นป้าคน ฉันก็อยากจะรีบอุ้มหลานเหมือนกันนะ!”

ทันใดนั้นหน้าของเซียวซูหนแดงขึ้นมาทันที

เธอแต่งงานกับเซียวซูหนมาแล้วสามปี แต่เขาไม่เคยเร่งให้ เธอมีลูกเร็วๆเลย

ที่สำคัญ ญาติของเธอยังดูถูกเก๋เฉินอีกด้วย ญาติเธออยากให้ เธอหย่ากับเย่เฉินมากกว่านะสิ พวกเขาคงไม่ให้เธอกับเย่เฉินมี ลูกด้วยกันหรอก

แต่ตอนนี้ที่โดนป้าหลี่เร่งให้มีลูก ใจของเธอนอกจากจะเป็น อายแล้ว ยังมีความรู้สึกที่มหัศจรรย์อีกด้วย

เซียวซูหวั่นอายุเกือบจะยี่สิบหกแล้ว กำลังอยู่ในวัยที่พร้อมมี ลูก เมื่อผู้หญิงมาถึงช่วงอายุประมาณนี้ ความเป็นแม่และความรักของแม่ น่าจะเริ่มปรากฏขึ้นในตัวเธอแล้ว

ยกตัวอย่างเช่นเซียวซูหน บางครั้งเห็นคนอื่นพาลูกออกมา ในใจเธอก็รู้สึกความรักของความเป็นแม่ก็ล้นเอ่อออกมา ถึงขั้น ที่เริ่มคิดว่า เมื่อไหร่จะมีลูกเป็นคนตัวเองสักที

แต่ด้วยความที่ ตอนนี้ที่บ้านยังมีปัญหามากมาย เธอเลยยังไม่

ลงลึกไปคิดเรื่องพวกนี้เลย

ดังนั้น เธอก็พูดด้วยความเขินว่า “ป้าหลี่ ตอนนี้พวกเรายังไม่ ได้คิดถึงเรื่องที่จะมีลูก เพราะฉันพึ่งเริ่มทำธุรกิจ และบริษัทก็พึ่งดี ขึ้น ช่วงนี้เป็นช่วงที่ยุ่งมากที่สุดแล้ว”