บทที่735

เซียวฉางควนคิดไม่ถึงเลยว่า ชีวิตนี้จะได้รับสายจากหานเหม่ย งอีกครั้ง และยิ่งไปกว่านั้น หานเหม่ยจึงกำลังจะกลับประเทศมาแล้ว

ด้วย!

ปีนั้น เธอเรียนจบก็ไปอเมริกาเลย ต่อมาก็เรียนต่อที่นั่น ตั้งแต่ นั้น ทุกคนก็ไม่ได้พบเธออีกเลย นี่ก็ผ่านไป20กว่าปีแล้ว

แต่ว่า ต่อให้ไม่ได้พบกัน20กว่าปี แต่เซียวฉางควนก็ยังคงใจ เต้นกับน้ำเสียงของเธอ

เขาก็เลยรีบถามว่า “เหมยฉิง คุณ……….จะกลับมาจริงหรือ? แล้วจะกลับมาตอนไหนล่ะ?! ”

หานเหม่ยฉิงก็ยิ้มพูดว่า “ฉันจะขึ้นเครื่องบินแล้วเนี่ย พรุ่งนี้ เวลา11 โมงเช้าก็จะถึงจินหลิง ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง วันมะรืน พวกเราก็มานัดกินข้าวกันหน่อย!

เขียวฉางควนก็ตื่นเต้นมาก เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไอหย่า วันพรุ่งนี้………..ถึงจินหลิงแล้วหรือ? ! แล้วเอ่อ…คุณพัก

ที่ไหนล่ะ?”

หานเหม่ยฉิงตอบว่า “ลูกชายฉันจองโรงแรมไว้แล้ว อยู่ที่โรง แรมป้ายจินฮานกง จากนั้นพวกเราก็คงจะพักที่โรงแรมป่ายจิน อ่านกงช่วงหนึ่ง แล้วก็ค่อยดูว่า ที่ดินหลิงมีบ้านดีๆ ไหม ถ้ามีก็จะอลักหลัง

เซียวจางควนก็แกล้งถามว่า “แล้วเอ่อ……….สามีคุณมาด้วย หรือเปล่า?”

“เปล่า” หานเหม่ยจึงเริ่มมีน้ำเสียงเศร้าๆ “สามีฉันเสียไปแล้ว ล่ะ ดังนั้นฉันกับลูกก็เลยตัดสินใจกลับประเทศมา ไม่อยากอยู่ เสียใจที่นั่นแล้ว”

ในใจเซียวฉางควนก็ดีใจจนเบ่งบาน

ดังนั้นเขาก็เลยรีบพูดว่า “งั้น…..พอคุณมาถึงแล้ว พวกเรากิน ข้าวกันหน่อยไหม? เดี๋ยวผมไปรับ! ไปต้อนรับคุณเอง! ”

หานเหม่ยจิงก็นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไอ้หยา เดี๋ยวหม่า หลันรู้เข้า คงจะไม่ให้คุณมากินกับฉันสองต่อสองแน่?”

หม่าหลันงั้นรึ?

เธอหายตัวไปแล้ว!

ฮ่าๆๆ ! เธอเพิ่งหายตัวไป หานเหม่ยงก็กำลังจะกลับมา นี่ มัน……….มีตาใช่ไหมเนี่ย?

เขียวฉางควนก็ตื่นเต้น จนลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งกินปิ้งย่าง แล้ว ก็เดินไปมาพูดว่า “คุณไม่ต้องไปกังวลกับหม่าหลัน ตอนนี้ความ สัมพันธ์ของผมกับหม่าหลันแตกหักกันไปแล้ว แยกกันอยู่แล้ว แล้วเธอก็ไม่ยุ่งเรื่องของผมแล้ว”

หานเหม่ยงถามอย่างตกใจว่า “ทำไมคุณสองคนถึงได้แยกกันอยู่ล่ะ?”

“เฮ้อ…” เขียวฉางควนถอนหายใจพูดว่า “เรื่องมันยาวน่ะ”

พูดจบ เขาก็รีบพูดว่า “เหม่ยจิง เดี่ยวเที่ยงวันพรุ่งนี้ผมไปรับ คุณเอง คุณพักที่โรงแรมป้ายจินฮานอง ใช่ไหม? งั้นพวกเราก็กิน ข้าวกันที่โรงแรมป้ายจินฮานองเลย!

หานเหม่ยฉิงก็คิดๆแล้วพูดว่า “เอ่อ…..ฉันเอาลูกมาด้วย จะไม่ เหมาะล่ะมั้ง?”

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย! ” เซียวฉางควรรีบพูดว่า “เดี๋ยวผมเอา ลูกเขยไปด้วย ลูกเขยผมน่าจะอายุไล่เลี่ยกับลูกชายคุณ ให้วัยรุ่น มันคุยกันไป ส่วนเราก็คุยกันเอง”

“งั้นก็ได้” หานเหม่ยฉิงยิ้มพูดว่า “งั้นพวกเราเจอกันที่สนาม บินเลยนะ ไม่เจอกัน20กว่าปี คุณอย่าลืมเขียนป้ายมาว่ามารับ ฉันล่ะ ไม่งั้นฉันกลัวเราจํากันไม่ได้

เซียวฉางควนก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ได้ๆๆ ! เดี๋ยวพรุ่งนี้ผม เขียนป้ายไป”

หานเหม่ยฉิงพูดว่า “ฉางควน งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะขึ้นเครื่องแล้ว ต้องบิน20กว่าชั่วโมง พรุ่งนี้เจอกันที่จินหลิง10 โมงเช้านะ

“ได้เลย! “เซียวฉางควนก็ยิ้มโง่ๆ พูดว่า “พรุ่งนี้เจอกันที่ สนามบิน! ”

พอวางโทรศัพท์ เซียวฉางควนก็กระโดดโลดเต้นที่พื้น ราวกับ ตนเองเป็นเด็กอายุ15-16ปี
เยเฉินเห็นแล้วก็น่าตลกดี แล้วก็ถามมาว่า “พ่อครับ คนรัก แรกพบของพ่อ จะกลับมาแล้วหรือครับ?”