ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่634



บทที่634

พูดจบ เขาก็พูดว่าอย่างหน้าไม่อายว่า “ประธานเฉิน เรื่องในวัน นี้ คุณอยากจัดการยังไง? ขอแค่คุณให้วิธีจัดการ ผมจะทำตามที่ คุณพูดทุกอย่างอย่างเต็มที่!

เฉินจือข่ายแอบยิ้มในใจอย่างเย็นชา และแอบพูดในใจว่า ทายาทรุ่นที่สองของตระกูลคนนี้ มีความสามารถในการหดและ ยืดได้มากพอสมควร

แต่ว่า วันนี้พวกเขายั่วยคุณชายของตน ถึงพระเจ้ามาก็ช่วยไม่ ได้!

หากไม่ใช่คำสั่งของคุณชาย เฉินจือข่ายแทบอยากที่จะตัด

พวกเขาเป็นชิ้นๆทันที!

เขาร้องฮี และพูดว่า “ขอโทษนะ ฉันไม่ยอมรับ คำขอโทษของ นาย ตระกูลเย่ ในเย่นจิงก็ไม่ยอมรับมัน!

อู่ตงไห้ระงับความโกรธ และถามด้วยเสียงต่ำว่า “ประธาน เฉิน แล้วคุณอยากจัดการยังไงครับ?”

เฉินจือข่ายพูดอย่างเย็นชา “ลูกน้องทั้งห้าคนของนายใช้ขา

ทำให้คนของฉันบาดเจ็บ ฉันจะหักขาทั้งห้าคนนี้!!

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ตงไห่ก็พูดโดยไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา ใน เมื่อประธานเฉินขอ ขาทั้งห้าคนนี้ คุณจะจัดการยังไงก็ได้!!
ทันทีทีจางจื่อโจวได้ยินเช่นนี้ เขาก็ทรุดตัวลง และตะโกน ว่า “อู๋ตงไห่! นายห้ามซ้ำเติมแบบนี้? พวกเราทั้งห้าคนถูกหัก แขนสองข้างไปแล้ว ถ้าหักขาทั้งสองข้างอีก มันก็ไม่ต่างอะไรกับ คนตายเลย?! ”

อู่ตงไหาอย่างเย็นชา “แม่งเอ้ย แขนของนายหักเพราะนาย ด้อยกว่าคนอื่น และขาของนายหักเพราะนายทำให้ประธานเ นขุ่นเคือง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายหาเรื่องใส่ตัวเอง สมควรได้ รับแล้ว!”

“นาย…….”จางจื่อโจวตะคอกด้วยความโกรธ “อู่ตงไห่ ซึ่งมัน เชีย! ถ้ารู้ว่ามึงเป็นคนหน้าแบบนี้ กูจางจื้อ โจวควรจะตัดหัวของ มึงทิ้งซะเลย!”

อู่ตงไหโกรธมาก และพูดกับเฉินจือข่ายว่า “ประธานเฉิน คุณ ดูสิ ไอ้ประเภทนี้ที่กระทำสิ่งเลวร้ายแบบนี้ คุณหักขาพวกเขาก็ เท่ากับว่าเมตตาพวกเขา!คนแบบนี้ ควรถูกฆ่าโดยตรง! ”

เฉินจื้อขายหัวเราะอย่างขี้เล่น และพูดว่า “เดิมทีพวกเขามัน สมควรตายจริงๆ แต่ฉันเห็นการประดิษฐ์ตัวอักษรแกะสลักบน หน้าผากของพวกเขาแล้ว รู้สึกว่าพวกเขาทั้งห้าคนต้องมีชีวิตที่ดี เพื่อให้คู่ควรกับงานศิลปะบนหน้าผากของพวกเขา”

สีหน้าของอู่ตงไห่ดูแย่ทันที

บนหน้าผากของทั้งห้าคน ล้วนถูกสลักด้วยถ้อยคำที่ดูถูกตระ กูล เฉินจือข่ายกลับบอกว่าคำพูดเหล่านี้เป็นผลงานศิลปะ นี่มัน เป็นการดูถูกตระกูล ไม่ใช่เหรอ?
แต่ว่า เขาไม่กล้าอวดดีกับเฉินจือข่าย

ดังนั้นจึงได้แต่หัวเราะตามและพูดว่า ” ในเมื่อประธานเฉินคุณ คิดว่าพวกเขาต้องมีชีวิตอยู่และสบายดี งั้นก็หักขาพวกเขา ให้ พวกเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิต!!

เฉินจือข่ายพยักหน้าอย่างขี้เล่น และพูดกับลูกน้องว่า “มา ก่อนอื่นหักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ให้ฉันก่อน!

อู่ตงไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่า ครั้งนี้เฉินจือ ข่ายคงจะหายโกรธ

แต่ว่า เขารู้สึกแปลกๆ ในทันที! เมื่อกี้เฉินจือข่ายพูดว่าหักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ให้ฉัน ก่อน”?!

ทําไมถึงก่อนล่ะ

หรือว่ายังมีอะไรอีก?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ