บทที่552

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “นี่ก็คือข้อแลกเปลี่ยนในการทำร้ายคน

“อื้ม!”ซงหวั่นถึงพยักหน้าแรงๆ แล้วพูดว่า “คนพวกนี้หาเรื่อง ใส่ตัวทั้งนั้น”

ในระหว่างที่พูด ซึ่งหวั่นถึงก็ขับรถเข้าคฤหาสน์ตระกูลซึ่ง

ในลานกว้างคฤหาสน์ ลุงหวัง เฉินกาง ท่านหงห้า เว่ยเลี่ยง รวมทั้งหวังตงเสวียนรอที่นี่ตั้งนานแล้ว เย่เฉินทางนี้เพิ่งจอดรถ พวกเขาก็ล้อมเข้ามาทันที

ซึ่งหวั่นถึงรีบจอดรถ พูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่คุณนั่งดีๆ ฉันจะไปเปิดประตูให้คุณ”

เย่เฉินรีบพูดว่า “ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้น ผมลงไปเองก็ได้”

ซ่งหวั่นถึงรีบพูดว่า ‘ไม่ได้ๆ! อาจารย์เย่ คุณคือแขกสำคัญใน วันนี้ มารยาทที่ควรมีต้องทำ ไม่งั้นจะดุฉัน! ”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็รีบผลักประตูรถ เดินอ้อมไปประตูข้าง คนขับ แล้วเปิดประตูรถ

เย่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ลงจากรถ

เขารู้สึกว่าซ่งหวั่นถึงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป และ จริงจังเกินไป แต่ซ่งหวั่นถึงกลับคิดว่า มารยาทเหล่านี้ล้วนมี ความจำเป็น ใครให้คุณปู่ของเธอให้ความสำคัญกับอาจารย์เยมากล่ะ

ในเวลาเดียวกัน!

บนระเบียงบนชั้นสองของคฤหาสน์ อู๋ซินสามารถมองเห็น ภายในลาน และการแสดงทั้งหมดของซ่งหวั่นถึงและเย่เฉิอยู่มา

ในสายตาของเขา

นับตั้งแต่ที่ซ่งหวั่นถึงขับรถออกไปเขาก็มารอที่นี่ โดยหวังว่า จะได้รอแขกรับเชิญที่ซ่งหวั่นถึงพูดไว้

นอกจากนี้เขายังหวังว่าแขกผู้มีเกียรติที่ซึ่งหวั่นถึงนับมาเอง จะเป็นชายชรา แต่ให้ดีที่สุดต้องเป็นคนแก่ผู้หญิง เพื่อที่มีความ เป็นไปได้ของคู่แข่งรักจะถูกกำจัดโดยสิ้นเชิง

แต่ไม่นึกเลยว่า ซึ่งหวั่นถึงกลับไปรับ ชายหนุ่มที่อายุใกล้เคียง กับเธอจริงๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ซึ่ง หวั่นถึงจะลงจากรถแล้วเปิดประตูให้ชายหนุ่ม

อู๋ซินอดสงสัยไม่ได้ ว่าซ่งหวั่นถึงต้องให้ความสำคัญกับอีก ฝ่ายแค่ไหน ถึงได้ยกย่องขนาดนี้ ไปเปิดประตูรถให้ชายหนุ่มวัย เดียวกันเป็นส่วนตัวเหรอ?

หรือว่า นี่ก็คือผู้ชายที่ซึ่งหวั่นถึงชอบ

นี่ก็คือหลานเขยดีเด่นที่คุณท่านซึ่งนึกถึงมากๆสินะ

ดูเหมือนว่า จะเป็นเขาจริงๆ!
คิดเช่นนี้ สีหน้าของอู๋ซินบึ้งมาก โมโหมาก เขาจ้องเย่เฉิน มองตัวของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้

แม้ว่าเธ่เฉินจะดูหล่อเหลาเล็กน้อย ดูเรียบร้อยและเก๋ไก๋ จาก มุมมองของเสื้อผ้าของเขา เขาก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่สามารถ ธรรมดาไปกว่านี้ได้

อู๋ซินประเมินว่า เสื้อผ้าและรองเท้าของเเฉิน มีมูลค่ารวมกัน เพียงไม่กี่พันหยวน

เงินไม่กี่พันก็เทียบกับถุงเท้าของตนแล้ว

คนแบบนี้ดูเหมือนผู้ชายธรรมดาจากข้างถนน ทำไมซึ่งหวั่นถึง ถึงให้ความสำคัญกับเขาขนาดนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเห็นท่าทางที่บิดตัวและเขินอายของซึ่งหวั่น

ถึง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า เธอต้องหลงเสน่ห์ผู้ชายธรรมดานี้แล้ว!

อู๋ซินกำหมัดแน่น และใช้แรงมากเกินไป ทำให้ข้อนิ้วเป็นสีขาว เล็กน้อย!

ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าไม่มีที่ให้ระบายความโกรธ ในท้อง เขาจึง ต่อยกำปั้นลงบนราวบันไดและคำรามลั่น “แม่ง! คนธรรมดาจาก ไหนกัน กล้ามาแย่งผู้หญิงของกู หาเรื่องตายจริงๆ!”