บทที่549

เย่เฉินเห็นเซียวซูหนดื้อรั้น เลยพยักหน้าพูดว่า “งั้นได้ เหนื่อย หน่อยนะที่รัก ผมไปก่อนล่ะ”

“ไปเถอะ”เซียวซูหนตอบ แล้วถามเขาว่า ” ในเมื่อไปเข้าร่วม งานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน นายเตรียมของขวัญแล้วยัง?” เย่เฉินตอยยิ้ม แล้วพูดว่า:”เตรียมแล้ว”

เซียวซูหนรีบถามขึ้น”เตรียมของขวัญอะไรไป? อย่างเป็น ไป ทําให้คนอื่นไม่พอใจ” เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “ผมเตรียมของเล็กๆที่ตัวเองทำไว้ ของ

ขวัญแม้จะด้อยค่าแต่มากไปด้วยน้ำใจ! เพื่อนของผมคนนั้นไม่

สนใจเงิน และผมเชื่อว่าเขาต้องชอบแน่นอน”

“งั้นก็ดี”เซียวซูหนพยักหน้า ยิ้มพูดว่า ” ในเมื่ออย่างนั้น งั้น นายก็รีบไปเถอะ!”

“ครับ”

เย่เฉินลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมธรรมดา บอกลาเซียวซูหนและพ่อตา แม่ยาย แล้วออกไปจากบ้านเลย

เย่เฉินเพิ่งออกไป หม่าหลันก็วางมือถือลง พูดกับเซียวชูหน ด้วยสีหน้าจริงจัง: “ชูหน ทำไมเดี๋ยวนี้เธอยิ่งอยู่ยิ่งตามใจเย่เฉิน ล่ะ! เขามันไร้ประโยชน์ นอกจากทำงานบ้านแล้วยังทำอะไรได้อีก? ปกติฉันอยากจะให้เขาทำงานบ้านให้มากๆ เธอล่ะ แค่งาน บ้านก็ไม่ให้เขาทํา

เซียวซูหนรีบพูดว่า “แม่ ในเมื่อเย่เฉินมีธุระ งั้นก็ให้เขาไป เถอะ เรื่องเก็บจานชาม เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร สักหน่อย”

หม่าหลันพูดว่า “จะพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ! ดูผู้ชายก็เหมือนกับ การเลี้ยงสุนัข ถ้าหากเธอควบคุมมันอย่างเคร่งครัดตั้งแต่ต้นจน จบ มันก็จะไม่กล้าและขี้ที่บ้าน และไม่ขึ้นขึ้นเตียง ไม่กล้ากัด เฟอร์นิเจอร์และกระดิกหางเมื่อเห็นเธอ”

พูดไป หม่าหลันก็พูดอย่างเคร่งขรึม แต่ถ้าเธอปล่อยวินัยไป สักนิด มันไม่เพียงแต่จะไม่ให้เกียรติ ไม่แน่มันอาจจะกัดเธอกลับ สักวัน! ดูพ่อของเธอที่ถูกฉันสอนมาตลอด เชื่อฟังขนาดไหน?”

เมื่อเชียวฉางควนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดมาก แอบสาปแช่งในใจ แม่งเอ้ย ที่แท้มึงก็เห็นเป็นหมานี่เองเหรอ?

แต่ว่า เซียวฉางควนก็ไม่กล้าพูดอะไรกับเธอ และทำได้แค่

อดทนกับสิ่งที่เขาไม่พอใจ

เชียวชหนมองไปที่พ่อของเธออย่างเห็นอกเห็นใจ และพูด อย่างช่วยไม่ได้ว่า “แม่ ฉันล้างจานเสร็จแล้วจะออกไปข้างนอก

หลังจากพูดจบ ก็ไม่สนใจหม่าหลันอีก ถือชามเข้าไปในครัว หน้าต่างห้องครัวของบ้านเซียวซูหน เห็นทางเข้าของหมู่บ้าน พอดี ดังนั้นเธอล้างจานไป มองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่รู้ตัว เห็นเย่เฉินสามีของเธอเดินออกไปนอกประตู
เย่เฉินไม่รู้ว่า เซียวซูหนภรรยาของเขากำลังมองดูตัวเองอยู่ ในครัว

เมื่อเดินมาถึงหน้าหมู่บ้าน ก็เห็นรถโรลส์-รอยซ์แฟนทอมสี แดงจอดอยู่ที่หน้าหมู่บ้าน

หลังจากนั้น มีผู้หญิงที่มีออร่าสูงศักดิ์ ใบหน้าที่สวยงาม และ ขาเรียวโผล่ออกมาในรถ ผู้หญิงคนนี้เป็นคุณหนูคนโตของตระ กูลซ่ง ชื่อซ่งหวั่นถึง

วันนี้ซ่งหวั่นถึงสวมชุดสีแดงที่สั่งตัดเอง หัวจรดเท้าดูสวยงาม มากขึ้น และออร่าลูกสาวคนโตของครอบครัวใหญ่ ก็ปรากฏตัว ออกมาอย่างชัดเจน

วันนี้เธอแต่งตัว บอกว่าแต่งเพื่อเป็นงานฉลองวันเกิดของคุณ ปู แต่อันที่จริงแล้วทั้งหมดนี้ทำเพื่อเย่เฉิน

ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงก็เป็นคนที่ตามใจตัวเอง ประโยคนี้ไม่ได้ เปลี่ยนไปตั้งแต่สมัยโบราณ เธอหวังว่าเเฉินจะเห็นความงาม ของเธอ และสนใจตัวเองมากขึ้น

เมื่อเห็นซึ่งหวั่นถึง เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นลง และอดไม่ ได้ที่จะประหลาดใจ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่เฉินได้เห็นความงามของซึ่งหวั่นถึง แต่เขา อดไม่ได้ ที่จะกล่าวชมว่า “หวั่นถึง วันนี้เธอแต่งตัวสวยมาก

ซึ่งหวั่นถึงมองไปที่เย่เฉินด้วยความรัก เมื่อเธอได้ยินคำพูดนี้ ก็อดไม่ได้ที่หัวใจเต้นแรง ใบหน้าของเธอก็แสดงสีหน้าเขินอายของหญิงสาว

เธออดไม่ได้ที่จะจับกระโปรง และหมุนตัวตรงหน้าเข่เฉิน แล้ว พูดว่า “นายคิดว่าชุดของฉันสวยมากจริงๆเหรอ?”

เย่เฉินยิ้มจางๆ “สวยงามมากแน่นอน มันเข้ากับออร่าของเธอ

มาก”

ซึ่งหวั่นถึงเขินกว่าเดิม หูร้อนมากขึ้นทันที

จากนั้น ซึ่งหวั่นถึงก็โค้งตัวอย่าเคารพ และพูดด้วยความเขิน อายในนั้นเล็กน้อย “ของคุณสำหรับคำชมค่ะ อาจารย์เย