บทที่2356

พูดไป ซูโส่วเต้าก็พูดอย่างเย็นซาว่า “ไม่ต้องห่วง ถ้ามันจริง อย่างที่ลูกบอก อย่าว่าแต่ลูกเลย พ่อก็จะไม่ปล่อยเขาไป ”

“แต่ว่า แม้ว่าเราสองพ่อลูกจะสู้กับเขา ก็ต้องมองการณ์ไกล และมีแผนที่ดีก่อนค่อยลงมือ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดตายไปก่อน แล้วจะเอาอะไรไปล้างแค้นให้แม่กับน้องสาวของลูก!”

ซูจือเฟยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างโกรธเคือง “พ่อ ผม เข้าใจแล้ว…..”

พูดจบ ก็สะอื้นไม่หยุด ร้องไห้แล้วถามว่า “พ่อ! เมื่อไหร่พ่อจะ กลับมา! ตอนนี้ผม……..ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ……

ซูโสบู่เต้าถอนหายใจและพูดว่า “ตอนนี้พ่อกลับไปไม่ได้ พ่อ ต้องนั่งเครื่องบินจากที่นี่ไปจินหลิง ใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมง แต่ ตราบใดที่พ่อออกจากที่นี่ทันที ของลูกก็จะได้รับข่าวตามมา ทันที เป็นไปได้ว่า ทันทีที่พ่อลงจากเครื่อง ก็จะโดนตระกูลซูจับ และส่งกลับออสเตรเลีย หรือไม่ก็ถูกจับกลับไปกักบริเวณในบ้าน ตระกูลซู…..”

ซูจือเฟยถามอย่างจนปัญญา “พ่อ…..แล้วตอนนี้ผมควรทำ อย่างไรดี…ผมอยากไปจนหลังตามหาแม่กับอ…ตอนนี้ ไม่รู้พวกเธออยู่ไหน อย่างน้อยก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิต รอด……”
ซูโสว่เต้าคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาแบบนี้แล้วกัน ลูกไม่ ต้องไปสนามบิน ขับขึ้นทางด่วนแล้วขับไปจนสุดทางถึงจินหลัง

พูดไป ซูโสเต้าก็คำนวณอีกครั้ง และพูดว่า “ถ้าใช้ความเร็ว สูงจากเล่นจึงไปยังจินหลิง ประมาณ 1,000 กิโลเมตร ลูกขับเร็ว หน่อย 10 ชั่วโมงก็น่าจะถึง

ซูจือเฟยรีบพูดว่า “ได้ครับพ่อ! ผมจะขับรถไปจินหลิงเลย!”

ซูโสว่เต้ารีบพูดอีกครั้ง “พอลูกถึงจินหลิง ลูกต้องทำตัวถ่อม ตัวสุดๆ อย่าไปพยายามลองใช้พลังของตระกูล เพราะเมื่อพวก เขารู้ว่าลูกอยู่ในจินหลิง พวกเขาจะจับลูกกลับมาอย่างแน่นอน”

ซูจือเฟยตกตะลึง:”พ่อ หากปราศจากพลังของตระกูล ผมจะ หาแม่และจือหยุได้อย่างไร…….

ซูโสเต้าพูดอย่างช่วยไม่ได้ “จ่อหยู สิ่งเดียวที่ลูกสามารถไว้

วางใจได้ในตอนนี้ ก็คือตัวลูกเอง คนอื่น ๆ ไม่น่าเชื่อถือ

พูดไป เขาก็เสริมว่า “อ้อ อีกอย่าง พ่อได้ยินมาว่าส่งอารอง ของลูกไปจินหลิง เขาจะนั่งเครื่องบินไปแน่นอน เขาจะถึงจินหลิง ในสองหรือสามชั่วโมง หลังจากที่ลูกถึงจินหลิง ลูกจะต้องระมัด ระวังมากๆ!”

จู่ๆ ซูจือเฟยก็รู้สึกหมดหนทางอย่างมาก เขาสะอื้นและถาม ว่า “พ่อ….. พ่อว่าแม่กับจือหยยังมีชีวิตอยู่อีกไหม……

ซูโสบู่เต้าที่ปลายสายเงียบไปประมาณสิบวินาที จากนั้น เขาก็ พูดว่า “จือเฟย ตราบใดที่เรื่องยังไม่มีข้อสรุป ก็ยังมีความหวัง”
พูดไป ก็พูดต่อว่า “แต่ลูกต้องจำไว้ ต้องเตรียมพร้อมสำหรับ ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด!”

ซูจือเฟยพูดอย่างเคร่งขรึม “พ่อ ผมเข้าใจแล้ว!”

ขณะที่ซูจือเฟยรีบขับรถไปที่จินหลิง การประชาสัมพันธ์ใน ภาวะวิกฤตของซูก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

แอคหลุมมืดฟ้ามัวดิน ได้นำทางในอินเทอร์เน็ต แม้ว่าแต่ละ คนจะมีความคิดเห็นต่างกัน แต่ประเด็นหลักที่พวกเขาต้องการ แสดงคือตระกูลซูเป็นเหยื่อ คนที่ลักพาตัวไม่ชิงกับซูจือหยุสอง แม่ลูก ต้องเป็นคนอื่นแน่นอน

สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินส่วนตัวของซูโสเต๋อลงจอดบน รันเวย์แรกของสนามบินนานาชาติจินหลิง

บังเอิญมาก มีเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวอีกว่า ก็ได้ลงจอดบน รันเวย์ที่สองของท่าอากาศยานนานาชาติจินหลิงในเวลา เดียวกัน

เครื่องบินส่วนตัวนี้แล่นมาจากนิวยอร์กสหรัฐอเมริกา โดย บินตลอดทางนานกว่าสิบชั่วโมง

หลังจากที่เครื่องบินลงจอด ภายใต้คำสั่งของหอคอย เครื่อง

บินจอดบนลานจอดสนามบินเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว

สิ่งที่น่าสนใจคือเครื่องบินลำนี้คือ ซึ่งเป็นเครื่องบินส่วนตัวที่ โสเต๋อกำลังนั่ง จอดบนลานที่ติดกัน
เครื่องบินจากสหรัฐอเมริกาล่านี้ เปิดประตูก่อน และมีชายชาว ยิวอายุห้าสิบเศษก้าวออกจากห้องโดยสาร

เขายืนอยู่บนบันไดเวียนและหยุดครู่หนึ่ง มองไปรอบ ๆ และ พูดเสียงเบาว่า: “Walter ลูกชายของพ่อ พ่อจะตามหาลูกให้เจอ และพาลูกกลับบ้าน!