บทที่168 ตั้งใจเธออีกครั้ง เพื่อกำจัดพวกเขา (2)

เย่เฉินมองดูเขียวฉางควนมั่นใจกับเส้นทางนี้ ทำได้เพียงแต่พยัก

หน้ารับคำเดินกลับไปห้องนอน

ครั้นเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องนอน เขียวหรับอาบน้ำเสร็จ พอดี สวมชุดนอนผ้าไหมแท้สีม่วงอ่อน

หัวไหล่ขาวนวลราวกับหิมะ เรียวแขนเรียบเนียนดั่งหยก เผย แผ่นหลังที่ขาวนวลชวนหลงใหล เยเงินจ้องมองจนกลืนน้ำลาย ดังเลือก สายตาเพ่งมองไปที่เรือนร่างของนาง

ชุดนอนที่บางดุจขนปีกจักจั่น ท่านอนตะแคงของเธอทำให้เห็น ส่วนว้าวส่วนโค้งเรือนร่างอันงดงามของเธอ ชายกระโปรงคลุม ถึงหัวเข่าเธอ ขาทั้งสองขาวนวลราวกับหยกแนบชิดติดกันเล็ก น้อยแสดงส่วนโค้งอันงดงาม เท้ากลมมนดั่งหยก

เซียวซูหนถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยสายตาอันรุ่มร้อนของเขา รีบพูดไปด้วยความโมโหว่า: “มองอะไร ไม่เคยเห็นหรือไง มี

อะไรน่ามอง”

เย่เฉินหัวเราฮาฮาพูดว่า “มีภรรยาสวยขนาดนี้ ผมมองไม่ เคยเบื่อหรอก”

เซียวซูหนมองค้อนขวับ ดวงตาอันงดงามของเธอส่อง ประกายระยิบระยับต่างจากปกติ

วันนี้ที่เเฉินแสดงออกมาทำให้เธอถึงกับประหลาดใจ ก่อนหน้านี้คิดว่าเเงินเป็นแค่คนดูฮวงจุ้ยเล็ก ๆ เท่านั้น รู้ศิลปะการ ต่อสู้แค่ผิวเผิน คิดไม่ถึงฝีมือของเขาเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้

ช่วงเวลา บน งช่วยชีวิตเพื่อนสนิทของตนเองอีกด้วย ไม่ ธรรมดาจริง ๆ!”

เธออดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาว่า “เย่เฉิน คุณบอกฉันมา คุณ ทำไมถึงร้ายกาจขนาดนี้? แม้แต่นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานยัง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ”

เยเฉันยิ้มอย่างมีนัยว่า “นี่เป็นความลับ นอกเสียจากคุณจะ ให้ผมหอมคุณหนึ่งที ไม่งั้นผมไม่บอก เขียวหนร้องแหยะ หน้าแดงพูดว่า “คุณฝันไปเถอะ

เย่เฉินมองดูท่วงท่าของอิสตรีเช่นนี้ ภายในใจถึงกับรุ่มร้อน รีบหันหลังกลับ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาผ้าห่ม แต่เมื่อเขาเปิดตู้เสื้อ

ถึงกับตะลึงงัน

ภายในตู้เสื้อผ้ากลับว่างเปล่า ที่นอนที่เขานอนเป็นประจำ ก็ หายไปเช่นกัน

“ที่รัก ผ้าห่มของผมล่ะ?”

เย่เฉินหันหลังกลับไปถาม

เซียวซูหนเอียงคอกลับมาพูดว่า “เมื่อกี้ฉันเอาออกไปซัก

เยเฉันเงียบไปครู่นึง แม้แต่ที่นอนก็ไม่มี ทำอะไรไม่ถูกถาม กลับไปว่า “ไม่มีที่นอนจะนอนพื้นแข็ง ๆ เหรอ งั้นผมไปนอนที่โซฟาแล้วกันนะ”

“ช่างโง่เหมือนหมูจริง ๆ” เขียวหวั่นแบบปาก หยิบที่นอนส่วน ตัวของตนออกจากตู้เสื้อผ้า ยื่นให้กับเย่เฉินและพูดว่า: “คุณใช้ ของฉันไปก่อนเถอะ”

ที่นอนสีขาวสะอาดตา ยังมีกลิ่นหอมบาง ๆ อีก จิตใจของเ เฉินถึงกับเตลิดเปิดเปิงไปแล้ว ลำคอแห้งผากพูดไปว่า “ที่รัก คุณดีกับผมมาก”

เซียวซูหนมองเเฉินด้วยสายตาขุ่นเคือง พูดว่า: “รีบนอน

เถอะ”

เย่เฉินตอบรับค่า กอดที่นอนของเซียวซูหนไว้ได้กลิ่นหอม บาง ๆ จิตใจอดไม่ได้ที่จะคิดฟุ้งซ่าน

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ตนเองจะต้องขึ้นไปนอนกับภรรยาเป็น

แน่?”

ในเวลานั้น เซียวซูหนพูดกับเขาว่า “สองวันมานี้ฉันยุ่งเรื่อง ราวในที่ทํางาน ปะติดปะต่อเรื่องเข้าด้วยกัน ต้องรีบไปหาใบ เสร็จนั่น คุณอยู่เป็นพ่อฉันที่บ้าน อย่าให้เขาออกไปหลับหู หลับตาซื้อเครื่องลายครามพวกนั้น เข้าใจมั้ย?”

เซียวซูหนยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้อง เวลานี้ที่ออฟฟิศไม่มีอะไร

เยเฉันรีบพูดว่า “ที่รัก ฉันไปช่วยคุณทำงานที่ออฟฟิศได้ไหม? ไม่เอาเงินเดือน เช็ดโต๊ะกวาดขยะ เสิร์ฟน้ำชาอะไรพวกนั้นก็ได้ นะ !จะให้ทำ มีงานก็แค่วาดภาพออกแบบอะไรพวกนี้ ไม่จำเป็นต้อง ให้คุณช่วย คุณอยู่ที่บ้านทำงานบ้านก็พอแล้ว”