บทที่15 ชาตินี้ทั้งชาติอย่าคิด

หลังจากที่ออกจากซุ่ยเกือชวน เยเฉันไม่ได้กลับบ้านทันที

ในวันครบรอบวันแต่งงาน เขาต้องการที่จะเซอร์ไพรส์

ภรรยา

เซอร์ไพรส์ที่ว่าไม่เพียงแต่จะเป็นสร้อยหยกมรกตเท่านั้น เขาจัดงานแต่งงานที่แสนจะโรแมนติกให้กับภรรยาเขาด้วย

ในตอนแรกเย่เฉินกับเซียวซูหนรีบร้อนขอใบทะเบียน สมรสตามที่ผู้ใหญ่บอกเท่านั้น ยังไม่ได้จัดงานแต่งงานใดๆ

เดิมทีพวกผู้ใหญ่อยากจะเลือกวันที่เป็นฤกษ์งามยามดี เพื่อที่จัดงานแต่งงาน แต่ว่าพอได้ใบทะเบียนสมรสมาแล้ว เขาก็ป่วยหนักเสียก่อน งานแต่งงานจึงต้องชะงักเอาไว้

ต่อมาพวกผู้ใหญ่ไม่อยู่แล้ว เย่เฉินจึงโดนดูถูกดูแคลนใน บ้านตระกูลเซียว จึงยิ่งจัดงานแต่งงานขึ้นไม่ได้

แต่ว่า ตอนนี้ตัวเองมีเงินแล้ว จะต้องจัดงานแต่งงานให้ ภรรยาให้ได้!

คิดถึงเรื่องจัดงานแต่งงาน สิ่งแรกที่เขาคิดถึงคือ สวน ดอกไม้ในโรงแรมแชงกรีล่า

โรงแรมแชงกรีล่าเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองจีนหลังเวลานี้ พื้นที่โรงแรมใหญ่มาก ตกแต่งอย่างหรูหรา และด้าน ในมีชอปปิ้ง มอลล์ที่ยิ่งใหญ่และอลังการ

มีสวนดอกไม้กลางอากาศ อยู่ชั้นบนสุดของชอปปิ้งมอลล์

ดังนั้นจึงเรียกว่าสวนดอกไม้กลางอากาศ เป็นเพราะรอบๆ นั้นประดับด้วยกระจกคริสตัล ด้านในประดับประดาไปด้วย ดอกไม้ชั้นนำจากต่างประเทศ ดูไปไม่ต่างอะไรกับสวน ดอกไม้ขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่กลางอากาศ

ในขณะเดียวกันที่นี่ก็มีห้องอาหารและห้องบอลลูมที่ใหญ่ ที่สุดใสเมืองจินหลิง ถ้าหากจัดงานแต่งงานในนี้ อย่างน้อยก็ ต้องใช้เงินเป็นล้าน

ตอนนี้เก๋เฉินมีเงินแล้ว เงินไม่กี่ล้านสำหรับเขาไม่นับ ประสาอะไร ขอแค่ภรรยามีความสุข สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด

ดังนั้นเขาจึงมาที่โรงแรมแชงกรีล่า นึกถึงวันครบรอบวัน แต่งงาน แล้วจึงเหมาบอลลูมนั้นไว้ทั้งฟลอร์

แต่ว่า เย่เฉินไม่รู้อะไร โรงแรมแชงกรีล่าให้บริการเฉพาะ

สมาชิก

ไม่ว่าจะเป็นกินข้าว เข้าพัก หรือว่าจัดงานเลี้ยงใดๆ ก็ต้อง เป็นสมาชิกของที่นี่

และระดับของสมาชิกก็แตกต่างกัน การบริการที่แตกต่าง กันไปด้วย
สมาชิกธรรมดา ได้แต่ใช้บริการห้องอาหารเท่านั้น ห้อง พักก็ได้แต่เพียงห้องสแตนดาร์ด

สมาชิกระดับซิลเวอร์สามารถจองห้องส่วนตัวในการรับ ประทานอาหาร และอยู่ห้องพักระดับสุพรีเรียร์ สมาชิกระดับ โกลเด้น สามารถใช้บริการห้องอาหารลักซัวรี่ และเข้าพักใน ห้องสวีท

ส่วนสมาชิกระดับไวท์โกล์ดสามารถใช้บริการห้องอาหาร สวนดอกไม้ลอยฟ้า และเข้าพักในห้องลักชัวรี่สวีท

สมาชิกระดับสูงที่สุดคือ สมาชิกระดับไดมอนด์

มีเพียงสมาชิกระดับไดมอนด์เท่านั้นถึงจะเข้าพักในห้อง พักเพรสซิเดนท์ได้ และก็มีเพียงสมาชิกระดับไดมอนด์เท่านั้น ถึงจะสามารถเหมาสวนดอกไม้ลอยฟ้าในการจัดงานได้

นอกจากนี้ สมาชิกระดับโกลเด้นลงไป ใช่ว่ามีเงินแล้วจะ มาจัดงานได้ จะต้องมีสถานภาพทางสังคมที่เหมาะสมด้วย

เย่เฉินมาถึงโรงแรมแชงกรีล่า ยังไม่ทันได้เข้าประตู ก็โดน ชายสวมสูทสีดำสองสามคน ขวางเอาไว้

“ขออภัยขอรับคุณผู้ชาย กรุณาแสดงบัตรสมาชิกด้วย ขอรับ”

ทั้งเนื้อทั้งตัวของเยเฉินรวมกันน่าจะมีไม่ถึงสองร้อย แต่ง ตัวแบบนั้น เมื่อเทียบกับแขก
เหรอคนอื่นๆ ที่เข้ามาใช้บริการ จึงค่อนข้างขวางหูขวาง

เย่เฉินรีบร้อนพูดขึ้น ทั้งสองท่าน ผมต้องการหาผู้จัดการ ฝ่ายบริการ มาคุยเรื่องจัดงาน

ฝ่ายตรงข้ามพูดเสียงเย็นชา “ขอโทษครับ ไม่มีบัตร

สมาชิกเข้าไม่ได้! ”

เย่เฉินกล่าว”งั้นผมสมัครตอนนี้ได้ไหม”

ฝ่ายตรงข้ามส่ายหน้าพูด”ขอโทษครับ บัตรสมาชิกต้อง ผ่านผู้แนะนําครับ”

เย่เฉินขมวดคิ้วในใจคิดว่า แชงกรีล่านี้โคตรวุ่นวายเลย

ไม่รู้ว่าจังหวะไหน จู่ๆเขาพลันนึกขึ้นได้ ในตอนที่คุณท่าน ใหญ่เชียวแนะนำให้เขาเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยจีนหลัง ในตอนที่เขาเรียนชั้นปีที่สี่กับภรรยา มีเพื่อนนักเรียนคน หนึ่งชื่อ ลีน่า รู้สึกว่าหล่อนจะทำงานอยู่ที่นี่

ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหา ลีน่า

หลังจากที่เขาเล่าเรื่องที่ตนเองอยากทำบัตรสมาชิก ลีน่า จึงรีบพูดขึ้น หัวหน้าห้องเย่ เรื่องนี้มอบให้ฉันเถอะ เดี๋ยวฉัน

มา!”

เย่เฉินรีบร้อนขอบคุณ
ดูท่า แม้ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับลีน่าเพียงแค่ปีเดียว แต่มิตรภาพก็ยังคงอยู่ ต่อไปเขาต้องตอบแทนน้ำใจน่า คนแน่นอน

แหม หัวหน้าห้องเย

ไม่กี่นาทีต่อมา จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งลอดมา

เมื่อเงยหน้า เยเฉันก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดพนักงาน ออฟฟิศ แต่งหน้าเข้ม ท่าทางยั่วยวน เดินโยกย้ายส่าย สะโพกมา

ลีน่าเหรอ หล่อนเปลี่ยนไปมากจริงๆ! เกือบจำไม่ได้

เมื่อเห็นหญิงสาวผู้ยั่วยวน บอดี้การ์ดชายสวมสูทสอง คนที่อยู่หน้าประตู จึงพูดขึ้นอย่างนอบน้อม หัวหน้ากลุ่ม

เยเฉันพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ “ลีน่า ไม่เจอกันไม่กี่ปี เธอเป็นหัวหน้าที่แชงกรีล่าแล้ว เหรอ ยอดเยี่ยมไปเลย!

น่ายิ้มพลางพูด หัวหน้าห้องเกรงใจไปแล้ว ฉันก็แค่ เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลแค่นั้นเอง เป็นแค่หัวหน้าชั้นกลางในนี้ เท่านั้นน่ะ”

เยเฉันชื่นชมออกมาจากใจ”ก็นับว่ายอดเยี่ยมมากแล้วล่ะ ฉันได้ยินมาว่าระบบบริหารในแชงกรีล่า มาตรฐานสูงมาก เธอ สุดยอดจริงๆ! ”

น่ายิ้มอย่างภาคภูมิ มองไปทางบอดี้การ์ดสองคน พูดเย็นชา”พวกนายสองคนเหรอที่ขวางหัวหน้าสมัยเรียนของ ฉันไม่ให้เข้า

สองคนสบตากัน คนหนึ่งรีบร้อนพูดขึ้น”ขอโทษครับ หัวหน้ากลุ่ม ผมไม่รู้ว่านี่คือหัวหน้าของท่าน เห็นเขาไม่มี บัตรสมาชิก ผมจึงต้องทำตามกฎของโรงแรมครับ………

ลีน่าแค่นเสียง “กฎเกณฑ์นั้นตายตัว แต่คนไม่ตายตัว หลักการแค่นี้ไม่เข้าใจหรือ

เย่เฉันคิดว่าน่าจะลงโทษพวกเขาเพราะตนเอง จึงรีบ พูดขึ้นลีน่า อย่าโทษพวกเขาเลย และก็อย่าทำให้พวกเขา ลำบากใจเลย พวกเขาแค่ทำตามกฎนะ

ลีน่ามองเเฉิน จู่ๆหัวเราะออกมา แล้วเปลี่ยนรอยยิ้ม พูดจาเสียดสี หัวหน้าห้องเย นายเข้าข้างตัวเองเกินไปหน่อ ยมั้ง นายคิดว่าฉันจะไปสร้างความลำบากใจให้ลูกน้อง เพราะนายอย่างนั้นเหรอ”

เย่เฉินขมวดคิ้ว “ลีน่า หมายความว่าไง

“ฉันหมายความว่าไงน่ะเหรอ”ลีน่าเบ้ปากยิ้ม ความ หมายของฉันยังไม่ชัดหรือไง เสื้อกล้ามเหม็นๆอย่างนายคิด จะเข้าแชงกรีล่าเหรอ จะบอกให้นะ ชาตินี้ทั้งชาติอย่าแม้แต่ จะคิด! ”

เย่เฉินกำหมัดแน่น ถามขึ้น”ตกลงหมายความว่าไงกัน
“ก็ล้อนายเล่นน่ะสิ! “ลีน่าหัวเราะคิกคักพูดขึ้นตอน เรียนมหาวิทยาลัยฉันดูถูกนายมากเลย เอาแต่ใส่เสื้อกล้าม เหม็นๆอยู่ได้ กับข้าวที่มีเนื้อในโรงอาหารยังไม่มีปัญญากิน ยังได้เป็นหัวหน้าห้องอีก แล้วยังมีหน้ามาเจ้ากี้เจ้าการผลการ เรียนฉันอีกนะ ถุย!ฉันล่ะดูถูกจริงๆ! ”

สีหน้าเย่เฉินเย็นชาพูดขึ้น “ลีน่า ฉันเยเฉันไม่เคยไปเข้า แหย่อะไรเธอเลย ทำไมเธอต้องคอยเสียดสีฉันอยู่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ