บทที่1496

เยเฉินหยิบพัดจีบที่กู้เย็นจงมอบให้มาจากมือขงเต๋อหลง แล้ว มอบให้คุณย่าของตงรั่งหลินด้วยมือตนเอง ก่อนจะพูดว่า “คุณ ย่าต่งครับ นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยของผมกับชูหน หวังว่าคุณจะรับ ไว้ นอกจากนี้ เรื่องเมื่อสักครู่รบกวนงานเลี้ยงของคุณ ผมต้อง ขออภัยคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย หวังว่าคุณจะยกโทษให้

นายหญิงใหญ่ประหลาดใจอยู่บ้าง รีบร้อนพูดว่า “คุณเข่ เกรงใจไปแล้ว เรื่องเมื่อกี้ หลานฉันทำไม่ถูกเอง ว่ากันถึงที่สุด แล้วยังคงเป็นพวกเราที่บกพร่องในการอบรมสั่งสอน ก่อความ เดือดร้อนให้คุณ”

พูดจบ เธอก็มองพัดจีบเล่มนั้น พร้อมกับเอ่ยปากขึ้นว่า “คุณเย่ พัดเล่มนี้ราคาสูงเกินไป นายหญิงใหญ่อย่างฉันรับไม่ไหวจริงๆ

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “คุณย่าต่ง ของขวัญก็คือน้ำใจอย่างหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับราคา คุณก็อย่าเกรงใจไปเลยครับ บอกตามตรงพัดนี้ ผมเองก็ไม่ได้ใช้เงินซื้อมา เป็นของที่ประธานกู้ชื่อกรุ๊ปมอบให้ ผมก็แค่ยืมดอกไม้มาถวายพระ คุณก็อย่าเกรงใจผมแบบนี้เลย

คุณท่านใหญ่ตั้งที่อยู่อีกด้านรู้แต่แรกแล้วว่าพัดนี้เป็นของเข้ นจง ในใจจึงหวังอย่างยิ่งว่านายหญิงใหญ่จะรับไว้

เพราะอย่างไร พัดเล่มนี้ก็ราคาสูงมาก และเบื้องหลังของมันก็ ยิ่งมีราคาสูงกว่า
หากมีพัดเล่มนี้ ตระกูลต่งกับตระกูลก็นับว่ามีความเกี่ยวข้อง กันทางหนึ่ง หากในอนาคตกู้เย็นจงเห็นแก่หน้าพัดเล่มนี้ สามารถฉุดดึงตระกูลต่งได้ นั่นก็เท่ากับเป็นประโยชน์ใหญ่หลวง แล้วไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น เขาจึงเอ่ยปากขึ้นว่า “โธ่เอ๋ย คุณเย่เกรงใจกันเกินไป แล้วจริงๆ! พวกเราตาเฒ่ายายเฒ่าเองก็ขอบคุณอย่างมากเช่น กัน! ต่อไปหากคุณเย่ต้องการเรียกใช้ตระกูลต่งเรื่องใด แค่เอ่ย มาหนึ่งประโยค ตระกูลต่งจะทำอย่างสุดกำลัง

คุณท่านใหญ่พูดเช่นนี้ ก็เท่ากับว่ารับของขวัญชิ้นนี้ไว้แล้ว

เยเฉันเองก็รู้ว่าคุณท่านใหญ่มีความคิดเช่นเดียวกับเขา จึง พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “คุณปู่ต่งเกรงใจเกินไปแล้ว!” เมื่อเป็นเช่นนี้ นายหญิงใหญ่จึงได้แต่เก็บพัดจีบไว้

กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นเช่นนี้ ก็เอ่ยปากกำชับว่า “ผมจะบอกพวกคุณ ให้ คุณเย่ในสายตาลุงใหญ่ของผม มีฐานะสูงส่ง เท่ากับเป็น ลูกชายครึ่งหนึ่งของเขา ต่อไปหากพวกคุณทำให้คุณเพอใจ ตระกูลย่อมไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีต่อพวกคุณ!”

ทุกคนต่างรีบร้อนพยักหน้าร้องว่าใช่ ในใจเองก็เบิกบาน ราวกับดอกไม้แย้มบานเช่นกัน

โดยเฉพาะคุณท่านใหญ่ตั้ง

สายตาที่มองเย่เฉิน ไม่ต่างอะไรกับมองหลานเขยไปแล้ว ต่งรั่งหลินกลับใจลอยอยู่บ้าง
หากมีพัดเล่มนี้ ตระกูลต่งกับตระกูลก็นับว่ามีความเกี่ยวข้อง กันทางหนึ่ง หากในอนาคตกู้เย็นจงเห็นแก่หน้าพัดเล่มนี้ สามารถฉุดดึงตระกูลต่งได้ นั่นก็เท่ากับเป็นประโยชน์ใหญ่หลวง แล้วไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น เขาจึงเอ่ยปากขึ้นว่า “โธ่เอ๋ย คุณเย่เกรงใจกันเกินไป แล้วจริงๆ! พวกเราตาเฒ่ายายเฒ่าเองก็ขอบคุณอย่างมากเช่น กัน! ต่อไปหากคุณเย่ต้องการเรียกใช้ตระกูลต่งเรื่องใด แค่เอ่ย มาหนึ่งประโยค ตระกูลต่งจะทำอย่างสุดกำลัง

คุณท่านใหญ่พูดเช่นนี้ ก็เท่ากับว่ารับของขวัญชิ้นนี้ไว้แล้ว

เยเฉันเองก็รู้ว่าคุณท่านใหญ่มีความคิดเช่นเดียวกับเขา จึง พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “คุณปู่ต่งเกรงใจเกินไปแล้ว!” เมื่อเป็นเช่นนี้ นายหญิงใหญ่จึงได้แต่เก็บพัดจีบไว้

กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นเช่นนี้ ก็เอ่ยปากกำชับว่า “ผมจะบอกพวกคุณ ให้ คุณเย่ในสายตาลุงใหญ่ของผม มีฐานะสูงส่ง เท่ากับเป็น ลูกชายครึ่งหนึ่งของเขา ต่อไปหากพวกคุณทำให้คุณเพอใจ ตระกูลย่อมไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีต่อพวกคุณ!”

ทุกคนต่างรีบร้อนพยักหน้าร้องว่าใช่ ในใจเองก็เบิกบาน ราวกับดอกไม้แย้มบานเช่นกัน

โดยเฉพาะคุณท่านใหญ่ตั้ง

สายตาที่มองเย่เฉิน ไม่ต่างอะไรกับมองหลานเขยไปแล้ว ต่งรั่งหลินกลับใจลอยอยู่บ้างพอคิดมาถึงตรงนี้ ตนเองก็รู้สึกไม่คุ้มค่าแทนเย่เฉิน…..