บทที่1478

“เอ่อ…………แต่ฉันคือสามีของเพื่อนสนิทเธอนะ!”เยเฉินแตะจมูก

ต่งรั่งหลินพูดอย่างประชดประชันเล็กน้อย “ฉันรู้ สามีจอม ปลอม แต่งงานปลอมๆมาสี่ปีแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เกมพ่อแม่ลูก ของพวกเธอจะเล่นจบ

ขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีรถเบนท์ลีย์รุ่นพิเศษขับมา และหยุดอยู่ ข้างๆ พวกเขา กระจกเบาะหลังลดลง ในรถนั้น มีหญิงวัยกลาง คนสวมชุดหรูหรา มองตั้งรั่งหลินและถามว่า “รั่งหลิน หลิน ทำไม เธอถึงออกมาล่ะ?”

เมื่อต่งตั่งหลินเห็นผู้หญิงคนนี้ นางก็รีบยิ้มพูดว่า “โอ้ น้ารอง! น้าเขยรองของฉันล่ะ?”

หญิงวัยกลางที่อยู่ในรถพูดว่า “เขายังยุ่งอยู่ จะมาก่อนงาน เลี้ยงวันเกิด”

ต่งรั่งหลินถามต่อ: “แล้วพี่ชายของฉันล่ะ?”

หญิงวัยกลางคนพูดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อคืนไม่ได้เจอเขาเลย น่าโมโหมาก หมอนั้นไม่หัดเลย ร่างกายเขาเพิ่งจะหายดี ก็ เริ่มไม่กลับบ้านอีก เดี๋ยวเธอต้องช่วยน้ารองว่าเขาด้วยล่ะ!”

ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างขมขื่น “น้ารอง นิสัยพี่ชายนั้น ฉันไม่กล้าว่า เขาหรอก พอฉันว่าเขา เขาก็แยกเขี้ยวใส่ฉัน…..”
หญิงวัยกลางคนถอนหายใจและพูดว่า “เด็กคนนี้ยังไม่เชื่อฟัง มากขึ้นเรื่อยๆ…….

พูดไป เธอก็มองไปที่เเฉินที่อยู่ข้างๆต่งรั่งหลิน และถามด้วย รอยยิ้มว่า “เอ๊ะ หรือว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นแฟนของเธอเหรอ?”

คงรั่งหลินเหลือบมองเเฉิน และยิ้มอย่างเขินอาย “ยังไม่ใช่

“ยังไม่ใช่?”หญิงวัยกลางคนเน้นพูดคำว่า “ยัง” แล้วพูดด้วย รอยยิ้มว่า “แล้วเมื่อไหร่ที่จะเปลี่ยนจาก”ยังไม่ใช่”เป็น”ใช่”ล่ะ?

ต่งรั่งหลินพูดอย่างเขินอาย “โอ้น้ารอง เมาท์เกินไปแล้ว รีบ เข้าไปเร็ว คุณย่ากำลังพูดถึงน้าอยู่!”

หญิงวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า “ให้ฉันพาพวกเธอสองคนไป

ด้วยไหม?”

ต่งรั่งหลินปัดมืออย่างรวดเร็ว ไม่ต้องๆ เราเดินเข้าไปก็ได้ ไม่ไกลที

หญิงวัยกลางคนพยักหน้า: “โอเค ไม่หยอกเธอแล้ว น้ารอง

เข้าไปก่อนนะ” จากนั้น รถของเบนท์ลีย์ก็ค่อยๆ ขับเข้าไปในคฤหาสน์

ตอนนี้เย่เฉินรู้สึกช่วยไม่ได้เล็กน้อย และรีบพูดกับต่งรั่งหลิน ว่า “เธอไม่ควรแนะนำฉันให้คนอื่นรู้จักแบบนี้ ถ้ามีคนเข้าใจผิด ละ? ถ้าซูหนรู้เข้าจะทำไง? พอมีคนถามว่าฉันเป็นใคร ก็บอกว่า ฉันเป็นสามีของเพื่อนสนิทเธอ”
คงรั่งหลินปุยหน้า “มันก็แค่เรื่องตลก ทำไมต้องจริงจังขนาด

นั้นด้วย”

เยเฉันพูดอย่างจริงจัง เรื่องนี้มันต้องจริงจัง มันเป็นเรื่องของ หลักการ”

คงรั่งหลินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า “ได้ได้ได้

มันเป็นเรื่องของหลักการ ฉันไม่พูดก็ได้!!

พูดไป เธอก็รีบเยี่ยงประเด็น “เรารีบเข้าไปเร็ว มันใกล้ได้เวลา แล้ว!”

เยเฉันอยากให้ของขวัญกับเธอแล้วไป แต่พอคิด ภรรยาได้สั่ง กับตัวเองว่า ต้องอวยพรวันเกิดของคุณย่าของตั้งรั่งหลิน อย่าง น้อยตนก็ต้องไปพบกับคุณย่าของตั้งรั่งหลิน พูดแทนภรรยาก็ ถือว่างานเสร็จสมบูรณ์

ดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบ และเดินตามด่งดั่งหลินเข้าไปใน

คฤหาสน์

เมื่อเดินเข้ามาในคฤหาสน์ จู่ๆเฟอร์รารีสีแดงก็แล่นผ่านจาก ด้านหลัง ซึ่งทั้งหลินเห็นเงารถ จึงโบกมือและตะโกนว่า “พี่ พี่!”

แต่ว่า เสียงเครื่องยนต์ของซูเปอร์คาร์ก็ดังอยู่แล้ว และ ความเร็วก็เร็วมาก ผ่านไปอย่างหวุดหวิด ดังนั้นคนที่ขับรถจึงไม่ ได้ยินเธอเลย

เย่เฉินถามต่งตั่งหลิน:”ที่ขับรถอยู่ พี่เธอเหรอ?”

“ใช่”ต่งตั่งหลินพยักหน้าและพูดว่า “ลูกพี่ลูกน้องของฉันแปลกมาก เขาได้รับการผ่าตัดเมื่อไม่นานมานี้ และเพิ่งหายดีไม่ นาน ก็ซ่าอีกแล้ว”