บทที่1451

เมื่อกู้เย็นเจ๋งกำลังคิดหาผลประโยชน์จะเอาชนะอยู่นั้น ประตู สำนักงานก็ถูกคนผลักเปิดออกอย่างแรง

ทันทีหลังจากนั้น กู้เย็นจงที่สีหน้าแดงเต็มไปด้วยความไม่

โกรธเสแสร้งก้าวเข้ามา

เยเฉินเดินตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด และได้เข้าไปในห้อง ประชุมด้วย

ทุกคนในห้องประชุมรวมทั้งกู้เย็นเจิ้งและกู้เย้นกางต่างตก ตะลึง หลังจากได้เห็นจิตใจเร่าร้อนฮึกเหิมของกู้เย็นจง กู้เย็นเจิ้งและกู้เย้นกางมองหน้ากัน แม้ว่าสองพี่น้องจะไม่ได้

สื่อสารเลย แต่ในใจพวกเขาก็คิดคำถามแบบเดียวกัน “พี่ชาย

คนโตที่ป่วยเมื่อวานจู่ๆวันนี้กลับมีชีวิตชีวาแล้ว?! เพียงแค่คืน

เดียวความแตกต่างมันจะมากขนาดนี้เชียวหรอ?”

และประธานคณะกรรมการคนอื่นๆของเขา เพราะพวกเขาไม่ ได้เห็นกู้เย้นจงมาเป็นเวลานานบวกกับเห็นการรายงานข่าว คิด ว่าเขาหมดหนทางรักษาหรือกระทั่งกำลังจะตาย

พวกเขาได้เตรียมใจไว้แล้ว คิดว่ากู้เย็นจงอาจนั่งรถเข็นพร้อม กับสายออกซิเจนและมีคนเข็นเข้ามา

ดังนั้น เมื่อเขาเห็นร่างกายที่แข็งแรงของเขาในทันใด ทุกคนก็ ตกตะลึงอย่างมาก
นี่คือประธานที่ถูกสื่อรายงานว่าป่วยหนักในข่าวไม่ใช่เหรอ? ดูเหมือนว่าประธานคนนี้จะอาการดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก หรือนี่คือสิ่งที่คนพูดบ่อย?

แต่มันไม่เหมือนเลย เขาดูเหมือนชายวัยกลางคนที่สุขภาพ แข็งแรงอย่างมาก!

กู้เย้นกางแอบสะกิดกู้เย็นเจิ้ง และถามด้วยท่าทางงุนงง “พี่ รอง นี่มัน….เรื่องอะไรกัน…”

กู้เย้นเจิ้งกัดฟันและส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

ในเวลานี้กู้เย้นจงมาถึงที่นั่งพิเศษตรงกลางด้านหน้าโต๊ะ ประชุมแล้ว จากนั้นให้เยเฉินนั่งทางขวามือของเขา

หลังจากนั่งลง กู้เย้นจงมองไปรอบๆด้วยสายตาดุร้ายและพูด ด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและทรงพลังหลายส่วน “ทุกท่านก่อนอื่น ฉันต้องขอโทษทุกท่าน ณ ที่นี้ก่อน ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยเข้ามาใน บริษัท และบริษัทสามารถทำงานได้ตามปกติได้ลำบากทุกท่าน แล้วนะครับ”

ทุกคนต่างมองซึ่งกันและกันไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

ส่วนใหญ่เป็นเพราะผู้ถือหุ้นรายย่อยจำนวนมากถูกซื้อโดย เย้นเจิ้งและกู้เย้นกาง พวกเขาพร้อมที่จะถอดกู้เย็นจงออกจาก คณะกรรมการบริหารในวันนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นกู้เย็นจงอยู่ในสภาพดีในตอนนี้ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เมื่อเห็นสิ่งนี้กู้เย็นเจิ้งรู้สึกสับสนเล็กน้อยในใจ แต่เขาก็รู้ด้วย ว่าหากเขาไม่รีบหาวิธีระงับสถานการณ์ในเวลานี้ แผนทั้งหมด ของเขาในวันนี้อาจจะล่ม

ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากพูดทันทีว่า “ท่านประธาน คุณไม่ได้รับ หน้าที่ดูแลกิจการของกลุ่มมานานแล้ว ทุกคนที่นี่จ่ายเงินให้กับ กลุ่มไปมากแล้ว คุณเป็นประธานกรรมการมันไม่เหมาะสม เปล่า?”

กู้เย็นจงพยักหน้าและยิ้มและพูดว่า “คุณพูดถูก ช่วงนี้ฉัน ทำตัวไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ ดังนั้นเมื่อกี้ฉันจึงไม่พูดอะไร ขอบคุณทุกท่านนี่คือความรู้สึกที่แท้จริงของฉันที่มีต่อทุกท่าน ที่ คือช่วงเวลาที่ยากลำบากสําหรับทุกคน ”

ขณะที่พูดกู้เย้นจงกล่าวอีกครั้งว่า ” ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ทุก คนอยู่เคียงข้างฉันและติดตามฉัน ฉันเป็นเกียรติที่ไม่เคยทำให้ ทุกท่านผิดหวังและทำให้กรุ๊ปแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆก้าวหน้าอย่าง รวดเร็วภายในยี่สิบปี ฉันไม่เคยถือเอาความหยิ่งทะนงหรือทอด ทิ้งทุกท่านเลย ในระหว่างนี้ฉันถูกทิ้งให้อยู่ข้างหลังหนึ่งหรือสอง เดือนด้วยเหตุผลส่วนตัว ทุกคนก็นึกถึงสิ่งที่ฉันทำงานหนักมา ตลอดยี่สิบปีคงไม่โทษฉันใช่มั้ย?”

ทันทีที่มีการพูดเรื่องนี้ ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆรอบตัวเขาโบกมือ โดย ไม่รู้ตัวและพูดพร้อมกัน “ใครจะกล้าล่ะท่านประธาน เราจะโทษ คุณได้อย่างไร!”