บทที่1416

แต่ว่า จู่ๆ ในใจเทพสงครามก็มีความดีใจเกิดขึ้น ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่าเขามักจะพกปืนไว้ที่ตัวตลอด

แม้ว่าเขาจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ และไม่ชอบใช้ปืน แต่ไม่ว่า ยังไงปืนก็ช่วยชีวิตได้ เขาทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันของกู้เย็นเจิ้ง ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีอันตราย แต่เขาก็เผื่อไว้ไว้ด้วย

เพียงแต่ว่า เมื่อถูกเย่เฉินกดลงพื้น เลยไม่มีโอกาสใช้ปืน และเขาคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้สถานการณ์แตกต่างออกไปแล้ว

ความสนใจของเยเฉิน ไม่ได้อยู่ที่ตัวของเขาแล้ว

ดังนั้นเขาจึงอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเย่เฉินเบนความสนใจทั้งหมด ไปที่กู้เย็นเจิ้งกับกู้เย้นกาง เขาอาจมีโอกาสโจมตีเขา

แข็งแกร่งแค่ไหนก็กลัวกระสุน ถ้าถูกยิงนัดเดียว อีกฝ่ายต้อง เสียประสิทธิภาพการต่อสู้ไปทันที ถึงเวลาค่อยยิ่งเพิ่มอีก 2 นัด แม้แต่อาจารย์ศิลปะการต่อสู้ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ถึงตอนนั้น เขาไม่เพียงแต่จะแก้แค้นที่ถูกดูหมิ่นเท่านั้น แต่เขา ยังจะได้รับโบนัส100ล้านหยวนจากเจ้านายอีกด้วย! งั้นต่อไป เขาก็ไม่ต้องทํางานไปตลอดชีวิต และสามารถเกษียณไปสนุกกับ ความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งได้เลย!
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ยกแขนขึ้นทันที อยากแอบไปเอาปืนข้าง หลัง

แต่ว่า ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่า แขนของเขาอ่อนมากจนแทบ ไม่สามารถใช้กำลังใดๆ ได้เลย

ก่อนหน้านี้แขนตกลงมา เขากลัวว่าเย่เฉินจะโกรธ ดังนั้นเขา จึงไม่กล้าขยับ เลยไม่รู้ว่าแขนของเขามีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง เล็กน้อย

เขารู้สึกประหลาดใจในใจและพูดกับตัวเองว่า “นี่มันเกิดบ้า อะไรขึ้น? หรือว่าเมื่อกี้ตกใจเกิดเหตุ จนร่างกายอ่อนไปด้วย?”

เมื่อคิดเช่นนี้ เขากัดฟันและอยากใช้กำลังอีกเล็กน้อยเพื่อ ขยับแขน แต่ว่า พลังที่แขนของเขาแทบจะสลายไป

“นี่มัน…….. นี่มันเกิดอะไรขึ้น!?”

ในใจเขาช็อก แต่สําหรับเงิน 100 ล้าน เขาก็ใช้แรงทั้งหมด พยายามเอามือขวาไปข้างหลัง เรื่องที่ที่ปกติไม่ใช่เรื่องยาก ตอน นี้เขาพยายามมาหลายนาที เหนื่อยจนเหงื่อออกเต็มไปหมดก็ยัง ไม่สําเร็จ

ในขณะที่เขารู้สึกว่าแรงทั้งหมดของเขาใกล้จะหมด ในที่สุดก็ เอามือไปข้างหลังด้วยความพยายามอย่างมาก จับปืนผ่านเสื้อ ได้แล้ว

แต่ว่า อยากคว้าปืนนั้น กลับยากมากๆ

ในขณะนี้ เขาเพียงรู้สึกว่านิ้วทั้งห้าของเขา มันเหมือนนิ้วคนอื่น ไม่สามารถขยับได้เลย

เยเฉันไม่ได้มองมาที่เขา แต่กลับรู้สึกได้ว่า หมอนี้กำลัง พยายามอย่างเต็มที่ เพื่อต่อต้านปราณทิพย์ที่ตนทิ้งไว้ใน ร่างกายของเขา ดังนั้นเลยเงยหน้าขึ้นมองเขา พูดเยาะเย้ย ว่า “เป็นอะไรเหรอพี่เทพสงคราม?อยากหยิบปืนเหรอ? ?”

เทพสงครามรีบพูดว่า “ไม่มี ไม่มี ไม่มีอะไรแน่นอน…….

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “อยากหยิบปืน ก็ต้องเอามันออกมาให้ได้!

หลังจากที่เทพสงครามได้ยิน ตัวก็สั่นสะท้าน””ทำไมเขาถึงรู้ว่า ตนไม่สามารถเอามันออกมาได้? หรือว่า……..หรือว่าเขาทำอะไร บางอย่างให้กับตัวเอง?!”

เยเฉันมองลึกๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันแนะนำคุณอยู่นิ่งๆ ดีกว่า อย่างน้อยตอนนี้คุณก็ยังสามารถควบคุมกล้ามเนื้อหูรูด ของคุณได้ ถ้าคุณกล้าบ้าบิ่นอีกครั้ง ฉันจะทำให้คุณควบคุม กล้ามเนื้อหูรูดไม่ได้ด้วยซ้ำ ถึงเวลาถ้าคุณปัสสาวะและอุจจาระ ทุกที่ทุกเวลาเหมือนเด็กอายุ 1 ขวบ ก็อย่าโทษฉันที่ไม่ให้โอกาส คุณ!”

ทันทีที่คนๆ นั้นได้ยินสิ่งนี้ ก็ตกใจจนวิญญาณล่องลอย ผู้ชายคนนี้ มีพลังเหนือธรรมชาติอะไรกันแน่? เขาใช้วิธีไหนกันแน่ ถึงทำให้ตัวเองแทบจะกลายเป็นคนไร้ ประโยชน์!