บทที่1272

ความสงบนิ่งที่แท้จริง ต้องมีอย่างน้อยสามชั่วอายุคนหรือ มากกว่าสี่ชั่วอายุคน

หลังจากผ่านความสงบนิ่งมาหลายชั่วอายุคนแล้ว ตระกูลจะ สามารถปลูกฝังอุปนิสัยของชนชั้นสูงที่แท้จริงได้

ในจินหลิง มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มีกลิ่นอายเช่นนี้ นั่นก็คือซึ่ง

หวั่นถึง

และกลิ่นอายของชิวอี้นั้น ดีกว่าซึ่งหวั่นถึง

เย่เฉินเก็บตกตะลึงของเขาไว้ แล้วมองไปที่ผู้หญิงสองคนด้วย รอยยิ้มเล็กน้อย และพูดขอโทษเล็กน้อยว่า “ขอโทษด้วยนะครับ ทั้งสองคน วันนี้ติดธุระนิดหน่อย เลยทำให้คุณสองคนต้องรอ นาน”

กู้ชิวอี้รวบรวมความกล้าถามเขาว่า “คุณ……..ชื่อเย่เฉินเห

รอ?”

เย่เฉินพยักหน้า:”ใช่ครับ มีอะไรเหรอ? คุณมีปัญหาอะไร เปล่าครับ?”

กู้ชิวอี้ชี้ไปที่ตัวเอง แล้วจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่สวยงาม และ ถามว่า:”นายจําฉันได้ไหม?”

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา คนอื่นๆ อีกสามคนรวมทั้งเย่เฉินต่างก็ตกตะลึง

เว่ยเลี่ยงและเฉินตัวตัวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หรือว่าชีว

รู้จักเย่เฉินเหรอ?

เยเฉินก็ประหลาดใจเช่นกัน ว่ากันว่าชิวเป็นดาราใหญ่จาก เช่นจิง หรือว่าเธอจะรู้จักตัวเอง?

แต่ว่า ดูเหมือนว่ามีอะไรแปลกๆ

ตนออกจากเย็นจึงไปตั้งแต่อายุ8ขวบ มองไปที่กู้ซิวอี้ รู้สึกว่า ตนน่าจะอ่อนกว่า1-2ปี ก็หมายความว่าตอนที่ตนออกจากเล่นจึง กู้ชิวอี้ ก็มีอายุประมาณ6-7 ปี

เธอรู้จักตัวเองได้ยังไง?

ตนจำไม่ได้เลย ว่าตนรู้จักเธอ

แต่ว่า จากสายตาที่กู้ซิว มองตน เย่เฉินสามารถเดาได้ว่า เธอ

คงจะจําตัวเองได้แล้วแน่นอน

อีกอย่าง เธอมาจากเย่นจิง ตนไม่ได้กลับไปเล่นจิงมาหลายปี แล้ว จากการคาดเดานี้รู้ได้ว่า เธอคงจะรู้จักตัวเองตอนที่อยู่เช่น

จิง

ก็หมายความว่า ชิวรู้ว่าตนคือคุณชายตระกูลเย่

ณ ตอนนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แล้วมองกู้ชิวอย่างลึก ซึ้ง และยิ้มพูดว่า “คุณกู้ คุณคงจะจำคนผิดแล้วครับ”

“เป็นไปได้ยังไง!”
กู้ชิวอี้พูดออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้ที่จะจำคนผิด หน้าตาและออ ร่าของคุณ สามารถเห็นความรู้สึกตอนเด็กๆของคุณได้!”

เยเฉินประหลาดใจมากขึ้น แต่เขาพูดอย่างเฉียบขาดว่า “เป็น ไปไม่ได้ ผมเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก และผมโตมาในสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้า คุณจะรู้จักผมได้อย่างไร”

กู้ชีว อยากจะพูดอะไรอีก แต่เมื่อเห็นดวงตาของเเฉินเหมือน จะเตือนตัวเอง เธอถอนหายใจและพูดว่า “บางทีฉันอาจจะจำผิด จริงๆ เขาหน้าตาเหมือนเพื่อนสมัยเด็กของฉันมากเกินไป เขา หายไปนานหลายปีแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้า และยิ้มพูดว่า “โลกนี้กว้างใหญ่มาก มีคน สองหน้าตาคล้ายกันเล็กน้อย มันเป็นเรื่องปกติ”

กู้ซิวอี้ก็ไหลตามคำพูดของเขา พยักหน้าพูดว่า “คุณเย่พูดถูก

ค่ะ”

เว่ยเลี่ยงและเฉินตัวตัว ที่อยู่ข้างๆได้ยินก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

เว่ยเลี่ยงแนะนำให้เยเฉิน “อาจารย์เย่ ผมจะแนะนำให้คุณฟัง ตรงหน้าคุณคือดาราใหญ่จากเป็นจิง คุณชิว และข้างๆเธอคือ นายหน้าของคุณ คุณเฉินตัวตัวครับ”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างสุภาพว่า “คุณ คุณเฉิน พวก คุณมาที่จินหลิงตั้งไกล เหนื่อยหน่อยนะครับ การมาถึงของพวก คุณ ทําให้บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเป็นเกียรติ”

เฉินตัวตัวร้องเหอะ “ประธานเย่ ใช่ไหม? คุณพูดแบบนี้มันดูปลอมไปนะ ในเมื่อพวกเราสองคนมาแล้ว ทําให้พวกคุณรู้สึก เป็นเกียรติ แล้วทำไมคุณถึงไม่ยอมให้ยากระเพาะเก้าเสวียนกับ พวกเราสักหน่อยล่ะ? ม้ามและกระเพาะของซิว ไม่ค่อยไม่สบาย ตลอด อยากจะขอยสักสองสามของมากิน พวกคุณก็ไม่ยอมให้ ยังบอกฉันเรื่องสิทธิบัตรอะไรอีก สนุกเหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ