บทที่1249

ตอนที่กู้ชีว ออกเดินทางมาที่จินหลิง เยเฉันกำลังขี่รถพลังงาน

ไฟฟ้าออกไปยิมเนเซียมพอดี วันนี้เป็นรอบแปดคนสุดท้ายของฉันเอ้าเสงี่ยนเจ้าเล็กพริก

ขี้หนู

เธอต้องพบกับมือวางอันดับสามของรายการ ผู้เข้าแข่งขันจา กบลาซิลเนียนอานน่า

ในการแข่งขันของวันนี้ทั้งสองคน ต้องมีคนใดคนหนึ่งเข้า รอบ4คนสุดท้าย

ถ้าฉันเอ้าเสงี่ยนบุกได้อย่างแหลกราบตลอดรอดฝั่ง หลังจาก

ที่เธอชนะการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ยังต้องแข่งรอบ4คนแล้วจึง

เข้ารอบสองคนสุดท้าย

ถ้ารอบ4คนสุดท้ายไปรอบสองคนสุดท้ายก็ชนะ ก็ได้เข้าไป รอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้าย

ใส่ไม่ยั้ง ห่างจากการเป็นแชมป์เพียงแค่สามรอบสุดท้ายแล้ว เท่านั้น

ดังนั้น เย่เฉินตัดสินใจว่าจะไม่มีทางพลาดการแข่งขันของฉัน เอ้าเสงี่ยนนัดต่อจากนี้ไปเป็นอันขาด จะต้องเห็นเธอได้รับแชมป์ ด้วยตัวเองให้ได้
ในขณะที่เยเฉันกำลังจะเรียกรถไปยิมเนเซียมนั้น เว่ยเลี่ยง

โทรหาเขา แล้วกล่าว “อาจารย์เย่ เมื่อกี้ผมได้รับโทรศัพท์ ว่า

วอี้ดาราดัง และผู้จัดการส่วนตัวของเธอกำลังเตรียมบินมาที่จิน

หลิงแล้ว ประมาณ1ชั่วโมง40นาทีเครื่องบินจะลงจอดที่ดินหลัง

ผมได้จัดการรถไปรอรับที่สนามบินแล้ว เชิญพวกเธอมาเยี่ยมชม

จิ่วเสวนเภสัชกรรม คุณจะมาร่วมด้วยมั้ยครับ?”

เย่เฉินกล่าว “ผมไม่ไปละ ตอนนี้ผมจะไปดูฉันเอ้าเสงี่ยน แข่งขัน คุณดูแลพวกเธอไปก็แล้วกัน”

เว่ยเลี่ยงถามอีกครั้ง “ตอนกลางคืนผมว่าจะจัดให้พวกเธอ ทานข้าวที่โรงแรมป่ายจินฮานอง จากนั้นให้พวกเธอพักที่โรง แรมป้ายจินฮานกง คุณโอเคมั้ยครับ? ถ้าไม่มีปัญหา ผมจะโทร หาผู้จัดการทั่วไปเฉิน”

เย่เฉินกล่าว “ผมไม่มีปัญหา ให้เงินจือข่ายจัดการเรื่องนี้ก็แล้ว กัน”

“แล้วอาจารย์เย่ครับตอนกลางคืนจะมาด้วยกันมั้ยครับ?”

จู่ๆเย่เฉินก็นึกถึงภรรยาเซียวซูหน จากได้กล่าวไปว่า “อ้อ ภรรยาของผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของชิว ตอนกลางคืนผมจะพา เธอไปด้วยกัน แต่คุณอย่าเพิ่งบอกตัวตนของผมให้กู้ชิวอี้ฟังนะ เจอกันบนโต๊ะอาหาร คุณก็บอกว่าผมเป็นผู้ให้คำปรึกษาด้านยา ก็แล้วกัน แบบนี้ภรรยาของผมจะได้ไม่สงสัย

“ได้ครับอาจารย์เย่ รับทราบ!

หลังจากที่เย่เฉินวางสายแล้ว ได้โทรหาเซียวหวั่นภรรยาของตัวเอง

ขณะนี้เขียวชูหนกำลังยุ่งอยู่กับงานที่บริษัท รับสายเยเฉิน แล้วยิ้มพลางถาม “สามี โทรหาฉันเวลางานมีธุระอะไรเหรอ?” น้อยครั้งมากที่เย่เฉินจะได้ยินเซียวซูหนเรียกตัวเองว่าสามี

แต่หลังจากที่ทั้งสองได้จูบกันในวันนั้นแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้ง

คู่แนบชิดกันมากขึ้นจริงๆ เธอดูแนบสนิทกับตนมากกว่าเสียอีก

ดังนั้น เมื่อเรียกว่าสามี เย่เฉินฟังแล้วจึงรู้สึกสบายใจ

เขาหัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดกับเซียวซูหนว่า “ภรรยา คืนนี้ ไม่มีแพลนอะไรใช่มั้ย?

“ไม่มีนะ ทำไมเหรอ?”

“อ๋อ ไม่มีอะไร พอดีคืนนี้เพื่อนที่ทำโรงงานผลิตยาคนหนึ่งมัน เลี้ยงข้าว บอกว่าให้ผมพาคุณไปด้วยกัน

“เพื่อนที่ผลิตยา? ทำไมต้องเลี้ยงข้าวคุณด้วยละ

เย่เฉินหัวเราะพลางกล่าว “เพราะเขาให้ผมเป็นที่ปรึกษาไ คุณลืมแล้วเหรอ ว่าผมรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีนอยู่บ้าง ก่อนหน้า นี้ที่พ่อของเราบาดเจ็บ มีเลือดคลั่งในสมอง ก็เป็นยาที่ผมจัดให้ จนรักษาหาย”

เชียวชูหนนึกเรื่องนี้ออกแล้ว จึงยิ้มพลางกล่าว “ถ้าคุณไม่พูด ฉันก็เกือบลืมไปแล้วจริงๆนะเนี่ย พวกคุณสองคนทานข้าวกัน แล้วฉันไปด้วยมันเหมาะสมเหรอ?”

เย่เฉินหัวเราะ “เหมาะสม เหมาะสมแน่นอน! จะบอกให้ เขายังเชิญแขกคนอื่นไปด้วย ถึงตอนนั้นจะแนะนำให้พวกคุณรู้จัก

เซียวซูหนกล่าว “ได้ ยังไงช่วงกลางคืนฉันก็ไม่มีแพลนอะไร อยู่แล้ว เอาตามคุณว่าก็แล้วกัน”

“โอเค งั้นเดี๋ยวช่วงบ่ายผมจะโทรหาคุณอีกที”

เซียวซูหรับกล่าว “ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ เย่เฉินรีบกล่าว “โอเคภรรยา จุ๊บเค้าหน่อย!

“ไม่…” เซียวหนกล่าวอย่างเขินอาย “คุณยิ่งอยู่ยิ่งได้คืบ จะเอาศอกนะ”

เย่เฉินยิ้มอย่างมีความสุข “อิอิ ภรรยา เราจูบปากกันก็จบมา แล้ว จับผ่านมือถือหน่อยจะเป็นอะไรไป? มามะ สามีจับคุณก่อนก็ แล้วกัน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ