บทที่124 แบล็กลิสต์มันทุกด้าน(2)

หานเฉียงหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวว่า “ค่อยดูน่ะ ถ้าหากผม ได้เข้าเป็นคณะกรรมการของบริษัทสิ้นเหอ คนพวกนี้จะต้อง เคารพบูชาผมแน่นอน! ”

หลิวเจี้ยนหัวรีบถามต่อ “ประธานหาน คุณจะเข้าร่วม คณะกรรมการแล้วเหรอ? ”

“เร็ว ๆ นี้แหละ” หานเฉียงยิ้มแล้วกล่าวว่า “กำลังอยู่ใน ขั้นตอนดำเนินการ หากไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่กี่เดือนก็ได้เข้า ร่วมแล้ว!”

“คุณนี่ช่างเก่งจริง ๆ เลย” หลิวเจี้ยนหัวยกหัวแม่โป้ง ชื่นชมแล้วกล่าวว่า ประธานหาน ต่อไปอย่าลืมน้องคนนี้น่ะ ครับ!”

หานเฉียงพยักหน้า “วางใจได้ ผมจะช่วยเหลือสนับสนุน คุณ”

ในขณะที่พวกเขากําลังพูดคุยกันอยู่ มีเสียงดังโครม และประตูห้องทํางานของหานเฉียงก็เปิดออก

“แม่งฉิบหาย ใครกันที่กล้าเตะประตู…….” เสียงที่ดังทำ พวกเขาให้ตกใจ กำลังจะตะโกนด่า เขาหันไปมองเห็น สมาชิกคณะกรรมการทุกคนมากันพร้อมหน้า พร้อมกับชาย วัยกลางคนในชุดสูท เขารีบกลืนค่าพูดลงคอทันที

หวังเจิ้งกางมองหานเฉียงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นายก็คือ หานเฉียง? ”

หานเฉียงตะลึง พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่ผมเอง” หวังเจิ้งกางไม่พูดอะไรเลย เดินไปตบหน้าหานเฉียงเต็ม แรง “ แม่งฉิบหาย มึงอยากตายใช่ไหม มึงมีสิทธิ์อะไรปฏิเสธ คุณเชียว!”

หน้าของหานเฉียงที่ถูกตบบวมขึ้นมาทันที เขารู้สึกอึ้งไป “มึงเป็นใคร? กล้าตบก! ”

“ตบมึง กูไม่เพียงแต่ตบมึง กูยังสามารถเอาชีวิตถึงได้!”

หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงลงไปกองกับพื้น เหยียบหัวแล้ว พูดว่า “แกรู้ไหมว่า อาจารย์เย่ฝากฝังกูไว้ว่าการสัมภาษณ์ ของคุณเซียวต้องราบรื่น แต่ขยะอย่างมึงกลับทำให้เสียเรื่อง วันนี้กูจะให้มึงชดใช้ ไม่เช่นนั้นชื่อกูหวังเจิ้งกางจะเขียนสลับ จากหลังมาหน้า”

หานเฉียงตกใจมาก ที่ได้ยินคำว่าหวังเจิ้งกางคำสาม ตัว เขาเองยังไม่เข้าใจว่าไปล่วงเกินเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

เพราะหวังเจิ้งกาง เป็นเจ้าของบริษัทสิ้นเหอ เป็นผู้นำ

ตระกูลหวัง!

บริษัทสิ้นเหอทั้งหมดเป็นของตระกูลหวัง เขาดันไปล่วง เกินคนใหญ่คนโตคนนี้ มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

“ประธาน…ประธานหวัง เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริง ๆ ถ้าหาก ผมรู้ต่อให้ผมมีความกล้าขนาดไหนก็ไม่กล้าทำเช่นนี้ ประธานหวังโปรดระงับความโกรธ!

หานเฉียงที่ถูกหวังเจิ้งกางเหยียบอยู่บนพื้น เขาไม่กล้า ขยับตัวเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว เขาจึงทำได้เพียงแค่อ้อนวอน

ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวสองคนนี้ ตกใจกลัวเป็นอย่าง มาก นั่งนิ่งไม่กล้าพูดอะไรเลยสักคำ

เรื่องนี้เป็นเพราะเย่เฉิน

เย่เฉินรู้จักคนใหญ่คนโตหวังเจิ้งกางได้ยังไง เขาเป็นแค่ ลูกเขยไร้ประโยชน์เท่านั้นนี่! ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวไม่รู้ว่า คนใหญ่คนโตที่อยู่ตรง หน้าพวกเขา เหมือนเป็นแค่สุนัขของเย่เฉินเท่านั้น แค่เขา กระดิกสุนัขตัวนี้ก็เข้ามาเกาะขาของเย่เฉินแล้ว

“หานเฉียง นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป แกถูกบริษัทสิ้นเหอ ไล่ออก และตามสัญญาจ้างงาน คุณทําให้บริษัทเสียหาย อย่างหนัก จะต้องชดใช้ให้บริษัทเป็นจํานวนเงินห้าล้าน!”

หานเฉียงรู้สึกราวกับว่าเหมือนถูกฟ้าผ่า! ห้าล้าน เขาเอาตัวเองไปขายยังไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้น เลย!

หานเฉียงรีบคุกเข่าทันที ก้มกราบอย่างต่อเนื่อง และ กล่าวว่า ” ประธานหวัง คุณให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะรีบไป ขอโทษเซียวซูหนทันที ผมรู้ตัวแล้วว่าผมผิดจริง ๆ แล้ว ครับ!”

หวังเจิ้งกางหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ขอโทษ? ถึงคู่ควร เหรอ? ”

พูดไป หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงจนกระเด็นออก และสั่ง กับคนอื่น ๆ ว่า “รับคำสั่ง หานเฉียงได้ล่วงเกินอาจารย์เย่ ตระกูลหวังแบล็กลิสต์มันทุกด้าน ให้ไอ้ขยะนี้เร่ร่อนอยู่ข้าง ถนน ไม่สามารถเข้าทำงานแวดวงนี้ได้อีก!”