บทที่1238

โคบายา ชิจิโร่ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด ยังคงถามต่อไป “งั้น ตอนนี้ลองคิดดูหน่อยไหมครับว่าผู้ชายแบบไหนกันแน่ที่ตรง สเปคของคุณ?”

อิโตะนานาโกะคิดอย่างถี่ถ้วน จึงกล่าว “ก่อนอื่นเลยอันดับ แรก ความสามารถของเขาต้องเก่งกว่าฉัน

“เก่งกว่าคุณ? ด้านไหนเหรอครับ? ด้านธุรกิจ? ด้านการเรียน หรือการประสบความสำเร็จ?

อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจว่า “ความสามารถในด้าน ศิลปะการต่อสู้ค่ะ! ฉันไม่อยากหาผู้ชายที่สู้กับฉันไม่ได้ค่ะ”

โคบายา ชิจิโร่อ่ะแห่มสองครั้งอย่างอับอาย คิดในใจ “อิโตะ

นานาโกะนี่

ดูท่าทีนิ่งเงียบสุดๆ ไม่คาดคิดว่าจะชอบเอาชนะเป็นสันดาน

ตัวเองชอบศิลปะการต่อสู้ ปรารถนาในศิลปะการต่อสู้ก็ช่าง แต่ทำไมพอจะมีความรักก็ต้องหาผู้ชายที่เก่งกว่าตัวเธอเองด้วย?

ถ้าเป็นคนที่มือไร้แม้แรงผูก นั่นก็หมายความว่าแค่ตนเข้ามาก็ พลาดโอกาสแล้วงั้นเหรอ?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ โคบายา ชิจิโร่จึงรีบกล่าว “คุณอิโตะ คุณสมบัตินี้มันสูงไปหน่อยมั้ยครับ? บนโลกมีผู้ชายดีๆมากมายแต่พวกเขาไม่ได้เป็นศิลปะการต่อสู้ แล้วปรมาจารย์ด้านศิลปะ การต่อสู้มากมาย ก็อายุมากแล้ว เหมือนกับโค้ชของคุณยามา โมโตะคาซึกิ คุณอิโตะคงไม่ได้อยากมีแฟนแบบนี้ใช่มั้ยครับ?”

อิโตะนานาโกะส่ายหน้า กล่าว “แน่นอนว่าไม่ค่ะ ฝีมือเก่งกว่า ฉัน นี่เป็นสเป็คข้อแรกค่ะ ฉันยังมีข้อสองค่ะ ก็คือต้องเข้าเกณฑ์ รสนิยมและทัศนคติของฉัน อีกอย่าง อายุของเขาจะต้องมากกว่า ฉันไม่เกินสามปี หรือน้อยกว่าฉันเกินสามปี และเขาจะต้องตรง ไปตรงมาและใจดีด้วยค่ะ

โคบายา ชิจิโร่ถามอีก “แล้วเรื่องทรัพย์สินล่ะครับ มีข้อเรียก ร้องอะไรมั้ย?” อิโตะนานาโกะกล่าว “ไม่มีข้อเรียกร้องใดๆ เกี่ยวกับด้าน

ทรัพย์สินค่ะ”

โคบายา ชิจิโร่ค่อนข้างกลุ้มใจ

ข้อดีที่สุดของเขาคือด้านทรัพย์สิน วัยรุ่นอายุน้อยก็ได้เป็น ประธานของธุรกิจของวงศ์ตระกูล หาได้ยากในประเทศญี่ปุ่น ปกติเจ้าของกิจการอาวุโสที่อายุมากเหมือนรุ่นของบิดาตนล้วน ยังไม่เกษียณ ลูกของพวกเขาก็ยังไม่เริ่มสืบทอดกิจการ

แต่ เขาไม่คาดคิด ว่าอิโตะนานาโกะจะไม่สนใจเรื่องทรัพย์สิน ของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

หรือ ต่อให้เป็นคนจน เพียงแค่ตรงตามสเป็คข้ออื่น เธอก็ยอม ที่จะใช้ชีวิตด้วยแล้วงั้นเหรอ?
หลังจากที่กลัดกลุ้มใจ โคบายา ชิจิโรอดไม่ได้จึงกล่าว “คุณอิ โตะ ในเรื่องการเลือกคู่ครอง นางาฮิโกะ อิโตะน่าจะมีเงื่อนไขที่ กําหนดไว้แล้ว? คุณคือคุณหนูของตระกูลอิโตะ ณ จุดๆนี้ คุณก็ ต้องคำนึกถึงความคิดเห็นของนางาฮิโกะ อิโตะ

อิโตะนานาโกะส่ายหน้า “เรื่องอื่นคำนึงถึงความคิดเห็นของ ท่านบิดาได้ค่ะ แต่เรื่องคู่ครองนี้ ฉันไม่มีทางทำตามท่าน นี่ไม่ได้ เกี่ยวข้องเพียงอิสระของคนๆหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังเกี่ยวข้องกับ ความสุขตลอดชีวิตของคนๆหนึ่งเลยนะคะ ไม่ว่าใครก็ชี้โบเบ็ ไม่ได้ค่ะ”

โคบายา ชิจิโรอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ดูท่าทีแล้ว คนสวยระดับท็อป เศรษฐีรุ่นสองชั้นนำที่อยู่ตรง หน้าคนนี้ จะได้มายากแล้วละ

ในขณะที่โคบายา ชิจิโร่ไม่รู้ว่าจะเข้าอย่างไร จะจีบอิโตะนา นาโกะได้อย่างไรดีนั้น เย่เฉินได้นั่งเรือไปมาที่แม่น้ำ กับฉันเข้าเส วียนหลายรอบแล้ว

ฉันเอ้าเสงี่ยนเพลิดเพลินอย่างถึงอกถึงใจ พ่อครัวของตระกูล ฉันได้เตรียมงานเลี้ยงอาหารอันโอชะไว้พร้อมแล้ว ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงได้ขับเรือกลับมาที่ท่าเรือ

จากนั้น เธอและเย่เฉินกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยกัน ฉินการเชิญ เย่เฉินอย่างกระตือรืนร้อนให้มานั่งในโต๊ะจีนหรูหราที่คฤหาสน์ ของตัวเอง

ตอนที่ฉินกางกำลังจัดที่นั่งอยู่นั้น ตั้งใจจัดให้ฉันเข้าเสงี่ยนนั่งข้างๆเเฉิน ในขณะเดียวกันก็ได้เปิดเหล้าหมาวถายตัวท็อปที่ เก็บไว้มานานหลายปี ยื่นให้กับฉันเอาเสงี่ยน แล้วสั่ง “เอ้าเส วียน แกจัดการรินเหล้าให้อาจารย์เยก็แล้วกันนะ ห้ามให้แก้ว

ของอาจารย์เย่ไม่มีเหล้าได้นะ ฉินเอ้าเสวียนรับเหล้ามา แล้วกล่าวด้วยเสียงหวาน “ทราบ

แล้วค่ะพ่อ วางใจได้เลยค่ะ”

ฉันกางยิ้มพลางกล่าวอีกครั้ง “ใช่เอ้าเสวียน อาจารย์เย่มา ทานข้าวที่บ้านเราเป็นครั้งแรก แกดื่มกับอาจารย์เย่หน่อยแล้ว กัน”