บทที่1187

ทันทีที่หม่าจงเหลียงได้ยินว่าท่านหงห้ามาถึงแล้ว เขารู้ใน ทันทีว่าลูกพี่ของเขานั้นมาเพื่อเย่เฉิน อาจารย์ยอย่างแน่นอน

ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เชว์ชิงหลงด้วยความเห็นอกเห็นใจพร้อม กับส่ายหัวและพูดว่า: “เชว์ซิงหลงอย่าโทษหาว่าฉันไม่เตือน แกนะ เตรียมตัวให้ลูกสาวของแกแต่งงานกับซุนเต๋อวิ่งได้เลย!”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็รีบเดินไปหาท่านทั้งห้า

ในเวลานี้ มีคนในฝูงชนกระซิบว่า “ให้ตายสิ! ท่านหงห้ามา พร้อมกับลูกน้องอีกสามคนในโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนพวกเขาคือ ทหารเสือของท่านห้าเลยนะ! ตั้งแต่ท่านห้ากลายเป็นราชาใต้ดิน ของเมืองจินหลิงมาโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนต่างก็มีเขตอิทธิพลเป็น ของตัวเอง และเป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาไม่ได้รวมตัวกัน เหมือนวันนี้!”

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว ก็อดที่จะรู้สึกตกใจไม่ได้ เซียวชูหนถามเย่เฉินด้วยเสียงต่ำ: “เย่เฉิน เขาคือหงห้าที่ นายเรียกมาที่นี่หรือเปล่า?”

เย่เฉินพยักหน้าและยิ้ม: “ใช่แล้ว ฉันเป็นคนเรียกเขามาที่ นี่เอง วันนี้ฉันเย่เฉินพูดคำไหนคำนั้น จะปล่อยให้ผู้คนในยุทธภพ หัวเราะเยาะว่าฉันเป็นคนที่ไม่รักษาคำพูดไม่ได้เด็ดขาด”
เชียวชูหนแสดงสีหน้าประหลาดใจและถามด้วยเสียงต่ำ “นายจะให้พ่อของซุนหงเหว่ยแต่งงานกับลูกสาวของประธานเชว์ จริงๆเหรอ”

เยเฉินยิ้มและกล่าวว่า “แน่นอน เธอไม่เห็นเหรอเมื่อกี้นี้ฉันได้ ขอโทษซุนเหว่ยล่วงหน้าแล้ว

เย่เฉินได้กล่าวขอโทษซุนหงเหว่ยล่วงหน้าแล้ว ขอโทษนะ วัน นี้ฉันจะหาแม่เลี้ยงให้นายสักคน ดังนั้นเขาจะต้องรักษาคำพูดให้ ได้

เซียวซูหนรู้สึกตกใจมากเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ และอดไม่ได้ที่ จะพูดว่า “เป็นการล้อเล่นที่โหดเกินไปแล้วมั้ง?

“ล้อเล่นเหรอ” เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ที่รัก ฉันพูดเล่นซะ

ที่ไหน? คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้นเสมอ

เซียวซูหรันอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “สิ่งที่นายกำลังจะทำมันสม เหตุสมผลตรงไหน? ฉันรู้สึกว่าทำแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะสมสัก เท่าไหร่ … ”

เย่เฉินจับมือเธอและพูดเบา ๆ ว่า “อย่ากังวลเลย ถ้าสามีของ คุณบอกว่าเหมาะสม ก็ไม่มีใครกล้าพูดว่ามันไม่เหมาะสม!

ในเวลานี้ ท่านหงห้าได้ก้าวเข้าหาเยเฉินแล้ว

ขณะที่เดิน เขาก็ถามหาจงเหลียงด้วยเสียงต่ำ “แกได้สร้าง ปัญหาให้กับฉันหรือเปล่า? แกได้ล่วงเกินอาจารย์เย่จนทำให้อา จารย์เย่ขุ่นเคืองหรือไม่?
“ลูกพี่ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย!” หม่าจงเหลียงรีบอธิบาย: มี ผู้ชายคนหนึ่งที่จ่ายค่าเบี้ยประกันให้กับเราเป็นประจำ มาขอให้ ผมช่วยเขาฆ่าคน พอผมมาถึงที่นี่ก็พบว่าคนที่เขาต้องการจะฆ่า นั้นคืออาจารย์เย ดังนั้นผมจึงไม่กล้าพูดจาก้าวร้าวกับอาจารย์เย เลยแม้แต่คำเดียว ในทางตรงกันข้าม ผมยังตบหน้าและสั่งสอน ไอ้หมอนั่นอีกด้วย ผมไม่ได้ทำให้อาจารย์เขุ่นเคืองอย่าง แน่นอน!”

ท่านหงห้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และรู้สึกโล่งใจมากขึ้น

หม่าจงเหลียงอยู่กับเขามาหลายปีแล้ว โดยรู้ว่าหม่าจงเหลียง ไม่เคยโกหกตัวเอง เขาจึงพยักหน้าและพูดด้วยเสียงต่ำ: “พอเรา ไปถึงตรงหน้าอาจารย์เย่ แกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เกรงว่าแกจะ พูดอะไรผิดแล้วทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ ยิ่งพูดเยอะก็ยิ่งมีโอกาส ผิดพลาดเยอะรู้ไหม ? ?”

หม่าจงเหลียงพูดทันที: “ลูกพี่ไม่ต้องกังวล ผมจะอยู่เงียบๆ อย่างแน่นอน!”

ในเวลานี้ท่านหงห้าได้พาโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนและกลุ่มลูก น้องของเขามาถึงตรงหน้าเเฉินแล้ว

เมื่อเขามาถึงซุนเต๋อวังกับสวีลี่ฉินและเซว์ซิงหลงต่างก็รู้สึก

หวาดกลัวมาก เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนี้ตัวเองจะไปยั่วยวนให้จักรพรรดิ ใต้ดินแห่งเมืองจินหลิงมาถึงที่นี่ได้

ไม่มีใครรู้ว่าเขามาทำไม?
ถ้ามีอะไรทำให้เขาไม่พอใจและคิดจะเอาเรื่องพวกเราขึ้นมา ล่ะก็ ปัญหาจะยิ่งหนักเข้าไปใหญ่

ต่อมา สิ่งที่ทำให้ทุกคนอึ้งกว่าเดิมก็เกิดขึ้น

ท่านหงห้าเดินไปหาฝูงชนโดยไม่พูดอะไร เขาโค้งคำนับเข่ เฉินด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตัวทันทีและกล่าวด้วยความเคารพ ว่า: “อาจารย์เย่ครับ! หงห้ามาช้าไปแล้ว อาจารย์แย่ลงโทษข้า น้อยเลยครับ!”

ทันทีที่เขาพูดค่านี้ออกมาโฟร์ผู้ยิ่งใหญ่เทนโนรวมถึงลูกน้อง หลายร้อยคนของเขาต่างก็พากันโค้งคำนับเก้าสิบองศาและพูด พร้อมกันว่า “อาจารย์เย่ โปรดลงโทษด้วย!”