บทที่1141

เมื่อได้ฟังคำกล่าวของนายหญิงใหญ่ หม่าหลันก็ชะงักงัน รู้สึก ไม่สบอารมณ์อย่างมาก

ยังมีคนลงทุนให้ตระกูลเซียวอยู่จริง ๆ เหรอ บ้าไปแล้วรึเปล่า

เจ้าพวกไม่ได้เรื่องอย่างตระกูลเซียวนี้ มีใครเชิดหน้าชูตาได้ บ้าง

อาศัยแด่พวกเขา หากบริษัทเชียวชื่อยังทําอะไรได้ก็แปลก แล้ว!

ลงทุนกับพวกเขา ไหนเลยไม่กลายเป็นเอาเงินไปเผาทิ้ง

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หม่าหลันก็เอ่ยถากถางโดยพลัน “ยายแก่น่า ตาย อย่าได้ใจต่อหน้าฉันไปหน่อยเลย ด้วยความสามารถ เท่านั้นของตระกูลพวกคุณ ต่อให้บริษัทเซียวซื่อเปิดกิจการใหม่ เพียงไม่กี่วันก็ต้องปิดตัวลงแน่นอน ไม่ดูเสียหน่อยว่าทั้งตระกูล พวกคุณมีแต่คนไร้น้ำยาขนาดไหน เซียวได้หลงขี้โรคนั่นจะทำ อะไรออกมาได้ แค่เขาไม่ทำทรัพย์สินตระกูลปนย่อยยับฉันก็จุด ธูปขอบคุณแล้ว!”

คำพูดของหม่าหลันเองก็ได้ปักถูกจุดเจ็บของนายหญิงใหญ่ เขียวเข้าพอดี

แม้ขณะนี้ตระกูลเซียวจะมีอู่ตงไห่มาลงทุน แต่ไม่ได้ หมายความว่าต่อจากนี้ตระกูลเซียวจะสามารถนอนหลับไร้กังวลได้อย่างเด็ดขาด

อย่างไรเงินของอู่ตงไห่ ก็เพียงแต่ช่วยคลี่คลายปัญหาความ อยู่รอดของตระกูลเซียวเท่านั้น แต่การพัฒนาต่อไปที่บริษัทเชียว ชื่อต้องการจริง ๆ ก็ยังเป็นการมีผู้ที่มากความสามารถมาเป็น ผู้นำจึงจะดำเนินต่อไปได้

แต่ว่า ตระกูลเซียวก็ไม่มีคนเก่งพอจะใช้งานได้จริง ๆ

เซียวฉางเฉียนเดิมทีตัวเขาก็มีความสามารถพื้น ๆ เที่ยวไห หลงยิ่งเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ตาสูงแต่ฝีมือเรี่ยดิน ถนัดการกินใน ช่วยนอกเป็นที่สุด หากให้เขามาคิดหาวิธีช่วยบริษัททำเงินเข้า จริง ๆ นั่นคงยากยิ่งกว่ายาก

เขาเข้าร่วมบริษัทเซียวซื้อมาหลายปีดีดักแล้ว โดยพื้นฐานคือ ทําอะไรไม่สําเร็จสักเรื่อง เป็นคนไร้ประโยชน์ที่เรื่องสำเร็จไม่มี มี แต่เรื่องล้มเหลวเต็มไปหมดคนหนึ่ง

ส่วนเซียวเวยเวยยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลังได้ใบจบปลอมมาก็อยู่ ว่างไม่ทําการทํางาน

ตอนแรกเมื่อครั้งคบหากับหวังเหวินเฟย ในทุก ๆ วันนอกจาก จับจ่ายใช้เงินก็คือจับจ่ายใช้เงิน หลังเลิกรากับหวังเหวินเฟยก็ไป อยู่กับเซียวอี้เชียน แล้วก็ไปอยู่กับเว่ยฉางหมิงอีก ตอนนี้ไม่เพียง แต่ไม่มีความสามารถในการทำกิจการใด ๆ แม้แต่ชื่อเสียงของ เธอก็บ่นไปหมดแล้ว ยิ่งคาดหวังอะไรไม่ได้

แต่ว่านายหญิงใหญ่เซียวก็อายุมากแล้ว มีเรื่องมากมายที่ ลงแรงไปทำเองไม่ได้ อีกทั้งความสามารถก็ไม่เพียงพอ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอยิ่งรู้สึกว่าหลานสาวที่เธอไม่ชอบขี้หน้า อย่างเซียวซูหนต่างหาก จึงจะเป็นผู้ที่มีความสามารถที่สุดใน ตระกูลเซียว

ดังนั้น แม้เธอจะบอกว่ามาเพื่อถากถางหม่าหลัน แต่ความจริง แล้วอยากอาศัยความได้เปรียบมากดข่มให้หม่าหลับยอมก้มหัว ให้อีกครั้ง ขอเพียงหม่าหลับยอมก้มหัวให้อีก เธอก็จะช่วยตนเอง โน้มน้าวเชียวชหน ให้กลับมาบริษัทเชียวชื่อ

หากว่าเซียวซูหนยินดีกลับมา ตนเองย่อมจะมอบตำแหน่งผู้ อำนวยการ ให้เธอเป็นผู้นำบริษัทเชียวชื่อฟื้นกิจการใหม่ แล้ว สร้างความรุ่งโรจน์ต่อไป

ก่อนหน้านี้นายหญิงใหญ่เซียวก็ได้ทำความเข้าใจสถานการณ์ ของเซียวซูหนมาแล้ว แม้ออฟฟิศเธอจะไม่ใหญ่ แต่ว่าออร์เดอร์ ในมือกลับไม่น้อยเลย

ตี้เหากรุ๊ปสั่งออร์เดอร์ออกแบบกับเธอไม่น้อย ตระกูลซึ่ง ตระกูลหวัง ตระกูลฉินต่างก็ส่งออร์เดอร์ให้เธอไม่น้อย

ใบรายการเหล่านี้ เซียวหรับกำลังค่อย ๆ ทำ หากว่าทำให้ เธอกลับบริษัทเซียวชื่อได้ ก็เท่ากับนำออร์เดอร์เหล่านี้กลับมา ด้วยแล้วไม่ใช่เหรอ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ นายหญิงใหญ่เซียวจึงข่มอารมณ์โกรธ เอ่ยกับ หม่าหลันว่า “หม่าหลันเอ๋ย พวกเราแม่ผัวลูกสะใภ้ก็ไม่ได้มีความ แค้นอะไรต่อกันหนักหนา เธอจะกัดไว้ไม่ปล่อยไปทำไม ฉันคิดว่า พวกเรามีวางอคติกันลง ร่วมมือกันให้ดีจะดีกว่า เธอคิดว่ายังไง”

หม่าหลันเอ่ยอย่างขุ่นเคือง “ยายแก่น่าตาย อย่ามาล่อหลอก กับฉันหน่อยเลย พวกเราสองคนไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน หนักหนาเนี่ยนะ คุณคงลืมไปแล้วกระมังว่าขาฉันน่ะถูกคุณทำหัก ยายแก่รอฉันแล้วกัน ช้าเร็วฉันจะต้องหักขาสองข้างคุณให้หมด แน่!”

นายหญิงใหญ่เชียวชี้ไปที่เบนท์ลีย์ คอนทิเนนทัล เอ่ยอย่าง จริงจัง “หม่าหลัน ขอแค่ครอบครัวพวกเธอยินดีกลับมา ฉันก็จะ ซื้อเบนท์ลีย์ให้พวกเธอหนึ่งคันในแบบเดียวกันนี้เลย เธอคิดว่าไง”