บทที่1016

“เนื้อหมูเหรอ? งั้นต้องถามแม่ของแกแล้วแหละว่าซื้อจาก ที่ไหนมา”

นายหญิงใหญ่เขียวขมวดคิ้วมองไปยังเฉียนหงเช่น พูด สอบถามว่า : “แกไปซื้อหมูที่ถูกฉีดน้ำเข้าไปที่ตลาดมืดมาใช้ ไหม? ”

เฉียนหงเล่นรีบส่ายหน้า : “เป็นไปไม่ได้ค่ะ เนื้อหมูนี่ฉันเห็น คนขายตัดออกมาจากส่วนหนึ่งบนตัวหมูกับตาตัวเอง ไม่มี ปัญหาแน่นอน”

เซียวเวยเวยฟังมาถึงตรงนี้ พูดอย่างไม่มีเรี่ยวแรงว่า “งั้น แป้งละคะ? แป้งที่ใช้ห่อเกี้ยวผิดหรือเปล่า? ”

เฉียนหงเล่นส่ายหน้าอีกครั้ง : “แป้งก็ไม่มีปัญหา เคยกินมาตั้ง นานแล้ว”

แป้งไม่มีปัญหา เนื้อหมูก็ไม่มีปัญหา หรือว่าปัญหาอยู่ที่ กุยช่ายงั้นเหรอ?

คิดมาถึงตรงนี้ เฉียนหงเช่นก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดว่า : “จะ ต้องเป็นกุยช่ายแน่ๆที่ผิดปกติ ไม่แน่อาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้าง อยู่”

นายหญิงใหญ่เชียวขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า : “กุยช่ายที่ตัดมา สดใหม่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร อีกอย่างไม่หลงก็ล้างเรียบร้อยแล้วถึงแม้จะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่ ก็ล้างสะอาดหมดแล้ว”

เขียวไห่หลงพูดว่า : “ผมล้างอย่างจริงจังนะ ล้างทีละต้นเลย ”

คนในตระกูลเซียวต่างคนต่างเอ่ยพูด ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลาย ครั้ง ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเพราะสาเหตุอะไร ทำได้เพียง มองตาปริบๆ

หมอคนนั้นพูดอย่างจนใจว่า : “ถ้าหากพวกคุณเองก็คิดไม่ ออกว่าเพราะอะไร งั้นก็ทำได้เพียงทนทุกข์อีกหน่อยเพียง ชั่วคราว ทางเราจะน่าเ และสารคัดหลั่งไปทำการตรวจแล็บ สักหน่อย ถ้าหากผลการตรวจสอบออกมาแล้ว ก็สามารถรู้ได้ แล้วว่าพวกคุณได้รับพิษอะไรกันแน่

นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าอย่างอ่อนแรงมาก พูดว่า : “งั้นก็ รีบตรวจพวกเราเถอะนะ! ”

รอประมาณ 1 ชั่วโมง หมอท่านนั้นถึงได้เดินเข้ามา ในมือถือ กระดาษตรวจแล็บมาสี่ห้าใบด้วย

พอเข้าประตูมาหมอก็พูดกับทุกคนว่า “รายงานการตรวจ ของพวกคุณออกมาแล้วนะ พวกคุณทั้งบ้านล้วนแต่โดนพิษของ โคลซิซิน ในดอกแดฟโฟดิล และประมาณของพิษที่ได้รับค่อน ข้างสูง เกิดอะไรขึ้น? ที่บ้านของพวกคุณปลูกดอกแดฟโฟดิลไว้ จํานวนมากเหรอ?

เมื่อได้ยินประโยคนี้ นายหญิงใหญ่เซียวถึงกับอึ้งไปเลย ขมวดคิ้วถามว่า : “โดนพิษของโคลชิซินในดอกแดฟโฟดิล? มันคืออะไรกัน? ”
บุคลากรทางการแพทย์พูดอย่างเนิบๆว่า : “ดอกแดฟโฟดิล เป็นพืชชนิดหนึ่ง ปกติแล้วนำมาทำเป็นไม้ดอกไม้ประดับ เวลาที่ ดอกไม่เบ่งบานจะมีลักษณะคล้ายกุยช่ายในทุกปีก็จะมีคน จํานวนมากกินผิดเข้าไป

พูดแล้ว บุคลากรทางการแพทย์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ค้นหา ภาพของดอกแดฟโฟดิล ยื่นให้นายหญิงใหญ่เชียว

“นี่ ก็คือต้นนี้ค่ะ”

เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวเห็นรูปของดอกแดฟโฟดิล ใบหน้าก็ เขียวแล้ว พูดอย่างมือสั่นๆว่า “นี่…นี่คือกุยช่ายที่บ้านของเ เฉินเพิ่งนำมาปลูกใหม่วันนี้ไม่ใช่เหรอ? คิดไม่ถึงว่าสิ่งนี้จะเป็น ดอกแดฟโฟดิล! ! ! ”

พูดมาถึงตรงนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็แทบอยากจะด่าให้ หนําใจ : “เย่เฉิน จิตใจโหดเหี้ยมมาก! ในโลกใบนี้ทำไมถึงได้ มีปีศาจอย่างแกแบบนี้ !

หมอถามอย่างประหลาดใจว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? มีคน วางยาพิษพวกคุณเหรอ? ถ้ามีคนวางยาพิษพวกคุณล่ะก็ พวก คุณรีบแจ้งความเลยนะ!

เซียวไห่หลงพูดด่าทออย่างโมโหทันทีว่า : “คุณย่าแจ้งความ เลย! แจ้งความเดี๋ยวนี้เลย! แจ้งความจับเย่เฉินไอ้ชาติหมา นั่น”

นายหญิงใหญ่เชียวก็โกรธจนบ้าคลั่งแล้ว รีบหยิบโทรศัพท์ ออกมาทันที กด110อย่างตัวสั่นไปทั้งตัว แล้วก็กดโทรออกไป
หลังจากทีโทรติดแล้ว เจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์รีบถามว่า : “สวัสดีครับที่นี่สถานีตำรวจ ขอสอบถามหน่อยว่าคุณมีเรื่องอะไร ที่ต้องการจะแจ้งความ ”

นายหญิงใหญ่เซียวรีบพูดว่า : “คุณตำรวจคะ ครอบครัวของ เราทั้งห้าคนได้รับยาพิษ และโดนคนวางยาพิษด้วยค่ะ คุณจะ ต้องทวงความเป็นธรรมให้กับเรานะคะ จับกุมไอสารเลวที่วางยา พิษคนนั้น !

เมื่อเจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์ได้ยินประโยคนี้ ก็ตึงเครียดขึ้นมา ทันที โพล่งพูดไปว่า : “เกิดอะไรขึ้นครับ? ช่วยพูดรายละเอียด ให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?

นายหญิงใหญ่เชียวพูดว่า “มีสารเลวคนหนึ่งชื่อว่าเยเฉิน พักอยู่ที่คฤหาสน์Tomson Rivieraหมายเลข 205 ที่บ้านของ สารเลวคนนี้ปลูกดอกแดฟโฟดิลสวมรอยเป็นกุยช่าย! ”

“เมื่อตอนบ่ายฉันไปตัดดอกแดฟโฟดิลที่บ้านของเขานำกลับ มาทําเกี๊ยวที่บ้าน หลังจากที่กินเข้าไปทุกคนในบ้านต่างก็ได้รับ พิษแล้ว ตอนนี้นอนกันอยู่ที่โรงพยาบาล คุณจะต้องทวงความ เป็นธรรมให้แก่พวกเรานะ