บทที่ 98 พวกมองการณ์ไม่ไกล

เขียวให้หลงดูถูกเย่เฉิน เป็นอย่างที่สุดอยู่แล้ว และเขาก็เกลียดแค้นเขียวหวั่น ที่เป็นผู้อำนวยการบริษัท

เมื่อเห็นพวกเขาสองสามีภรรยาก็มาดูบ้าน ในTomson Riviera ก็รีบถือ โอกาส ดูถูกเหยียดหยามพวกเขา

เย่เฉินได้ยินเซียวไห่หลงกล้าพูด ใส่อารมณ์กับภรรยาของ ตนเอง จึงพูดขึ้นอย่างเป็นซาว่า “ทำไม? คนอย่างพวกคุณมาดู บ้านใน Tomson Rivieraได้ แล้วทําไมผมจะมาไม่ได้?”

เซียวไม่หลง พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ผมมาได้เพราะ ครอบครัวของพวกเรามีปัญญาซื้อ คนจนอย่างคุณ มีปัญญาซื้อ บ้านที่นี่ได้ไหม?”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่มีปัญญา ซื้อ?”

เขียวไห่หลง พูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ถ้าคุณมีปัญญาซื้อได้ที่บ้า ไปแล้ว รู้มั้ยว่าบ้านที่นี่หลังหนึ่งราคาเท่าไหร่?

บ้านหลังเล็กที่สุด 120 ตารางเมตร ตารางเมตรละ 80,000 กว่าบาท เท่ากับหลักสิบล้าน คุณมีสิบล้านไหม?

เย่เฉินหัวเราะ พร้อมพูดว่า “ผมไม่สนใจที่จะซื้อบ้านหลังที่เล็ก ที่สุด จะซื้อก็ต้องซื้อที่ใหญ่ที่สุด”
“ถุย” เซียวให้หลง พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ใหญ่ที่สุดสอง ร้อยสี่สิบตารางเมตร อย่างคุณน่ะหรือ?”

เขียวเวยเวย พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ไข่เย่เฉิน คุณจะมี ปัญญาซื้อบ้าน 240 ตารางเมตรได้หรือ? บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ แม้แต่ครอบครัวของพวกเรายังไม่สามารถพูดได้ว่ามีปัญญาซื้อ คุณจะเอาอะไรมาซื้อ?”

เย่เฉินมองเธอ พร้อมหัวเราะพูดขึ้นมาว่า “ใครบอกคุณว่าผม จะซื้อบ้าน 240 ตารางเมตร?”

เซียวเวยเวย พูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ทำไม? คุณบอกเองว่าจะซื้อ บ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่หรือ? คราวนี้ยังจะทำเป็นหน้าด้านได้ อีกไหม?”

เยเฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “เวยเวย คุณช่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย จริงๆ คุณไม่เห็นว่าบนกระบะทรายนี้ยังมีเขตคฤหาสน์ที่มีพื้นที่ กว้างใหญ่หรือ? คฤหาสน์ในนี้ต่างหากที่เป็นบ้านที่มีพื้นที่ใหญ่ ที่สุด”

“ถย” เซียวเวยเวยพูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “ยังจะบอกว่าคฤหาสน์ คฤหาสน์ที่นี่อย่างน้อยก็เริ่มต้นที่หลายสิบล้าน แพงที่สุดก็เป็น พันล้าน คนจนอย่างคุณ เกิดอีกกี่ชาติก็คงไม่มีปัญญาซื้อ

เย่เฉิน หัวเราะพร้อมพูดว่า “บังเอิญจริงๆ ผมมีหลังหนึ่งพอดี และก็เป็นหลังที่ใหญ่ที่สุดด้วย

“ฮ่าๆๆ” เขียวไห่หลงและทุกคนในครอบครัวต่างก็หัวเราะกัน อย่างไม่หยุด หน้าเเฉิน พร้อมพูดอย่างดูถูกว่า “อย่างคุณคิดจะซื้อคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดหรือ? โอ้พระเจ้า คุณจะให้พวกเราขา ตายหรือ?

แขกด้านข้างที่มาดูบ้านต่างก็ได้ยินคำพูดของเยเฉิน ต่างก็ หัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ดูคนจนคนนี้ ยังคิดจะซื้อคฤหาสน์ หรือ?”

“หากเขามีปัญญาซื้อคฤหาสน์ที่นี่ งั้นผมก็สามารถ ชื่อ Tomson Rivieraได้ทั้งหมดแล้ว”

“ช่างเป็นการโม้ที่ไม่ได้ร่างบทก่อนเลยจริงๆ

เซียวซูหนค่อนข้างหน้าเสีย กระซิบพูดตำหนิเย่เฉินว่า “เ เฉิน พูดไปเรื่อยทำไม? พูดไปเรื่อยไม่กลัวอับอายหรือ?” เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “พูดความจริงมีอะไรน่าอับอาย

เซียวไม่หลงหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง พร้อมพูดว่า “ได้ยิน ไหม ภรรยาของเขาเองยังไม่เชื่อเขาเลย สายตาของทุกคนไม่ได้ บอด คนอย่างคุณ แม้แต่เข้ามาในตึกสำนักงานขายนี้ก็ยังไม่ คู่ควร”

พูดจบ เขาก็พูดขึ้นอย่างโหดเหี้ยมว่า “รอก่อน ผมจะไปเรียก พนักงานขายมาไล่คุณออกไป

จากนั้น เซียวไห่หลงก็รีบเรียกพนักงานขายคนหนึ่งมาก แล้วก็ ชี้ไปที่เย่เฉินพร้อมพูดว่า “คนสวย พวกคุณทำงานกันยังไง ทำไม ถึงได้ปล่อยคนจนแบบนี้เข้ามา? คนนี้ยังพูดจาเลอะเลือนบอกว่า จะซื้อคฤหาสน์ที่แพงที่สุดของพวกคุณที่นี่ มีคนแบบนี้อยู่ พวกเราที่มีกำลัง อล้านต่างก็ไม่อยากซื้อกันแล้ว

พนักงานขายมองดูเย่เงิน ก็สามารถดูออก เย่เฉินแต่งตัว ธรรมดามาก ดูแล้วก็ไม่ใช่คนที่มีเงินเหมือนคนร่ำรวย

อย่าว่าแต่ชื่อคฤหาสน์เลย แม้แต่ลูกค้าที่มาซื้อบ้านหลังเล็กที่ มีเพียงสามห้องนอน ลักษณะการแต่งตัวก็ยังดูดีกว่านี้

ผู้คนรอบๆต่างก็พูดขึ้นมาว่า “รีบไล่คนคนนี้ออกไปเถอะ ส่ง ผลกระทบต่อสภาพจิตใจพวกเรามากเลย”

พนักงานขายเดินมาตรงหน้าเเฉิน แล้วพูดขึ้นว่า “คุณผู้ชาย ท่านนี้ หากท่านไม่พร้อมที่จะซื้อบ้าน ก็ขอเชิญท่านกลับไป อย่า ได้ส่งผลกระทบต่อลูกค้าท่านอื่นที่กำลังดูบ้าน

เซียวซูหนถอนหายใจ ดึงแขนเสื้อเย่เฉิน พร้อมพูดว่า “ไป เถอะ เราไปดูที่อื่นกันเถอะ”

คนอื่นๆก็เริ่มพูดกันว่า “ไอ้ยาจกรีบออกไปเถอะ อย่าอับอาย ขายหน้าอยู่ที่นี่เลย”

เย่เฉินไม่ขยับ กลับยิ้มพูดขึ้นว่า “รู้ไหมว่าทำไมพวกคุณถึง ไม่มีปัญญาได้อยู่คฤหาสน์? เพราะว่าพวกคุณแต่ละคนต่างก็ ไม่ใช่คนที่มองการณ์ไกล สายตาอย่างพวกคุณ ชาตินี้ทั้งชาติ ไม่มีทางได้อยู่คฤหาสน์

เซียวไห่หลงพูดขึ้นว่า “ถุย เย่เฉิน คุณยังมีหน้ามาพูด จริงๆ แล้วคนที่อยู่ที่นี่แต่ละคน มีใครบ้างที่ไม่รวยกว่าคุณ?”

เยเงินเล็กคิ้ว พร้อมหัวเราะพูดถามว่า “เซียวไม่หลง คุณพูดเต็มปากเต็มคำว่าผมไม่มีปัญญาซื้อคฤหาสน์ งั้นหากผมมี ปัญญาซื้อได้จริง คุณจะทำยังไง?”

เขียวให้หลงหัวเราะจนตัวโก่งอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ไปที่กระบะ ทรายตรงตึกชั้นที่สูงที่สุด พร้อมพูดขึ้นอย่างอวดดีว่า “หากคุณมี ปัญญา อคฤหาสน์ในนี้ได้ ผมเขียวให้หลงจะโดดลงไปจากตรง

ผู้คนรอบๆไม่น้อยต่างก็พูดขึ้นอย่างอวดดีว่า “ไอ้ยาจก หาก คุณมีปัญญาซื้อ ผมก็จะโดด

ใช่ จะโดดก็นับผมด้วย ไม่ชอบคนงี่เง่าที่อวดดีแบบนี้ที่สุด

เซียวซูหนไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อน และก็รู้สึกโกรธ เย่เฉิน จึงพูดตำหนิขึ้นว่า “เย่เฉิน ทำไมคุณจะต้องเอาชนะคน พวกนี้ให้ได้? จะต้องเงยหัวไม่ขึ้นขนาดนี้คุณถึงจะพอใจใช่ ไหม?”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า “ที่รัก คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมจะเงยหัวไม่ ขึ้น?”

พูดเสร็จ เย่เฉินล้วงกุญแจกับคีย์การ์ดของคฤหาสน์ออกมา จากในกระเป๋า และพูดขึ้นอย่างเฉยเมยว่า “ดูสิ นี่เป็นกุญแจกับ คีย์การ์ดของคฤหาสน์A05

เซียวเวยเวยหัวเราะพูดขึ้นว่า “เย่เฉิน คุณคิดว่าเอากุญแจออก มาแล้วจะสามารถทำให้พวกเราเชื่อได้หรือ? คุณคิดว่าพวกเรา โง่ หลอกง่ายมากหรือไง?
เย่เฉิน เอากุญแจกับข้อมูลคีย์การ์ดโยนให้กับพนักงานขาย คนนั้น พร้อมขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “มา คุณมาดูสิว่านี่เป็นของ จริงหรือเปล่า”

พนักงานขายดูก็รู้แล้วว่ากุญแจกับคีย์การ์ดที่เยเงินเอาออก มา ดูก็รู้ว่าเป็นกุญแจกับคีย์การ์ดที่มีไว้ใช้สำหรับคฤหาสน์ ในTomson Riviera โดยเฉพาะ ในใจตกตะลึงขึ้นมาทันที

หรือว่า คนคนนี้จะเป็นเจ้าของคฤหาสน์จริงๆ เมื่อตอนเอง เพิ่งอยากที่จะไล่เขาออกไป หากเขาเป็นเจ้าของจริง หากเขา โกรธขึ้นมา ตนเองจะต้องตกงานแน่……

คิดได้เช่นนี้แล้ว เธอจึงรีบรับเอาคีย์การ์ดของเย่เฉินมา แล้ว เอาไปรูด ในเครื่องอ่าน เครื่องอ่านส่งเสียงพูดออกมาว่า “สวัสดี คุณเย่เฉิน เจ้าของคฤหาสน์A05 ยินดีต้อนรับคุณกลับบ้าน”

พนักงานขายถามขึ้นอย่างตกใจว่า “ท่านคือคุณเเฉินหรือ?” “ใช่” เย่เฉินพยักหัว เห็นคฤหาสน์หลังที่ตระกูลหวังยกให้กับ ตน ได้จดทะเบียนเป็นชื่อของตนเองแล้ว

พนักงานขายรีบยกมือทั้งคู่เอาบัตรคืนให้กับเยเงินอย่าง เคารพ พร้อมพูดขึ้นอย่างหวาดกลัวว่า “คุณเอ๋ อภัยจริงๆ ดิฉัน ไม่รู้ว่าคุณเป็นเจ้าของคฤหาสน์ A05ผู้สูงศักดิ์ เรื่องเมื่อกี้ขอท่าน ให้อภัยด้วย”

ทุกคนที่อยู่ในนี้ ต่างก็ตกตะลึงตาค้างกับภาพตรงหน้า เย่เฉินเป็นเจ้าของที่นี่จริง? ล้อเล่นอะไรกัน? คนแบบนี้มีปัญญา อคฤหาสน์ Tomson Rivieraได้ด้วยหรือ?

ท่าทีเขียวให้หลงย่ำแย่อย่างที่สุด เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น เช่เฉิน ช็อคฤหาสน์ของTomson Riviera? ตนเองยอมที่จะเชื่อว่าบน โลกนี้มีผี แต่ไม่ยอมเชื่อว่าเปเฉินจะมีกำลัง

แต่ พนักงานขายคนนี้เป็นอะไรไป? ก็ไม่น่าที่จะพูดโกหก?

และเมื่อกี้เธอเพิ่งรูดการ์ดของเยเฉิน แม้แต่เครื่องคอมก็บอ กว่าเย่เฉินเป็นเจ้าของที่นี่

นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ