บทที่ 96 เซียวซูหนอยากเปลี่ยนบ้าน

เย่เฉินเดินจากไป ภายใต้สายตาเลื่อมใสศรัทธาของทุกคน ระหว่างทางที่ซึ่งหวั่นถึงส่งเขากลับไป ก็อดไม่ได้ที่จะพิจารณา มองดูเขา

เย่เฉิน ในตอนนี้ แต่กลับกลายเป็นบุคคลธรรมดาปกติเหมือน ก่อนหน้านี้แล้ว ดูไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็นคนที่มีพลังที่แข็งแกร่ง

ในใจของเธอรู้สึกตกตะลึง และก็รู้สึกค่อนข้างแปลก ประหลาด

เมื่อกี้ บนร่างกายเย่เฉินเปล่งประกายให้เห็นถึงความมีพลังที่

เหนือกว่า ทำให้ผู้คนต่างก็กลัวเกรง

แต่ตอนนี้ ท่าทีแบบนั้นกลับไม่มีแล้ว ดูยังไงก็ไม่แปลกไปจาก คนธรรมดาบนท้องถนน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาตั้งใจที่จะปกปิดตนเอง หรือนี่เป็นเพียง ความรู้สึกที่คิดไปเอง

ซึ่งหวั่นถึงถามขึ้นอย่างอดทนไม่ไหวว่า “เย่เฉิน ฟ้าผ่านั้น….. มาได้เพราะคุณเรียกจริงหรือ?”

เยเฉันมองดูเธอ อย่างอมยิ้ม

“คุณเดาดูสิ? หากผมบอกว่าเป็นความบังเอิญ คุณจะเชื่อ ไหม?”
ในหัวสมองของข่งหวั่นถึง ก็ปรากฏภาพที่เเฉินร้องเรียก ฟ้าผ่าขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

แสงฟ้าแลบ ในขณะที่ฟ้าผ่า เขายืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ ท่าที

เรียบเฉย จริงๆแล้วผู้ชายแบบนี้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนได้เห็น ต่างก็ล้วน

ชื่นชมหมายปอง

ซึ่งหวั่นถึงก็อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว แต่แล้วเธอก็รีบส่ายหัว

ล้อเล่นอะไรกัน

แม้แต่นักฟิสิกส์ที่เก่งที่สุดในโลก ก็ไม่สามารถควบคุมฟ้าผ่า หากเย่เฉินสามารถสั่งให้ฟ้าผ่าได้จริง เขายังจะเป็นเหมือนดั่ง ตอนนี้ ที่เป็นลูกเขยที่น่าสงสารคนหนึ่ง

หรือว่า ฟ้าที่ผ่าเมื่อกี้เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ?

เมื่อเย่เฉินกลับไปถึงหน้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงของหม่าหลับ ที่เป็นแม่ยายดังอยู่ในห้อง

“บอกเธอแต่แรกแล้วว่าให้หาสามีที่มีความสามารถ เธอก็ไม่

ฟัง เธอดูลูกเขยของหวังเป็น คนอื่นมีความสามารถแค่ไหน ซื้อบ้าน ห้องนอนให้เธออยู่ ร้อยแปดสิบกว่าตารางเมตร กว้าง ขวางแค่ไหน? แล้วดูบ้านเรา ทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบตารางเมตร อยู่กันอย่างแออัด
พูดจบ แม่ยายก็พูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจอีกว่า “ลูกเขยคนอื่น ต่าง ฝากความหวังได้ เธอแต่งงานกับเย่เงิน กลับไม่มีอะไรเลย คาดหวังในตัวเขา ชาตินี้ฉันคงไม่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่

น้ำเสียงไม่พอใจของเซียวซูหนก็ดังขึ้นว่า “แม่ จะไปอิจฉาคน อื่นทำไม อีกอย่างตอนนี้หนูก็ได้ขึ้นตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการ แล้ว เราเก็บเงินกันอีกไม่กี่ปี จะไม่สามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ได้ หรือ?”

เสียงแม่ยายก็ตะคอกพูดขึ้นอย่างโมโหา “รออีกหลายปี? รอ อีกหลายปีดอกไม้ก็ร่วงเหี่ยวหมดแล้ว ตั้งแต่เธอแต่งงานกับเ เฉิน ชีวิตครอบครัวของเราก็ตกต่ำลง เดิมยังสามารถอาศัยอยู่ ในคฤหาสน์ตระกูลเขียว ตอนนี้ล่ะ? ไปอยู่เพียงในบ้านเก่าๆ เพื่อนของฉันพวกนั้น มีใครไม่ได้อยู่ในบ้านที่ดีกว่าฉัน

เซียวซูหรับพูดว่า “แม่คะ ชอบไปเปรียบเทียบกับคนอื่นแบบนี้ มีประโยชน์อะไรหรือ?”

“ไม่มีประโยชน์” แม่ยายพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “เพราะฉันสู้คน อื่นไม่ได้ จึงไม่มีประโยชน์ ไม่มีประโยชน์อย่างที่สุด” ตอนนี้เ เฉินส่ายหัวอย่างเอือมระอา แล้วก็เปิดประตูเข้าไป

หม่าหลันเห็นเเงินกลับมา ก็พูดขึ้นอย่างเย็นซาว่า “ยังรู้จัก กลับมาอีกหรือ? ยังจะทำกับข้าวอยู่ไหม? พวกเราหิวกันแล้วนะ” เย่เฉินยิ้ม พร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ผมจะไปทำเดี๋ยวนี้ครับ พูดเสร็จแล้วก็เดินตรงไปยังห้องครัว
หน้าหลันเป็นคนนิสัยยังไง แต่เงินรู้ดีที่สุด เป็นคนขี้อิจฉา ริษยา เห็นคนอื่นเขามีอะไร ในใจจากทุกข์ทรมาน

หากเธอรู้ว่า หวังเจ๋งทางจะยกคฤหาสน์หลังหนึ่งให้กับตน เพื่อ เป็นการไถ่โทษ เธอจะรีบเปลี่ยนกลายมาเลียแข้งเลียขาดนทันที แต่ว่า ด้วยท่าทีเช่นนี้ของหม่าหลัน เรื่องบ้านหลังนี้ เขายังจะ

ไม่บอกตอนนี้

เยเฉันกำลังยุ่งอยู่ในครัว เซียวซูหนเดินเข้ามา กระซิบพูดขึ้น ว่า “คำพูดที่แม่พูดเมื่อกี้พวกนั้น คุณอย่าคิดมาก เธอเป็นคนที่ อิจฉาริษยาอยู่แล้ว”

เย่เฉินทำเป็นพูดขึ้นว่า “แม่พูดอะไรหรือ? ไม่ได้ยินเลยสักคำ

“คุณไม่ต้องเสแสร้ง ไม่ได้ยินสิแปลก” เซียวซูหนใช้นิ้วมือจิ้ม ไปที่หน้าผากของเฉิน

เย่เฉินจึงคว้าจับมือของเธอไว้

ใบหน้าเซียวซูหนแดงระเรื่อ รีบมองไปยังรอบๆห้องครัว อยากที่จะซักมือกลับมา

แต่เย่เฉินกลับจับไว้ไม่ยอมปล่อย เมื่อมองดูอย่างละเอียด เห็นเธอใส่สร้อยข้อมือที่ตนเองทำ จึงหัวเราะพูดขึ้นว่า “สร้อยข้อ มือนี้ใส่ไว้แล้วมีประสิทธิภาพไหม?”

“อ๋?” เซียวซูหนได้สติกลับมา พร้อมพยักหัวพูดว่า “มีประ สิทธิภาพจริงๆด้วย ตั้งแต่ฉันใส่มันมา ร่างกายเหมือนฟื้นขึ้นมา ใหม่ สบายขึ้นเยอะมาก สร้อยข้อมือที่ทำมาจากอะไรกันแน่ ถึงได้มีประสิทธิภาพดีขนาดนี้?”

เย่เงินหัวเราะพร้อมพูดว่า “ก็แค่ไข่มุกเอง”

ลูกปัดไห่หลังสีขาวสวมใส่ไว้บนข้อมือเซียวซูหน ทำให้ข้อมือ ของเธอที่ขาวเหมือนดั่งหิมะ เหมือนดั่งบัวอ่อนสีขาว

มือเรียวดั่งหยกที่เนียนนุ่ม ถูกเยเงินครอบครองไว้บนมือ

เหมือนดั่งหยกชิ้นหนึ่ง ไม่อยากที่จะปล่อยเลย เซียวซูหนก็เห็นถึงความปรารถนานั้นแล้ว ใบหน้าจึงแต่งขึ้น มาทันทีและก็รีบชักมือกลับ แล้วถลึงตาใส่เขา

เย่เฉินยิ้มพูดขึ้นว่า “คุณก็อยากที่จะเปลี่ยนบ้านใช่ไหม?

“แน่นอนสิ ใครไม่อยากอยู่บ้านใหม่ล่ะ ตั้งแต่แม่ของฉันย้าย ออกมาจากคฤหาสน์ ก็บ่นอยู่ทั้งวันทั้งคืนว่าที่นี่คับแคบ…

เซียวซูหนถอนหายใจ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “แต่ว่าตอนนี้ราคา บ้านสูงมาก บ้านเราไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น ช่างก่อนเถอะ

พูดจบ เซียวซูหนก็คิดขึ้นมาได้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ เรา สามารถไปดูบ้านกันก่อน เปรียบเทียบราคาดูว่าบ้านใหม่ที่หลัง ใหญ่กว่านี้ราคาจะต่างกันเท่าไหร่ หากราคาไม่แพงมาก เราก็ เปลี่ยนบ้านกันก็ได้”

เยเฉันยังไม่ทันพูดอะไร เซียวซูหนก็พูดขึ้นมาอย่างดีใจว่า “ตกลงกันแบบนี้ล่ะกัน พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี เราไปดู บ้านด้วยกัน”
เยเฉันเห็นเธอให้ความสนใจเรื่องนี้มาก จงพยักหัวพูดขึ้นว่า “ในเมื่อคุณอยากไปดู ผมก็จะไปเป็นเพื่อนคุณ

เชียวหรับดูข้อมูลบ้านต่างๆ ในมือถือ แล้วตัดสินใจจะไปที่

เซตจิ้งหูที่สภาพแวดล้อมค่อนข้างดี

พอดี หลังจากทานข้าวแล้วก็มีคนมาเคาะประตู มีพนักงานส่ง ของคนหนึ่งเอาพัสดุมาส่งให้กับเย่เฉิน พร้อมพูดว่า “นี่เป็นซิตี้ เอ็กซ์เพรสของท่าน ขอท่านเซ็นรับ

หลังจากเย่เฉินเซ็นรับแล้ว ก็เปิดออกมาดู พบว่าเป็นกุญแจ บ้าน ยังมีคีย์การ์ดทองอีกหลายใบ บนบัตรเขียนไว้ว่า “คฤหาสน์ Tomson RivieraA05”

เวลานี้ เย่เฉินได้รับสายที่ผู้นำตระกูลของตระกูลหวั่งหวังเพิ่ งกางโทรมา ในสายโทรศัพท์เขาพูดอย่างเคารพนับถือว่า “อา จารย์เย่ ได้รับกุญแจกับคีย์การ์ดแล้วใช่ไหมครับ? คฤหาสน์Tomson Riviera เป็นโครงการอสังหาริมทรัพย์ระดับ ไฮเอนด์มากที่สุดในเมืองจีนหลังของTOMSON GROUP A05ที่ ให้ท่าน เป็นหลังที่มีพื้นที่มากที่สุด ไม่นับสวน พื้นที่ใช้สอยมี มากกว่าหนึ่งพ้นตารางเมตร ขอท่านพิจารณารับไว้ด้วย”

เย่เฉินเคยได้ยินชื่อ Tomson Riviera เป็นโครงการก่อสร้าง คฤหาสน์ในเมืองจีนหลังของพวกเขา และยังสร้างเป็นชุมชนของ ชนชั้นสูง สามารถเรียกได้ว่าเป็นโครงการอสังหาริมทรัพย์ที่มี ระดับที่สุดในเมืองจีนหลัง

คฤหาสน์แบบนี้ ราคาตลาดอย่างน้อยก็ไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน
เห็นที่ ครั้งนี้หวังเจิ้งกางลงทุนจริงๆ

และแล้ว เย่เฉินพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คุณเกรงใจไปแล้ว”

หวังเจ๋งทางพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจว่า “ไม่เลย ไม่เลย ได้บริการ อาจารย์เย่ ถือเป็นเกียรติของตระกูลหวัง”

กลับมาถึงห้อง เยเงินทำเป็นถามเซียวซูกันว่า ที่รัก บ้าน ในTomson Riviera คุณชอบไหม?”

“Tomson Riviera?” เซียวซูหนพูดขึ้นอย่างตกใจว่า “เราจะ มีปัญญาซื้อบ้านที่นั่นได้ที่ไหนกัน บ้านชนชั้นธรรมดาในนั้น ราคาก็แพงกว่าด้านนอกมากเป็นเท่า แต่ว่าบ้านในนั้นถือเป็น บ้านที่หรูหราที่สุดในเมืองจีนหลัง

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “พรุ่งนี้เราไปดูกันก่อน ซื้อหรือไม่ซื้อค่อยว่า กัน”

เซียวซูหนรีบโบกมือพูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ เราเจียมตัวกัน หน่อย ดูบ้านในชุมชนธรรมดาก็พอแล้ว”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมพูดว่า “บอกคุณก็ได้ว่า ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง อยู่ใน Tomson Riviera เขาบอกว่าสามารถให้ราคาภายใน เรา ไปดูกันก่อนก็ได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ