บทที่ 926

เขาเอ่ยอย่างร้อนรน “พวกแกจะทำอะไรน่ะ? ลูกสาวของฉัน เป็นผู้บริสุทธิ์นะ! อย่าลากเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง

คนชุดดำยิ้มยะเยือก “ที่สำนักขอทานของแกมีเด็กเล็ก มากมายที่ถูกพวกแกล่อลวงมานี้ พวกเขาไม่ผู้บริสุทธิ์เหมือนกัน หรอกหรือ? หรือว่าของของแกเซวหนานซานเป็นคน แล้วลูกของ คนอื่นไม่ใช่คน?”

เซวหนานซานผงะไปแล้ว!

สติของเขากับภรรยายังไม่ทันกลับคืนมา ก็ถูกคนชุดด่าบังคับ พาตัวขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้ว

และคนที่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาพร้อมกับพวกเขา ยังมีลูกสาว ของพวกเขาด้วย

หนึ่งในบรรดาคนชุดด่าหยิบเข็มฉีดยาหลอดหนึ่งออกมา

ฉีดยากล่อมประสาทเข็มหนึ่งให้ลูกสาวของเซวหนานซาน

ด้วยยากล่อมประสาทเข็มนี้ จะทำให้ลูกสาวของเซวหนานซาน หลับไปไม่ต่ำกว่าสิบชั่วโมง

จากนั้น เครื่องบินก็ทะยานขึ้นอย่างราวดเร็ว มุ่งหน้าไปยัง สะพานสายนั้นที่เย่เฉินอยู่
ในเวลานี้เอง บนสะพานหลวง

ครอบครัวหลิ่วจ้าวเฉินหกชีวิต แทบจะหัวใจวายแล้ว เจียงหมิงตกใจจนสลบไปอยู่หลายครั้ง แล้วก็ถูกปลุกให้ฟื้น ขึ้นมา

ผู้อาวุโสของสำนักขอทานที่รับผิดชอบเรื่องการซื้อขายตัวคน โดยเฉพาะคนนั้น ตอนนี้กำลังเดินทางมาแล้ว ลูกน้องของเฉินจือ ข่ายกระจายตัวอยู่บนสะพานปานตาข่ายฟ้าดิน ขอเพียงคนๆ นี้ ปรากฏตัวขึ้น ก็จะถูกควบคุมไว้ทันที

ตอนนี้หลิ่วจ้าวเฉินคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเเฉิน มองดูเเฉิน เอ่ย ขอร้อง “พี่ใหญ่ อีกเดี๋ยวถ้าผู้อาวุโสของสำนักขอทานคนนั้นมา ถึงแล้ว ขอร้องท่านช่วยปล่อยพวกเราทั้งครอบครัวไปด้วยเถอะ! วันหน้าพวกเราจะกลับตัวแน่นอน จะไม่กระทำเรื่องเลวทรามชั่ว ช้าแบบนี้อีกแล้ว!!

เย่เฉินยิ้มหยัน “ถ้าหากแกสามารถปรับสันดานได้จริงๆ ตอน แกไรท์หนังซูม ถูกคนตัดมือขวาทิ้ง แกก็คงปรับสันดานใหม่แล้ว คนอื่นทํางานเหนื่อยยากเพื่อสร้างภาพยนตร์สักเรื่องขึ้น เตรียม ปล่อยฉายในโรงภาพยนตร์ รอรับเงินค่าบอกซ์ออฟฟิศ ผลคือมี ไอ้ชั่วอย่างแกกลับขโมยงานของคนอื่นไปอย่างหน้าด้านๆ ได้ สวะที่ละเมิดลิขสิทธิ์แบบแก ไอ้โง่เง่าที่หน้าหนาไร้ยางอาย สมควรตายอย่างไร้หลุมกลบฝังกันทั้งตระกูล! แกทำหนังซูม แล้วไปเถอะ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะกล่างฟพุ่งเป้ามาที่เด็กๆ ด้วย แกนี่มันก่อคดีซ้ำแล้วซ้ำอีก!”
หลิ่วจ้าวเฉินร้องไห้โฮทันที เขายกมือขวาที่ขายด่วนของตน ขึ้นมา เอ่ยอ้อนวอน “พี่ใหญ่ ผมทำหนังซูมเป็นตัวสารเลวจริงๆ สมควรตายจริงๆ แต่ผมก็จ่ายค่าตอบแทนไปแล้วไง! คุณดูสิผม ยังหนุ่มยังแน่นแต่มือกลับด่วนไปแล้ว หลายปีมานี้ชีวิตของผม ลําบากมากเลยนะ!”

เย่เฉินเอ่ยเสียงเย็น “มือขวาของแกเป็นแค่ราคาที่แกต้อง ชดใช้สําหรับการทําหนังซูม ตอนนี้แกมาฆ่ามนุษย์ ก็ต้องจ่ายค่า ตอบแทนที่ลักพาตัวเด็กมา

หลิ่วจ้าวเฉินเอ่ยทั้งน้ำตา “พี่ใหญ่ ไม่งั้นคุณตัดขาของผมไป ข้างหนึ่งเถอะ ตัดขาของผมไปข้างหนึ่ง แล้วชั่วชีวิตนี้ผมจะเป็น คน แน่นอน!”

เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ “แกช่างเจรจาต่อรองกับคนอื่นเสียเหลือเกิน นะ ตัดขาแกข้างหนึ่งก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่เธอลักพาตัวเด็กมาสิบ คน ฉันจะตัดขาแกหนึ่งข้าง ตามจำนวนเด็กทุกคน แกมีสิบขาพอ ให้ฉันตัดไหมล่ะ?”

หลิ่วจ้าวเฉินทีมที่อไปแล้ว

เขามองสีหน้าที่เปี่ยมด้วยเจตนาสังหารของหลิ่วจ้าวเฉิน ราวกับวันนี้เตรียมจะมาเอาชีวิตตนแล้ว พลันตัดสินใจเอ่ยโพล่ง ออกไป “พี่ใหญ่ ถึงแม้ฉันจะไม่มีสิบขา แต่พวกเราทั้งหมดมีกัน เจ็ดคน! ก็เป็นสิบสี่ขาแล้วนะ…”

เย่เฉินยิ้มแล้ว กล่าวขึ้นว่า “แกเก่งวิชาคำนวณเหมือนกันนี่ เพียงแต่ในสถานการณ์แบบนี้ พวกแกทั้งเจ็ดคนไม่อาจหักลบกลบหนีกันได้หรอกนะ เพราะว่าผลลัพธ์ที่รอพวกแกเจ็ดคนอยู่ ล้วนเหมือนกันหมด ขณะที่กล่าวอยู่ รถลากคันหนึ่งก็ได้รับลากรถเบนซ์ S คลาส

คันหนึ่งเข้ามาจากหัวสะพาน

เสียงของเฉินจื้อขายแว่วผ่านอินเตอร์คอมมา “คุณชายครับผู้ อาวุโสของสำนักขอทานคนนั้นถูกพาตัวมาแล้ว อยู่ในรถเบนซ์ S คลาสคันนั้น รถคันนั้นเป็นรุ่นกันกระสุน เป็นตายอย่างไรเขาก็ไม่ ยอมลงจากรถ ผมเลยให้คนลากเขาเข้ามาเสียเลยครับ!