บทที่ 908

เย่เฉินตอบอืม หนึ่ง เอ่ยไปว่า “ถ้ามีเบาแสอะไรต้องแจ้งให้ ผมทราบเป็นอันดับแรก!” ท่านหงห้าตอบอย่างพินอบพิเทา “ได้ครับ ปรามาจารย์เย่ ผม

ทราบแล้ว!”

เยเฉินกดวางสาย หันไปหาป้าหลีกับหลี่เสี่ยวเป็นที่อยู่ข้างตัว เปิดปากเอ่ย “ป้าหลี่ เสี่ยวเฟิน ทั้งสองคนไม่ต้องกังวลจนเกินไป นะครับ ให้เพื่อนช่วยสืบหาข่าวแล้วเขามีกำลังกว้างขวางมาก ผมคาดว่าจะได้เบาะแสบางส่วนกลับมาในไม่ช้านี้

ป้าหลี่กล่าวด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ “เย่เฉิน ขอบใจเธอมากนะ!”

เย่เฉินรีบตอบไปว่า “ป้าหลี่ครับ ทำไมป้าพูดแบบนี้ล่ะครับ ผม ก็มาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหมือนกัน ตอนนี้น้องๆ ในสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าหายตัวไป ผมต้องทุ่มสุดกำลังเพื่อพาตัวพวกเขา กลับมาแน่นอน!”

หลี่เสี่ยวเฟินเอ่ยด้วยเสียงสะอื้น “พี่เย่เฉิน เมื่อวานที่บริจาค เงินให้มากขนาดนั้น กลับมาป่าหลี่ยังบอกอยู่เลยว่า พวกเราจะ ติดตั้งกล้องวงจรปิดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากันสักชุด ไม่นึก เลยว่าวันนี้จะ…”

พูดมาถึงตรงนี้ หลี่เสี่ยวเฟินก็สะกดไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ร้องไห้ ขึ้นมาอีกครั้ง
เย่เฉินรู้จักป้าหลี่กับหลี่เสี่ยวเป็นดี คนที่ทำงานในสถานเลี้ยง เด็กกําพร้าส่วนใหญ่ล้วนใจบุญยิ่งนัก สำหรับเด็กๆ ที่ไร้พ่อแม่ เหล่านี้ ล้วนดูแลใส่ใจเหมือนลูกของตัวเองทั้งสิ้น มองว่าตัวเอง คือครอบครัวของเด็กกำพร้าเหล่านี้

ตอนนี้เด็กๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหายไปสิบคนในหน เดียว สําหรับพวกเขาแล้ว ย่อมเป็นสะเทือนใจมหาศาล

ขณะที่เย่เฉันกำลังจะเอ่ยปลอบพวกเธอ ก็มีสายเรียกเข้าจาก ท่านหงห้า

เขารีบกดรับสาย

ได้ยินเสียงท่านหงห้าดังมาจากปลายสาย “ปรมาจารย์เย่ ผม ไปสืบข่าวมาแล้ว ไอ้หลิ่วจ้าวเฉินคนนั้น เมื่อคืนไปพบเพื่อนคน หนึ่งที่ถนน ยืมรถไอวีโก้สวมทะเบียนคันหนึ่งมา ทั้งครอบครัว ออกจากบ้าน ในตอนดึก ช่วงเช้ามืดก็ไม่ทราบที่อยู่แล้ว”

“ยืมรถไอวีโก้มาคันหนึ่ง?!” เย่เฉินเลิกคิ้ว เอ่ยเสียงเยียบเย็น “คนร้ายที่ลักพาตัวเด็ก ก็ขับรถไอวีโก้คันหนึ่งเหมือนกัน ผมเดา ว่าคนที่ลงมือน่าจะไอ้นี่กับครอบครัวของเขาแล้ว!”

ท่านหงห้ารีบเอ่ยทันที “ปรมาจารย์เยครับ หรือจะให้แจ้ง หมายเลขโทรศัพท์ของไอ้หนุ่มนี่ต่อทางตำรวจเลย ให้ทางตำรวจ สืบค้นจากหมายเลขโทรศัพท์ของเขาแล้วจับกุมคน!”

เยเฉันเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “ไม่! ไอ้สวะที่มุ่งร้ายต่อเด็กเล็กๆ แบบนี้ ให้พวกเขาเข้าคุกจะสะดวกสบายสำหรับพวกเขาเกินไป ผมต้องการชีวิตของพวกเขา!”
ท่านหงห้าสะท้านทันที เอ่ยโพล่งออกไป “หากว่าปรมาจาร เยมีอะไรให้รับใช้ ให้หงห้าตายหมื่นครั้งก็ยินดี

เย่เฉินสอบถาม “คุณสามารถจับพิกัดจากโทรศัพท์ของไอ้ หนุ่มได้ไหม?” ท่านหงห้าตอบ “ไม่มีปัญหาครับ ผมมีคนอยู่ในฝ่าย

โทรคมนาคม สามารถตรวจสอบข้อมูลตามตำแหน่งจริงของเขา

ได้!”

เย่เฉินจึงกล่าวไปว่า “ดี! คุณช่วยตรวจสอบให้ผมเดี๋ยวนี้เลย! ท่านหงห้าตอบรับทันที “ปรมาจารย์เย่ครับ ขอเวลาให้ผมห้า นาที!”

“ได้!”

เย่เฉินวางสาย แล้วติดต่อหาเงินจือข่ายต่อทันที พอเปิดปาก ถามเลย “ตอนนี้เมืองจีนหลังสามารถโยกย้ายเฮลิคอปเตอร์ได้ ลำ? แต่ละล่าบรรจุคนได้เท่าไหร่?

เฉินจือข่ายตอบ “เรียนคุณชาย ที่ป้ายจินฮานกงมี เฮลิคอปเตอร์ขนส่งอยู่สอง ทุกลำสามารถบรรจุคนได้สิบสอง ที่นั่ง ในสนามบินที่ทางบริษัทสายการบินของตระกูลเย่ลงทุนอยู่ ยังมีเฮลิคอปเตอร์ขนาดกลางอยู่อีกสามล่า แต่ละลำบรรจุคนได้ แปดที่นั่งครับ! ”

เยเงินตอบอมค่หนึ่ง เอ่ยต่อไปว่า “เตรียมเฮลิคอปเตอร์ ทั้งหมด ให้พร้อม พากำลังคนที่มีฝีมือดีที่สุดของคุณไป อีกอย่างคุณให้เฮลิคอปเตอร์ขนาดกลางลำหนึ่งมารับผมในละแวก สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงเดี๋ยวนี้เลย!”

เฉินจือข่ายรีบสอบถาม “คุณชายจะทำอะไรเหรอครับ?” เย่เฉินตอบเสียงเย็น “ผมจะผดุงธรรมแทนสวรรค์!!