บทที่ 902

เย่เฉินเอ๋ยอย่างจนปัญญา “เราสองคนจะไม่มีลูกได้ยังไงล่ะ? พวกเราต่างเป็นคนปกติ ไม่ได้เป็นหมันตั้งครรภ์ไม่ได้สักหน่อย แก่แล้วไม่มีลูกจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอานะ หากคิดกันไปว่า คุณไม่มีความสามารถในการให้กำเนิดลูก จะไม่เหยียดหยามดู หมิ่นคุณหรอกหรือ?”

เซียวซูหรินเบะปาก “งั้นถ้าคนอื่นถาม ฉันก็จะบอกคนอื่นไปว่า คุณไม่มีน้ำยา แค่นี้ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เอาเถอะ เซียวซูหนพูดอีกว่า “อีกอย่าง คุณต้องรู้ไว้นะว่าตัว คุณในตอนนี้เพิ่งเลื่อนขึ้นมาชั้นสอง จะมีลูกต้องเป็นขั้นไหนคุณรู้ ไหม?”

เย่เฉินเอ่ยขึ้นมาทันที “ผมว่าขั้นสามแน่นอน!

เซียวหวั่นหัวเราะเหอะๆ “คุณฝันหวานไปแล้ว!”

พูดไปแล้ว เซียวซูหนก็หยิบผ้าห่มของเขาขึ้นมาจากบนพื้น โยนลงบนตัวเขา กล่าวขึ้นว่า “ผ้าห่มคนละผืนกันนะ ไม่อนุญาต ให้คุณล้ำเขต! มือ เท้า ตัว ผม ตรงไหนก็ห้ามล้ำเขต ถ้ามาจะ ลดขั้น!”

เย่เฉินได้แต่เอ่ยอย่างจนปัญญา “ได้ๆๆ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะ ไม่ข้ามเขตแน่นอน แค่นี้ก็พอสินะ?”

เซียวซูหนยิ้มอย่างเหนียมอาย บอกไปว่า “แค่นี้ก็พอแล้ว”
พอพูดจบ เธอก็เปิดผ้าห่มของตัวเอง หันหลังให้เยเฉิน นอนลง บนเตียง

ทันทีที่เชียวหลับขึ้นเตียงก็มุดเข้าผ้าห่มเลย ห่อตัวเองไว้ อย่างหนาแน่น หน้าแดงเหมือนจะคั้นเอาโลหิตได้ มองเเฉิน แวบหนึ่ง แล้วคลุมโปงอย่างหนาแน่น

ในตอนนี้ เย่เฉันอยากจะโอบกอดเธอ แล้วจูบเธอสักทีมากๆ แต่ว่า ในเมื่อให้เกียรติกันเหมือนทหารมานานขนาดนี้แล้ว แล้วตอนนี้ตนจะทำตัวตื่นกระหาย ทำไม่ดีกับเธอได้ยังไงกัน?

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตนก็ได้เลื่อนขั้นแล้ว สามารถนอนร่วม เตียงกับเธอได้แล้ว นี่คือความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ ถ้าวันหน้า ตนทำตัวดีๆ การเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกก็อยู่แค่เอื้อมแล้ว

บางทีในการเลื่อนขั้นครั้งต่อไป ทั้งสองคนอาจได้นอนร่วม ผ้าห่มผืนเดียวกันก็ได้

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หัวใจเขาก็เบิกบานขึ้นมากในทันใด เซียวซูหนไม่กล้ามองเขา เอื้อมมือไปปิดไฟ เอ่ยขึ้นว่า “ดึก แล้ว รีบนอนเถอะ”

หลังจากปิดไฟภายในห้องมืดสนิท ยื่นมือก็มองไม่เห็นนิ้วแล้ว เงียบสงัดจนราวกับว่าถ้ามีเข็มสักเล่มหล่นลงพื้นก็จะได้ยิน ชัดเจนมาก

เย่เฉินได้ยินเสียงลมหายใจของเซียวหนอย่างชัดเจน เสียง ลมหายใจของเธอค่อนข้างกระชั้น ดูเหมือนตอนนี้ในใจของน่าจะประหม่ามาก

ปกติเบาและสม่ำเสมอมาก

ด้วยเหตุนี้เเฉินจึงเอ่ยถามเธอ “เมีย คุณยังไม่ใช่ ไหม

เชี่ยวหนจึงกลับ “อะไร

เย่เฉินก็ค่อนข้างประหม่าเช่นกัน รีบร้อนตอบไป ไม่มีอะไร แค่อยากคุยกับคุณนะ

เซียวซูหนถามอีก “อยากคุยอะไรล่ะ? มา”

เยเฉันยิ้มอยู่เงียบแวบหนึ่ง เยเฉันมองโครงร่างรัน เอ่ยถามไป เมียจ๋า ระยะบริษัทของคุณเป็นยังไงบ้าง?

เซียวซูหนตอบ “อย่าง ฉันกำลังหาก่อสร้างให้แต่ละอยู่ ตอนรวมมากแล้ว บัญชีบริษัทที่เงินเข้ามาหลายล้าน แล้ว นี่เป็นเงินมัดจำนี้เสร็จสิ้น น่าจะเงินเข้าบัญชีเกินสิบล้าน

เฉินเอ่ยอย่างประหลาดใจ “ว้าวเมียจ๋ คุณยอดเยี่ยมภายระยะ

เซียวซูหนตอบไป สิบล้านแค่เงินรายได้เท่านั้น กำไร จริงประมาณสองเท่านั้น เงินสองล้านน้อยกว่าค่าดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นของคุณอีก”

พอพูดไปแล้ว เซียวชูหนก็รีบพูดกับเย่เฉินอีกครั้งว่า “ใช่แล้ว จำนวนตัวเลขที่ฉันเพิ่งบอกกับคุณไป คุณห้ามเอาไปบอกแม่เด็ด ขาดนะ ถ้าแม่รู้ว่าตอนนี้บริษัทมีเงินอยู่หลายล้าน เธอต้องเกิด ความคิดที่ไม่เข้าท่าแน่ๆ!

เย่เฉินรีบรับปาก “เมียจ๋า ผมเชื่อฟังคุณ จะไม่บอกคุณแม่เลย

แม้แต่คําเดียว!”

พอพูดจบ เย่เฉินก็ถามอีก “เมียจ๋า คุณดูสิผมทำตัวดีขนาดนี้ แล้ว เลื่อนขั้น ให้ผมตอนนี้เลยได้ไหม?