บทที่ 901

เย่เฉินเห็นเซียวซูหนไปอาบน้ำที่ห้องน้ำภายในห้องนอน เขา จึงไปใช้ห้องน้ำแขกที่ชั้นหนึ่งเพื่ออาบน้ำ

คฤหาสน์เดียวก็มีข้อดีแบบนี้แหละ มีห้องน้ำเยอะเป็นพิเศษ ไม่ต้องต่อคิวกัน

เย่เฉินอาบน้ำค่อนข้างเร็ว ตอนที่เซียวซูหวั่นออกมาจาก ห้องน้ำ เขาก็อาบน้ำนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว

เซียวซูหนมองเเฉินที่ใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น กำลังนอน แผ่หลาอยู่บนเตียง ก็ตะลึงก่อนครู่หนึ่ง โพล่งถามออกไป “ทำไม คุณถึงนอนบนเตียงล่ะ?”

เย่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เมียจ๋า ไม่ใช่ว่าเมื่อเช้าบอกว่า จะ เลื่อนขั้น ให้ผมหรอกเหรอ? ช่วงก่อนที่คุณแม่ไปเล่นแชร์ลูกโซ่ ทำให้การเลื่อนขั้นของผมต้องเลื่อนออกไป ตอนนี้ท่านกลับมา แล้ว คุณคงไม่ห้ามไม่ให้ผมเลื่อนขั้นอีกใช่ไหม?

“ฉัน… เซียวชูหนเก้อกระดากอยู่บ้าง

เธอก็ไม่รู้ว่าเหมือนว่าควรจะตอบคำถามนี้ของเยเฉินยังไง

อันที่จริง ตนรับปากเขาไปแล้ว จะให้เขาเลื่อนขั้น ไม่ต้องนอน บนพื้นอีก

แต่ว่าระหว่างตนกับเย่เฉิน ยังไม่เคยสนิทสนมใกล้ชิดกันขนาดนี้มาก่อนเลย

แล้วตนก็ยังไม่ได้เตรียมใจให้พร้อมในด้านนี้เลยจริงๆ แต่ว่า พูดไปพูดมาก็วนกลับมาที่เดิม

ในตอนนี้ ความรู้สึกดีที่เซียวซูหนมีต่อเย่เฉิน เพิ่มพูนขึ้น อย่างรวดเร็วตลอดมา

โดยเฉพาะวันนี้ ได้เห็นเเฉินตบหน้าเจี้ยงหมิง ได้เห็นเเฉินบ ริจาคเงินหนึ่งล้านให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ได้เห็นเเฉินจัดสรร หน้าที่การงานดีๆ ให้น้องชาย ให้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในชีวิต…

เย่เฉินในค่ำคืนนี้ ในสายตาของเธอแล้ว เสมือนเทพหนุ่มที่ดล บันดาลได้ทุกอย่าง

ในบางเวลา ตนก็รู้สึก ใจสั่นหวั่นไหวอย่างยิ่ง นั่นอาจจะเป็น

ความรู้สึกที่เรียกว่ารักกระมัง

เมื่อนึกถึงจุดนี้ ใบหน้าเธอก็แดงขึ้นมาทันที ภายใต้แสง โคมที่ส่องสลัวภายในห้องนอน ยิ่งขับเน้นให้ตัวคนดูเย้ายวน ชวนหลงใหล

เย่เฉินมองท่าทางขวยอายของเธอ ในใจก็เต็มไปด้วยความ รักใคร่เอ็นดู

นี่ก็คือภรรยาที่รักของตน ดั่งแสงตะวันสายหนึ่งในชีวิต สาด ส่องใจตนให้อบอุ่น

เซียวซูหนมองเเฉินด้วยใบหน้าอันแดง ผ่านไปครู่หนึ่งถึงได้เอ่ยอย่างขวยอายยิ่งนักว่า “เลื่อนขั้นให้ก็ได้ แต่ได้แค่ขั้น เดียวนะ!”

เย่เฉินถามอย่างร้อนใจ “เมียจ๋า ประโยคนี้ของคุณ หมายความว่ายังไง? อะไรที่เรียกว่าเลื่อนได้แค่ขั้นเดียว?

เซียวซูหนตอบไป “นับตั้งแต่วันนี้ไปคุณนอนบนเตียงได้ แต่ เตียงหลังนี้ต้องแบ่งเป็นสองฝั่ง ชายซ้ายหญิงขวา ถ้าไม่ได้รับ การอนุญาตจากฉัน คุณจะข้ามเขตไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นก็ลดขั้น ลงไปซะ”

เย่เฉินเอ่ยด้วยสีหน้าโศกหมอง “เมียจ๋า ลดขั้นหมายความว่า ยังไง?”

เซียวซูหวั่นเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ตอบไปว่า “เลื่อนขั้น หมายความว่ายังไงคุณก็รู้หมดแล้วนี่ หรือว่าคุณไม่รู้ว่าลงขั้น หมายความยังไง?”

เย่เฉินถามด้วยความฉงน “หรือว่าลดขั้นก็คือให้ผมกลับไป นอนบนพื้นอีก?”

“ใช่!” เซียวซูหนตอบอย่างภาคภูมิ “ถ้าคุณทำตัวไม่ดี ก็ลด ขั้นลงไปนอนพื้นซะ ถ้าหากคุณทำตัวไม่ดีต่อไปอีก ก็จะลดขั้นให้ ไปนอนห้องรับแขก ถึงยังไงคฤหาสน์หลังนี้ของพวกเราก็มีห้อง เยอะแยะอยู่แล้ว”

เย่เฉินแทบจะร้องไห้แล้ว พูดขึ้นว่า “เมียจ๋า งั้นคุณบอกผม หน่อยได้ไหมว่าขั้นต่อไปคืออะไร? แล้วเมื่อไหร่ผมถึงจะได้เลื่อน ขั้นอีก?”
ดวงหน้าเฉิดฉันของเซียวซูหนแดงซ่าน ตอบไป “ขั้นต่อไปคือ อะไรเป็นความลับชั่วคราว ส่วนจะเลื่อนขั้นอีกทีเมื่อไหร่ คุณต้อง รอฟังประกาศจากเบื้องบน

ว่าแล้วเชียวชูหนก็ตบอกตนอีกครั้ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม และฉัน ก็คือเบื้องบนของคุณ อำนาจตัดสินทุกอย่าง เป็นของฉันทั้งหมด

เย่เฉินหดหูมาก “เมียจ๋ ที่ป๋าหลีพูดวันนี้ คุณก็น่าจะได้ยินแล้ว นี่ ตอนนี้ป้าหลี่ตั้งตารอคอยลูกของพวกเราเป็นพิเศษ พวกเราจะ ทำให้ป๋าหลีผิดหวังไม่ได้นะ!!

“คุณอย่ามาใช้ไม้นี้นะ!” เซียวหวั่นกระทืบเท้ากล่าวอย่างเป็น อายยิ่งนัก “ใครบอกว่าจะคลอดลูกให้คุณกัน? ใครจะยอม คลอดให้คุณกัน คุณไปให้คนอื่นคลอดเลยนะ ถึงยังไงฉันก็ไม่ คลอด”