บทที่ 898

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “แม่ของเราเป็นคนยังไง คุณยังไม่เข้าใจ อีกเหรอ เธอชอบหาเรื่องโมโหแบบไร้เหตุผล ถึงแม้ว่าพ่อ ต้องการหย่าร้างกับเธอ เกรงว่าก็คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

เซียวซูหลันตกตะลึงทันที เกิดความเข้าใจชัดเจนในใจของ เธอ

ด้วยนิสัยและอารมณ์ของแม่ แม้ว่าพ่อจะหย่าร้าง มันก็ยากที่ จะได้ในสิ่งที่ต้องการ

เมื่อคิดถึงตอนนี้ จู่ ๆ เธอก็ตระหนักได้ว่า แม่บอกเรื่องที่อยาก

ตาย มีแนวโน้มว่าเป็นการแสดง

ครั้นแล้ว เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

รถ BMW เพิ่งขับเข้าไปในวิลล่า ก็ได้ยินเสียงหม่าหลันด่า กราด : “เซียวฉางควบ คุณมันคนเลว ฉันทนทุกข์ทรมานกับคุณ มามากแค่ไหน ลำบากมาแค่ไหน ไม่คิดเลยว่าคุณอยากจะมาขอ หย่ากับฉัน”

เย่เฉินและซูหรันลงจากรถ พอเปิดประตู ก็เห็นหม่าหลันกำลัง ยืนอยู่ในห้องรับแขก ด่ากราดอย่างสยายผม

เนื่องจากฟันหน้าสองของหม่าหลันที่หายไป ดังนั้นเวลาเธอ พูดอะไรก็จะมีลมออกมา เมื่ออีกเพิ่มขึ้นมา มันไม่เพียงแต่มีลม ออกมาเท่านั้น แต่ยังมีน้ำลายออกมาอีกด้วย
เขียวฉางควนจงใจรักษาระยะห่างจากเธอกว่า 5 เมตรในตอน

นี้ พูดด้วยความเดือดดาลว่า “คุณไม่ต้องทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เหล่านี้กับผม ผมตัดขาดความสัมพันธ์กับคุณในตอนนี้ นอกจาก การหย่าร้าง ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!” หม่าหลันพูดด้วยความโมโหว่า: “เลวระยำจริงๆ ฝันไปเถอะ

ฟังฉันนะ ถึงฉันตาย ก็ไม่ยอมหย่ากับคุณหรอก!”

เขียวฉางควนพูดด้วยความเดือดดาลว่า “คุณรอนะ พรุ่งนี้ผม จะไปฟ้องศาล”

หม่าหลันด่าด้วยความโมโห “โธ่เอ๋ย ฉันเหรอ? คุณคิดว่า ศาลเป็นของคุณงั้นเหรอ คุณจะไปฟ้องหย่าได้เหรอ? ฟังนะ ฉัน บอกไว้เลยว่าเพื่อป้องกันลูกไม้นี้ของคุณ หลายปีก่อนก็เคยถาม ชัดเจนแล้ว เพียงแค่ฉันไม่ยอม เป็นไปไม่ได้ที่ศาลจะตัดสินให้ เราหย่าร้างโดยไม่มีเหตุผล! ”

เขียวฉางควนพูดด้วยความโมโห “ผมไม่รู้สึกอะไรกับคุณ แล้ว คู่แต่งงานที่ไม่มีพื้นฐานความรัก กฎหมายสามารถตัดสิน ให้หย่าได้!”

หม่าหลันพูดอย่างภูมิใจว่า “เชอะ ไม่มีพื้นฐานความรักต่อกัน แล้วจะยังไง? ฟังนะ มันมีข้อกฎหมายที่กำหนดไว้ ถึงแม้ไม่มีพื้น ฐานความรักต่อกันแล้ว แต่ก็ต้องแยกกันอยู่ 2 ปีถึงจะตัดสินให้ หย่ากันได้!”

เขียวฉางควนตกใจ ไม่นานเขาโกรธมาก กระทืบเท้าและพูด ว่า “งั้น…………..ตอนนี้ผมจะแยกกันอยู่กับคุณ นับตั้งแต่นี้ไป 2 ปีหลังจากนี้ คุณไม่หย่าก็ต้องหย่า

หม่าหลันแบะปากพูด: “จะแยกกันอยู่กับฉันเหรอ? ฟังนะ คน สองคนอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันแต่แยกห้องนอน นี่ไม่ใช่การ แยกกันอยู่ ถ้าคุณอยากจะแยกกันอยู่ก็ได้นะ งั้นคุณก็ใสหัวออก ไปจากTomson Riviera ซะ อย่ามาอยู่บ้านเดียวกันฉัน!”

ขณะที่พูด หม่าหลันก็กล่าวว่า “คุณจะย้ายไปกลับไปบ้านเก่า คนเดียวก็ได้นะ!”

“ไปก็ไป!” เซียวฉางควนกัดฟันพูด: “ขอแค่ผมสลัดคนปาก ร้ายอย่างคุณได้ แม้ว่าจะให้ฉันนอนในรูสะพานเป็นเวลา 2 ปี ผม ก็ยอม!”

หม่าหลันโบกมือ: “งั้นก็รีบไสหัวไปซะ ไปตอนนี้เลย รีบออกไป เลย!”

พอพูดจบ หม่าหลันก็ขู่ว่า “ก่อนที่คุณจะไป ฉันจะสับ เฟอร์นิเจอร์ที่พ่อคุณทิ้งไว้ให้ แล้วเอาไปเผาปืนซะ!”

“คุณ……. เซียวฉางควนโกรธจนตัวสั่น: “คุณทำแบบนี้มันต่าง อะไรจากสัตว์เดรัจฉาน?”

หม่าหลันพูดอย่างกระฟัดกระเฟียด: “ยุ่งอะไรมากมาย คุณจะ ย้ายออกไปไม่ใช่เหรอ? รีบไปสิ ไปตอนนี้เลย!

เขียวฉางควนเงียบไป

เขาอยากแยกจากหม่าหลันจริงๆ แต่เขาไม่เต็มใจจะย้ายออก

จาก Tomson Riviera
มันสบายมากที่ได้อยู่ในวิลล่าขนาดใหญ่ที่มีลิฟต์ หลังจากที่ ได้อาศัยอยู่ที่นี่ ดูแล้วว่าบ้านเล็กๆ ก่อนหน้านี้ แทบจะไม่ต่าง อะไรจากเล้าไก่เลย

แต่ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่นี่เพียงแค่ไม่กี่วัน ถ้าต้องให้ตัวเอง ย้ายออกไป งั้นในใจของเขาก็คงไม่เต็มใจจริงๆ

เซียวซูทรัมเห็นทั้งสองคนพูดไปพูดมา ทะเลาะกันไม่หยุด เธอ พูดออกมาอย่างหมดหนทางว่า “พ่อ แม่! ยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตดีๆ กันเลย ทำไมถึงได้เริ่มทะเลาะกันอีกแล้วล่ะ?”

หม่าหลันพูด: “ฉันอยากใช้ชีวิตดีๆ แต่พ่อของลูกไม่คิดอย่าง นั้นไง”

เขียวฉางควนเอ่ยปากออกมาว่า “ผมอยู่กับคุณ มีอะไรดีงั้นเห

รอ ไปด้วยกันไม่ได้แล้ว!”

ในใจเย่เฉินรู้ดี พ่อตาต้องอยากไปอยู่กับหานเหม่ยจิง แต่เขา โลกสวยไปหน่อย ภรรยาของตัวเองเป็นอย่างไร ในใจของเขา เองจะไม่รู้เหรอ?”