บทที่ 85 ไม่เสนอราคาอีกก็จะแพ้แล้วนะ

สองสามวันมานี้ฉันเอาตงใช้ชีวิตอย่างอนาถ

หลังจากที่ไม่กี่วันก่อนสร้างเรื่องหายนะไว้ เขาก็ถูกคุณลุงของ ตีอย่างโหดหลายไปหนึ่งรอบ แถมยังต้องเจอกับการถูกกัก

บริเวณอีกด้วย

แต่ว่า ด้วยความรักในวัตถุโบราณและของจัดแสดงอย่าง สุดขีดของเขา แล้วงานประมูลระดับนี้เขาจะพลาดไปได้ยังไง

ด้วยเหตุนี้ วันนี้เขาถึงได้พยายามหนีออกมาร่วมงานประมูล คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเย่เฉินที่นี่อีก

เขาดูถูกเย่เฉินมาโดยตลอด สำหรับเขาแล้วคุณลุงรองถูกไอ้

เด็กนี้หลอกอย่างสมบูรณ์

แต่เขาก็ไม่กล้ายั่วยุเย่เฉินแบบซึ่งหน้า พอเห็นว่าเเฉินจะ ประมูลสร้อยเส้นนี้ เขาก็รีบเสนอราคาต่อในทันที ถึงจะไม่มี ประโยชน์อะไร แต่ทำให้เยเฉันรู้สึกแย่สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน

เยเฉันมองเขาเล็กน้อย ก่อนหันกลับไปอย่างไม่แยแส แล้ว

เสนอราคาต่อ

“เจ็ดแสน!”

ฉันเอ้าตง “แปดแสน!”

เขียวฉางคนนั่งไม่ติด เขารีบร้อนพูดขึ้นว่า “เย่เฉิน เราไม่ประมูลแล้วช่างมันเถอะ อย่าไปแข่ง เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า “ดูว่าผมจะเล่นกับเขายังไง” พูดจบก็ยกมือขึ้น “แปดล้าน

คน ในลานประมูลตะลึงกันหมด คนอื่นเสนอแปดแสน คุณเสนอแปดล้าน? คุณล้อกันเล่นใช่ หรือเปล่า?

ฉันเอ้าตงก็ตกตะลึงไปเหมือนกัน แม่งเอ้ย นายไม่ออกไพ่ตาม อุบายล่ะ! ผมเสนอแปดแสน นายต้องเสนอเก้าแสน มากสุดก็ หนึ่งล้าน นายเสนอแปดล้านแบบนั้นหมายความว่าไงฮะ?

นายมีเงินเหลือใช้ หรือว่าสมองเบลอกันล่ะ? เยเฉินหยักคิ้วให้ฉันเข้าตง ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายฉัน ต่อสิครับ!”

ฉันเอ้างส่งเสียงเชอะ “ผมเป็นบ้าเหรอ? ซื้อไอ้ของเล่นขยะ นั่น ในราคาแปดล้าน? ช่างเถอะ ยกให้นายแล้วกัน”

แม้ว่าสีหน้าของฉันเอาตงจะแทบข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่ แต่เขาก็ ไม่เต็มใจที่จะประมูลบนในราคาเริ่มต้นถึงแปดล้านแน่

มูลค่าของไข่มุกนี่เจ็ดแสนก็สูงเฉียดฟ้าแล้ว ตัวเขาจะซื้อมันใน ราคาแปดล้านกลับบ้านจะไม่โดนขาหักเหรอ?

มีเงินก็ไม่ได้ใช้กันแบบนี้นะ

เยเฉันมองดูฉันเอาตง แล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า “คุณชายฉิน เที่ยวเร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ? ดูท่าคุณจะไม่ไหวนะ ทุกคนต่างก็พากันหัวเราะ

ฉันเอ้างพูดไปด้วยสีหน้าแดงก่ำ “คุณยั่วยผมให้มันน้อยๆ หน่อยนะ ผมว่าคุณก็ซื้อมันไม่ไหวอยู่ดี เสนอราคา ว าบัด บ อยากล่อให้ฉันติดกับเหรอ? ผมจะรอดูหน่อยว่าแกจะเงิบแปด ล้านยังไง!

เเฉินแบะปาก “คุณเสนอไม่ไหวก็บอกตรงๆว่าไม่ไหว อธิบายมามากขนาดนั้นมีประโยชน์อะไรกันครับ?”

ตอนนั้นเอง ผู้จัดประมูลก็ลงค่อน

“แปดล้าน จบการประมูล ยินดีด้วยครับคุณชายเย่! หลังจากนั้น พนักงานหญิงประจำพิธีการก็ถือเครื่องรูดบัตรไร้ สายมาที่ด้านหน้าเเฉินในทันที “คุณชายเย่ เชิญท่านรูดบัตร

ทุกคนต่างก็กำลังมองจ้องเเฉิน ฉันเอาตงหัวเราะเยาะพร้อม พูดว่า “เย่เฉิน ผมจะดูหน่อยว่าคุณจะรูดบัตรยังไง! คุณจ่ายแปด ล้านไหวด้วยเหรอ?”

คนอื่นก็สงสัยเหมือนกัน ว่าเเฉินต่อราคาได้เป็นบ้าเป็นหลัง ขนาดนี้ จะจ่ายเงินมากขนาดนั้นไหวจริงๆ หรือเปล่านะ

เยเฉันยิ้มเล็กๆขึ้นมาทันที เขาหยิบแบล็กการ์ดของตระกูลฉิน ขึ้นมา เสียงดังฉีบดังขึ้น บัตรถูกรูดเสร็จแล้ว
แบล็กการ์ดไม่มีรหัส

รูดบัตรสําเร็จ!

พนักงานหญิงประจำพิธีการยื่นใบเสร็จให้เเฉิน แล้วพูด อย่างนอบน้อมว่า “คุณชายเย สมบัติที่ท่านประมูลแล้วจะถูกส่ง มอบให้ท่านก่อนงานจบค่ะ!

“ครับ!” เย่เงินพยักหน้า

คนอื่นๆต่างก็ตกตะลึง!

ดูท่าเขาจะมีเงินจริงๆสินะ!

ดูจากที่ใช้แปดล้านซื้อสร้อยเส้นหนึ่งที่ราคาเจ็ดแสนแล้ว คน คนนี้ช่างมีความกล้าบ้าบินเสียจริง ตอนนั้นเอง เยเฉันมองฉันเอาตง ก่อนจะยิ้มพร้อมพูดว่า

“คุณชายฉิน ครั้งนี้ยอมรับหรือยังครับ?”

คนรอบพากันหัวเราะ มีคนยั่วเย้าเขาว่า “คุณชายฉิน ล้ม ละลายแล้วเหรอครับ จ่ายไม่ไหวแล้วเหรอ?”

“ฮ่าๆ ผมว่านายน้อยฉันสังขารไม่ไหว ไปต่อไม่ได้แล้วมั้ง ครับ!”

“ช่าๆๆ”

ฉันเอาตงรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนฉ่า

บัดซบ ไอ้เด็กนี่มันจ่ายเงินมากขนาดนั้นไหวจริงๆ
เสียหน้าครั้งนี้เป็นการเสียหน้าครั้งใหญ่สุดๆ ด้วยเหตุนี้ เขากัดฟันพูดว่า “เย่เฉิน อันต่อไปฉันไม่แพ้แกแน่!! เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ได้สิครับ ชิ้นต่อไป ก็มาลองแข่งกันดู!

ฉันเอาตงไม่รู้ว่าเเฉินมีความมั่นใจมากขนาดนี้มาจากไหน ยิ่งไม่รู้ว่าในมือของเเฉินมีบัตรของคุณลุงรองของเขาอยู่ใน หนึ่ง….

ของสะสม หลายชิ้นถูกประมูลไปอย่างรวดเร็ว ต่อมาเป็นตัว อ่อนหยกธรรมชาติสีเหลืองกึ่งสำเร็จรูปก้อนหนึ่ง

ครึ่งหนึ่งของตัวอ่อนหยกนี้ถูกหุ้มไว้ด้วยหิน เพื่อที่จะแสดงให้ เห็นว่ามันเกิดจากธรรมชาติ สนนราคาอยู่ที่แปดแสน

หยกตัวอ่อนที่เกิดตามธรรมชาติจะแอบแฝงเราที่แน่นอน เ เงินคิดในใจว่าของชิ้นนี้นำมาใช้ในการกลั่นวิญญาณชั่วร้ายให้ ฉินทางได้พอดี เขาจึงยกป้าย

เก้าแสน!”

แต่ในขณะที่เสียงของเขาเพิ่งจะลดลง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น อีกครั้ง

“หนึ่งล้าน!”

เเฉินหันไปมองก็เห็นเข้ากับสายตายั่วยุของฉันเอาตง

เขายกป้ายขึ้นอย่างใจเย็น
“หนึ่งล้านหนึ่งแสน

“หนึ่งล้านสองแสน

หลายครั้งต่อมา ตัวอ่อนหยกธรรมชาติสีเหลืองนี้ก็เพิ่มขึ้นเป็น เท่าตัว การเสนอราคาภายใต้เจตนาของฉันเอาตง พุ่งสูงถึงยี่สิบ ล้าน!

คนส่วนใหญ่ในลานประมูลก็ดูออกแล้วว่าฉันเข้าตงตั้งใจเล็ง เป้าเล่นงานเเงิน

ทุกคนต่างก็กำลังรอดูการแสดงสนุกๆฉากหนึ่ง ดังนั้นจึง จับตาดูมือของเย่เฉิน

เยเฉันค่อยๆยกป้ายพร้อมพูดว่า “ยี่สิบล้าน!

แม่เจ้าเว้ย!

คนในงานแทบเป็นบ้า

จากสองล้านก็เสนอไปถึงยี่สิบล้าน? เหมือนกับเมื่อกี้นี้อีกแล้ว เพิ่มราคาไปอีกสิบเท่าตัว

ฉันเอาตงสีหน้าแย่ถึงที่สุด

เย่เฉินคนนี้จะตายเหรอ? ต่อให้นายรวย งั้นเงินนั้นก็ไม่ใช่เงิน เหรอ? ล้างผลาญขนาดนี้เลยเหรอ?

ตัวเขาเป็นลูกจอมล้างผลาญที่สุดโด่งดังของเมืองจีนหลัง แต่ แม้จะเป็นตัวเขาเอง ก็ทำใจใช้เงินซื้อของชิ้นเดียวกัน ในราคาสบ เท่าตัวไม่ไหวนะ…….
ทันใดนั้นเขาก็ตกอยู่ในความลังเล

จะตามติไหม?

ถ้าตาม งั้นก็เท่ากับโยนเงินทิ้งไปเลยกว่าสิบแปดล้านอย่าง สูญเปล่า

ถ้าไม่ตาม กลัวว่าเย่เฉันคงจะเหน็บแนมตัวเขาจนตาย ส่วนคน พวกนี้ก็คงจะต้องหัวเราะเยาะเขาแน่

เมื่อกี้เสียหน้าไปครั้งหนึ่งแล้ว ถ้าหากครั้งนี้เขาถูกเข่เฉิน เอาชนะไปได้อีก งั้นก็คงไม่มีหน้ามาร่วมด้วยแล้ว!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉันเข้าตงพูดทั้งกัดฟันว่า “ผมเสนอยี่สิบล้าน หนึ่งแสน!”

ผู้คนในงานต่างพากันตกตะลึง!

ฉันเอ้างเพิ่มราคาอีกหนึ่งแสน!

นี่คือการรับมือการโจมตีของข้าศึก

ตอนนั้นเองเเฉินก็ยิ้มน้อยๆ แล้วยกมือขึ้นอีกครั้ง “ผมเสนอ

สามสิบล้าน!”

“แม่เจ้า!!!”

“นี่มันบ้าไปแล้วนะ!!!

“นายคนนี้ก็แข็งเกินไปแล้ว!!!”

ราคาสองล้านเสนอไปถึงยี่สิบล้าน! ยี่สิบล้านหนึ่งแสนเสนอไปเป็นสามสิบล้าน การประพันธ์ราคานีของเยเฉิน ทำเอาคนในงาน ตกใจกันไปหมด

ฉันเอ้าง ตกขาดใจแล้ว!

เยเงินคนนี้ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่? เขามีเงินขนาดนั้นจริงๆ เห รอ? สามสิบล้านนะ! ซื้อหยกแบบนี้ได้ถึงสิบห้าก้อนเลยนะ! ไม่ว่า จะเป็นใครที่ต่อราคานี้มา งั้นก็ต้องเป็นพวกใช้เงินเปล่าประโย ชน์สุดๆไปเลย!

ตอนนั้นเอง เยเฉันก็ถามฉันเอ้างขึ้นมาอีกว่า “คุณชายฉัน มาสิครับ ต่อเลย!”

ฉันเอ้าตงรู้สึกกลัว

ซื้อหยกก้อนหนึ่ง ในราคาสามสิบล้าน ถ้าหากให้ที่บ้านรู้เรื่องนี้ ล่ะก็ เขาต้องตายแน่!

กลัวว่าพี่ฉินเข้าเสวียนคงจะต้องตีตัวเขาจนพิการทั้งร่างไปทั้ง

ชีวิตแน่

แต่ว่า มีคนดูอยู่มากขนาดนี้…

จะทํายังไง ?

สีหน้าของฉันเอาดงทั้งแดงทั้งขาวซีด

ผู้จัดประมูลเรียกราคา “สามสิบล้านครั้งที่หนึ่ง

“สามสิบล้านครั้งที่สอง!

ผู้คนที่ครึกครื้นกันอยู่ในงานเริ่มตะโกนเสียงดัง “คุณชายจีนเสนอราคามาสิ”

“คุณชายจีน คุณต้องสู้ขึ้นมานะ”

“คุณชายจิน อย่าให้พวกเราดูถูกคุณสิครับ!”

“คุณชายฉิน หรือคุณจะเกิดขี้ขลาดขึ้นมาจริงๆซะแล้วครับ? เมื่อคุณโม้มาขนาดนั้น ตอนนี้กลัวเหรอครับ?

เย่เฉินกล่าวพร้อมปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าว่า “คุณชายจีน ถ้ายังไม่เสนอราคา คุณก็จะแพ้แล้วนะครับ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ