บทที่ 835

ในเวลาเดียวกันที่พุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลชุมชน ยังมีเชียวช หรับที่เป็นห่วงเต็มหัวใจ

เธอได้ยินว่าขาแม่หักแล้ว ในใจร้อนรนมาก และไม่รู้ว่าสองวัน

นี้แม่ไปเจออะไรมาบ้าง

หม่าหลันวางสายลง กอดขาขวาตัวเอง เจ็บปวดจนเหงื่อแตก

เธอร้องโอดโอยไปพลาง เร่งคนขับอย่างโกรธๆ “รถคุณโอเค ไหมเนี่ย? ขับช้าจริง! ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้วรู้ไหม?”

คนขับรถตอบเนิบๆ “ขับรถในเมืองเขามีกฎเรื่องความเร็วนะ ต้องขับตามระดับความเร็วที่บังคับ ถ้าเกิดขับเร็วเกิน ไม่เพียง โดนหักคะแนน และมันจะเสี่ยงกับความปลอดภัยของคนเดิน ถนนด้วย”

“เสี่ยงอะไรกัน!” หม่าหลันกำลังเดือด พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็โพล่งด่าเลย “ขับเร็วหน่อย! ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว คุณก็จะได้ เงินมากขึ้นด้วยไง? คุณขับช้าแบบนี้ เกิดฉันเป็นอัมพาตรักษาไม่

ได้ขึ้นมา ฉันไม่จบกับคุณง่ายๆแน่!” คนขับพูดอย่างอ่อนใจ “รถผมขับเร็วพอแล้ว! ถ้าคุณบ่นว่าผม ขับช้า ก็เปลี่ยนกันเลย!

หม่าหลันไม่คิดเลย โพล่งไปทันทีว่า “ทำท่าอะไรน่ะ? เชื่อไหมฉันคอมเพลนคุณได้นะ? เชื่อไหมฉันทำให้คุณตกงานได้เลย

คนขับพูดอย่างไม่พอใจ “ผมขับตามกฎระเบียบจราจรแล้ว คุณจะคอมเพลนอะไรผม? คอมเพลนว่าผมไม่ยอมเพิ่มความเร็ว หรือไง?”

หม่าหลันกัดฟันด่ากราด “ฉันจะฟ้องว่าแกลวนลามฉัน คิดจะ

ทํามิดีมิร้ายฉัน!”

คนขับโกรธหัวเราะออกมา มองเธอผ่านทางกระจกหลังอย่าง เหยียดหยันว่า “คุณดูสารรูปคุณซะก่อน ทุเรศซะยังไงแล้ว? ฟัน หน้าสองโหว่ไปนะ หยั่งกับข่งกันตันนั่นน่ะ ยังมีหน้ามาบอกว่า ผมลวนลามคุณ? คุณไม่ลวนลามผม ผมก็ขอบคุณสวรรค์แล้ว!”

หม่าหลันเดือดปุดในใจอยู่นาน พอได้ยินคนขับกล้าต่อปาก ต่อคํากับเธอ แถมยังบอกว่าเธอน่าเกลียด ก็เดือดทะลุปรอทเลย แค่นเสียงเย็นว่า “แกชื่ออะไร? บริษัทไหน? ฉันจะโทรไปคอมเพ ลนตอนนี้เลย แกเชื่อไหม?

พอคนขับได้ยินอย่างนั้น ก็เดือดขึ้นมาเหมือนกัน เขาจอดรถ เข้าข้างทาง พูดอย่างไม่แคร์ว่า “อยากคอมเพลนก็เชิญเลย ผม ไม่รับงานคุณละรีบไสหัวลงไปเลย!

หม่าหลันดาว “ให้ฉันลงไป? แกเป็นใครหา! รีบขับๆไปเลย ได้ยินไหม? เกิดทำฉันรักษาขาล่าช้า ฉันจะเอาชีวิตแก!”

คนขับดับเครื่องเอาดื้อๆเลย แค่นเสียงเย็นว่า “ขอโทษนะ รถ ผมเสียไปไม่ได้แล้ว ถ้าคุณไม่ยอมลงไป ก็นั่งรออยู่บนนี้ละกัน”
หมาหลับไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ไว้หน้าหล่อนเลย กำลังจะโพล่ง ค่าต่อ ไม่คิดว่าคนขับจะเปิดประตูลงไปสูบบุหรี่เอาดื้อๆ เย่เฉินนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ ในใจแอบข่ายกใหญ่ แม่ยายตนนี้ไม่รู้จักดูสถานการณ์เอาซะเลย ตอนนี้ขาหักต้องรีบรับการรักษาโดยเร็วที่สุด แถมไม่ได้หักบน รถเช่า ซะด้วย จะต่อล้อต่อเถียงเอาชนะกับเขาไปทำไม?

ตอนนี้ทำคนขับเขาไม่ยอมขับรถละคนเสียเวลาก็ตัวเธอเอง ไม่ใช่หรือไง?

แต่เย่เฉินขี้เกียจอธิบายกับเธอเรื่องนี้ เลยแกล้งถาม “แม่ครับ ตอนนี้เราเอาไงดีล่ะ? จะมานั่งอยู่ที่เฉยๆก็ไม่ได้มั้ง?”

หม่าหลันโกรธแทบระเบิด แต่ตอนนี้ตัวเองขาหัก ต้องรีบไป

รักษาที่โรงพยาบาล ไม่งั้นเกิดเหลือผลข้างเคียงอะไรไว้ขาด้วน ไปเลยจะทำยังไงล่ะ? ดังนั้นเธอเลยบอกกับเเฉินว่า “นายไปเรียกรถมาคันหนึ่ง

เย่เฉินพยักหน้า ลงรถเดินไปยืนรอข้างทางสักครู่ กวักมือเรียก แท็กซี่อีกคัน