บทที่ 823

ผู้หญิงอีกสองคนพอได้ยินอย่างนั้นก็พุ่งเข้ามา สามคนรุมกัน ตบตีหม่าหลันยกใหญ่

ทั้งออกหมัดออกขาราวกับฟรีไม่เสียเงิน ระดมไปที่ตัวหมา หลันรัวๆ จนหม่าหลันร้องโอดโอยไม่หยุด

ที่จริงทั้งสามคนเป็นคนที่เฉินจือข่ายส่งมาสั่งสอนหมาหลับ เพื่อทำให้หม่าหลันเชื่อสนิทใจว่าเธอทำให้ทุกคนลำบากกันหมด แบบนี้ พอเธอออกจากคุกไป ก็จะไม่กล้าไปอวดดีกับเย่เฉินอีก ตอนนี้หม่าหลินโดนตบตีจนกลิ้งไปมาบนพื้น เสียงร้อง โหยหวนขอร้องไม่หยุด

คนอื่นเดิมยังวิ่งกันอยู่ พอได้ยินเสียงร้องโหยหวน พากันหยุด หันมามองตะลึง แต่ละคนสีหน้าตกตะลึง

ถึงจางกุ้ยเฟินจะเคยตบหม่าหลัน แต่ก็ไม่รุนแรงเท่าสามคน นี่ไม่ต่างอะไรกับจะตบให้ตายเลย…

เห็นได้ชัดว่า สามคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่

“ไอ้โย่ อนาถมาก อนาถจริงๆ!” จางกุ้ยเป็นอดถอนหายใจไม่ ได้ “หม่าหลันโดนตบจนตัวกลมบวมไปหมดแล้ว…ฉันยังอด เห็นใจเธอไม่ได้เลย…

ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวเห็นหม่าหลันโดนตบตีรุนแรงขนาด

นี้นั้น กลับหัวเราะร่า พูดเสียงดังว่า “ดีจริงๆ ตบยัยนั่นให้ตายไป เลย เอาแรงๆ ตบจนพูดไม่ได้ไปเลย!”

เซียวเวยเวยก็ปรบมือรัวๆ หัวเราะว่า “เอาเลย! ตบแรงๆ! ตบ หน้าไปเลย! เอาให้หน้าแหกเลย!

ตอนนี้ หญิงหน้าบากเห็นหมาหลันโดนตบไปพอประมาณแล้ว เลยเอ่ยปากบอก “เอาล่ะ เก็บชีวิตมันไว้ก่อน ไม่งั้นตบมันตายไป ตอนนี้ ต่อไปอีกยี่สิบปีจะแก้แค้นกับอะไรล่ะ?”

อีกสองคนถึงหยุดมือ

หม่าหลันหน้าเขียวปูดโปน ร้องโหยหวนบนพื้น รู้สึกเหมือนตัว เองใกล้จะตายแล้ว

หญิงหน้าบากเดินมายืนตรงหน้าเธอ พูดเสียงเย็นว่า “ฉันจะ บอกแกให้ เวลาดีๆของแกยังอีกนาน นี่เป็นกรรมของแก รอไป ก่อนเถอะ ฉันจะทำให้แกอยากตายก็ตายไม่ได้ จะอยู่ก็อยู่ไม่ได้!” หม่าหลันตกใจจนร้องไห้โฮ

ความลำบากที่บัตร ของเยเฉินใบนั้นนำพามาให้ตัวเธอ มัน น่าอนาถมากซะยิ่งกว่าด่านฝ่าฟันอรหันต์มากมายที่พระถังซำจั๋ง ต้องเผชิญซะอีก

ตั้งแต่เธอขโมยบัตรใบนั้นจนถึงตอนนี้ ไม่โดนตบก็โดนชก โดนตบเสร็จก็โดนอดข้าวต่อ พออดข้าวเสร็จก็หนาวสั่นด้วย หนาวสั่นเสร็จโดนราดน้ำเย็นจัดใส่ต่อ ราดน้ำเย็นจัดเสร็จยัง ต้องนอนในห้องน้ำ
มันเป็นโศกนาฏกรรมของมนุษย์ชัดๆเลย

หญิงหน้าบากเห็นหมาหลับนอนแบบบนพื้นร้องไห้ไม่หยุด ก็ เตะเธอเข้าอีกที แค่นเสียงหี “ยังร้องอีก ร้องอีกจะเลาะฟันแก ออกมาให้หมดเลย!”

หม่าหลันถึงหุบปากเงียบ ไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก เธอฟันหน้า หักไปสองแล้วบวกกับฟันด้านในอีก ตอนนี้ถ้าโดนเลาะฟัน หมดปากอีก นั้นต่อไปเธอจะอยู่ได้ยังไงล่ะ

หญิงหน้าบากเห็นเธอไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก ก่อนยิ้มเย็นว่า “เอาล่ะ ไสหัวไปได้แล้ว”

หม่าหลันโล่งอก ถึงจะโดนตบจนลุกไม่ขึ้น แต่ก็ยังพยายามใช้ มือค่อยๆคลานออกไป เพื่อหนีห่างจากผู้หญิงสามคนนี้ให้มาก ที่สุด

รอจนหม่าหลันโดนตบเสร็จ ผู้หญิงสามคนนั้นก็ไปแล้ว ตอนนี้ จู่ๆผู้คุมสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น กวักมือเรียกจางกุ้ยเฟินมา หาม หม่าหลินกลับห้องขัง

ถึงจางกุ้ยเฟินจะไม่ชอบหม่าหลั่นเอามากๆ แต่พอเห็นสภาพ ของหม่าหลันแล้ว ก็อดเห็นใจขึ้นมาไม่ได้

ดังนั้น เธอที่มีร่างกายกำยำ เลยยกตัวหม่าหลันขึ้นมาด้วยตัว คนเดียวไปยังห้องขัง

คนอื่นเดินตามหลัง คิดกันต่างๆนาๆ