บทที่ 82 วิกฤตตระกูลน

หม่าหลับตื่นเต้นจนแทบแย่!

ของขวัญที่เอามาให้พวกนี้คือเงินทั้งนั้น!

วัตถุโบราณมูลค่าเท่าไรเธอไม่รู้ แต่เหล้าหมาวถ่ายระดับ คอลเลคชั่นกล่องนั้นหนึ่งขวดมูลค่าสามสี่แสน กล่องนี้มีอยู่ถึง ยี่สิบขวดก็เท่ากับหลายแสน

ยังมีบุหรี่หวงเห้อโหลวระดับคอลเลคชั่นนั่นอีก หนึ่งมวนราคา ห้าพันหยวน หนึ่งกล่องมีห้าสิบสวน สองแสนกว่าหยวน ของสอง อย่างนี้รวมกันก็มีมูลค่านับล้านแล้ว!

ให้แล้ว น่าเสียของ!

อีกอย่าง ถือบัตรรอยัลไอพีสองใบนี้ เธอยังมีหน้ามีตาไป อวดต่อหน้าเหล่าเพื่อนสนิทได้ด้วย!

เซียวซูหนเห็นท่าทหลงใหลในความมั่งคั่งของหม่าหลับ ก็

พูดอย่างจนปัญญาว่า “แม่คะ……

หม่าหลันถลึงตาใส่เธอ “ทำไม? คนให้ของขวัญมาฉันจะรับไว้ ไม่ได้เหรอ?”

เซียวซูหนพูดว่า “ความหมายของหนูคือไม่ควรรับนะคะ ยัง ไม่รู้เลยว่าเรื่องอะไรกันแน่ จะรับของขวัญชิ้นใหญ่แบบนี้มาได้ยัง ไงกัน
ในตอนนั้นเอง เยเฉินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า “ของ ขวัญขอโทษพวกนี้ ควรรับไว้

ชายวัยกลางคนถอนหายใจอย่างโล่งอก

ก่อนจะมา เจ้าสำนักได้กำชับเอาไว้ด้วยตนเองว่าถ้าหากคุณ ขายเย่ไม่รับของพวกนี้ งั้นเขาก็ไม่ต้องกลับไปแล้ว

เมื่อเย่เฉินหันมองกลับไป ก็เห็นหม่าหลันขนย้ายเหล้าและบุหรี่ เข้าห้องอย่างเบิกบานใจ ก่อนจะทั้งดูทั้งลูบคลำแจกันโบราณนั้น อยู่ใต้โคมไฟ เขาทำได้แค่ส่ายหน้าในใจแล้วพูดกับชายวัย กลางคนว่า “พวกคุณกลับไปก่อนเถอะครับ

“ก็ได้ครับ กระผมขอไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณชายเย แล้ว”

เย่เฉินปิดประตูแล้วหันหลังกลับ ก่อนจะต้องพูดอย่างยิ่งว่า

“พวกคุณมองผมทำไมกันครับ

เขาเห็นคนสามคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับดวงตาหกดวง ที่กำลังจ้องเขม็งมาที่เขา

แม่บุญธรรมหม่าหลั่นไอแห้งๆก่อนแสดงใบหน้าปะรอยยิ้ม แล้วถามขึ้นว่า “เย่เฉิน นายไปผูกมิตรกับสำนักเป็นเป้าเจ๋อตั้งแต่ เมื่อไรกัน? ทำไมพวกเขาต้องวิ่งเอาของขวัญขอโทษมาให้ถึง บ้านเราด้วยล่ะ?”

เยเงินส่ายหน้า “แม่เข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้มีมิตรภาพ กับพวกเขาหรอกครับ เหตุผลที่พวกเขามอบของขวัญขอโทษเป็นการชดเชยนะ หลักๆคือการให้บริการที่ดีของสำนักเป็นเป้า เกือ พนักงานของพวกเขาทำผิดพลาด เถ้าแก่เองก็เป็นคนที่ผู้คน สรรเสริญมาก เพราะงั้นถึงได้ชดใช้มามากขนาดนี้…

หม่าหลันโกรธขึ้นมาอีกในพริบตา เธอตั้งหน้าพร้อมพูดว่า “ฉันก็นึกว่าแกจะมีอนาคต ประจบสอพลอคนใหญ่คนโตได้ สำเร็จ ไม่คิดเลยว่าที่แท้เป็นพวกเขาบริการดีอยู่แล้ว…..

เขียวหวั่นที่อยู่ข้างๆมีความสงสัยเล็กน้อย ทางนั้นส่งของ ขวัญราคาแพงหรูหราขนาดนี้มาแค่เพราะมีบริการที่ดีกับ ต้องการชดเชยให้เย่เฉินจริงๆเหรอ?

แต่ว่า การได้รับของขวัญกองใหญ่นี้มา ก็ทำให้อารมณ์ของ หม่าหลันดีขึ้นมาไม่น้อย ในที่สุดก็เลิกเล็งเป้าเล่นงานเย่เฉิน แล้ว คิดวิธีการเอาเหล้าบุหรี่ไปขายด้วยความเบิกบาน

หลังจากทานอาหารเสร็จ เยเฉินที่กำลังเก็บจานและตะเกียบ อยู่ในครัว จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง

สายนั้นที่โทรมา เป็นคนที่เขาเคยเจอมาแล้วสองครั้ง อีกทั้งยัง เคยช่วยเหลือฉินทางไว้

กำไลข้อมือหยกจักรพรรดินั่นก็เป็นของขวัญจากฉินกาง

ในสายโทรศัพท์ ฉินกางพูดอย่างนอบน้อมว่า “ปรมาจาร ย์เย่!”

เย่เฉินเอ่ยเรียบๆว่า “มีธุระเหรอครับ?

ฉินการรีบพูดทันทีว่า “ครั้งก่อนต้องขอบคุณท่านเที่ชี้แนะสองสามวันนี้ตระกูลจินดีขึ้นมาก ยังต้องขอบคุณคุณชายเย่จริงๆ ที่แนะนำทางออกให้ไม่อย่างนั้นหายนะก็คงจะมาถึงตระกูลฉิน ของเราแน่

เยเฉินพูดเรียบๆว่า “ผมว่าคงไม่ดีขนาดนั้นมั้งครับ? ถ้าดีมาก ขนาดนั้นจริงๆ เวลานี้คุณจะยังโทรมาหาผมเหรอครับ?

ฉินทางสำลักแล้วพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “คุณชายเย็นเป็น ราวกับเทพพยากรณ์จริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ปิดบังสายตาของ ท่านไม่ได้เลยนะครับ

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น

เป็นไปตามคาด ฉันทางเริ่มพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณชาย เย่ครับ ขอให้ท่านได้โปรดช่วยตระกูลฉินของเราอีกสักครั้งเถอะ นะครับ เป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยครับ ตระกูลฉินของเราจะสลัก เอาไว้ในใจ”

ใบหน้าของเขาซีดเผือด ร่างกายสั่นราวกับกำลังตกอยู่ใน ความกลัวอย่างมาก

เย่เฉินขมวดคิ้วพร้อมพูดอย่างเรียบๆว่า “หยกแตกแล้วเหรอ ครับ?”

“คุณชายเยสมแล้วที่เป็นปรมาจารย์ ถูกท่านเดาถูกอีกแล้วนะ ครับ”

น้ำเสียงของฉินกางเต็มไปด้วยความศรัทธา เขาถอนหายใจ แล้วเอ่ยว่า “ตอนแรกผมทำตามที่ท่านสั่งกำชับเอาไว้ครับ โดยการน่าหยกนั่นมาเช่นไหว้ แล้วสั่งให้คนในบ้านทานอาหารเจ เป็นเวลาเจ็ด ห้ามเงยเลือดและแสง”

“คิดไม่ถึงเลยว่าฉันเอาตงหลานชายตัวแสบของผมจะไปแอบ กินซุปนกพิราบอุ่น แถมยังไม่ระวังทำเลือดนกพิราบหยดลงบน ฝ้าหยก แล้วฝ้าหยกนั่นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทันที ผมดีเขา หนักๆไปหนึ่งทีแล้วจับเขาขังไว้ในบ้าน แต่ว่าเรื่องแปลก ประหลาดก็ยังเกิดขึ้นไม่หยุด!

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “เกิดเรื่องแปลกอะไรขึ้นเหรอ ครับ?

ฉันการพูดอย่างหวาดกลัว “เมื่อคืนที่ผ่านมาเกิดพายุฝน กระหน่ำ สายฟ้าสายหนึ่งฟาดลงที่ในสวนตระกูลฉิน แผดเผาต้น หอมหมื่น อายุกว่าร้อยปีจนไหม้

“ไม่เพียงเท่านั้นนะครับ ป้ายบรรพบุรุษตระกูลฉินที่ตั้งเซ่นไหว้ อยู่ศาลบรรพบุรุษของวงศ์ตระกูลกลับตกลงมาที่พื้นอย่างไร สาเหตุ หักออกเป็นสองท่อนเลยครับ นี่มันเป็นลางร้ายครั้งใหญ่ เลยนะครับ

เยเฉินขมวดคิ้วแน่น จากมุมมองของฮวงจุ้ยแล้ว การปลูกต้น หอมหมื่นไว้กลางสวนในบ้านนั้นเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่ง และโชคดี

แต่การที่ต้นหอมหมื่นลี้ถูกฟ้าผ่าโค่นแบบนี้ ก็ทำนายได้ว่าตระ กูลเจียจะล้มละลาย

ส่วนป้ายบรรพบุรุษตกลงมาหักนั้น เป็นลางว่าตระกูลฉินจะมีคนตาย

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าที่พิฆาตของฝ้าหยกนี้จะรุนแรงมากขนาด นี้ รุนแรงเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก คาดไม่ถึงว่าอาศัยแต่ เลือดนกพิราบจะทำให้พิฆาตของมันพุ่งทะยานได้

เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากเยเฉัน ฉันทางก็รู้สึกกังวลใจ เขาเอ่ยอย่างวิงวอนว่า “แม้ตระกูลฉินของผมจะทำธุรกิจแต่ก็มี น้ำใจต่อผู้อื่นเสมอ ทั้งยังไม่เคยทำเรื่องร้าย ขอให้ปรมาจารย์เ สงสาร ช่วยเหลือตระกูลฉินของผมด้วยนะครับ

เย่เฉินเอ่ยขึ้นว่า “ฉินกาง ไม่ใช่ว่าผมไม่ช่วยคุณนะครับ แต่ เพราะชีพิฆาตของฝ้าหยกนั่นแรงกล้ามาก ถูกฉันเข้าตงพกติดตัว อยู่ก็หลายปี พิฆาตนั่นครอบงำบ้านตระกูลฉินเอาไว้นานแล้ว อาศัยใช้แค่อักษรรูนธรรมดาจัดการกับมันไม่ได้อยู่ครับ

“ง…งั้นต้องทำยังไงดีครับ? ตระกูลฉินของเราเกิดเรื่องหายนะ

แบบนี้ ช่างโชคร้ายจริงๆ!

ฉินทางสูดหายใจยาวแล้วถอนหายใจ น้ำเสียงของเขาสั่น เครือ

เย่เฉินครุ่นคิด “พิฆาตเมื่อเจอกับเลือดก็จะดุดันขึ้น อีกทั้งยัง เป็นเลือดนกพิราบที่มีคุณสมบัติร้อน ถ้าตอนนี้ต้องการควบคุม พิฆาตที่แข็งแกร่งขนาดนี้ล่ะก็ เกรงว่ามีแค่ต้องขอยืมพลังจาก สมบัติที่มีจิตวิญญาณแห่งฟ้าดินเท่านั้นครับ”

ได้ครับ ไม่ว่าปรมาจารย์เข่อยากได้ของอะไร ต่อให้ผมสิ้น เนื้อประดาตัวก็จะหามาให้ได้ครับ
เย่เฉินพูดอย่างนิ่งเรียบว่า “อย่างนี้แล้วกันครับ พรุ่งนี้ผมจะไป ร่วมงานประมูลของสํานักเงินเป่าเกือพอดี ผมจะไปดูที่งาน ประมูลว่ามีสมบัติที่มีจิตวิญญาณแห่งฟ้าดินอยู่บ้างหรือไม่ แต่จะ ประมูลมาได้ไหมนั้น ก็ต้องดู โชคชะตาของคุณนะครับ

“ครับ งั้นผมต้องรบกวนปรมาจารย์เยด้วยนะครับ” ฉินทาง ดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตอยู่ ไม่ว่าโอกาสนั้นจะน้อยนิดก็ตาม เขาพูด ขอบคุณเย่เงินไม่หยุด

พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “คุณชายเย่ครับ พรุ่งนี้ผมจะส่ง แบล็กการ์ดไปให้ท่าน ถ้าหากท่านต้องการใช้เงิน ท่านแค่รูด บัตรก็พอครับ! ”

เยเฉินส่งเสียงอึมออกไป ยังไงซะก็เป็นการช่วยตระกูลฉิน จะ ให้ตัวเขาเองเป็นคนจ่ายเงินตลอดก็คงไม่ได้

ทันใดนั้น เย่เฉินก็พูดว่า “ถ้าให้ดีคุณก็เผื่อใจเอาไว้ด้วยนะ ครับ สมบัติที่มีจิตวิญญาณแห่งฟ้าดินน่ะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้มา พบเจอได้แต่ร้องขอไม่ได้ เกี่ยวกับว่า ในงานประมูลจะมีหรือไม่ นั้นขึ้นอยู่กับโชคของตระกูลฉินของคุณนะครับ

ฉินทางยังคงแสดงจุดยืนของเขา “ครับ ผมเองก็จะไป สอบถามเพิ่มเติมเป็นการส่วนตัว แต่ว่าคงยังต้องรบกวนปรมา จารย์เยด้วยครับ”

หลังจากเกิดเรื่อง เขายังได้หาปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่มีชื่อ เสียงอีกหลายคน แต่คนพวกนั้นมาดูได้แค่หน้าประตูบ้านตระกูล ฉันก็รีบโบกมือลากันไปทันที แม้แต่ประตูก็ไม่กล้าเข้า รีบจากออกไปราวกับกำลังหนี

จนถึงตอนนี้ความหวังเดียวในการช่วยชีวิตของฉันทางก็อยู่ที่ เยเงินแล้ว

เย่เงินถอนหายใจ ในใจ

อนุมานตามหลักโหราศาสตร์แล้ว ชีวิตของฉันทางน่าจะไม่ เคยทําเรื่องผิดร้ายอะไร ควรจะอยู่อย่างสงบสุขไปจนแก่เถ้า

คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะกลั่นแกล้ง ให้ที่บ้านตันมีตัวช่วยอย่างฉัน เอ้าตงทำให้ครอบครัวอยู่ไม่สงบสุข ถ้าหากตัวเขาไม่ช่วยล่ะก็ ภายในหนึ่งปีนี้ ตระกูลเจียของจะต้องล้มและมีคนตายแน่นอน

ไม่เพียงแค่เขากับฉันเอ้าลงเท่านั้น ยังมีฉันเข้าเสงี่ยนสาวงาม จอมร้ายกาจคนนั้นเองก็เกรงว่าจะต้องล้มหายตายจากไปเหมือน กัน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ