บทที่ 81 มาขอโทษถึงที่

เมื่อทั้งสองคนกลับมาถึงบ้าน ผู้หญิงทั้งสองคนของบ้านต่างก็ไม่ อยู่

แม่บุญธรรมหม่าหลับไปเล่นไพ่นกกระจอกที่ห้องหมากรุกยัง ไม่กลับมา ส่วนเซียวซูหมั้นเองก็ยังไม่เลิกงาน

ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงกลับไปที่ห้องนอนก่อน เขาหยิบเอาไม้ ฟาดสายฟ้าออกมาจากกล่อง

เรกที่แข็งแกร่งแผ่ออกมาจากไม้ฟาดสายฟ้า

เยเฉันนักขัดสมาธิบนพื้น พร้อมกับนำไม้ฟาดสายฟ้าวางไว้ บนฝ่ามือ ดวงตาทั้งสองข้างปิดลง ก่อนที่ร่างกายของเขาจะ ปล่อยพลังภายใน “ตำราเก้าเสวียนเทียน” ออกมา แล้วค่อยๆ ดูดกลืนเอาเรเข้าสู่ร่างกาย

เมื่อเขาลืมตาขึ้น ดวงตาทั้งสองของเขาส่องประกาย พลังที่แผ่ ออกมาจากร่างกายก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ไม้ฟาดสายฟ้าเลือดมังกรในมือของเขามืดหม่นลงไปบ้างแล้ว

แต่ต่อให้สูญเสียเกิไป มันก็ยังมีสายฟ้าที่แรงกล้าเหลือเอา ไว้เล็กน้อย ซึ่งยังถือว่าเป็นของล้ำค่า

ถ้าหากได้รับการเกื้อกูลจากของล้ำค่าอื่นๆล่ะก็ ตอนนี้เยู่เฉิน จะสามารถใช้มันเพื่อกลั่นเครื่องมือทางธรรมง่ายๆบางอย่างได้ตอนที่ออกมาจากห้องก็เป็นเวลา แล้ว

ทันทีที่เขามาถึงห้องนั่งเล่น เเงินก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของแม่ บุญธรรมหม่าหลั่นดังขึ้นว่า “ตอนนี้วางมาดใหญ่โตแล้วสินะ ข้าว ปลาถึงได้ไม่รู้จักทำ รอให้ฉันมาปรนนิบัติแกอยู่เหรอไง?”

แย่เฉินยิ้มอย่างบูดเบี้ยวพร้อมอธิบายว่า “ขอโทษครับคุณแม่ พอดีตอนบ่ายผมเหนื่อยมากก็เลยเผลอหลับไปน่ะครับ

“อ่อ การไปร่วมประมูลหรือการใส่ร้ายเขียวไม่หลงกันล่ะที่ ทำเอาแกเหนื่อยจนแทบแย่นะ?” หม่าหลั่นพูดอย่างโมโห

เยเฉันมันงงไปเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า “ผมไม่ได้ ใส่ร้ายเขียวไห่หลงเลยนะครับ แม่ได้ยินข่าวมาจากไหนกัน…

หม่าหลับพูดอย่างเย็นชาว่า “ก็ต้องเป็นนายหญิงใหญ่โทร มาบอกฉันน่ะสิ แค่แกทําตัวขายขี้หน้าก็มากพอแล้ว ยังเดือด ร้อนให้เซียวไม่หลงถูกไล่ตะเพิดออกมาอีก นายหญิงใหญ่ โทร มาด่าฉันไปตั้งยกใหญ่! แกบอกหน่อยสิ ว่าคนไร้ประโยชน์อย่าง แกน่ะ ช่วยทำให้สบายใจด้วยการหาเรื่องให้คนที่บ้านลดลง หน่อยจะได้ไหม?”

เซียวซูหนที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นทันทีว่า “แม่คะ ที่เซียวไม่หลงถูก ไล่ออกมา ต้องเป็นเพราะตัวเขาเองทำผิดอะไรแน่ๆ เกี่ยวอะไร กับเย่เฉินกันคะเย่เงินไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”

“จะไม่เกี่ยวได้ยังไง?” หม่าหลันโยนตะเกียบลงบนโต๊ะอย่าง โกรธเกรี้ยว “หลังจากที่เขียวไม่หลงกลับมาก็ฟ้องให้ฟังว่าเ เฉินน่ะได้บัตรเชิญมาด้วยวิธีที่ไม่ถูกต้อง พอถูกจับได้ก็ไปยั่วโมโหสำนักเงินเป่าเก่ออีก เดือดร้อนถึงเขาในฐานะคนตระกูล เขียวก็เลยถูกไล่ออกมาเหมือนกัน เจ้าสำนักเงินเป่าเกือยังบอก อีกว่าจากนี้ห้ามคนตระกูลเซียวไป ถ้าไปจะตีให้ขาหัก! ครั้งนี้ ตระกูลเซียวขายหน้าเป็นที่สุด!

ในเวลานี้เองเซียวางควนถึงได้เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “ซี! บัตร เชิญนั้นไม่ได้มีปัญหาตั้งแรกอยู่แล้ว ผมว่านะต้องเป็นไอ้เชียวให หลงนั่นทำผิดเองแน่ๆ แล้วกลัวโดนแม่ดุ ก็เลยยกความผิดให้เข้ เงิน….

“คุณยังจะช่วยเด็กไร้ประโยชน์นี่พูดอีก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ อยากไปงานประมูลนั้นจะเกิดเรื่องไหม?” หม่าหลั่นพร้อมกับ ถลึงตามองเซียวฉางควน

เขียวฉางควนรีบสงบปากสงบ แล้วทานอาหารต่อ โดยไม่ พูดอะไรอีก

หม่าหลับพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คนไร้ประโยชน์แบบนั้น จะมีคุณสมบัติอะไรไปได้รับบัตรเชิญ ตอนนี้ก็ทำให้เชียวไม่หลง ไม่พอใจไปด้วยแล้ว ดูสิว่ามันจะจัดการยังไง…

ขณะที่เธอยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ตามมา ด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ

“ขอโทษครับ คุณชายเย่อยู่บ้านไหมครับ?”

หม่าหลั่นมีสีหน้าตึงเครียดพร้อมกับถลึงตาใส่เย่เฉินอย่าง โมโห “แย่แล้ว ต้องเป็นนายหญิงใหญ่มาสอบสวนแน่ แกทำ เรื่องงามไส้อะไรไว้
“ดูก่อนค่อยว่ากันสิคะ” เซียวซูหนท่าทางเคร่งขรึม เธอลุก ขึ้นเดินไปยังประตู

ห้องนั่งเล่นเงียบสงัด หม่าหลั่นกับเซียวฉางควนลุกขึ้นยืนด้วย ความตื่นเต้น พร้อมกับคิดไปด้วยว่าจะรับมือกันอย่างไรดี

เย่เฉินสีหน้ามืดหม่นลงเล็กน้อย ถ้าหากนายหญิงใหญ่ บิดเบือนความเป็นจริง พาคนมาถึงที่เพื่อสอบสวนความผิดล่ะก็ งั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้านายหญิงใหญ่อีกต่อไป!

เขียวชหรับแง้มประตูออกอย่างระแวดระวัง แล้วถามอย่างอื่น

ตัวว่า “คุณมีธุระอะไรเหรอคะ?

เย่เฉินขมวดคิ้วพร้อมก้าวไกลไปถึงประตูในก้าวเดียว เขาถึง ตัวเซียวซูหนมาไว้ด้านหลังอย่างเรียบเฉย ก่อนจะพูดกับคน ด้านนอกด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกคุณมาหาผมเหรอครับ?

หลังจากที่ชายวัยกลางคนในชุดสูทคนหนึ่งมองเห็นเขาแล้ว ก็ มีท่าทีนอบน้อมขึ้นทันที “ท่านก็คือคุณชายเยสินะครับ กระผมคือ ผู้จัดการคนใหม่ของสำนักเป็นเป้าเก๋อ เพิ่งเข้ารับตำแหน่งเมื่อ ตอนบ่ายครับ เรื่องที่ท่านออกจากสำนักเป็นเป้าเก๋อไปเมื่อเช้า เจ้าสํานักอยากขอโทษท่านเป็นอย่างมาก ก็เลยสั่งกำชับให้ กระผมนาของขวัญมาขอโทษถึงที่นี่ครับ”

เยเฉันมองไปที่คนพวกนั้นด้วยความประหลาดใจ “พวกคุณ เป็นคนของสํานักเป็นเป้าเก๋อเหรอครับ?”

“สํานักเงินเปาเกือ?”
เซียวหนที่ยืนอยู่ด้วยหลังเขาเองก็อึ้งไป

คนคนนั้นรีบพูดขึ้นทันทีว่า “เจ้าสำนักของเราตำหนิตัวเอง อย่างมากเรื่องที่คุณชายเยจากออกไป ตอนนั้นก็เลยไล่เซียวให้ หลงที่กำลังสร้างเรื่องออกจากที่นั่นทันที แล้วยังสั่งหยุดงาน ประมูลกลางคันด้วย สำนักเงินเป่าเกือดูแลได้ไม่ทั่วถึงเป็นความ ผิดพลาดของเราเอง หวังว่าคุณชายเยจะไม่ถือสาและยกโทษให้ พวกเราครับ”

หลังจากชายวัยกลางคนพูดจบ เขาก็หันกลับไปโบกมือเบาๆ แล้วก็มีชายหนุ่มชุดตำรูปร่าง หลายคนเดินถือของขวัญ เข้ามาวางไว้หน้าประตูทันที

เยเฉินเหลือบมองเล็กน้อยและเห็นว่าของขวัญมีจำนวนไม่

น้อยเลยจริงๆ!

กล่อง “บุหรี่หวงเห้อโหลว แบบลิมิเต็ดหนึ่งกล่อง กล่องเหล้า หมาวถายสามสิบปีแบบลิมิเต็ดอีกหนึ่งกล่อง!

แถมยังมีแจกันโบราณสมัยราชวงศ์หมิงคู่หนึ่งกับหมากล้อม กระดองเต่าอีกหนึ่งชุด!

ของขวัญพวกนี้มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้าน

“คุณชายเย นี่เป็นความผิดพลาดสำนักของเงินเป่าเกือ ตอนนี้ เจ้าสำนักกำลังเตรียมจัดงานประมูลครั้งใหม่กับคุณซึ่งอยู่จึงมา เองไม่ได้ ดังนั้นจึงให้กระผมเป็นตัวแทนมาขอโทษครับ ท่าน บอกว่าหากมีเวลาจะต้องมาขอโทษด้วยตัวเองแน่นอน ขอท่านอภัยให้ด้วยครับ!

ชายวัยกลางคนพูดจบก็โค้งตัวลงต่ำต่อหน้าเเงิน

เยเฉันพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมพูดว่า “ครับ วางของลงเถอะ

ต่อจากนั้นชายวัยกลางคนก็ล้วงหยิบบัตรเชิญสีทองสองใบ ออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นมาตรงเย่เฉินอย่างนอบน้อมพร้อม เอ่ยขึ้นว่า “นี่เป็นบัตรเชิญสำหรับงานประมูลครั้งใหม่ เชิญท่าน กับท่านเขียวไปที่นั่นด้วยครับ ครั้งนี้กระผมขอรับรองว่าจะไม่ ทำให้พวกท่านผิดหวังอีก ขอพวกท่าน ให้โอกาสเราได้ชดเชยสัก ครั้งด้วยครับ!”

พูดจบเขาก็อธิบายขึ้นอีกว่า “ยังมีบัตรรอยัลวีไอพีของสำนัก เงินเป่าเก๋อด้วยครับ บัตรประเภทนี้พวกเรามีมอบให้เพียงสิบใบ เท่านั้นและมีผลใช้ได้ตลอด เมื่อมาถึงสำนักเงินเป่าเกือแล้ว สามารถเพลิดเพลินไปกับการต้อนรับที่ดีที่สุดได้เลยครับ”

เย่เฉินกวาดตามองบัตรรอยัลวีไอพี หน้าบัตรสีทองอร่ามเป็น ทองคําเปลวเลียมเพชร

เขาพูดขึ้นอย่างเรียบนิ่งว่า “ผมไม่ได้สนใจงานประมูลขนาด นั้น คุณลองถามคุณพ่อผมดูนะครับ

“ครับ” ชายวัยกลางคนรีบร้อนยื่นบัตรให้เชียวฉางควนพร้อม กับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านเขียว วันนี้ต้องขออภัยด้วยจริงๆครับ เชิญท่านเข้าร่วมงานในวันมะรืนนี้โดยไม่ต้องเกรงใจเลยนะ ครับ”
นี่” เซียวฉางควนเพิ่งจะสงบจากความตื่นตกใจ เขามองไป ที่บัตรรอยสวีไอพีแล้วก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ

เขาตระหนักดีว่านี่เป็นบัตรรอยัลวีไอพีที่มีจำนวนจำกัดของส นักเงินเป่าเก๋อ จะมอบให้เพียงผู้ที่มีตำแหน่งภายในสำนัก เท่านั้น ไม่เคยส่งมอบให้คนนอกมาก่อน!

ผู้ที่มีบัตรรอยัลวีไอพีนี้สามารถเข้าออกสำนักเป็นเป้าเอ๋อได้ อย่างอิสระ อีกทั้งยังจะได้เพลิดเพลินไปกับการต้อนรับที่ดีที่สุด สามารถชมวัตถุโบราณและของจัดแสดงในสำนักได้ตามใจ ถ้า จะซื้อก็ยังมีการลดราคาให้มากเป็นพิเศษอีกด้วย

การยั่วยวนแบบนี้ เซียวฉางควนคิดจะปฏิเสธก็คงทำไม่ได้ ขณะที่กำลังจะรับมาอย่างหน้าไม่อาย จู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งยื่น ออกมาจากด้านข้างแล้วดึงบัตรรอยัลวีไอพีทั้งสองใบไป

มองดูก็เห็นแม่บุญธรรมหม่าหลันของเเฉินที่คว้าบัตรรอยัล ไอพีทั้งสองใบไปกำลังยิ้มร่า เธอเอ่ยขึ้นพร้อมใบหน้าที่ดีใจจน เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อพวกคุณมาขอโทษ ของขวัญกับ บัตรรอยัลวีไอพีนี้ฉันก็จะฝืนใจรับไว้นะคะ งานประมูลวันมะรืนนี้ สามีฉันจะไปแน่นอนค่ะ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ