บทที่ 794

พูดแล้ว ตำรวจก็พูดอีกว่า “ลูกเขยของคุณเป็นคนที่ตรงไปตรง มามาก และเป็นคนที่ใจกว้างมากๆ ไม่ใช่คนโลภ หลังจากที่เขา ได้รับเงินแล้ว เช็คยอดเงินคงเหลือในบัตรใบนี้ ก็รีบแจ้งตำรวจ เลยทันที เดิมทีเราเตรียมจะให้เขาอย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้ตื่น ผล สรุปกลับคิดไม่ถึงว่า จู่ๆคุณจะขโมยบัตรใบนี้ไปอย่างไม่ลืมหู ลืมตา แถมยังเอาไปถอนเงินที่ธนาคารซิตี้แบงค์ด้วย

หม่าหลั่นอุทานออกมาอย่างตกใจ พูดอย่างเสียใจไม่น้อยเลย ว่า “ไอ้หยา! ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกว่ามันเป็นแบบนี้ แม้ว่าจะมีฉัน ให้ตาย ฉันก็ไม่มีทางขโมยบัตรใบนี้ของเขาแน่นอน!

หม่าหลับพูดแล้ว คนทั้งคนก็ร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลออกมา ยัง

ไงเธอก็คิดไม่ถึงเลย จู่ๆตัวเองจะไม่ระวังจนถูกหลอกลวงเช่นนี้

ที่แท้บัตรใบนี้ก็เป็นอาชญากรที่ขโมยข้อมูลส่วนตัวของเยเฉิน ไป จากนั้นการสร้างบัตรปลอมขึ้นมาส่งมาให้เยเฉันเลย!

พวกเขาเพื่อที่จะล่อลวงเย่เฉิน ให้เช่เฉินเกิดความโลภเงินคง เหลือจํานวน 21.9 พันล้านหยวนในบัตรใบนี้

แล้วให้เยเฉินเป็นเหมือนกับตัวเอง ไปธนาคารเพื่อโอนเงิน ก้อนนี้ออกมา โอนไปยังบัญชีของตัวเขาเอง

หากทำเช่นนั้น เย่เฉินก็ช่วยเหลือพวกเขาดำเนินตาม กระบวนการทั้งหมดในการหลอกธนาคารได้สำเร็จ พวกเขาก็จะสามารถหลุดพ้นจากโทษฐานโดยสิ้นเชิง และหลีกเลี่ยงความ เสี่ยงทั้งหมด!

รอหลังจากที่เย่เฉิน โอนเงินไปยังบัญชีของตัวเขาเอง พวก อาชญากรเหล่านี้ก็จะไปหาเยเงินโดยตรง ข่มขู่เรียกเงินก้อนนี้ ออกมาจากเขา แล้วก็ฆ่าเเฉินทิ้ง ให้เยเฉันเป็นแพะรับบาป…….

คิดมาจนถึงตรงนี้ หม่าหลันก็เหงื่อตกไปทั้งตัวแล้ว เธอไม่ได้สงสัยทุกอย่างนี้ที่ตำรวจบอกกับเธอ แม้แต่นิดเดียว

ในเวลานี้เธอถึงจะตระหนักได้ ตอนนั้นที่ตัวเองเตรียมจะโอน เงิน 21.9พันล้านออกไป ก็เกือบจะเดินเฉียดไหล่กับยมราช แล้ว!

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจหน้าที่ตำรวจมาได้ทันเวลา พาตัวเองไป ตอนนี้ตัวเองก็อาจจะโดนคนของกลุ่มอาชญากรฆ่าทิ้งแล้ว!

เมื่อคิดถึงว่าตัวเองมีอันตรายเกือบถึงตาย แต่กลับว่าโชคดีมี ชีวิตรอดกลับมาแล้ว ในใจของเธอก็รู้สึกยินดีปรีดาอย่างมาก

แม้ว่าจะถูกทรมานอย่างไม่ใช่คนแบบนั้นในห้องขัง แต่เพียง ครูเดียวกลับว่าคุ้มค่าแล้ว

โชคดีที่ไปห้องขังถูกนายหญิงใหญ่เซียวและจางกุ้ยเฟิน ทรมานเพียงช่วงหนึ่ง ไม่เช่นนั้น เกรงว่าตัวเองจะกลายเป็น วิญญาณเร่ร่อนแล้ว

หลังจากที่รู้สึกโชคดีที่เหตุการณ์ไม่เกิดขึ้นกับตัวเอง หม่า หลันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้พูดกับตำรวจว่า “คุณตำรวจคะ ในเมื่อพวกคุณต่างก็รู้แล้วว่าฉันถูกกล่าวหา งั้นพวกคุณช่วยปล่อย ตัวฉันไปเถอะนะ!”

ตำรวจพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “ปล่อยคุณไป ถ้าปล่อย คุณไป แล้วคุณปากมากแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป แหวกหญ้าให้ ตื่น ขั้นต่อไปเราจะจับกุมผู้ต้องสงสัยในการก่ออาชญากรรมได้ อย่างไรละ?

หม่าหลันรีบร้อนพูดว่า : “คุณวางใจ ขอแค่คุณปล่อยตัวฉันไป ฉันจะไม่มีทางพูดเรื่องนี้กับใครอย่างแน่นอน!

ตำรวจคนนั้นถามว่า : “คุณสามารถไม่พูดเรื่องนี้กับคนอื่น ได้จริงๆเหรอ? แม้ว่าจะเป็นลูกสาวและสามีของคุณ คุณก็ห้าม พูดแม้แต่คำเดียวนะ!

หม่าหลันพยักหน้าราวกับว่าโขลกกระเทียมพร้อมพูดว่า

“ฉันทำได้! ฉันทำได้จริงๆ! ฉันทำได้อย่างแน่นอน!

ตำรวจคนนั้นพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมไม่เชื่อคุณ เรื่องนี้ หากคุณพูดเล็ดลอดออกไปแม้แต่คำเดียว มันอาจนำมาซึ่งผลที่ ตามมาที่ไม่อาจจะแก้ไขได้ ถึงตอนนั้นคุณจะรับผิดชอบไหวเห รอ?”

หม่าหลันร้องไห้พร้อมพูดว่า “คุณตำรวจคะ คุณวางใจได้ค่ะ ถ้าฉันตายก็จะต้องเอาเรื่องนี้ลงโลงศพไปพร้อมกับฉัน ไม่พูด แม้แต่คำเดียว!