บทที่ 758

หานเหม่ยฉิงก็ชื่นชมว่า “ไม่คิดเลยว่า อาหารพวกนี้ คุณยังจำได้ อีก บอกตามตรง บางอย่างฉันก็จำไม่ได้แล้ว”

พูดไป หานเหม่ยจิงก็พูดอีกว่า “จริงๆ แล้วอาหารซูหางบ้าน ฉันก็อร่อยมาก แต่ไม่รู้ทำไมพอหลังจากมาเรียนที่จินหลิงแล้ว ฉันก็ชอบอาหารของจินหลิงมากกว่า”

เซียวฉางควนก็ยิ้มพูดว่า “ผมยังจำได้ว่า ตอนนั้นคุณบอกว่า อยากจะทำอาหาร หางให้ผมได้ลองชิมดู แต่เสียดาย……….

พอพูดถึงจุดนี้ เซียวฉางควนก็รีบถามว่า “เอ่อเหม่ยฉิง เมื่อครู่ ที่เราคุยกันว่าจะไปทำกับข้าวที่บ้านผม คุณคิดว่าอย่างไร? บอก ตามตรงว่าผมได้รอมาหลายปีแล้ว แม้แต่ฝันผมก็อยากจะทำมัน ให้เป็นจริง!

พอหานเหม่ยงได้ยินดังนั้น ในใจก็ยิ่งซาบซึ้ง ดังนั้นเธอก็เลย พูดว่า “ฉันน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ไม่รู้ว่าพอลจะมีเวลาหรือ เปล่า”

พูดจบ เธอก็หันไปมองแล้วถามพอลว่า “ลูกแม่ คืนนี้ลูกมีเรื่อง อะไรที่ต้องจัดการหรือเปล่า? ถ้าไม่มี พวกเราไปกินข้าวที่บ้าน คุณลุงเซียวเป็นไง? จะได้ไปทำความรู้จักลูกสาวของคุณลุงเซียว ด้วย”

พอลก็พยักหน้ายิ้มพูดออกมาเลยว่า “แบบนั้นก็ดีเลยสิครับพอเซียวแล้วพูดว่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นตกลงเลยนะครับ เหม่ ยถึง คืนนี้คุณอยากเมนูอะไร”

เหม่ยฉิงยิ้มพูดไอ้หยา คุณจะให้ฉันบอกตอนนี้ ฉันคิดออกทันทีเลยหรอกนะ……….

พูดจบ เธอเหมือนคิดอะไรออก แล้วพวกเราเพิ่มเพื่อนในวีแชทกันก่อน เดี๋ยวรอฉันคิดออก แล้ว จะบอกคุณในแล้วก็รบกวนคุณไปตลาด เพื่อวัตถุดิบ เครื่องปรุง แล้วคุณส่งอยู่ของบ้านคุณด้วย ประมาณ5โมงครึ่ง เดี๋ยวฉันกับลูกชายจะหาคุณ

เซียวฉางควนก็หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างตื่นเต้น เปิดวีแชท หน้าสแกนคิวอาร์เดี๋ยวผมสแกน”

ทั้งสองคนไม่ได้ติดต่อกัน20กว่าปี แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ ของเซียวทั้งสองคนไม่เคยเป็นเพื่อนกันในวีแชท

ยุคสมัยวีแชทสำคัญกว่าเบอร์ติดต่อแล้ว

เบอร์ขอคุณนั้น พนักงานส่งของ พนักงานส่งอาหาร หรือ แม้แต่แต่ ที่เพิ่มกัน มีแต่เพื่อนของคุณ หรือไม่ก็ที่คุณรู้จัก
ดังนั้น ถ้าได้เพิ่มวีแชทกัน ก็ถือว่าเป็นการติดต่อกันอย่างเป็น ความลับมากขึ้น

ยิ่งกว่านั้น พอเพิ่มวีแชทกันแล้ว ก็จะสามารถเห็นหน้าโพสของ เพื่อนคุณ สามารถเห็นรูปภาพหรือคลิปวิดีโอของฝั่งตรงข้าม หรือการเคลื่อนไหวต่างในชีวิต

ถ้าหากว่าอีกคนสนใจในอีกคนล่ะก็ ก็จะอดไม่ได้ที่จะดูการ เคลื่อนไหวในหน้าโพสวีแซทของอีกคนได้ทันที

ในตอนนี้ ความคิดของหานเหม่ยฉิงและเซียวฉางควนนั้น เหมือนกันไม่มีผิด

พอเห็นทั้ง2คนเพิ่มวีแชทกัน พอลก็ควักโทรศัพท์ของตนเอง ออกมาด้วย แล้วพูดกับเย่เฉินอย่างมีมารยาทว่า “คุณเย่ครับ พวกเราก็เพิ่มวีแซทกันด้วยสิครับ เผื่อเอาไว้ติดต่อกัน

จริงๆ แล้วเย่เฉินไม่ชอบเพิ่มวีแชทคนแปลกหน้า แต่ในเมื่อพอ ก็เอ่ยปากขึ้นมาก่อน ตนเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ ดังนั้นก็เลย เปิดหน้าสแกนของโทรศัพท์ของตนเอง แล้วพูดว่า “โอเค เดี่ยว ผมสแกนคุณ”

หลังจากทั้ง2คนเพิ่มวีแชทกันแล้ว พอลก็ถามเเฉินอย่าง สงสัยว่า “ไม่ทราบว่าคุณเข่ทำงานที่ไหนหรือครับ? ”

เย่เฉินก็ยิ้มพูดว่า “ผมไม่ได้ทำงานที่ไหนหรอกครับ ผมอยู่ที่ บ้านเฉยๆ งานปกติทั่วไปก็คือ ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ซื้อ กับข้าว ทำกับข้าว”
พอลได้ยินดังนั้น ก็อึ้งไป แต่ก็ไม่ได้เห็นสายตาหรือสีหน้าที่ดู ถูกเย่เฉินออกมาเลย กลับยิ้มพูดว่า “คุณเย่ครับ ชีวิตแบบนี้มันดู ว่างสบายดีนะครับ บอกตามตรงผมอิจฉาอยู่เหมือนกัน!