บทที่ 747

8 โมงกว่าแล้ว เย่เฉินก็ขับรถ พาพ่อตาผู้ใจร้อนออกไปจากบ้าน อีก2ชั่วโมงกว่าเที่ยวบินจะมาถึง แต่เซียวฉางควนรอไม่ได้ แล้ว

พอออกไปจาก Tomson Riviera เขาก็รีบถามเย่เฉินว่า “ไอ้ ลูกเขยคนดี รู้ไหมว่าที่ไหนมีดอกไม้ขายบ้าง? พ่อจะซื้อดอก กุหลาบติดไม้ติดมือไปเสียหน่อย

เย่เฉินตอบว่า “พ่อครับ เธอมีลูกมาด้วยนะครับ ไปให้ดอก กุหลาบต่อหน้าลูกเธอ ไม่เหมาะมั้งครับ?”

เซียวฉางควนก็ครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้าพูดว่า “แกก็พูดถูก งั้น

ก็เตรียมดอกไม้ธรรมดาก็แล้วกัน”

เย่เฉินก็ตอบว่า “ผมรู้จักร้านขายดอกไม้ครับ ไม่ไกลนัก พวก เราไปซื้อกันก่อนเถอะครับ

พอถึงร้านขายดอกไม้ เย่เฉินจ่ายไป500หยวน ให้ทางร้านจัด ดอกไม้ที่สื่อถึงความเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน แล้วก็พาเขียวฉาง ควนกลับขึ้นรถมา

เซียวฉางควนหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มพูดว่า “เจ้าของร้านนี้ฝีมือไม่เบา ดอกไม้นี้ดูหรูหราไม่เบา! เชื่อว่าเหม่ยฉิงจะต้องชอบแน่!
เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ ในใจก็คิดว่า พ่อตาตัวเองคนนี้ คงจะกลับไป เป็นวัยรุ่นอีกครั้งจริงๆ ถ้าหานเหมียฉิงยังรู้ดีกับเขาล่ะก็ ไม่แน่ว่า ทั้งสองคนอาจจะได้อยู่ด้วยกัน

พอคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกเข้าใจหัวอกของพ่อตาตัวเอง

ไม่มีทางเลือก เพื่อภรรยาตนเองแล้ว ตนเองไม่สามารถทำให้ หม่าหลันหายไปจากโลกนี้ได้แน่ ดังนั้น ถึงแม้ตอนนี้พ่อตาจะไป พบคนรักเก่าอย่างดีใจ แต่พอหลังจากนี้หม่าหลันถูกปล่อยออก มา วันเวลาที่เจ็บปวดของเขาก็จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

ถ้าหม่าหลันรู้ว่าหานเหม่ยงกลับมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะต้อง โวยวายขนาดไหน พอถึงตอนนั้นชีวิตของเชียวฉางควน ก็กลัวว่า จะลำบากกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก

แต่ว่าประโยคพวกนี้ เย่เฉินไม่ได้บอกกับพ่อตา เพราะเขา กําลังตื่นเต้นอยู่ ก็ให้เขาได้เสพสุขกับชีวิตอิสระ และความสุขกับ คนรักเก่า ก่อนที่หม่าหลันจะออกมาก็แล้วกัน!

ในตอนนี้ เซียวฉางควนก็ถามว่า “เอ้อเย่เฉิน ที่โรงแรมป่าย จินฮานกง แกจองที่ดีๆ แล้วหรือยัง? ”

“จองแล้วครับ” เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า “ผมทำงานดีพ่อวางใจ เถอะครับ วันนี้จะต้องให้พ่อและคุณป้าทานเหม่ยงพอใจอย่าง แน่นอน”

“งั้นก็ดีๆ !” เซียวฉางควนก็โล่งอก แล้วก็ยกช่อดอกไม้ขึ้น มาดูอีกครั้ง แล้วก็ด ดอกกุหลาบดอกเดียวในช่อ แล้วก็ชื่นชม ว่า “หอมจริงๆ เลย! ดมแล้วสดชื่นมาก!
พูดจบ ก็พึมพำร้องเพลงเก่าๆ ออกมาว่า “กุหลาบเอ๋ยกุหลาบ ฉันรักเธอ กุหลาบเอ๋ยกุหลาบ ความรักที่มั่นคง….…..……

เย่เฉินก็ส่ายหัว แล้วบ่นในใจว่า ไม่คิดเลยว่าตอนพ่อตาม ความรักอีกครั้ง จะน้ำเน่าไม่เบาเหมือนกัน………

ขับรถมาถึงสนามบิน ทั้งสองคนก็มาถึงยังประตูทางออกของ เที่ยวบินขาเข้า เขียวฉางควนก็จ้องมองหน้าจอเที่ยวบินขาเข้า ตลอดเวลา หาอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็เจอเที่ยวที่หานเหม่ยงนั่งมา

เวลาที่เที่ยวจะลงจอด อยู่ที่ 10 โมง20นาที ยังเหลืออีก1ชั่วโมง แล้วฝั่งนั้นยังกลับมาจากประเทศอีก คงจะต้องทำเรื่องเข้า ประเทศอีก ดังนั้นเธอน่าจะออกมาตอน11โมง

เซียวฉางควนก็ตื่นเต้นผิดปกติ และไม่รู้จักเหนื่อย พอยืนก็ยืน ไปเป็นชั่วโมง

อีก5นาที11 โมง ทางประตูทางออกก็มีกลุ่มคนเดินออกมา เขียวฉางควนก็ถือดอกไม้เงยหน้ามองไปมา ก็เห็นผู้หญิงวัย กลางคนสวมชุดกระโปรงยาวสีดำ แล้วก็รีบโบกมือให้เธอ แล้ว เรียกว่า “เหมยฉิง! ”

ฝั่งนั้นเห็นเขา ก็อึ้งๆ จากนั้นก็พูดตอบกลับด้วยใบหน้าที่ดีใจ ว่า “คุณพระช่วย ฉางควน! ”

พูดจบ ก็รีบก้าวเดิน มาทางเซียวฉางควน เย่เฉินก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่า หญิงรักแรกของพ่อตา จะเป็นแบบไหนกันแน่นะ

ดังนั้นเขาก็เลยมองไปด้วย จากนั้นก็อึ้งไป อายุของหายเหม่ยฉิง รุ่นเดียวกับเซียวฉางควน ทั้งสองคน อายุ48ปี แต่ว่า หานเหม่ยจึงไม่เหมือนผู้หญิงอายุ48ปีเลย!

ร่างกายเธอสูงเพรียว ผิวหนังก็ดูแลเป็นอย่างดี สวมชุด กระโปรงยาวสีดา เผยให้เห็นเป็นเหมือนสุดยอดหญิงงาม แล้ว เส้นผมก็มัดรวมอย่างเรียบร้อย