ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 734



บทที่ 734

“จะอธิบายอย่างไรได้?” เซียวฉางควนพูดว่า “ต่อให้อธิบายไป เรื่องของพ่อกับหม่าหลันมันเกิดขึ้นแล้ว หานเหม่ยจึงเป็นคนรัก ความสะอาด ชีวิตประจำวันรักความสะอาด ด้านความรักก็รัก สะอาด เธอก็รู้ว่าพ่อนั้นถูกหม่าหลั่นมอมเหล้า แต่เธอรู้สึกว่า ตนเองรับในตัวที่เป็นแบบนี้ไม่ได้ ดังนั้นก็เลยเลิกรากันไปไม่หวน คืน แล้วก็ไปอมเริกา”

เยเฉินตั้งใจถามว่า “แล้วในใจพ่อยังคิดถึงเธออยู่หรือเปล่า ครับ?”

เซียวฉางควนก็พูดเปิดอก พูดออกมาตรงๆ ว่า “คิดถึงสิ จะไม่ คิดถึงได้อย่างไร เธอเป็นผู้หญิงคนแรกของพ่อ และเป็นคนที่พ่อ รักมากคนเดียว ไม่งั้นพ่อคงไม่เปลี่ยนรหัสโทรศัพท์เป็นเลขวัน เกิดของเธอหรอก…….

เย่เฉินก็พยักหน้าแสดงถึงว่าเข้าใจ แล้วก็ถามว่า “แล้วพ่อได้ สืบเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ของเธอบ้างหรือเปล่า?”

“เคยสืบอยู่” เซียวฉางควนกล่าว แต่ก็ไม่ได้ความอะไร หลาย ปีก่อนก็ได้ยินว่าเธอนั้นแต่งงานกับคนอเมริกาไปแล้ว ลูกชายคน หนึ่ง ได้ยินว่าชีวิตความเป็นอยู่ในครอบครัวดีมาก แต่ราย ละเอียดมากกว่านี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว เพราะเพื่อนเก่าสมัยเรียนที่ ติดต่อกับเธอก็มีไม่มาก ต่อมาก็ได้เลิกติดต่อกับพวกเพื่อนของ เราไป
เเงินก็หยักหน้าเบาๆ ในใจก็คิดว่า ถ้าหากท่านเหม่ยจึงรู้ว่า ตอนนี้เชียวฉางควนกลายเป็นคนที่ขี้ขลาดเช่นนี้ เกรงว่าตอนนั้น ก็คงจะไม่อยากรู้สึกดีอะไรกับเขา

เซียวฉางควนเห็นเยเฉันยังไม่ดื่ม ก็เลยพูดอย่างไม่พอใจว่า “ไอ้ลูกเขย ทำไมไม่ดื่มหน่อยล่ะ? ให้พ่อดื่มคนเดียวอยู่ได้

เย่เฉินก็ยิ้มๆ แล้วยกแก้วขึ้น พร้อมพูดว่า “ครับๆๆ เดี๋ยวผม

ดื่มเป็นเพื่อน”

เพิ่งพูดจบ โทรศัพท์ของเซียวฉางควนก็ดังขึ้น

โทรศัพท์ขึ้นเบอร์ที่ไม่รู้จัก เขาก็ขมวดคิ้วพูดว่า “เวลานี้แล้ว ใครมันโทรมากันเนี่ย

พูดจบ เขาก็รับโทรศัพท์

ในโทรศัพท์ส่งเป็นเสียงผู้หญิงที่อ่อนโยน แล้วแกล้งถามว่า “ไม่ทราบ ใช่เซียวฉางควนไหมคะ?”

เซียวฉางควนก็นิ่งไป แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณ……..คุณ

ฝั่งตรงข้ามก็ยิ้มๆ แล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ฉันคือเหม่ยงไง หานเหม่ ยฉิง”

เซียวฉางควนก็อึ้งไปยกใหญ่!

เขาอึ้งจนโง่ไปพักใหญ่ แล้วก็ถามอย่างตื่นเต้นออกมาว่า “เหม่ยฉิงหรือนี่? เป็นคนจริงใช่ไหม?! ”
“ก็ฉันน่ะสิ” ฝั่งนั้นก็พูดหัวเราะๆ ว่า “เสียงแก่ไปใช่ไหม ก็เลย จำกันไม่ได้? แต่ฉันฟังเสียงคุณยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ

เขียวฉางควนก็พูดอย่างลนๆ ว่า “คือผม…เอ่อคุณ……พวกเรา ไม่ได้ติดต่อกันหลายปีเลยนะ ทำไมคุณถึงมีเบอร์ผมได้ล่ะ ผม…เมื่อครู่ผมยังพูดถึงคุณกับลูกเขยผมอยู่เลย…..

“งั้นหรอ?” ฝั่งนั้นก็ถามว่า “ทำไมคุณถึงได้พูดถึงฉันกับลูกเขย

คุณล่ะ? คงไม่เอาเรื่องเก่าๆ ไปเล่าให้ลูกเขยคุณฟังหรอกนะ?”

“เปล่าๆ” เซียวฉางควนร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด รีบพูดว่า “ก็ ผมกำลังดื่มกับลูกเขยอยู่ เริ่มมึนๆ แล้ว ก็เลยพูดพล่ามเรื่องใน ใจออกไป”

พูดไป เขียวฉางคนก็ถามว่า “เหม่ยฉิง…..ทำไมคุณถึงติดต่อ ผมมาได้ล่ะเนี่ย?”

หานเหม่ยฉิงก็พูดยิ้มๆ ว่า “ฉันวางแผนจะกลับไปอยู่ประเทศ เราแล้ว ดังนั้นก็เลยติดต่อกับคุณ แล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ เสียหน่อย เดี๋ยวพอฉันกลับจินหลิง จะชวนคุณมากินข้าว เพราะทุกคนไม่ได้ เจอกันมา20กว่าปีแล้วน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ