บทที่ 72 ไม่มีทางเป็นไปได้

เชียวไม่หลงแค่รู้สึกว่าในสมอง เกิดเสียง “ตูม” ดังขึ้น เหมือนไฟ แห่งความอิจฉากำลังพุ่งกระฉูดเข้ามาในหัวสมอง

ตัวเองแม้แต่มือของตงรั่งหลินยังไม่เคยได้แตะต้อง เธอกลับ ถูกผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเอาเสื้อตัวใหญ่มาคาดไว้ แล้วยังลูบ และจับน้องขาของเธอ ไม่แน่อาจจะสัมผัสกับพื้นที่ส่วนตัวก็ได้

นี่แม่งจะยอมรับได้ยังไง

เวลานี้เซียวไห่หลงไม่สนใจว่าคงรั่งหลินจะรู้สึกผิดหวังกับตัว

เองอย่างมาก เขากำลังเผาไหม้ด้วยไฟแห่งความหึงหวง

กัดฟันกรอดพูดขึ้น “ผมว่าคนๆ นี้ไม่ได้คิดอยากจะช่วยคุณจริงๆ

แค่อยากจะถือโอกาสตีชิงตามไฟ แล้วดำเนินแผนการที่เสีย

มารยาท! ”

เขียวไห่หลงเพิ่งจะพูดจบ คนในตระกูลเดียวทั้งหมดต่างก็จับ จ้องไปยังเรือนร่างของต่งตั่งหลิน

ทุกคนต่างก็มีความคิดเดียวกันกับเขา

ผู้หญิงหน้าตาสะสวยน่าดึงดูดคนหนึ่ง แล้วนอนอยู่ตรงหน้า ชายแปลกหน้าด้วยสภาพที่ใส่เสื้อไม่เป็นระเบียบ แล้วปล่อยให้ ฝ่ายตรงข้ามสูบจับ นี่มันทำให้คนเกิดอารมณ์ที่เคลิบเคลิ้มกันไป

ต่งรั่งหลินเกร็งเครียดจนเรือนร่างสั่นเทา แล้วรู้สึกผิดหวังกับ เขียวให้หลงมาก!
เขาไม่เพียงแต่งหนีก่อน ตอนนี้ยังมาคาดการณ์ตนเองใน ทางผิดๆ แล้วยังเหยียดหยามเธอต่อหน้าคนมากมาย ไม่เพียง แต่ไม่มีคุณธรรม แต่ยังน่าอับอายอย่างมาก

ต่งรั่งหลินพูดด้วยเสียงเย็นชา “เซียวให้หลง คนที่ช่วยฉันไม่ ได้กระทำเรื่องน่าสมเพชแบบนี้กับฉัน กางเกงฉันก็เป็นคนถอด เอง! ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ! ”

ขณะที่พูด ตั้งรั่งหลินกัดฟันกรอดและก่นด่า “กลับเป็นคุณ เซียวไม่หลง คืนนี้ทุกอย่างก็เพราะว่าคุณเป็นคนรนหาเรื่อง สุดท้ายฝ่ายตรงข้ามพาคนมาแก้แค้น คุณกลับหนีไวขนาดนั้น แล้วทิ้งฉันไว้ที่เดิม ทำให้ฉันถูกคนอื่นเอามีดฟัน ตอนนี้คุณยังมา พูดคำพูดแบบนี้อีก? คุณหน้าไม่อายเลยหรือไง?

เซียวไห่หลงรู้สึกจุก ใบหน้าแดงก่ำจนพูดอะไรไม่ออก ต่งรั่งหลินไม่ได้มองเขา จึงพลันลุกขึ้นออกจากห้องผู้ป่วย แล้ว กรถแท็กซี่ไว้แล้วกลับไปยังโรงแรมของตัวเอง

คนในตระกูลเดียวก็นิ่งงันไป ใครก็นึกไม่ถึง ที่แท้ความจริง กลับเป็นแบบนี้!

กลับเป็นเซียวไห่หลงที่สร้างเรื่อง แล้วทิ้งตั้งรั่งหลินไว้ จึงทำ ให้ต่งตั่งหลินถูกฟันไปหนึ่งแผล……..

ต่งรั่งหลินเดินหน้าและกำลังจะจากไป นายหญิงใหญ่เชียว รู้สึกเครียดจนตบหน้าเซียวไม่หลง

เขียวให้หลงถูกตบจนนิ่งงันไป นายหญิงกันด้วยเสียงเข้ม”ปกติฉันสั่งสอนแกยังไง? ให้ประจบต่งตั้งหลินให้ดีๆ ตอนนี้กลับ ตี! แกปล่อยต่งตั่งหลินไว้แล้วหนีให้รอดชีวิต แกทำพฤติกรรมที่ เห็นแก่ตัวแบบนี้ เธอจะชอบแกได้ยังไง? ”

“คุณย่า ผมผิดไปแล้ว” เซียวไม่หลงจับแก้มที่ร้อนระอุไว้ ทันใดนั้นก็ได้สติกลับมา แล้วรู้สึกเสียใจมาก

เวลานี้เธอเพิ่งจะสัมผัสได้ ตัวเองกับต่งรั่งหลิน ไม่มีทางเป็นไป

ได้ตลอดไป!

เย่เฉินกลับถึงบ้าน ก็ไม่ได้บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้ภรรยา

ฟัง

ส่วนภรรยาก็ไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่ตั้งรั่งหลินต้องพบเจอ

ยังไง ทั้งครอบครัวเซียวซูหน ถูกนายหญิงใหญ่ต่อต้านมา ตลอดเวลา ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์อยู่ในวิลล่าตระกูลเซียว เรื่องพวกนี้ แน่นอนว่าไม่มีที่ให้รู้ข้อมูลข่าวสารอยู่แล้ว

วันถัดไป เซียวซูหนเพิ่งจะตื่นขึ้นมา แล้วได้รับสายจากนาย

หญิงใหญ่

นายหญิงใหญ่บอกกับเธอ “ซูหน วันนี้เธอไปบริษัทวัสดุ ก่อสร้างเทียนเหา คิดหาวิธีเจรจากับนายของพวกเขา ให้เครดิต วัสดุก่อสร้างสิบล้านกับพวกเราก่อนได้ไหม รอให้พวกเราได้เงิน จาก เท่ากรุ๊ป แล้วค่อยไปโปะให้ทีหลัง

เซียวซูหนรีบพูดขึ้น “คุณย่า บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหาท่ธุรกิจใหญ่มาก คําพูดของพวกเขามีอำนาจสูงมาก ที่ผ่านมาไม่มี การให้เครดิตนี่”

นายหญิงใหญ่พูดขึ้น “ท่าอะไรไม่ได้ ตอนนี้เงินทุนของตระกูล เซียวมีปัญหาหน่อยๆ พวกเรายังจ่ายต้นทุนที่มากขนาดนี้ไม่ได้ ไปก็ลำบาก ทำได้เพียงคิดหาวิธีจากบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียน เหาแล้ว”

ขณะที่พูด นายหญิงใหญ่พูดอีกครั้ง “ชูหน ตอนนี้ทางตระกูล เกิดปัญหาทั้งภายในและภายนอก พี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องหนูก็ ไม่ได้เรื่อง ตอนนี้ก็พึ่งพาได้แค่หนูแล้ว หนูคิดหาวิธีเจรจากับ เจ้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา โจวเทียนเหาดีๆ แค่เขา ตอบตกลง พวกเราก็มีโอกาสแล้ว! ”

เซียวซูทรันนิ่งงันไปสักพัก แล้วตอบตกลงด้วยความประหม่า “คุณย่า หนูจะลองดูค่ะ”

“อืม ดี! ” นายหญิงใหญ่เชียวถอนหายใจ แล้วพูดขึ้น “ย่าเชื่อ ว่าหนูทําได้! ”

หลังจากนั้นก็วางสายไป เซียวซูหนรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย เย่เฉันอดไม่ได้ที่จะถาม “เกิดอะไรขึ้น? ” เซียวซูหนจึงเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้เก๋เฉินฟัง

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูด “ไม่ก็ลองบอกเหากรุ๊ปสักคำ ให้ พวกเขาจ่ายค่าก่อสร้างก่อนยี่สิบล้านไหม? ”

เขียว หนพลับพูด พวกเรา มงานกับตีเหากรุ๊ป ทีแรกก็ได้ในไต่ขึ้นที่สูงแล้ว หากยังจะขอให้คนอื่นจ่ายเงิน ก่อสร้างก่อน งั้นก็คงจะถูกคนดูถูกแล้ว”

เย่เฉินอยากพูด ตี้เบากรุ๊ปก็คือสามีของคุณ ยี่สิบล้านถือว่า เป็นแค่ตัวเลขอะไร? ใครจะกล้าดูถูกคุณ?

ทว่าเชียวชูหนกลับไม่รู้

เธอพูด “เอาแบบนี้ ฉันจะไปเจรจากับประธานโจว เย่เฉินพูด “งั้นผมไปกับคุณเถอะ”

“ไม่เหมาะสม” เซียวซูหนพูด “ใครบ้างที่พาสามีไปคุยธุรกิจ นี่มันไม่มีอาชีพเกินไปแล้ว”

ขณะที่พูด เซียวซูหนก็พูดขึ้น “คุณก็เฝ้าบ้านไว้ละกัน ถ้าอยู่ ไม่ไหวจริงๆ ก็ออกไปเดินเล่นข้างนอก ยังไงในบ้านก็ไม่มีอะไร อยู่แล้ว”

เยเฉันเห็นท่าทีที่หนักแน่นของเธอ ก็ไม่ได้พูดมากอะไรอีก

เขารู้ภรรยาของเขาเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวในความคิดตัวเอง ตลอดมา เรื่องมากมายแค่หวังว่าจะใช้สองมือของตัวเองไป พยายามทํา

งั้นก็ให้เธอลองดูก็ได้ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ตัวเองจะแอบช่วยเหลือ เธออย่างเงียบๆ

หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ เซียวซูหนก็ได้นัดหมายกับเจ้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา โจวเทียนเหาเสร็จ ก็ได้ขับรถไปที่ บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหาตามลำพัง

บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหานี้ เป็นหนึ่งในบริษัทวัสดุก่อสร้าง ที่ใหญ่ที่สุดตั้งแต่เมืองจีนหลังถึงเจียงหนาน หลักๆ ก็คือ อะลูมิเนียมอัลลอยด์ เป็นบริษัทอุปทานที่โปรเจคบริษัท อสังหาริมทรัพย์ขาดไม่ได้

หลายปีก่อนโจวเทียนเหาเกิดมามีฐานะที่ต่ำต้อย ทว่าเขา ถือว่ามีบุญวาสนาที่ไม่เลว ได้สู่ขอภรรยาที่มีตระกูลที่มีความ สามารถที่เก่งกาจ ดังนั้นภายใต้การช่วยเหลือจากภรรยา จึง ค่อยๆ พัฒนาทีละก้าวมาถึงตอนนี้

ทว่าโจวเทียนเหาเป็นคนหนึ่งๆ ที่ถูกภรรยาควบคุมอย่างเข้ม งวด ภรรยาของเขาแม้นจะมีหน้าตาอัปลักษณ์ ทว่าตอนอยู่ข้าง นอกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเรื่อยเปื่อย ดังนั้นโจวเทียนเหาถือว่า มีชื่อเสียงที่ไม่เลวในถิ่นนี้ ทุกคนล้วนบอกว่าเขาคือผู้ชายดีๆ ที่

ไม่ลืมภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก

บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหาตั้งอยู่เขตชานเมือง มีโรงงานของ ตัวเองเป็นหลายพันหมู่ ขนาดโรงงานใหญ่มาก

เขียวชหรับขับรถไปถึงบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา แล้วมาถึง ตรงหน้าตึกออฟฟิศ

พอจอดรถลง โจวเทียนเหากำลังรอเธอไว้ในห้องโถงตึก ออฟฟิศมานานแล้ว

พอเห็นเธอมา โจวเทียนเหาก็ยิ้มอย่างเป็นมิตรทันที แล้วเดินมาตรงหน้าเซียวซูหน พร้อมเป็นฝ่ายยื่นมือออกมาก่อน แล้วพูด ขึ้น “โธ่ ประธานเขียว วันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านมา ผมต้อง ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้ต้อนรับเป็นอย่างดี ต้องขอโทษจริงๆ ครับ!

เชียว หนยื่นมือออกไป แล้วจับมือกับเขาตามมารยาท แล้ว พูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานโจวเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ”

พูดจบ ก็อยากจะยื่นมือกลับมา กลับสังเกตเห็นว่า โจวเทียนเหาจับมือของตัวเองไว้ แล้วยิ่งจับ ยิ่งแน่น

เซียวซูหนใช้แรงกระชากมือตัวเองออกมา แล้วพูดด้วยสีหน้า ที่ระมัดระวังตัวหน่อย “ประธานโจว นี่ท่านกำลัง……

โจวเทียนเหารีบส่ายหัวแล้วยิ้มพูด “โธ่ ขอโทษจริงๆ ครับ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าประธานเซียวเป็นหญิงสาวงดงามที่ถูกร่ำลือ กันทั่วบ้านทั่วเมือง วันนี้ได้มาเจอแล้ว จึงไม่ได้สติกลับมาทันที จึงเป็นการระรานประธานเซียวแล้ว ได้โปรดประธานเซียวยก โทษด้วยครับ! ”

เซียวซูหนเห็นกลับนิ่งเฉย สามารถกล่าวขอโทษโดยตรง ทำให้รู้สึกวางใจหน่อย

เวลานี้ โจวเทียนเหาจึงทำท่าทางว่าเชิญ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านประธานเขียว เชิญเข้าไปคุยในออฟฟิศของผมเถอะ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ