บทที่ 697

นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ตาโตจนสีหน้าเปลี่ยน

ตัวเธอโซซัดโซเซ ไม้เท้า ในมือก็หล่นลงพื้น เดิมที คิดว่าจะมีเวลาพอที่จะไปหาคนช่วยชีวิต แต่ไม่คิดเลย ว่า คำสาปจะถึงประตูบ้านเร็วเช่นนี้

เซียวฉางเฉียนและลูกทั้งสองคนได้ยินดังนั้น ก็หน้าซีดไปตาม

กัน!

“แม่ครับ นี่มันอะไรกันครับ? บ้านเราจะถูกยึดหรือครับ? ไหนว่าชำระหนี้ไปล้านกว่าแล้วไง?”

ด้วยฐานะทางการเงินของตระกูลเซียวตอนนี้ ถ้าหากบ้านถูก

ยืด พวกเขาก็จะไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน แล้วทุกคนก็ไม่มีทักษะ

ความสามารถอะไรเลย จุดจบเลยยิ่งอนาถ

ไม่เพียงเซียวฉางเฉียนและคนอื่นๆ ต้องไปหางานทำ เกรงว่า จะต้องมาลำบากนายหญิงใหญ่เซียวด้วย คงจะต้องหางานล้าง จานแล้วล่ะ

ไม่เช่นนั้นล่ะก็ พวกเขาก็จะไม่มีทางมีชีวิตรอดแน่

นายหญิงใหญ่เซียวฟุบลงนั่งที่พื้น แล้วก็โวยวายว่า “พวกคุณ จะเอาชีวิตพวกเรา4คน อย่างไรกัน! ฉันเพิ่งเอาเงินไปจ่ายหนี้ มา พวกคุณยังจะมายึดบ้านฉันอีก!
ตัวแทนคนนั้นก็พูดว่า ” ผมทำตามกฎหมายครับ คุณเป็นหนี้ แล้วไม่จ่าย เจ้าหนี้มีสิทธิ์ที่จะยื่นคำร้องต่อศาลให้ยึดทรัพย์สิน ของคุณทั้งหมด! ตอนนี้ผมมีเพียงค่าแนะนำว่า ถ้าคุณสามารถ หาเงินมาชำระหนี้ได้หมด บ้านและบัญชีของคุณก็จะปลดอายัติ แต่ถ้าภายใน3เดือนหลังจากนี้ คุณยังชำระไม่หมด เจ้าหนี้ก็จะ ดำเนินคดีกับคุณ พอถึงตอนนั้นอาจจะถูกเดินคดีว่าเป็นการ หลอกลวง!

นายหญิงใหญ่เซียวก็กอดขาฝั่งตรงข้ามอย่างบ้าคลั่ง แล้วพูด ว่า “พวกคุณจะมายึดบ้านฉันไม่ได้นะ ฉันอยู่ที่นี่มาจะ20ปีแล้ว นี่ คือบ้านของฉัน! ”

ฝั่งตรงข้ามไม่ได้สนใจเธอ แล้วก็พูดกับพนักงานว่า “หามเธอ ออกไปก่อน ให้เธอได้สงบสติอารมณ์”

หลายคนก็เข้ามาหาเธอออกประตูไป นายหญิงใหญ่เดียวก็ ร้องไห้ตะโกนอย่างหมดหวังว่า “พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้!

แต่ก็ไม่มีใครสนใจกับเสียงร่ำไห้ของเธอ

เซียวฉางเฉียนและลูกก็ถูกเจ้าพนักงานพาตัวออกมา เซียวฉางเฉียน ในตอนนี้ ในใจมีแต่ความสิ้นหวัง

เขาก็มองสถานการณ์ออก ตอนนี้เป็นคำสั่งของศาล ถ้าหากว่า ขัดขืน ก็จะเท่ากับทำผิดกฎหมาย

ใครให้บ้านตัวเองไปเป็นหนี้คนอื่นเข้าล่ะ?
ตอนนี้คนอื่นเขาก็ไปฟ้องร้องต่อศาล มันก็ถูกต้องตาม กฎหมายแล้ว

ในตอนนี้เชียวไห่หลง ก็พูดอย่างสิ้นหวังว่า “พ่อครับ จะทำ

อย่างไรดีครับ ยึดบ้านไปแล้ว พวกเราจะนอนกันที่ไหนล่ะครับ?” เซียวเวยเวยก็ร้องไห้ตลอด “ตอนนี้พวกเราน่าอนาถมาก พอแล้ว จนมากพอแล้ว ถ้าเสียบ้านไปอีก หนูก็เหมือนตายทั้ง

เป็น”

นายหญิงใหญ่ได้ยินดังนั้น ก็เกาหัวแล้วด่าออกไปว่า “ไอ้ ธนาคารส้นตีน ทำไมถึงหักหน้ากันได้ถึงขนาดนี้ จะไม่ให้คนมี ทางรอดเลยรึไง!

ตอนนี้เซียวฉางเฉียนก็พูดว่า “แม่ครับ! ไอ้ของโบราณพวก นั้น ซ่อนไว้ที่ไหนกันแน่? ! ถ้าถูกยึดไปด้วย ก็จบกันแน่พวก เรา”

นายหญิงใหญ่ได้ยินดังนั้น ก็หน้ามืด จนแทบจะเป็นลม

เชียวฉางเฉียนก็เข้าไปพยุงเธอไว้ แล้วก็มีแรงพูดขึ้นมาว่า “ของโบราณพวกนั้นอยู่ในห้องใต้ดิน ชั้นวางลับใต้พื้น พวกเขา คงไม่หามันเจอหรอกมั้ง